Chapter 2

"H-hon?" Seven was so surprised to see me on the floor. Who wouldn't? After seeing him having sex on the phone with my best friend, who wouldn't feel betrayed?

Makita siyang n*******d habang nakikipag-videocall sa best friend kong n*******d din. This is painful enough to destroy my well-being.

"Jairiah..."

Narinig ko ang pagpatay ng tawag at kasabay no'n ay ang agad niyang paglapit sa akin. Akmang hahawakan niya ako nang umatras ako.

"N-no. D-don't you dare touch me," matigas kong sambit habang nakatitig sa kaniyang mukha. Hindi ko mapigilang mandiri lalo pa't nakahubo't hubad siya sa harap ko. Ilang araw palang kaming mag-asawa, pero nagawa niya na ito sa akin at sa best friend ko pa talaga? Para akong tinatanggalan ng buhay. Ni hindi ako makahinga nang maayos at nanginginig ang buo kong pagkatao. Hindi ko inakalang mararanasan ko ito sa buong buhay ko. Hindi ganito ang pagkakakilala ko sa taong minahal at pinili kong maging asawa.

"How could you do this to me?!" May luha sa mga mata ko nang tanungin ko siya. "I can't believe you, Seven!"

Lumuhod siya sa harap ko. He refused to cover himself and insisted on holding my hands, which I reject at all times. "Look, I'm sorry! I was just in heat, and I couldn't dare ask you because I knew you would reject me."

"Kaya maghahanap ka ng iba? 'Yong best friend ko pa, Seven! Sa kaniya ka pa talaga nakikipag-sex!"

"It was just phone sex, hon." He insisted.

I scoffed in disbelief. "Fucking phone sex. At proud ka pa?" Nangangali kong tanong. "Anong pinagkaiba ng phone sex sa physical sex? Hindi mo lang ipinapasok, pero nakita niya na rin na dapat ako lang! And how can I be sure na sa phone lang kayo nagse-sex?"

Hindi siya nakapagsalita, kaya mas lalo akong napapikit sa galit. I shut my eyes to compose myself, but I couldn't. Para akong inalisan ng dignidad dahil ang sarili kong asawa, kumakalantari pa ng iba. How can I show my face to my parents after this? Kahit hindi kami mayaman, at siya ang mayroon ng lahat, wala siyang karapatan para saktan ako nang ganito.

"It was just this time, Jairiah. Sa phone lang. I promise."

Umiling ako at tuluyan nang napayuko. "Alam kong may pagkukulang ako at sinusubukan kong punan, pero bakit ka naman maghahanap ng iba?"

"I'm sorry. I was in need."

I sniffed, hoping that I could just swallow all the pain, but it became just a lump in my throat that keeps me from breathing well. The pain is suffocating me. "I was preparing to give myself to you, Seven, but it was you who declined. You told me that you'd give me time, yet you're doing this behind me. You should have told me at least that you're in need so we can prevent this from happening. I am your wife."

He wiped my tears. "How can I have sex with someone who's scared to do it with me? I have waited, Jairiah. You are my wife, yet you still preserve yourself like I am a stranger. I am a man. I'm sorry. Can you not forgive me? I promise, hindi ko na uulitin."

Nanatili akong nakayuko habang nag-iisip. Umiiyak nang walang pasubali. Ganito ba talaga kapag kasal na? Ang alam ko lang, nagtutulungan dapat ang mag-asawa. Pinupunan ang pagkukulang ng isa't isa.

"Hindi mo naman maiaalis sa akin na maghanap ng iba. Oo, kasalanan ko. But I was just tempted. You know that I have been waiting for you for five years. I love you; that's why I waited, but you still neglect me with the power to have your body now that we're married. I was so mad. I feel betrayed. You know that I can force you, but yet I chose to respect you for having your time. It was just phone sex, Jairiah. Nothing goes beyond that. I promise. Please forgive me."

He lifted my chin and greeted me with his sincere eyes. Punong-puno ng luha ang mga mata ko. Para akong isang kawawang bata na nawalan ng karapatan sa sarili kong asawa. Dahil ba talaga sa akin, kaya nangyari ito? Dahil sa pagkukulang ko? Dahil hindi ko kayang ibigay sa kaniya ang gusto niya?

Kapag ibinigay ko na ba ang katawan ko, hindi niya na ito uulitin pa?

Hindi niya na ba ako sasaktan?

Napapikit ako nang makitang unti-unting lumalapit ang mukha niya sa akin. Sandali lang ay naramdaman ko na ang malalambot niyang labi na dumampo sa labi ko.

