LOGINShare
Kabanata 3
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Agad nasagot ang pagtataka ko nang iluwal ng asul na kurtina ng stage si Russel... at yung sinasabing Denise na ngayon ay nakakapit sa braso niya.
Kung gaano kaingay ang cheers na naririnig ko ay ganoon din kalakas ang kabog ng d****b ko.
Nilingon ko ang mga kasama ko sa table. Nakikipalakpak din sila gayundin si Ruan na pormal na nakaupo sa tabi ko.“Napakaganda naman nung kasama niya,” rinig kong sabi ni Venus. Bakas ang totoong pagkamangha roon. Ni hindi niya napapansin ang pagkabalisa ko.
Maganda. Walang-wala ako kumpara sa kaniya. Parehong magkahalong kulay asul at itim ang suot nila. Hapit sa katawan ang suot nung babae dahilan para mas madepina ang hubog ng kaniyang katawan. Mas lalo rin siyang tumangkad sa suot na stilettos. Mukha rin siyang may ibang lahi, sa aura pa lang.
Bagay na bagay sila ni Russel.
Napalunok ako sa bigat ng nararamdaman.
Muling nagsalita ang emcee. “Today, we're going to celebrate the engagement of Mr. CEO Russel Clausen and heiress Denise Lewisham!”
Nabingi ako sa palakpakan. Ilang segundo rin ang lumipas bago ko tuluyang naunawaan yung sinabi ng emcee.
Engagement.
So this is an engagement party, yung tinutukoy na special event sa invitation card.
Si Russel ay... engaged na. At ang babaeng kasama niya sa stage ay ang kaniyang fiancee.
Wow.
Nanlumo ako. Parang gusto kong tumakbo at umuwi na.
“Now, let's give it a toss!”
Kaniya-kaniyang itinaas ng mga bisita ang kani-kanilang baso. Nangibabaw ang kalansing nang maglapat ang mga ito.
At sa isang iglap ay nasaksihan ko rin ang paglalapat ng mga labi ng dalawa... sa harap ng maraming tao.
Sa harap ko.
Ngumiti si Russel nang tanggapin ang mikropono. “Thank you,” maikling saad niya bago ilibot ang paningin sa venue.
May sinabi pa sa kaniya ang emcee na mukhang tinanggihan niya.
Yumuko ako para maitago ang pangingilid ng luha ko. Mabilis ko iyong pinawi bago muling mag-angat ng tingin.
Pero hindi ko inaasahang makikita niya ako. Madilim ang kaniyang mata. Saglit lang iyon. Seryoso niyang ibinaling ang atensyon kay Denise at maingat niya itong inalalayan pababa ng stage.
Sa kabila ng panghihina ay tumayo ako. Ni hindi ko tinanggap ang alok na pagkain nung waiter. Doon ko lang napansin na mayroon na palang nakahain sa mesa namin.
“Saan ka pupunta?” awtomatikong tanong ni Ruan.
“Sa cr. N-naiihi kasi ako,” dahilan ko.
“Sasamahan kita papunta sa visitors wash room. Baka maligaw ka.”
Umiling ako. “Hindi na, okay lang. Magtatanong na lang ako,” wala sa wisyo kong tugon.
“Bumalik ka kaagad, Alliyah,” narinig kong sabi ni Nanay.
Sa pagtalikod ko ay muli na namang namasa ang mga mata ko. Dire-diretso akong naglakad nang walang kasiguraduhan kung saan pupunta.
Bakit ganito?
Ang lungkot.
Habang naglalakad paalis ay tangan-tangan ko ang laylayan ng aking suot para hindi ako matalisod. Tumigil lang ako nung nabawasan na ang nakikita kong tao. Natanaw ko yung nakahilerang light balls sa hindi kalayuan at doon ako dinala ng mga paa ko.
Isa pala itong malawak na garden. Totoong maganda ang gayak nito ngunit alam kong hindi nito maiibsan ang lungkot na nararamdaman ko.
Sa kabilang banda'y gusto ko ring mainis sa sarili ko. Bakit nga ba sa dinami-rami ng puwede kong magustuhan ay si Russel pa? Bakit yung tao pang masyadong mataas sa akin?
