Chapter 1

Two doves have flown into the sky. Kasabay ng masigabong palakpakan ng mga pamilya namin at kamag-anak. Kapwa sila may mga ngiti sa labi dahil sa pag-iisang dibdib namin ng asawa ko. Now, I'm finally married to Seven Alfrieroz, my long-time boyfriend. Hindi pa rin ako makapaniwala. Parang kailan lang nang ligawan niya ako at magkaaminan kami. Hanga din naman ako sa pagpipigil niya dahil kahit limang taon na kaming magnobyo't magnobya ay nirespeto niya ako na pagkatapos naming ikasal kami magsasama.

Sa totoo lang, I never imagined myself being married to a man. Dahil sa hirap ng buhay, at ako ang pangunahing inaasahan ng pamilya ko, ni minsan ay hindi sumagi sa isip ko ang mag-asawa. All my life my mind is occupied para kumita ng pera pangtustos sa pag-aaral ng kapatid ko at pangbayad sa lahat ng bayarin at pagkakautang ng pamilya ko. Natuto ako at nasanay na mag-isa sa buhay na trabaho lang at bahay ang pinupuntahan. Kahit isang nobyo ay hindi ako nagkaroon maliban na lang nang makilala ko si Seven.

Hindi ko rin gusto noon ang isiping maninirahan ako sa isang bahay na malayo sa pamilya ko at makikisama sa lalaking hindi ko naman kilala. Kaya marami din kaming pinagdaanan ni Seven, at maraming panahon niya rin akong inintindi sa lahat ng bagay. But maybe this is the power of love. Lahat ng hindi ka sanay gawin ay magagawa mo para lang sa taong minamahal. Lahat ay nababago ng pag-ibig.

"Ahh!" Nagulat ako nang buhatin ako ni Seven papunta sa itim na mamahaling kotse. Aalis na kami sa venue at uuwi sa mansyon niya. It is the mansion gifted to us of his parents kung saan kami bubuo ng pamilya at magkakaroon ng maraming anak. Kahit iyon nga ay hindi ko naisip noon, ang magbuntis at manganak. Ang pakikipagsiping nga ay dating pinandidirihan ko. Hindi ko kasi kaya at talagang naiilang ako kahit isipin man lang.

"Welcome to our home!" sambit niya nang makarating kami sa pamamahay naming dalawa. Sobrang ganda at lawak. Hindi sumagi sa isipan kong makakaapak ako sa ganitong lugar.

Dahan-dahan akong ibinaba ni Seven sa malambot at malapad na kama nang makapasok kami sa master's bedroom. Malalim ang tingin niya sa akin habang ako ay lumalalim din ang paghinga.

Napapikit ako nang halikan niya ako. Ito ang pangalawang beses naming magdampi ng mga labi. Una ay kanina noong nasa harap kami ng altar.

"Hmm..." ungol ko nang kagatin niya ang ibabang labi ko.

"Jairiah..." pagtawag niya sa akin na naging dahilan ng pagtaas ng balahibo ko sa katawan. Ang malalim niyang boses ang nagpapatibok nang mabilis sa puso ko. "I love you so much, my wife."

Napangiti ako habang nakatitig sa magaganda niyang mata na tanging ako lang ang nakikita. "I love you too, Seven."

Hinalikan niya ako na naging dahilan ng muling pagpikit ko. "I'm scared..."

He kissed my cheek. "Don't worry. I'll be gentle."

Napakagat ako sa labi nang unti-unti niyang tinatanggal ang zipper sa likod ng wedding dress ko. Nasa ilalim ang mainit niyang kamay na tila ba nahihirapang kalasin ang zipper. I turned my face away so he can have access. At dahil sa ginawa ko, muli akong nakaramdam ng malaking pagkailang. May bumubulong sa loob ko na hindi pa ako handa at hindi ko gustong matuloy ang ginagawa niya. Ayoko pang may mangyari sa amin.

"Seven..." bulong ko habang nakakuyom ang mga kamay ko sa dibdib ko. Sobra ang kaba sa dibdib ko at hindi ko alam bakit gusto kong umiyak.

"Yes, hon?" Humarap ako sa kaniya at hinawakan ang braso niya.