Naalala ko noon, hindi ako sumasali sa kahit na anong sports dahil takot akong masaktan. Isa rin sa mga dahilan kung bakit hindi ako nakikipagrelasyon ay bukod sa wala akong oras, malaki ang takot kong magmahal. Lalo na't kaliwa't kanan ang balita ng mga lokohan at hiwalayan. Ngayon lang ako nasaktan nang ganito sa buong panahon ng relasyon namin. Mula nang naging kami ay naging mabuti siyang lalaki para sa akin. Dinadamayan niya ako sa lahat ng problema ko, tinutulungan. Hindi ko alam na wala pala talagang perpektong relasyon. Hindi ko inakalang mangyayari din sa akin ang nasaksihan ko kanina. Ganito yata talaga kapag nagmamahal, natitiis ang lahat.

Iminulat ko ang mga mata ko at tumagpo sa akin ang kisame. Hindi ko alam bakit hindi ako masaya kahit na naibigay ko na ang sarili ko sa asawa ko. Hindi ako mapanatag. Pakiramdam ko may nagawa akong mali at laban sa dibdib ko.

N*******d akong tumayo mula sa kama, habang hinahanap ang mga damit na hinubad namin kanina. Masyadong malamig ang gabi para sa akin at mukhang ang asawa ko lang ang nakaramdam ng init, kaya mahimbing na mahimbing ang tulog niya.

Napabuntong-hininga ako habang nakatitig sa kaniya. Paano niya nagagawang makatulog nang ganoon kasarap pagkatapos ng ginawa niyang panloloko sa akin? Hindi ko matanggap. Para akong masisiraan ng loob.

Masakit pa ang pagitan ng mga hita ko, pero nagawa ko nang pumunta sa banyo na siyang kanina ko pa dapat ginawa nang maalimpungatan ako. Umihi ako at nilinisan ang mga dugong kumapit doon. Napakadumi. Kahit kailan, hindi ko magugustuhan ang gawaing ito. Nakakadiri. Nakakasuka. Mali ang sabi nila na masarap at madadala ka sa langit kapag nakipagtalik ka dahil ang nangingibabaw sa akin ay ang pakiramdam na parang nasa impyerno.

Naligo na ako upang subukang alisin ang lahat ng mga bakas ng karimlan habang nananalangin na sana matapos na ang sakit na nararamdaman ng puso ko. Ngunit tila yata naikulong ko na ang sarili ko sa buhay na hindi ako magiging masaya kailanman dahil noong sandaling umoo ako para maging asawa si Seven, tinanggap ko nang wala na sa pangalan ko ang maging masaya pa.

Bumalik ako sa kwarto para matulog ngunit dilat na dilat ang mga mata kong nakatitig sa dahilan kung bakit nakakaramdam ako ng poot sa mundo. Nakaupo ako sa bedside sofa habang nakadekwatro at pinagmamasdan siya. Balewala ang ganda nitong bahay kung wala namang magandang mangyayari sa loob nito. Sana hinayaan ko na lang magdusa ang sarili ko sa hirap, kaysa yumaman na ang kapalit ay hinagpis ng panloloko niya sa akin.

Tumunog ang cellphone niya na siyang hindi niya narinig. Nilapitan ko iyon para tingnan. Tama ang hinala ko. Sa pangalan palang ng nakalagay sa screen, alam kong hindi lang sila sa phone nagse-sex.

Baby? What the fuck?

Sa sobrang galit ko, natututo na akong magmura na siyang hindi ko nakasanayan noon.

Binuksan ko ang message. Hindi ko alam kung sinadya ba ni Seven na hindi maglagay ng password sa cellphone niya, kaya mabilis kong nakita ang pagpapalitan nila ng mensahe simula noon pa. Pati na rin ang mga hubad nilang larawan na nagpapatuyo ng pasensya ko.

Manloloko na nga lang si gago, hindi pa ginalingan.

"Baby, can we meet later? Hindi ako makatulog. Nabitin ako kanina. Pwede ba nating ituloy sa bahay ko?"

I rolled my eyes. So this is my best friend, Chezcka, behind my back? Parang kailan lang kung makangiti at maka-congrats siya sa kasal ko.

"Also, what happened to Riah? Nalusutan mo ba? Anyway, I know you can 'cause she's stupid naman. I love you. Can't wait to see you."

Hindi ko napigilang tumipa ng mensahe.

"Meet me in the restaurant later."

Sigurado akong pupunta siya dahil hindi niya alam na ako ang makikita niya. Agad kong binura ang message na ipinadala ko bago ko ibinalik sa side table ang cellphone ni Seven. Bumalik na rin ako sa kama, at kahit nadidiri ay niyakap ko ang asawa ko.

Now I can say that my love for him vanished in an instant.