At sino ba nga naman ako, isang labingwalong taong gulang na wala pang nararating sa buhay. Wala akong maibubuga, kumpara sa fiancee niya na isa umanong tagapagmana.
At heto ako, hindi pa sigurado kung anong gustong maabot. Ni hindi pa sigurado kung anong naghihintay na kinabukasan para sa akin. And yet, pinoroblema ko ang ganitong bagay na sa tingin ko'y hindi naman dapat. Dahil ang totoo ay may mas importante akong dapat isipin.
Hindi si Russel.
Hindi ang walang kwentang nararamdaman kong ito.
Nanghihina akong naupo sa damuhan. Tinanggal ko ang suot kong sandalyas at iyon ang inupuan ko. Sumandal ako sa puno habang pinapawi ang mga nakatakas na luha sa pisngi ko.
Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari ay hindi na sana ako nagpunta rito. Hindi ko na sana nasaksihan iyon.
Pero huli na.
Ilang buntong-hininga ang nakawala sa d****b ko habang padabog na binubunot ang bermuda grass sa harapan ko.
“What are you doing here?”
Napapitlag ako nang marinig ang boses na iyon.
Ang nasa harap ko ngayon ay ang kapatid ni Russel na si Daimler. Nasa bulsa ang isa nitong kamay at ang isang kamay ay may hawak na cellphone.
Napalunok ako.
“N-nagpapahangin lang,” nahihiyang sambit ko. “Ikaw? Bakit ka nandito?”
“I need to call someone so I came here to have some silence.” Itinaas niya ang hawak na cellphone.
“S-sige lang. Puwede bang dito lang ako?”
Tumaas ang kilay niya. Dumapo ang tingin niya sa mga kamay kong may hawak na damo. Gumuhit ang pagtataka sa mukha niya. “Sure.” Ilang segundo lang ay idinikit na niya ang cellphone sa kaniyang tenga.
Napabuntong-hininga ako. Nabitawan ko na lang ang damo dahil sa kahihiyan. Ito ang unang beses na nakausap ko siya. Natatandaan kong nabanggit ni Ma'am Navi kahapon na kaedad ko nga pala ang isang ito. Petite ang kaniyang pangangatawan pero hindi naman siya ganoon kapayat. Sakto lang. Ang presko rin ng hitsura niya. Sa tingin ko'y mas matangkad lang nang kaunti sa kaniya si Russel at bukod diyan ay mas maputi rin sa kaniya yung kuya niya. Siguro, mas maarte ang Russel na iyon sa katawan.
Hindi man lang siya lumayo sa akin kahit nung may sumagot na sa kabilang linya. “Hello, this is Daimler Clausen. Tell Denise's driver to fetch her up later because Russel won't be able to do it. Okay... uhm... yeah. I don't know. I'll hang up now.”
Base sa pagkakaintindi ko ay nagpapasundo yung Denise sa driver niya dahil hindi siya maihahatid ni Russel mamaya. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi sa nalaman ko. Matuwa man ako ay hindi pa rin nito mababago ang katotohanang engaged na silang dalawa.
Muli na namang nag-init ang sulok ng mga mata ko.
“Any problem?”
Nakapagtatakang hindi pa rin umaalis si Daimler. At dahil nakatayo siya habang ako ay nakaupo sa ground ay kailangan ko siyang tingalain para makita.
“A-ayos lang ako rito.”
“You look like shitting there. Are you broken?” Nabigla ako nang bahagya siyang lumuhod para magkapantay kami. “Uhm?”
Nailang ako sa pagtitig niya. Talagang sinisimpat niya yung mukha ko! May topak pala ang Clausen na ito. Akala ko nung una, hindi siya marunong makipag-usap sa ibang tao. Kaya naman nakakagulat siya ngayon.
Pumaling ako sa ibang direksyon at kinamot ang ilong ko dahil hindi ko alam kung anong sasabihin.
“Is it Russel?” diretsong tanong niya dahilan para mapigil ko ang paghinga ko.
