Chapter 2

Dahan-dahan akong nagmulat ng mata ng maramdaman kong may yumakap sa akin. Kumunot ang aking noo ng mapagtantong si Mr. Smith ang nakayakap sa akin.

I bit my lower lip. Gumalaw ako at dahan-dahang bumangon. Inayos ko ang aking sarili at naglakad patungo sa aking dalawang bag. Pagkakaon ko na 'tong tumakas. Baka ibalik niya ako sa bar dahil ayaw niya sa mga babaeng walang karanasan. Napalunok ako ng maalala ko na naman ang nangyari kagabi. Bumibilis na naman ang pintig ng aking puso.

Isa-isa kong binuhat ang bag at naglakad palabas ng kaniyang kwarto. I looked at him sleeping peacefully. Hindi ko alam kung anong oras na siya pumasok sa kaniyang kwarto. Pagod na pagod ako kaya hindi ko man lang namalayan ang pagtabi niya sa akin.

Lumabas ako sa kaniyang kwarto. May nakita akong mga katulong na abala sa paglilinis ng bahay. Nakangiti silang lahat sa akin.

"Good morning, Ma'am!" Sabay-sabay silang bumati sa akin. Tumango ako at ngumiti sa kanila. Bakas sa kanilang mga mukha ang pagtataka lalo na't hindi nila ako kilala.

"May kailangan po ba kayo, Ma'am?" tanong ng isang katulong sa akin. Nasa mid-50s na siguro siya. "Ako na po ang magdadala ng mga gamit niyo po." Aniya at kinuha ang dala kong bag ngunit mabilis ko itong iniwas sa kaniya.

"Ako na po ang magdadala, Manang." Nakangiting wika ko at nagpatuloy sa paglalakad.

"Akin no po ang mga dala mong bag, Ma'am. Baka mapagalitan po kami ni Sir." Aniya at pilit na kinukuha ang dalawang bag. Pinagtitinginan ako ng ibang mga katulong na kaedad ko lang. Gusto ko na lang ulit kainin ng lupa para maiwasan ang kanilang mga mata.

"Magtrabaho kayo at huwag makipagchismisan!" saway ni Manang sa kanila at bumaling muli sa akin. Napapikit ako ng mapagtantong hindi ko alam ang pasikut-sikot na daan ng bahay. Nakasunod pa rin si Manang sa akin. Lumingon ako sa kaniya at ngumiti. "Akin na po 'yan Ma'am, palabas na po ng kwarto si Sir!" Mabilis na inagaw ni Manang ang dalawang bag sa akin. Nakakunot ang noo ni Mr. Smith na tumingin sa akin.

"Good morning, Sir Liam!" sabay-sabay na bumati ang mga katulong sa kaniya. Hinalikan niya ako sa pisngi bago niyakap. Nakapulupot ang kaniyang kamay sa aking baywang.

"Breakfast is ready, Sir!" nakangiting sabi ng isang katulong na nagtanong sa akin kanina.

"Thank you, Manang Elsa. Ipagpatuloy niyo lang ang ginagawa niyo. Susunod kami agad." Tinignan niya ang aking mga bag na hawak na ngayon ni Manang. "Put these bags inside the guest room." Sinunod ni Manang ang kaniyang inutos. Bumaling siya sa akin. Nakakunot ang kaniyang noo at hindi ko alam kung bakit. Pilit kong inaalis ang kaniyang kamay sa aking baywang pero mas lalo niya lang idiniin ang pagkahawak nito.

"Ano pa ba ang kailangan mo?!" naiirita kong bulong sa kaniya.

"Honey, where are you going?" malambing niyang tanong sa akin ng mapansin niyang nakatingin ang ibang katulong sa amin. Napakagat-labi ako dahil pinagtitinginan na kaming lahat. Kinikilig ang kaniyang mga katulong. Habang nandidiri ako sa aming sitwasyon. "Let's talk first inside my room." Bulong niya at hinila ako pabalik sa kaniyang kwarto.

Ni-lock niya ang pintuan at pinaupo ako sa kaniyang swivel chair. May kinausap muna siya sa kaniyang cellphone bago humarap sa akin.

"Let's make a deal," panimula niya. Kinukuskos ko ang aking kuko at pinasadahan ng tingin ang kabuohan ng kaniyang kwarto. Hinawakan niya ang aking kamay para maagaw ang aking atensiyon. "I badly needed your help. My parents will arrive here tomorrow. I want you to help me get rid of this fucking marriage!"