*****

Naglakad na ako papasok sa restaurant, habang suot ang mga mamahaling damit at sapatos na ibinigay sa akin ng pamilya Alfieroz, ang apelyido ko na ngayon. Mayaman ang pamilya ni Seven kung kaya't hindi ko sasayangin ang panahon na ipangalandakan sa childhood best friend ko ang mayroon ako na wala siya. Hindi niya alam kung sino ang kinakalaban niya.

"J-Jairiah, w-what are you doing here?" gulat na tanong ni Chezcka nang makita niya ako sa harapan niya. Luminga-linga pa siya sa likod ko na para bang may hinahanap.

"I apologize; Seven won't be here since he's at work," sambit ko bago umupo sa harap niya.

Kita ko ang inis sa namumutla niyang pagmumukha. "Don't tell me, ikaw 'yong nagtext sa akin?"

Ngumisi ako. "Oh, I never knew na mabilis kang makapick-up. I doubt bakit hindi mo naisip na isang katangahan ang pumatol sa lalaking may asawa na."

Nagngitngit ang mga ngipin niya na para bang leon na handang-handa nang manakmal. Masama na rin ang tingin niya sa akin. "Wala akong oras para makipagbiruan sa 'yo, Jairiah."

Akmang tatayo na siya nang magsalita ako. "Leave if you want me to remove the dick from my husband." Uminom ako ng wine bago lumingon sa kaniya. "Mawawalan ka ng pag-aaring ikinaliligaya mo."

"Such a bitch!" Hinawakan niya ang wine glass at itatapon sa akin nang malakas ko siyang sinampal.

"I'm telling you this to warn you because you're my childhood friend. If you don't want my husband's life to fall apart, better distance yourself. Kung hindi, ako mismo ang magsisiwalat sa buong mundo ng kahayupang ginagawa niyo."

I took my leave, and I made sure, maraming nakakita ng ginawa ko na maaaring pagmulan ng issue sa pamilya ng Alfieroz. Gusto kong malaman ng mundo kung gaano kasakit ang pait na nararamdaman ko sa dibdib ko. Para akong patay na naglalakad. Hindi ako makakapayag na ako lang ang nagdurusa.

Sumakay na ako sa kotse para muling umuwi sa mansyon. Sinalubong ako ng butlers at maids na ipinadala ng mga magulang ni Seven para tulungan kaming dalawa lalo na't umaasa sila at naghihintay nang magkaroon ng apo na aalagaan. Kung dati, handa pa akong magbuntis para lang mabigyan ng anak si Seven, ngayon, kinasusuklaman ko na ang isipin man lang iyon.

Dumeretso ako sa banyo upang maglinis at maligo. I feel like I need to somehow relax to breathe out the grudge I am feeling deep inside. Parang hindi ko na rin nakikilala pa ang sarili ko.

Pinuno ko ng tubig ang bathtub. Nilagyan ko rin ng rose petals at ikinalat ito sa bawat sulok ng tub pati na rin sa sahig. Kumuha ako ng red wine bottle at isinaling ito sa red wine glass.

I took off my clothes and got in the tub. Para akong nililinisan ng kasalanan, kahit na ang kasalanan ko lang namang ginawa ngayong araw ay sampalin ang babaeng kalaguyo ng asawa ko. Nanuot muli sa dibdib ko ang galit. Kahit anong gawin kong subok na kalimutan. Hindi ko magawa. Nakaka-trauma pala ang magtiwala. Gaano na ba katagal nila akong ginagago? Five years? Or more?

Why did Seven marry me in the first place?

Biglang namatay ang ilaw, kaya napatayo ako sa bathtub. "Is anyone there?" sigaw ko habang naghihintay na muling bumalik ang kuryente, pero naisip ko, nasa mansion nga pala ako, bakit naman mawawalan kami ng ilaw?

Nakarinig ako ng yabag ng paa. "Seven? Is that you?"

Sinubukan kong kapain ang paligid para hanapin ang bathrobe ko ngunit sa pagkapa ko, hindi tela ang nahawakan ko kung hindi braso.

"Seven?"

Hindi siya sumagot sa halip narinig ko na lang ang malakas na tunog ng pagsaksak ng kutsilyo sa katawan ko.

"S-seven?"

Hindi siya nagsasalita at patuloy niya lang akong sinasaksak. Tumulo ang dugo mula sa bibig ko kasabay ng mga dugong umaalpas mula sa tiyan kong walang awang pinagsasaksak ng hindi ko nasilayang mukha.

Walang buhay akong bumagsak sa sahig habang naliligo sa sariling dugo sa paligid ng nga pulang rosas na tila ba mga bulaklak na inalay sa akin sa huling sandaling nawalan ako ng hininga.

Bago ako tuluyang mawalan ng buhay ay nabuhay ang ilaw dahilan para makita ko ang taong pumatay sa akin. Nakangiti siya.