“H-hoy. Anong Russel ka d'yan, h-hindi ano!” Pabiro kong tinulak ang balikat niya kaya muntik na siyang mawalan ng balanse pero balewala sa kaniya iyon.
At bakit niya naitanong si Russel? Conclusion niya lang ba iyon o masyado akong halata kanina? O kung ganoon ay... siya lang ba ang nakalahata? Kung ganoon ay dalawa na sila ni Venus na nakakaalam nito!
At teka, hindi ba talaga niya tinatawag na kuya si Russel? Hindi niya rin tinawag na ate si Denise. Kakaiba nga ang isang ito.
“Bakit ka defensive?”
Hindi ko napigilan ang pagtawa ko. Ang cute niya mag-Tagalog! Halatang hindi siya sanay. Kaya naman pala English siya nang English!
“Itigil mo nga 'yan, baka may makarinig sa 'yo. Nakakahiya. Isa pa, hindi ko 'yon magugustuhan kasi matanda na 'yon!”
Nayakap ko ang aking sarili nang humaplos sa balat ko ang malamig na hangin. Dapat pala ay nagdala ako ng sweater.
“Nah. He's just 22. It isn't bad if you have a crush on him. Don't worry.”
“H-hindi nga! W-wala nga sabi akong gusto sa kuya mo!”
Siya naman ngayon ang tumawa. Mahina at maikli lang iyon pero kagaya ng pananalita niya ay cute rin.
“It doesn't really matter to me. Come on, I'm trustworthy,” pangungulit pa niya.
“H-hindi. Hindi, hindi, hindi,” pagmamatigas ko.
“Okay, fine. If you say so.” Nagkibit-balikat siya ngunit halata kong hindi naman siya naniniwala.
Muli na naman akong napatingala nang tumayo siya. Ngunit nabigla ako nang hubarin niya ang kaniyang coat at inihagis iyon sa mukha ko!
“Wear that. You might get colds later.” Iyon lamang at tinalikuran na niya ako.
Ilang segundo na siyang nakaalis pero nakatitig pa rin ako sa coat na ibinigay niya. Hindi ako makapaniwala. Hindi man niya ito iniabot nang maayos at talagang inihagis pa sa mukha ko ay hindi ko maitatangging nagpakita siya ng magandang loob at inalala niya ang kalagayan ko ngayon.
Napapikit ako sa biglang paggaan ng pakiramdam ko.
Salamat, Daimler...
“Alliyah!”
Ang nag-aalang mukha ni Ruan ang sumunod na dumating.
Tumayo ako. Pinagpagan ko ang aking suot. Nang makalapit siya'y naisuot ko na rin ang coat ni Daimler.
“Kaya pala ang tagal mo, nandito ka. May problema ka ba? We're all starting to worry.”
“Sorry, Ruan. Naisipan ko kasing magpahangin.”
Hindi man iyon ang totoong dahilan ay sincere ang paghingi ko ng tawad. Bigla akong nakonsensiya. Siya itong nag-effort para makadalo kami nila Nanay tapos iiyak lang ako at tatakasan ang event dahil sa isang lalaki. Ni hindi ko pa rin nadadaluhan ang mag-asawang Clausen para makapagpasalamat man lang.
“It's okay now. Balik na tayo sa loob?”
Ngumiti ako at humawak sa braso niya. “Tara na, salamat.”
Pekeng-peke ang ngiti ko sa mga bisitang napapatingin sa amin ni Ruan.
“Tumae ka, ano? Iihi raw,” mapang-asar na bungad ni Venus.
Uminit ang pisngi ko dahil sa kahihiyan!
Palihim ko siyang kinurot sa tagiliran. “Mahiya ka nga, Venus. Nasa gitna tayo ng marangyang lugar.”
“Pfft!” pigil na tawa niya.
“Saan mo naman nakuha 'yan?” Itinuro ni Nanay ang coat na nakatabon sa mga balikat ko. Napatingin din tuloy doon ang mga kasama ko sa mesa.
“Kay Daimler, 'nay. Nakita niya akong nilalamig kanina sa labas.”
“I knew it. Kaya pala nakapang-ilalim na polo na lang ang isang iyon nang makasalubong ko,” anas ni Ruan.