"Hindi nga kita kilala tapos tutulongan kita? Nababaliw ka na ba?" Reklamo ko at tumayo sa pagkakaupo. Mabilis niyang hinila ang aking palapulsohan.

"I forgot to introduce my name first. So, I am Scoth Liam Smith. A businessman." Pagpapakilala niya sa akin. "And you are?"

"Francine," maikling sagot ko.

"Francine?"

"Francine De Guzman Alejandro," sagot ko. "Pwede mo ako tawaging Chin dahil 'yan ang nickname ko."

"Okay. You are Francine and I am Scoth. Don't call me with my second name because I hate it. It's better that you will call me Scoth."

"Bakit hindi Liam ang itawag ko sa'yo? 'Di ba Liam naman ang tinatawag ng mga katulong mo sa'yo?"

"Because my mom told them that they will use my second name." He answered. "Back to business. Are you going to help me or not?" Tanong niya bigla sa akin. Paano ko ba sasabihing ayaw kong tumulong kung alam ko namang pipilitin niya pa rin ako hanggang sa pumayag. "Babayaran naman kita kapag nagawa mo ng maayos ang trabaho. Mas malaki pa ang kikitain mo kesa sa pagtatrabaho sa loob ng bar." Aniya na siyang nagpaigting ng aking panga.

"Hindi ako nagtatrabaho sa bar. Hindi ako bayarang babae o p****k. Kaya pwede bang huwag mong ipamukha sa akin na 'yan ang gawain ko!" Singhal ko. Mas layo niya lang ako binibigyan na hindi ko siya kailangan tulongan. Sobrang judgemental niya. "Sa iba ka nalang kaya humingi ng tulong. Ikaw pa 'tong nangangailangan ng tulong, ikaw pa 'tong judgemental!"

"Okay, okay. Please calm down. I don't need to hear your dramas and explanation about your recent job. I just want you to help me!"

Gusto ko siyang suntokin. Hindi niya ba naiintindihan ang aking mga sinasabi o sadyang judgemental lang talaga siya? Bakit ba ang hirap ipaliwanag sa kaniya na hindi ako nagtatrabaho sa bar. Kailangan ko pa bang i-prove sa kaniya?

"Tangina ka rin 'no? Hindi ko nga 'yon trabaho! Panay ka ingles nang ingles dumudugo na ang ilong ko dahil sayo. Baka gusto mong padugoin ko ang ilong mo ngayon kapag sinuntok ko 'yan!" Asik ko at tinalikuran siya.

"Yes, you are right. You are just one of the victim there and you are not a prostitute inside the bar. Okay na ba?"

"Tigil-tigilan mo nga ang pagsasalita mo ng ingles dahil naiirita na talaga ako sa'yo. Babangasan na talaga kita kapag hindi ako nakakapagtimpi!"

"Bakit ba ang init ng ulo mo sa akin? Will you please calm down?" Iritable niyang tanong sa akin. "I'm gonna kiss you kapag hindi ka titigil sa pagsasalita!" Paghahamon niya sa akin. Mabilis kong tinakpan ang aking labi. Humalakhak siya habang tumitingin sa akin. Gusto ko siyang sugorin at bigyan siya ng isang malakas na suntok sa sobrang inis. "I'll give you a work. Tamang-tama wala ka namang trabaho ngayon."

"Anong klaseng trabaho ba 'yan?" I asked him curiously. Baka pagbebenta ng druga ang gagawin ko. Mabuti na ang masiguradong safe ako.

"I want you to be my contract girlfriend for one week. You'll be paid fifty-thousands basta galingan mo lang ang pag-arte mo." Diretsong sagot niya. Halos malaglag ang aking panga sa inalok niyang trabaho.

"Girlfriend? Gagawin mo ba akong kabit? It's a big no for me!"

"Will you please shut your fucking mouth? I'm not done! You will not become my mistress because I'm not yet married. That's why I want you to work for me because I don't want to get married!"

"Naniniguro lang. Ayokong dagdagan ang problema ko sa buhay. Kapag nalaman ko talagang may asawa ka at ginawa mo akong kabit sisirain ko ang buhay mo!" Paghahamon ko sa kaniya. "Totoo ba 'tong fifty-thousands?" Pag-uulit ko dahil baka mali lang ang pagkarinig ko. Tumango siya at may kinuhang papel sa kaniyang drawer. Ibinigay niya ito sa akin. "Ano naman 'to?"