"I'm s-sorry. I can't. I'm still scared."

Napuno ng pagkadismaya ang buo niyang mukha. "Until now? Why?"

"I-I don't know. I'm sorry." I held his hand to feel his warmth.

"Pambihira. You promised to give yourself to me once we got married. What happened to that promise, Jairiah?" Ngayon, nauulinigan ko na ang inis niya sa akin. Kinuha niya ang kamay niya mula sa pagkakahawak ko bago tumayo. He loosened his tie before brushing his hair with his right hand. Now, I can say, I ruined the mood.

Bumangon ako habang kapit ang itaas na parte ng damit na muntikan nang bumaba. Wala pa naman akong panloob kaya makikita niya iyon agad kapag bumagsak ito. "I'm sorry. Kung itutuloy natin, hindi ka lang din matutuwa."

I heard him sigh. "I know. And I don't understand why there's no lust in your blood. Are you not attractive to me?"

I shook my head. "No, of course not. I am attracted to you. I am just scared, and I feel like I am still not ready for this. Can you give me time?"

"Until when?"

Hindi ako nakapagsalita. I never thought that I will get ourselves into fight over this matter because of this annoying feeling inside me. Alam ko natural lang sa mag-asawa ang magsiping pero bakit hindi ko maibigay ang sarili ko sa kaniya? Mahal ko naman siya?

"I'm sorry, Seven."

"I can't believe you, Jairiah."

He shook his head before slamming the door. He must be really upset, para iwan niya ako sa gitna ng gabi. Sabagay, ako rin naman ang may kasalanan dahil ako ang unang umiwan sa kaniya sa ere. But what should I do? I feel something wrong. Mali ba itong nararamdaman ko na hindi pa ako handang ibigay ang lahat sa kaniya?

Tumayo na lamang ako para hanapin ang banyo at magpalit ng damit. Kahit ako ay nadidismaya sa aking sarili. Marami na rin akong napanood at tumetestigo na masaya at masarap nga raw makipag-sex lalo na sa taong mahal mo, pero bakit nanunuot sa balat at buto ko ang pandidiri?

Pinagmasdan kong mabuti ang katawan ko sa repleksyon ng salamin. Maganda ang hubog nito at makinis. Walang kahit na anong peklat o bakas ng stretchmark. Kahit sinong lalaki ay maaakit sa katawan ko lalo na dahil sa maladyosa kong mukha. Kahit pa nga hindi ako nagsusuot ng mga damit na hapit ay nahahalata pa rin nilang maganda ang katawan ko kaya maraming lumalapit sa aking manliligaw, pero kahit anong hipo ko sa dibdib at pag-aari ko. Wala akong kahit na anong nararamdaman na sarap, nahihiya lamang ako sa ginagawa ko. Hindi ko maatim.

Lumabas na ako sa banyo para muling bumalkk sa higaan. Isang oras na yata ang tinagal ko roon pero wala pa rin ang asawa ko. Masyado ba siyang nagtampo dahil sa nangyari? Well, sino bang hindi? Pagkatapos ko siyang gantihan. Pero nasaan na kaya siya? Saan siya pumunta?

Bumaba ako ng hagdan para subukan siyang hanapin pero nakailang balik at ikot na ako ay hindi ko pa rin siya nakita. Doon ko napagtanto na wala ang sasakyan niya.

Nakaramdam ako ng lungkot ngunit tiniis ko na lamang tsaka ako umakyat muli sa kwarto. Mukhang matutulog akong mag-isa ngayong unang gabi naming mag-asawa.

A sigh left out my lips before I decided to close my eyes and sleep. At nang maalimpungatan ako ay naramdaman ko na lamang na tumabi na sa akin si Seven. He is holding me tight, embracing me with love.

"I'm sorry, I get mad," he whispered under his breath.

"No, it's okay. It should be me who needs to apologize." Hinawakan ko ang braso niyang nakayakap sa akin. Naramdaman ko ang paghilig ng ulo niya sa leeg at balikat ko. Sinisinghot niya ang amoy ko. "I'm sorry for not being ready."

He shook his head. "Don't worry. I won't force you. Take your time, hon."