“May taglay na kabaitan din pala ang batang iyon. Parang ikaw, Ruan. Naku, masuwerte ang mga babaeng mapupunta sa inyo,” nakangiting saad ni Nanay kay Ruan.
“May pagka-maldito lang si Daimler pero totoo pong mabait 'yon.”
Napailing ako nang maalala kung paano niya itinapon sa mukha ko yung coat niya. Maldito nga.
Nang makita kami ni Ma'am Navi na kasalukuyang may hawak na wineglass ay agad itong dumalo sa amin. Dumiretso siya sa gilid ni Nanay.
“Allissa! Thank you for coming tonight, I hope you all are enjoying the food!” Nakipagbeso si Ma'am Navi kay Nanay.
“Ako nga ang dapat magpasalamat sa inyong imbitasyon,” maaliwalas na tugon ni Nanay.
Ngumiti si Ma'am Navi sa amin. “Well, I appreciate your presence tonight. Oh, by the way, I want you all to meet my son!”
Dumagundong ang puso ko nang hilahin niya si Russel mula sa unahan. Bumalik itong hawak-hawak ang kaniyang anak sa braso.
Related chapters
Beyond The Lines Kabanata 4
Hinanap ng mga mata ko si Denise pero hindi ko ito nakita. Nagtataka lang akong parang wala siya. “This is Russel, ang aking panganay,” nakangiting panimula niya habang isa-isa kaming tinitingnan. “Son, they're our most loyal workers kaya inimbitahan ko sila ngayon.” “Magandang gabi, Sir. Ako ho si Banny. Isa ako sa mga katiwala ng Clausen farm.” Bahagyang yumuko si Russel para tanggapin ang kamay ni Tiyo Banny. “Russel Clausen. Thank you for coming,” pormal niyang tugon. “Ilang beses pa lang kitang nakita, hijo. Tawagin mo na lang akong Tita Allissa,” magiliw na sabi ni Nanay. Sumilay ang tipid na ngiti sa mga labi ni Russel nang magkamay sila. “Nice meeting you again, Tita.” “Yo, man. Ruan here,” nakangising singit ni Ruan. “Wala ka yatang balak lumipat ng mesa,” sagot ni Russel
Beyond The Lines Kabanata 5
Nakapagtatakang nagkakagulo sa bahay nang umuwi kami ni Venus. Nagtipon sa aming bakuran ang ilang farmers. “What's happening, Tiyo?” kunot-noong anas ni Venus. Iniwan ko na silang dalawa roon sa labas ng gate. Agad kong nilapitan si nanay na ngayon ay maluha-luhang nakikipag-usap sa kaniyang mga kasama. Napalingon silang lahat sa akin. “Ano pong nangyayari?” “Alliyah, halos kalahati lang ng kabuuang ani ang naisalba mula sa mga peste. Mas marami ang hindi na mapakikinabangan.” Bigla akong nilukob ng kaba. Pinagmasdan ko ang mga naroon. Bakas ang pagod sa kanilang lahat na sinasabayan pa ng kaguluhan. Muling nagsalita si nanay nang hindi agad ako nakaimik. “Ngayon lang nangyari ito. Sa ilang taon naming pagtatra
Beyond The Lines Kabanata 6
Tipid akong ngumiti at inabot ang kaniyang kamay. “Alliyah Martinez po, Sir.” Dumapo ang tingin nito sa aking case nang ilapag ko iyon sa mesa. “You look familiar,” diretsang saad nito. Ikaw rin, pamilyar...pero hindi ko maalala kung saan kita nakita... Hindi ko iyon maisatinig. “I bet you have already seen her somewhere,” ani Ruan. “After all, we're living in the same planet,” biro pa niya. “I know.” Ngumisi ang lalaki. “By the way, Alliyah, just call me Luke. I preferred that,” nakangiting turan nito sa akin. Ibang-iba ang aura niya kay Russel. Pareho silang pormal pero magaan ang pakiramdam ko sa kaniya. “Matagal ka nang gumuguhit?” “Since I was 10.” “Cool, can I see your wor
Beyond The Lines Kabanata 7
