Mabilis akong pumasok sa store. Agad akong kumuha ng cart at ang lahat ng kailangan kong bilhin ay kinuha. 'Di gaya ng mga normal na araw, masyado akong nagmamadali ngayon dahil sa asungot. I'm usually checking each product before buying them but because it isn't a normal day, I have to move fast.
Umikot ako sa kabilang section nang makita ang pagsunod ni Russel. He's just cooly walking with his hands inserted in his pockets while I'm on a rush here.
Napairap ako nang magtama ang mga mata namin. Naglalagay ako ng chocolate and milk drinks sa cart nang tumabi siya sa akin.
“Kailan ka pa nahilig diyan?” mapanuring untag niya.
I didn't answer. Nagtungo naman ako sa cereals. Kumuha ako ng tatlong large pack.
Kinabahan ako bigla. Alam kong magtataka siya pero wala akong choice. Ubos na ang stock sa pad at nangako ako kay Alias na bibilhan ko siya ngayon ng mga paborito niyang pagkain. Magliligalig na naman 'yon kapag nakitang wala akong dala
“This is nice,” komento ko sa pinaka-kakaibang painting.I am checking and grading all the finished works one by one. Masyadong marami kung tutuusin pero alam kong matatapos ko ito ngayong araw. Binigyan kami ng dalawang araw to judge all of these at pinili kong tapusin ngayon para sa ilang rason.Mabilis akong mamangha pero bihira akong magsabi ng komento. Hindi ko mabitaw-bitawan ang painting na ito dahil ito ang pinaka-twisted sa lahat. Balanseng-balanse ang humour at dark side nito. Even my co-artists agreed to me.“This is very clever and logical,” anas ng katabi ko.I grinned. “Uh-huh. That's why I'm giving this one a perfect score.”Pagkatapos kong i-finalize ang kanilang mga average, inilista ko na rin ang top 20 at agad iyong ipinadala kay Mr. Andrew. He's in a meeting right now. Ilang minuto pa ang ilalaan ko kung hihintayin ko pa siya. Nagpasya na akong umalis kasabay ng ilang artists na kasama ko. We'
I'm planning something on my mind when Olive tapped my shoulder. Mula sa pagtanaw sa malawak na lupain sa harap, napalingon ako sa kaniya.“Nagliligalig si Usher,” nakasimangot na saad niya. “Naghahanap ng chocolate.”I sighed. Tumayo ako't sumabay sa kaniya papasok sa loob.Umaalingawngaw ang boses ni Alias habang panay ang pagpupumiglas kay Hailey. She looked at me apologetically.Kinuha ko si Alias sa kaniya. Bahagya naman itong tumahimik pero humihikbi pa rin.“What is it, baby?”He pouted. “Kokoyeyt!”Pinunasan ko ang magkabilang pisngi niya. “But you can't eat too much chocolate, right?”Muling umalingawngaw ang palahaw niya sa buong pad. I did everything to calm him down. Sa huli, natahimik siya nang i-play ko ang isang cartoon movie.I sighed. “You're so stubborn.”We are lying on our bed. Nakatagilid ako habang siya'y nakaunan sa
“Anong nangyari sa inyo ni Denise?” naitanong ko rin nang matapos ang “date” daw naming dalawa. Wala naman kaming ibang ginawa bukod sa pag-eehersisyo at pagkain dito sa pad niya.At gaya ng inaasahan, hindi na siya nagulat sa tanong ko. Alam niyang hindi ko palalampasin ang parteng iyon. Sa lahat ng nangyari, iyon ang sumira sa kaunting pag-asa ko noon. Iyon ang dahilan ng paglayo ko at ng tuluyang pagkawasak ng ugnayan namin.He sighed. “Hindi kami totoong ikinasal.”Nagtiim-bagang ako. “What do you mean? Laman kayo ng media, Russel. Ikinasal kayo...”“Everything was fake. None of those happened for real.” Humakbang siya papalapit sa akin.Ako naman ay nanatili sa aking kinatatayuan habang nangungunot ang noo.“Mula sa binyag hanggang sa kasal.” Tumigil siya sa paghakbang. “Ipinagkatiwala sa akin ng mga Lewisham ang ilang properties nila habang ang iba nama
“Kailan ka uuwi ng Pinas?” untag ko kay Russel.Nasa biyahe kami ngayon papunta sa resort kung saan gaganapin ang munting selebrasyon na aniya'y dadaluhan niya. Ayaw ko sanang sumama pero naging interesado ako sa event nang sabihin niyang dadalo rin sina Arcel at Ruan. Aminado akong natakot ako sa dalawang iyon nang magkita-kami sa hind inaasahang pagkakataon. Ngayon, nagdesisyon akong magpakita ulit sa kanila nang walang takot.“Kailan mo ba gusto?”I pursed my lips. Ibinalik niya lang sa akin ang tanong. Uuwi ako sa oras na masiguro kong ayos na ang lahat. I mean everything... including our relationship. Well, I'm hoping for that. Nagdadalawang-isip na ako ngayon kung sapat na ba sa akin ang makilala niya si Alias. I have this selfish feeling that started to grow since he came, tila inuutusan akong mas lawakan pa ang mithiin bukod sa pagbibigay ng karapatan niya na maging ama sa anak namin.“Ikaw ang tinatanong ko,” I