He kissed my head and I felt relieved that before the night came to an end, we were still together and fixed the problem we had encountered.

Labas na ang sikat ng araw nang magising ako. I rose from the bed and what welcomed me was a breakfast in bed made by my lovely husband.

"Good morning, hon," he greeted me with a kiss on the cheek before laying out the table on the bed. I smiled warmly. What a good morning to start with him. But somehow, I felt guilty dahil hindi ko siya napagbigyan kagabi.

"Good morning," bati ko rin sa kaniya. "Kain tayo."

"Tapos na ako. I'll just watch you eat instead while having a coffee."

Umupo siya sa harapan ko at pinagmasdan akong kumakain. "Thank you for preparing this for me, Seven. I'm really happy."

"This is my peace offering." He held my hand and kissed it sending butterflies to my stomach.

"Wala ka namang kasalanan. Ako itong may problema."

"Don't worry about it, hon." Hinaplos niya ang pisngi ko. If I could just give in someday, why not today? Totoo namang may karapatan na siya sa katawan ko dahil asawa niya na ako. Tinupad niya ang pangako niya at hanggang ngayon ay nananatiling matiyaga at mapagpasensya sa akin, pero hindi ko pa rin maisuko ang lahat. He gave me everything at ito na nga lang ang maibibigay kong kapalit, hindi ko pa magawa.

"Seven, let's do it," matigas kong sambit. At muli na namang rumagasa sa dibdib ko ang kaba.

Kumunot ang noo niya. "What do you mean?" tanong niya sabay higop ng mainit na kape.

"Let's fulfill the activity we didn't do last night. Let's have sex."

Halos masamid siya sa sinabi ko. "H-hey, are you for real? No one's forcing you here." Namumula siya nang salitain iyon ngunit nababakas ko namang natutuwa siya na sa wakas ay naalog na ang utak ko't bibigay na sa kaniya.

Inalis ko ang maliit na table at inilapag sa side table bago lumapit sa kaniya. Hinawakan ko ang kuwelyo niya. "H-hindi ako marunong so bare with me."

I closed my eyes and reached for his lips. I noticed his smile between our kisses which became passionate when he responded. He placed his hand on my nape to deepened the kiss, pero nagulat ako nang bumitiw siya.

"I like that you're getting brave but let's take it easy." Hinawakan niya ang nanginginig kong kamay. "Let's do this when you're fully ready to give in, okay?"

Tumango na lamang ako at pinagmasdan siyang tumayo habang ibinabalik ang table sa harapan ko. Now I know, ganito pala kasakit sa pakiramdam ang tanggihan. Ganito pala ang nararamdaman niya sa tuwing humihindi ako.

*****

It was three days now and still, wala pa ring nangyayari sa amin ni Seven. Hindi ko tuloy alam kung matutuwa ako dahil nirerespeto niya ako. But somehow, I feel really guilty and worried. I'm happy dahil hindi ako nape-pressure na may mangyari sa amin, natatakot naman ako at nalulungkot dahil nagkukulang ako sa kaniya bilang asawa niya. Hindi ko natutugunan ang pangangailangan niyang panglaman.

Nakatingin ako sa mukha niyang mahimbing nang natutulog sa tabi ko. I feel really sorry that he would deal with me for his lifetime. Kailan ba ako magiging handa? Kailan ko ba maisusuko ang sarili ko?

Napapikit na lamang ako kasabay ng isang malalim na buntong-hininga at tuluyan nang nakatulog.

*****

Naalimpungatan ako at nakita kong madilim pa. Anong oras na ba? Madaling araw palang yata.

Umikot ako ng pwesto para muling tingnan ang asawa ko nang makitang wala ito sa tabi ko. Agad na napakunot ang noo ko sa pagtataka.

Bumangon ako para hanapin siya at nakita kong bukas ang ilaw sa banyo.

"Hon?"

I walked to the comfort room to check on him when I heard groans and moans coming from there.

"Ahhh... shut the fuck up and suck me."

"Fuck, so good!"

My world shattered when I saw my husband jerking off while having a video call with another woman I never expected...it was Chezcka Pacantara, my childhood best friend.

Nanghina ang mga tuhod ko at tuluyan akong napasalampak sa sahig.

"H-hon?"