Chapter 1

TAHIMIK NA BUMUKAS ang malaking gate ng mansyon habang pumarada ang puting SUV ni Alyssa sa harapan ng bahay. Bilang isang doktor ng OB-Gyne sa isa sa kilalang ospital dito sa Manila, ramdam nito ang pagod mula sa buong araw ng operasyon at konsultasyon na mababanaag naman sa kanyang maamong mukha.

Pero bilang isang palabang sa buhay, pilit niyang itinatago ang anumang bakas ng kahinaan.

Siya si Alyssa Reyes-Delgado.

Tiningnan nito ang kanilang bahay na tila napakagandang tingnan. Ang mansyon ay parang kinuha mula sa isang magazine—modernong disenyo, malalawak na bintanang salamin, at hardin na puno ng maingat na inayos na mga halaman. Sa gitna ng katahimikan ng gabi, tila ang mansyon ay sumasalamin sa tila malamig at magulong estado ng kanyang personal na buhay.

Pagbukas ng pinto, agad siyang sinalubong ng maaliwalas na ngiti ni Yaya Mila, ang pinakamatagal nang kasambahay ng pamilya Delgado. "Ma’am Alyssa, mabuti’t nakauwi na po kayo. Napagod po ba kayo sa trabaho?"

Ngumiti si Alyssa, bagama’t halatang pagod. “Oo, Yaya Mila. Mahaba ang araw, pero natapos naman lahat. Kamusta dito?” Tanong niya habang hinuhubad ang kanyang puting coat at maingat itong isinabit sa hawak ni Mila.

"Maayos naman po, Ma’am. Tahimik ang araw. Gusto n’yo po ba ng tsaa o juice habang nagpapahinga?"

Napansin ni Alyssa ang lambing sa tinig ni Mila. Ito ang klase ng malasakit na bihira niyang maramdaman mula sa ibang tao, lalo na’t halos lahat ng oras niya ay ginugugol sa trabaho. “Salamat, Yaya. Juice na lang siguro mamaya. Nasaan si Marco?” tanong niya habang iniaabot ang kanyang handbag sa isa pang kasambahay.

"Ah, nasa taas po si Sir Marco. Pababa na raw po para maghapunan," sagot ni Mila, sabay ngiti. "Ihahanda ko na rin po ang mesa para sa inyong dalawa."

“Salamat, Mila,” sagot ni Alyssa habang patuloy na naglalakad papunta sa malawak na living room.

Ang mansyon ay masyadong tahimik, na para bang ito’y isang napakalaking kaharian na wala namang nagmamay-ari. Ang modernong disenyo ay nagbibigay ng impression ng kayamanan at karangyaan, ngunit para kay Alyssa, ito’y isang paalala ng distansya na unti-unting namamagitan sa kanila ni Marco.

Pagdating niya sa dining area, nakita niyang handa na ang mesa. Ang chandelier sa itaas ay nagbibigay ng mainit na liwanag, sumasalamin sa makintab na kahoy ng mesa. Napuno ito ng mga putaheng paborito nila ni Marco—inihanda ng kanilang personal na kusinero.

Maya-maya’y bumaba na ang asawa nitong si Marco Delgado, suot ang isang crisp na polo na tila bagong plantsa. Guwapo ang kanyang anyo, ngunit may bigat sa kanyang mga mata na mahirap ipaliwanag. Tumigil ito sa may hagdan at tumingin kay Alyssa. “Nandito ka na pala. Kumusta ang trabaho mo?” bati nito habang papalapit sa mesa.

Pag-upo ni Marco sa tapat ni Alyssa, bahagya itong ngumiti, tila pilit na tinutunaw ang tensyon na palaging naroon kapag silang dalawa ang magkasama. "Maayos naman," sagot ni Alyssa habang sinasandok ang mainit na sabaw sa kanyang mangkok. Sa kabila ng kanyang pagod, sinubukan niyang gawing magaan ang tono ng usapan. "Ikaw? Kamusta ang araw mo?"

"May mga kailangang tapusin sa opisina," sagot ni Marco habang inaabot ang plato upang kumuha ng adobong manok. Ang kilos niya’y kalmado ngunit halata ang pag-iisip ng malalim. "Marami ring kailangang pag-usapan tungkol sa bagong project namin."

Bahagya siyang tumigil at tumingin kay Alyssa. Nagtagpo ang kanilang mga mata sa loob ng ilang segundo, sapat para maramdaman ni Alyssa ang kakaibang init na minsang naging pundasyon ng kanilang relasyon. Bagama’t hindi iyon kasing lalim ng dati, naroon pa rin ang alaalang sila’y nagmamahalan.

"Balita ko, nag-expand na kayo ng operations sa Cebu," sabi ni Alyssa, pilit na binubuhay ang usapan. "Kumusta naman ang transition doon?"