Binasa ko ito at napagtantong isa itong kontrata. Nakapaloob dito ang mga hindi pwedeng gawin sa loob ng isang linggo. Katulad ng bawal makipagrelasyon, lumabas ng hindi siya kasama, makipagkita sa kung sinu-sinong lalaki, at marami pang-iba na kadalasan ginagawa ng mga totoong magkarelasyon. Makukuha ko ang aking sahod pagkatapos ng trabaho sa isang linggo. Kapag hindi na gampanan ng maayos ang trabaho ay pagbabayarin ako?

"What? Magbabayad ako kapag hindi ko nagawa ng maayos ang trabahong 'to? Baliw ka? Maghanap ka nga ng ibang kalaro!" Reklamo ko sabay tapon ng kontrata sa kaniyang mukha. Pumikit siya sa sobrang inis.

"It's just a contract!" Asik niya at pinulot ito. "Okay, hindi kasali 'yon. Basta huwag mo akong tatakasan ng isang linggo!" Tumango ako. "One week contract 'yan. After ng trabaho mo pwede ka ng umalis kasama ang sahod mo." Sagot niya. Hindi ko mapigilang ngumiti. Siguro sapat na ang fifty-thousands para makahanap ako ng matutuloyan at pang-gastos sa pang-araw-araw habang naghahanap pa ako ng trabaho. "Magsisimula ang trabaho mo ngayong araw." Dugtong niya.

"Wait, ang bilis naman. Need ko pa ba magpasa ng resume and all?" Tanong ko. Namumula na ang kaniyang pisngi sa sobrang inis.

"I need your background information and give it to me before six o'clock in the evening. Drop that fucking resume. I don't need it. You can use my laptop the whole day. I need to review your background para hindi nila mahalata ang relasyon natin." Aniya at may ibinigay sa aking isang brown envelope. "This is the summary of my personal background. Review it like you're studying a lesson. Ayokong magkamali ka sa harap ng mga magulang ko. Lalo na't walang tigil ang pagputak ng bungaga mo." Tinanggap ko iyon at tinignan ang laman ng brown envelope.

Engr. Scoth Liam Smith.

"So, you are an engineer? Bakit hindi naman halata na isa ka palang dakilang inhinyero." Sabi ko sabay iling ng aking ulo. Tinignan niya lang ako. "Ito ba lahat babasahin ko?!" Tanong ko ng mapagtantong makapal ito. "Paano ako makakapasa ng background ko kung babasahin ko pa 'to. Summary ba talaga 'to?"

"At least masimulan mong basahin. Hindi naman kailangang basahin mo lahat ng 'yan nganong araw. Just an important information tungkol sa akin."

"Okay." Tanging sagot ko. Hindi naman aabot ng 20 pages ang buhay ko kagaya ng sa kaniya. Siguro enough na ang isa o dalawang papel.

"If it's a deal, we'll sign the contract. You will work for me in one week and you will receive your salary after your work." Pag-uulit niya at ibinigay sa akin ang kontrata. Una akong pumirma at sumunod naman siya. "You can use the guest room. Ayokong kasama ka sa iisang kwarto. Nandoon na rin ang mga gamit mo. After breakfast pupunta tayo ng clinic then after clinic bibili tayo ng mga gamit mo." Aniya pagkatapos pumirma.

Lumabas kami ng kwarto pagkatapos mag-usap. Kinikilabutan pa rin ako sa mga pangyayari. Sobrang bilis. Kahapon lang ay lumayas ako sa amin, namodus at muntik ng mawala ang v-card ko. Ngayon, ang isang baliw ay ginawa akong contract girlfriend sa isang linggo at sasahuran niya ako ng fifty-thousands.

Hindi ko mapigilang mamangha sa loob ng guest room. Humiga ako sa malaking kama at tinignan ang buong kwarto. Kulay asul ang nakapintura sa dingding ng kwarto. May mga paintings na nakadikit sa bawat sulok. Lahat ng gamit ay nasa maayos na lalagyan. May refrigerator at isang maliit na mesa rin sa loob ng kwarto. Ibang-iba ang bahay na kinalakihan ko. Wala kaming malaking kama at aircon. Sa tuwing umuulan hindi kami nakakatulog ng maayos dahil may butas ang bubong.