Kung gaano kabilis ang oras ay ganoon din kabilis ang mga pangyayari. Kinabukasan ay pumutok na lang ang balitang kailangan munang ipasara ang farm dahil sa imbestigasyon. Nang araw ding iyon ay aligaga kami ni Nanay sa pag-iimpake ng mga damit. Hindi ko mapigilan ang pamamasa ng mga mata ko habang pinanonood na isakay ang mga gamit namin sa truck.Katulong namin ang ilang mga katrabaho ni Nanay pati na rin sina Venus at Tiyo Banny.“Saan ang punta niyo niyan?” nabusangot na anas ni Venus.“Hindi ko pa alam, Venus. Masyadong biglaan.”Mahigpit niya akong niyakap.“Kahit mapalayo pa kayo, pupuntahan kita! Laging available ang tricycle ni Tiyo Banny!”Natawa na lang ako habang sinusuklian ang yakap niya.“It's okay! Hindi naman siguro kami mapapalayo. Maraming house for rent diyan sa t
Beyond The Lines Kabanata 8
Gamit ang libre kong kamay ay muli kong tinipon sa isang side ang ilang hibla ng buhok kong kumakawala dahil sa hangin. Nagpatuloy ako sa pagguhit. Bukod sa preskong hangin ay malaking tulong ang katahimikan para makapag-relax ako. Sa Clausen farm naman ay sariwa rin ang hangin pero hindi kasing-tahimik ng lugar na ito. Palibhasa'y pare-parehong wala rito ang mag-anak. Nasa paaralan sina Daimler at Madeley at may pinuntahan din ang mag-asawa. Si Nanay naman ay namalengke. Hindi na rin niya ako pinasama dahil may inatasang driver naman na makakasama niya roon kaya ako lang mag-isa ang narito.Nakanguso ako habang tinatapos ang drawing. Dapat ay kahapon ko pa ito sinimulan pero kasi, nananantya pa rin ako. Hindi madaling maging komportable nang ganoon kabilis sa mansion. Yesterday, I spent almost my whole day talking to Venus on the phone. Inilahad ko sa kaniya isa-isa ang mga nangyari, hindi kasama roon ang personal kong nararamdaman. Kung kah
Beyond The Lines Kabanata 9
Dali-dali akong bumaba mula sa kwarto kahit magulo pa ang buhok. Nag-iiwan ng ingay ang bawat hakbang ko sa hagdan dahil mabibigat iyon.Nilagpasan ko si Nanay na kasalukuyang naghahanda ng almusal. Ang sabi ni Ma'am Navi ay pare-parehong nasa bakasyon ang maids nila at dalawang hardinero. Sakto rin namang nangyari iyon sa farm at napalipat kami rito nang wala sa oras. Kahit papaano'y makatutulong kami sa mga gawaing bahay, wala mang sabihin ang mga Clausen.Narinig ko pa ang tanong ni Nanay kung bakit ako nagmamadali pero hindi ko na iyon nagawang sagutin.Dumiretso ako sala at agad tiningnan ang bilog na mesa pero wala na roon ang sketchpad ko. Sigurado akong dito ko iyon naiwan kahapon!Bumalik ako sa kusina.“Nay? Yung sketchpad ko?”“Jusko kang bata ka. Sketchpad agad hinahanap mo, eh tingnan mo nga
Beyond The Lines Kabanata 10
Ang bawat sandali ng paglalakad ko sa mahabang carpet ay iginuguhit ko na sa aking isipan. Kung anong mayroon ngayong araw, naipaliwanag iyon ng mga malalabong imaheng nadaraanan ko. Bakas ang mga ngiting agad ring nagiging malabo sa paningin ko, ang bawat isa'y tumatango na tila masayang-masaya para sa akin. Hawak ang gilid ng aking saya habang nakatapat sa dibdib ang bungkos ng bulaklak sa isa kong kamay, nagpapadala lang ako sa kakaibang pakiramdam na ito. Kulang ang isang libong salita para makumpleto ko ang munting sandali.At sa oras na iyon, kung saan ang matagal ko nang pangarap ay naghihintay sa akin, naroon din ang lalaking ang mga mata'y sa akin nakapako. Tumulo ang luha ko nang ilahad niya sa akin ang kaniyang kamay, nakangiti kong hinawakan iyon. Ngunit kasabay ng paglalapit namin ay ang biglang pag-alon ng imaheng niya, naputol ang aking panaginip.Sinalubong ng kisame ang mulat na mulat kong mga mata.