“Arcel...” tawag ko sa kaniya.Sinundan ko siya sa parking lot. Nagpaalam ako saglit kay Russel na pupunta ako sa washroom. Mahirap na, baka sumunod pa 'yon kung sasabihin kong gusto kong kausapin si Arcel.Maagang uuwi si Arcel dahil may importante pa raw siyang gagawin. Pinaunlakan lang niya ang imbitasyon ni Ruan.Nilingon niya ako't tuluyang hinarap.“Yung nakita mo.” Nanunuyo ang lalamunan ko.“What about it?”Pakiramdam ko, ang laki ng pinagbago niya. I feel like he's a bit distant now. At sa totoo lang, hindi ako komportable. The way he speak and act... Para bang may bakod na sa pagitan namin. Hindi na kagaya noon na puwede ko siyang biruin o abalahin kahit anong oras.“P-please, 'wag mong sabihin kay Russel...”“I'm no longer affiliated with your lives, Alliyah. You can do whatever you want,” seryosong saad niya.Bahagyang nangunot ang noo ko. He's so co
'Di gaya noong mga nakaraang araw na palagi akong may naisasagot kay Olive, ngayon ay halos wala na akong masabi.“Sabihin mo na kasi,” aniya sabay dunggol sa akin.Napabuntong-hininga ako. Paano ko ba sasabihin? Sa tuwing humahanap ako ng tyempo, natatalo ako ng takot. Paano kung magalit nang sobra sa akin si Russel at ilayo si Alias?“H-hindi ko pa kaya, Olive.”“Naku, bahala ka. Mas magagalit 'yon kung sa iba pa niya malaman.”Ipinulon ko ang mga kurtina at idiniretso iyon sa laundry basket. Nagpapalit kami ng kurtina ngayon. These days, nagiging mas maarte na ako sa mga gamit. Ewan ko ba. I'm becoming more conscious to every little thing.“Wala namang magsasabi sa kaniya,” katwiran ko.Akala ko nga, delikado ako kay Arcel pero nang komrpontahin ko siya, tila wala namang pakialam. Hanggang ngayon ay bumabagabag sa akin iyon. Iniisip ko pa rin kung ano bang nagawa kong mali na puwede n
Nabigyan ng mahabang panahon ang team at ang mga aspirant artist para ayusin ang mga nasira. Ang ilan naman ay nagpasyang gumawa na lang ng bago. Ilang araw din akong nagpabalik-balik sa hall para tumulong pero hindi ako nakakapag-overtime. Palagi akong sinusundo ni Russel at talagang maaga siyang pumupunta!Naging ganoon ka-boring ang takbo ng buhay ko kasama siya. Masasabi kong boring dahil... iyon na lang ang puwede kong sabihin. Hindi ko kayang lunukin ang katotohanang nasasaktan ako sa tuwing naaalala si Alodia. Hanggang ngayon ay binabagabag ako ng tagpong iyon kung kailan una at huli ko siyang nakita rito sa pad ni Russel.The bitterness is slowly driving me crazy that I even avoid to sit on the couch. Halos sa kusina lang ako tumatambay para makaiwas sa kaniya.“Ayaw mo na ba akong tanungin?” he asked while watching me. “It's been days...”Ngayon ko lang nalaman na napapansin pala niya iyon. Ipinagluluto ko siya araw-araw p
I groaned when another hit of migraine shot my head. Mabilis akong bumangon kahit nahihilo pa rin. Napahawak ako sa pinto nang umatake muli ang migraine pero sa puntong ito'y mas masakit na. I cursed under my breath while walking to the sink.Paulit-ulit kong hinilamusan ng malamig na tubig ang aking mukha. Sa salamin ng banyo'y kita ko ang aking repleksyon pero si Russel ang tumatakbo sa isip ko. Damn! Panaginip lang ba iyon?My lips parted when I remembered what happened last night. Napasinghap ako. Inilibot ko ang paningin at napagtantong wala ako sa pad namin ni Olive nang makita ang mga panlalaking gamit!Nagmamadali akong lumabas. Wala si Russel sa sala. Wala rin sa kusina. Naghuhurumentado ang puso ko habang papalapit sa pad namin.Malinaw sa akin ang lahat. I was drunk last night. Dinala ako ni Olive kay Russel at iniwan doon. I panicked when he said he threw away Usher's pendant! Dahil doon, napaamin ako nang wala sa oras!My hand is tremb