Inilagay ko sa mesa ang brown envelope na ibinigay ni Shawn sa akin. Mamaya ko na lang ito babasahin. Aayusin ko muna ang aking mga gamit dahil dito ako pansamantalang mananatili ng isang linggo. Mabilis akong natapos sa pag-aayos dahil kaunti lang rin ang aking mga gamit. Itinago ko sa ilalim ng aking mga damit ang photo album dahil ang palagi kong titignan sa tuwing namimiss ko si Nanay. Hindi ko alam kung kailan kami muling magkikita.

Napalingon ng may kumatok sa pintuan. Nakita kong may pumasok na isang katulong. Siguro kasing-edad ko ito. Maganda, singkit ang mata at maputi siya. Nakatali ang kaniyang itim na buhok. Ngumiti siya sa akin at yumuko.

"Pinapasabi po ni Sir Liam na maghanda raw po kayo dahil pupunta na kayo ng clinic." Aniya at nanatiling nakayuko.

Gusto ko siyang sawayin dahil hindi ako sanay sa ganitong eksena sa buhay. Ang magkaroon ng katulong at pinagsisilbihan ka. Sa bahay kasi ako ang nagsisilbi sa aking pamilya lalong-lalo na sa aking kinalakihang ama at mga kapatid.

"Anong pangalan mo?" mahinahong tanong ko sa kaniya.

"Alexa po," sagot niya at nanatili pa ring nakayuko. Lord, nagmumukha akong princess wanna be sa ginagawa niya.

"Ako naman si Francine. Ikinagagalak ko ang makilala ka. Pwede mo naman akong kausapin ng normal. Like friends? Hindi kasi ako sanay sa ganito. Pwede mo rin ako tawaging Chin para mas madali." Sabi ko. Bakas sa kaniyang mukha ang pagtataka. Tumingin siya sa akin at ngumiti. Sinuklian ko rin siya ng ngiti.

"Baka mapapagalitan po ako ni Sir Liam, Ma'am." Aniya at muling yumuko.

"Hindi magagalit 'yon. Ano ka ba pwede naman tayo maging kaibigan. Ayaw mo ba ako maging kaibigan?" Tanong ko sa kaniya. Nanatili siyang tahimik. Ayoko rin pilitin si Alexa sa gusto ko. Baka ito pa ang magiging dahilan na mawalan siya ng trabaho. Alam kong sinusunod niya lang ang rules and regulations sa pamamahay na 'to. "Basta next time Chin na ang itawag mo sa akin. Ang awkward kasi kapag Ma'am ang tinatawag mo tapos magkasing-edad lang tayo," dagdag ko.

"Yes, Ma'am Chin." Sagot niya. "Lalabas na po ako, Ma'am." Pagpapaalam niya.

Bumuntong-hininga ako pagkalabas ni Alexa. Bumagsak ang aking balikat ng mapagtantong parang hindi niya ako gustong maging kaibigan? Kung alam mo lang Alexa kung bakit ako nandito ngayon.

"What are you wearing? Clinic ang pupuntahan natin at hindi palengke!" Iritableng asik ni Liam sa akin pagkababa ko ng hagdan.

"Ano ba ang problema sa suot ko? Malinis naman 'to ha," sagot ko.

"Seriously? Clinic ang pupuntahan natin tapos nakapang-bahay ka lang? Mapapahiya ako ng dahil sa'yo!"

"Bakit ba ang dami mong reklamo? Ano na naman ba ang pinuputok ng butshi mo dahil ba sa naka maong na pantalon ako at jacket?"

"Get in. Mamaya na tayo pupuntang clinic. Bibilhan muna kita ng mga damit." Wika niya at pinagbuksan ako ng pintuan ng sasakyan.

Ngumiti ako bago pumasok sa loob ng kaniyang sasakyan. Gentleman pa rin kahit nakabusangot ang mukha. Ang sarap niyang asarin araw-araw. Namumula ang ilong niya kapag napipikon.

Mabilis kaming dumating sa mall para mag-shopping dahil 'yon ang gusto niya.

"Isuot mo 'yan," aniya at inabot sa akin ang isang box ng face mask. "Ayokong makita ka sa public area na may pasa sa mukha. Baka isipin ng mga tao binugbog kita. " Dagdag niya bago pinark ang sasakyan. Kumuha ako ng isang face mask at isinuot ito. Tinignan niya ako. "Better," aniya bago lumabas ng sasakyan.