Beyond The Lines Kabanata 11
Habang nasa biyahe ay tumawag si Nanay, nagtanong kung nasaan ako. Nasapo ko ang aking noo. Nakalimutan kong magpaalam! Humaplos ang kamay ni Russel sa aking kamay kung saan hawak ko ang cellphone. Without asking my permission, marahan niya iyong kinuha mula sa akin. Wala na rin akong nagawa, ipinaubaya ko sa kaniya iyon. “Don't worry, Tita. She's with me.” Umalon ang sasakyan dahil sa bako-bakong daan. Narating na namin ang lupaing nakakonekta sa farm. Isa itong mahabang papasok kung saan madaraanan ang napakalawak na palibot ng farm. Inasahan ko nang walang katao-tao roon. “Alright. I'll take care of her.” Ibinalik sa akin ni Russel ang cellphone ko. Ibinaba na rin ni Nanay ang linya bago ko pa iyon muling maidikit sa tenga ko. “Anong sabi?” Sinipat ko ang mga mata niya pero tanging ang isa lang ang nakikita ko dahil naka-s
Latest chapter
Beyond The Lines Wakas
Inilapag ko sa tomb ang bulaklak na dala ko. Nilingon ko si Russel na tuwid na nakatayo sa aking tabi, nakapamulsa at sa puntod nakatingin. Umupo ako't tinanggal ang mga dahong nalaglag doon. I sighed as I silently prayed for her soul. “What are you doing here?” Sabay kaming napabaling ni Russel sa likuran. Hindi namin namalayan ang pagdating ni Alodia. Mayroon din syang dalang isang palumpon ng mga bulaklak. Tumayo ako at ibinigay sa kanya ang pwesto. Dahan-dahan niyang inilapag ang mga bulaklak sa tabi ng akin. “I'm here to pay respect for the child,” mahinahong turan ko. “Hindi naman kami magtatagal.”“Thank you.”Napatitig ako sa kanya nang sambitin nya ang mga katagang iyon. “Thank you for understanding, Alliyah.” Hinahaplos-haplos niya ang nitso habang nagsasalita. “I know I've done too many bad things to you. I know I was such a selfish woman. I did nothing but ruin your lives.” Her voice cracked. “I hope you forgive me...”“Wala na sa akin iyon, Alodia,” I said. “Let me s
Beyond The Lines Kabanata 270
“Wait for me!” “Bilis, Usher, ang bagal mo! Mauuna na ako roon!” sigaw ni Lionel sabay takbo palabas.Dumagundong ang hagdan sa nagmamadaling pagbaba ni Usher. Ni hindi pa sya tapos sa pagsusuot ng kanyang damit.“Dahan-dahan–” Hindi ko natapos ang sasabihin ko. He quickly kissed my cheek and ran outside.“Dahan-dahan, Usher! Papaluin kita!” I shouted.“Love you, 'Ma!” aniya't natatawa pa. Napailing ako. The wall clock says it's already 11:58PM. Kaya ganito sila ka-hyper dahil new year count down.“Two minutes na lang! Ba't nandyan ka pa, Alliyah?” puna sa akin ni Olive. Talagang binalikan nya ako rito. Nakapamaywang pa ang bruha sa tapat ng pinto. “Eto na!” Isinuot ko ang long cardigan upang panlaban sa lamig. Hindi ko alam kung gaano katagal kami sa labas. Masakit sa ilong ang lamig ngayon, normal na nangyayari tuwing Bagong Taon. Nagmadali na akong lumabas. Halos kaladkarin pa ako ni Olive papunta sa front yard.Doon nakaipon ang lahat at pare-parehong excited sa pagsisindi ng
Beyond The Lines Kabanata 269