"Maayos naman," sagot ni Marco habang sinasawsaw ang tinapay sa sabaw ng kaldereta. Bahagyang nagbago ang ekspresyon ng kanyang mukha, tila binibigyang-pansin ang tanong. "Pero may mga komplikasyon din, gaya ng inaasahan. Alam mo naman kung paano ang logistics sa Pilipinas."

Ngumiti si Alyssa nang bahagya. "Kaya mo naman 'yan. Ikaw pa ba? Laging may solusyon."

Ngumiti rin si Marco, ngunit may halong pagod. "Tama ka. Pero minsan, gusto ko ring magpahinga kahit papaano. Hindi na rin tayo nakakahanap ng oras para sa isa’t isa."

Hindi niya inaasahan ang sinabi ni Marco. Bigla niyang naramdaman ang kirot sa kanyang puso. Tama naman siya—matagal na nilang hindi nabibigyan ng sapat na oras ang kanilang relasyon. Naramdaman ni Alyssa ang pagnanais na ayusin ang lamat na lumalalim sa pagitan nila.

"Tama ka naman diyan. Hindi ko rin gusto na palaging ganito."

Tumayo si Marco at tumabi kay Alyssa. Inabot niya ang kamay nito at banayad na pinisil. "Paano kung mag-set tayo ng bakasyon? Alam mo 'yon, yung tayong dalawa lang."

Natigilan si Alyssa, ngunit hindi niya napigilan ang bahagyang ngiti. "Tara, kapag naging mas maayos na ang schedule ko. Aayusin ko agad, promise."

Napatangiti si Marco at bumalik sa kanyang upuan. Ang matamis nitong ngiti at ang singkit niyang mata ay tila nagtibok muli ng puso ni Alyssa.

Habang nag-uusap sila, biglang naramdaman ni Alyssa ang kakaibang pakiramdam sa kanyang tiyan. Napapikit siya at huminga nang malalim, pilit na nilalabanan ang pagsusukang nararamdaman. Agad niyang inilapag ang kutsara at tumayo.

"Excuse me," sabi niya nang madali, bahagyang iniwas ang tingin kay Marco. "Sandali lang, Marco."

Nag-alala si Marco. "Ayos ka lang ba?" tanong nito habang sumusunod ang tingin sa kanya.

"Oo, kaya ko naman," mabilis na sagot ni Alyssa bago tumakbo patungo sa pinakamalapit na banyo.

Pagkapasok sa banyo, mabilis niyang hinawakan ang lababo. Nanlalamig ang kanyang mga palad habang isinuka ang kinain. Habang hawak ang sarili, tiningnan niya ang repleksyon sa salamin. Ang kanyang mukha’y maputla, ngunit hindi maikakaila ang isang kakaibang damdamin sa kanyang kalooban.

"Buntis ako," bulong niya habang dahan-dahang hinahaplos ang kanyang tiyan. Ang kanyang mga mata’y nagmistulang nagningning, ngunit kasabay nito ang kaba at hindi maipaliwanag na takot. Paano niya sasabihin ito kay Marco? Ano ang magiging reaksyon nito?

Huminga siya nang malalim at hinugasan ang kanyang mukha, pilit na binubura ang bakas ng pagkahilo at pagsusuka. Ngayon na ang tamang panahon, sa isip niya. Dapat niyang sabihin kay Marco ang balita.

Pagbalik niya sa dining area, dala niya ang kakaibang lakas ng loob na magbigay ng magandang balita. Ngunit sa pagbukas niya ng pinto, bumungad sa kanya si Marco na nakatayo malapit sa bintana, hawak ang cellphone at tila seryosong nakikipag-usap.

"Oo, sigurado ka?" tanong ni Marco, may bahagyang tensyon sa boses. "Ano? Nakauwi na si Samantha sa Pilipinas?"

Natigilan si Alyssa sa narinig. Ang init ng balitang gusto sana niyang ibahagi ay parang nawala sa isang iglap. Si Samantha. Ang dating kasintahan ni Marco. Bumalik siya.

Tumigil siya sa may pinto, pinipilit magpakalma habang pinagmamasdan ang asawa. Ang mga tanong sa kanyang isipan ay sunod-sunod, ngunit wala siyang maisip na sagot. Sa sandaling iyon, parang ang distansya sa pagitan nila ni Marco ay lalo pang lumayo—higit pa kaysa sa dati.

Sa ilalim ng malamlam na ilaw ng chandelier, nakaramdam si Alyssa ng bigat sa kanyang dibdib. Sa kabila ng magandang balitang dapat ay magbibigay-liwanag sa kanilang relasyon, tila ito’y natabunan ng anino ng isang pangalan na matagal na niyang kinatatakutan.