Sumunod ako sa kaniya. Mabilis siyang maglakad kaya para akong tumatakbo sa kakahabol sa kaniya. Matangkad kasi siya at masyadong mahab ang bawat hakbang niya sa paglalakad. Napansin ko ang pagtitilian ng mga babae sa paligid. Hindi ko mapigilan ang tignan si Liam na seryosong naglalakad papasok ng mall. Nakabusangot pa rin ang kaniyang mukha.

Pagkapasok namin sa loob ng mall, agad na may lumapit sa amin. Kinausap siya ni Liam bago niya kami iginiya para sa damit na pambabae. Nanatili pa rin akong nakasunod sa kaniya. Nagmumukha akong katulong dahil sa suot ko. Nakasuot siya ng black tuxedo at puting long-sleeved naman sa loob. Pormal na pormal kung titignan at parang may dadalohang pagtitipon.

"Help us find a dress that will suit her. I want to buy your best selling dresses. Make it sure na magkakasya sa kaniya." Sabi ni Liam sa babaeng kasama namin ngayon. Siya siguro ang sales lady sa brand na 'to. Tumango ang babae at tinalikuran kami. Umupo si Liam malapit sa dressing room. Inaantok ang kaniyang mukha.

Hindi ko mapigilan ang pag-ngiti at pagkamangha sa iba't-ibang disenyo ng mga dress sa aking harapan. Isa-isa ko itong tinignan. Pagtingin ko sa presyo ng dress, para akong sinasampal ng katotohanan na kailanman ay hindi ko ito mabibili. Ibinalik ko agad ang mga ito sa kanilang lalagyan ng makita ko ang bawat presyo nito. Masyadong mahal lalo na't ito ay branded. Hindi ko naman kailangan bumili ng mga mamahaling damit dahil nasanay akong bumali sa mga ukay-ukay o tiyangge.

Bumalik ang babaeng sales lady. May dala siyang isang cart at naglalaman ito ng mga dress. Nanlalaki ang mga mata ko sa sobrang dami. Mas marami, mas mahal ang babayaran. Tumayo si Liam at tinignan ang mga ito. Kumukunot ang kaniyang noo sa tuwing hindi niya nagustohan ang dress.

"Try these dresses," aniya at ibinigay sa akin ang mahigit sampung dress. Tinulongan ako ng sales lady sa pagbitbit ng mga ito papasok sa dressing room. Inalalayan niya rin ako sa pagsukat ng mga dress na napili ni Liam.

"I'll buy it." Sabi ni Liam sa tuwing nagugustohan niya ang suot kong dress. Para akong umattend ng fashion show sa Paris habang pumipili si Liam ng dress na nababagay sa akin. Ramdam ko kaagad ang pagod sa paglabas pasok at pagpapalit ng dress sa loob ng dressing room.

Finally, natapos din kami sa pamimili ng aking mga gamit. Grabe, kailangan niya ba talagang gumastos ng pera para lang magmukhang kapani-paniwala na magjowa kami? Sa bagay, kung hindi magagarang damit ang susuotin ko sa harap ng kaniyang mga magulang baka hindi sila maniwala sa amin. Mayaman siya at may magarang mga kasuotan. Samantalang ako ay laki sa hirap at kontento na sa mga bagay na meron ako. Basta malinis at kumportable ako sa damit ay ayos na sa akin 'yon.

Pagkatapos sa mall ay dumiretso kami sa clinic. Chineck ng doctor ang aking pasa at may ibinigay siya sa aking gamot. Medyo naghilom na rin kasi ito. Baka kinabukasan ay hindi na ito gaanong mapapansin ng mga taong makakakita.

"Your bruise. I'll ask the make up artist kung magagawan pa ba ng paraan 'yan. Like kakapalan ang paglalagay ng make up sa mukha mo para hindi gaanong mapansin 'yan." Aniya habang nasa biyahe kami pabalik sa kaniyang bahay. Tumango lang ako dahil pagod na pagod akong magsalita. "And don't forget to submit your background information before 6pm. I need to check it."

Inaantok ako sa biyahe. Masyadong tahimik. Ganundin siya, mapapansin sa kaniyang mga mata ang pagod at antok. Natatakot akong matulog dahil baka makatulog din si Liam sa biyahe.