“Puwede na raw akong umuwi.” Nakangisi sa akin si Venus at may pagmamalaking sinabi iyon. “I told you, I'm stronger than you thought. Masyado lang kayong nag-alala sa akin pero kaya ko naman. Kaya ko pang magsurvive ng isa pang linggo sa kamay ni Theo kung 'di niyo ako kinuha.”Awtomatiko akong napangiwi. “Sus! Hindi mo kasi nakita ang hitsura mo no'n! Mukha kang binugbog na puno ng saging!”“Really?”“Anong really? Alam kong alam mo 'yon! Hindi ka na nga halos makatayo tapos gusto mo pa ng extension!”“Kidding!” She exclaimed. “I'm just so happy that I'm all free now. Okay na ako, wala na akong nararamdamang kahit ano!” “Which is good, Venus. Ito yung pinakahihintay namin, yung gumaling ka.”I can see the changes in her. Hindi na gaanong halata ang mga pasa niya sa iba't ibang parte ng katawan, pagaling na ang mga ito. Naghilom na rin ang mga maliliit na hiwa, maging ang mga sugat sa mukha niya. She was kidnapped and battered. Wala siyang kalaban-laban. Ayokong ma-imagine kung paan
Beyond The Lines Kabanata 268
Ilang malalaking hakbang lang ay nahawakan ko na si Venus. She looked confused when in no time, I started untying her hands. Umamba pa syang magpupumiglas ngunit hindi siya makakilos. Kung nagkataong hindi siya nakatali, malamang ay nakatanggap na ako ng sipa. “What the fuck are you doing?” mariing tanong niya. “Get away from me! Don't touch me, you Theo's bitch!” Naiintindihan ko kung bakit ganito sya katalas manalita. Labis siyang nasaktan. She had enough pain.This is the end of her suffering and I'm willing to sacrifice my safety for her. In addition, ang alam niya'y ako si Hera. “H-huwag kang maingay. W-we don't have much time,” sa nanginginig na boses ay sinabi ko.Nanlaki ang mga mata niya nang makilala ako. “Alliyah?”I just nodded and signalled her to keep quiet. My tears started to fall because of too much happiness. Ngunit hindi lang kasiyahan ang nararamdaman ko. Ito ang kasiyahang may halong takot. Lumala ang panginginig ng mga kamay ko nang magsimula na akong kalasin
Beyond The Lines Kabanata 267
I fixed the black hat I'm wearing as we parked at the spacious parking lot in front of this grand hotel. Hindi mabilang ang mga sasakyang narito sa sobrang dami. Nagkatinginan kami ni Russel at ilang sandaling naghintay sa pagdating ng sasakyan ni Daimler hanggang sa ito'y pumarke sa tabi ng sasakyan ni Russel at sa kabila'y doon pumuwesto si Arcel.“Let me help you.” Russel insisted to remove my seat belt. Hindi kasi ako makagalaw nang maayos ngayon dahil sa mabigat na regalong nakapatong sa mga hita ko.After removing my seat belt, he cupped my chin and planted a short but deep kiss on my lips. Kita ko ang pamumungay ng kanyang mga mata sa ilalim ng dim lights sa loob ng sasakyan nang siya'y kumalas. He then licked his lower lip that was slightly reddened because of my lipstick. May nagbabadyang ngiti sa kanyang labi. “I'm nervous.” As always. Mula nang umalis kami ng bahay ay hindi na ako mapalagay sa gagawin naming ito. I tried my best to calm myself while we're on our way to the
Beyond The Lines Kabanata 266
“Huwag kang malikot,” saway ko kay Russel. I'm cleaning his wounds. Hindi nakakatulong ang pagtingin niya kung saan-saan, nagugulo ang ginagawa ko. I'm not professional when it comes to this. Naipa-check up na nya ito sa hospital at kailangan ko nang palitan ngayon. It's 7 in the morning, katatapos lang naming mag-almusal. “Ang likot ni Usher. Baka may mga nagkalat pang bubog sa sahig,” aniya. I get it. We just finished cleaning the house. Tumambad sa amin ang mga basag na gamit kinaumagahan. Lahat ng salamin ay may sira na, wala silang pinalampas kahit isa. Tanging ang mga bintana lang sa ikalawang palapag ang nakaligtas sa mga bala. We already contacted Luke regarding sa pagpapaayos ng bahay. Magsasama siya ng ilang workers para mabilis itong matapos. Siguro nama'y dalawa hanggang tatlong araw lang ang kakailanganin kung tuloy-tuloy. “I wanna skate here, Papa!” Tuwang-tuwa na naman si Alias. Paano kasi, mas lumawak ang tanggapan ng aming bahay dahil nag-rearrange kami ng mga gami
Beyond The Lines Kabanata 265
“Nasaan na kayo, Arcel? Bakit hindi ko na makontak si Russel? What the fuck is happening?” Halos maibato ko ang flower vase sa gilid ko. Hindi ko mapigilan ang panginginig ng katawan ko, gusto ko nang magwala! “We can't also contact him.” Unlike mine, his voice is calm and controlled. Mahinang-mahina iyon, pabulong lang kung tutuusin. “Nandito na kami sa hideout. We need to be extra cautious. Huwag ka munang tumawag, please?” “Paano si Russel? What if he's lost right now?” “That won't happen. Trust him, Alliyah. Kailangan ko nang ibaba 'to. Please, don't do anything stupid. Huwag kang lalabas ng bahay kahit anong mangyari. Wait for our call.”Napasinghap ako nang putulin na niya ang linya. I kept staring at my phone, still not believing that this is happening. Napamura ako sa labis na pag-aalala. It's been two hours since Russel left at wala pa akong natatanggap na update mula sa kanya! He said he's going to update me but where is he now? I've been calling him but he missed all my
Beyond The Lines Kabanata 264
“Dahan-dahan, hija. Ako na ang magtitimpla, baka mapagod ka,” ani Ma'am Navi sa maaliwalas na tinig. Hindi na natanggal ang ngiti niya sa akin mula nang malamang buntis ako.I awkwardly smiled. “Hindi naman po ako mapapagod.” Nagtitimpla lang ako ng juice. Bukod dyan, tinulungan nya rin akong maghanda ng meryenda kahit hindi naman kailangan. Kayang-kaya ko naman ito. Sila nina Ate Ziri, panay ang sunod sa akin. I can't believe this.“Ay, naku! Kami na ang bahala riyan! Ang mabuti pa, magpahinga ka na lang.”Wala akong nagawa nang agawin niya sa akin ang garapon ng juice powder.“Ako na ang magdadala nito. Halika na, Ma'am. Sumama ka na sa akin,” paanyaya ni Manang Elsa matapos kunin ang dalawang tray ng sandwich.Seriously! Yes, I'm pregnant but it doesn't mean I can't move! Hindi ako makapaniwala. Bakas pa rin ang gulat sa mukha ko nang sundan ko si Manang sa living room kung saan nakatipon ang lahat. Tapos naman na ang anunsyo pero nariyan pa rin sila. Akala ko'y uuwi rin sila agad
Beyond The Lines Kabanata 263
“Hello? Who's this?” Bagama't wala pa akong naririnig na sagot sa kabilang linya ay nanginginig na ang aking kamay. I swallowed. “Please, magsalita ka! Who are you?” Tumaas ang boses ko dahil sa inip. Bukod sa inip, nilulukob ako ng hindi maipaliwanag na kaba. Nagbuntong-hininga ako't ibinalik sa lata ang hawak kong brush. Kasalukuyan akong nagpipinta rito sa balkonahe nang may tumawag. Hindi rehistrado ang numero kaya agad akong ginapangan ng takot. O baka naman napapraning lang ako dahil sa sitwasyon? Nangunot ang noo ko nang makarinig ng malalalim na paghinga. “Why don't you speak?” padabog kong tanong. The wind blew harshly. Hindi na ako nag-abalang ayusin ang buhok kong nilipad ng hangin. I'm distracted. Maging ang maliit na latang muntik nang matumba ay hindi ko na pinansin. “Alliyah...”My eyes widened when I immediately recognized the voice. Napatayo ako sa gulat dahilan para masipa ko ang isang lata ng paint. Umagos ang laman nito sa sahig subalit hindi ko na iyon naasik
