Women were born to be queens, and they should be—not just to be a second one or a mistress. No one should be a prisoner of love—not because you love him, but because you will force yourself to stick with him. May mga pagkakataon na hindi porke’t mahal mo, magiging matapang kang ipaglaban siya o ang nararamdaman mo. Learn when to fight and when to retreat. Hindi ako ang klase ng babaeng pipiliing manatili dahil lang mahal ko siya.Nagawa ko namang umalis no’n kahit mahal ko siya, hindi ba? Magagawa ko naman ulit iyon, at sa pangalawang pagkakataon, hindi na ako babalik para hanapin siya o gustuhin siyang makita. The plan was to rest and to sleep, but there I was staring at the ceiling while Damon was peacefully sleeping. Marahan akong umalis sa yakap niya at tumagilid para matitigan ang kaniyang mukha. I would love to see this kind of scenery first thing in the morning, but he already had a wife to experience that. May kumawalang luha sa mga mata ko at
“Should I make a move now?”Napalingon ako kay George. Madilim ang mukha nito. Mariin ang kaniyang pagkakahawak sa baso niyang may lamang alak habang pinaglalaruan ang laman no’n. I could hear the sound of ice na tumatama sa baso dahil sa ginagawa niya. He’s currently wearing black leather jacket and a dark blue tattered pants.I was inside his house. Chrome was nowhere to be found, samantalang si Bonie ay may pinuntahang fashion show sa France. One month pa bago ito bumalik kaya I only had George. Deanna and Jomari were permanently residing in America with their twins.Ang kinainis ko ay ang mga tauhan ni Damon na nandoon sa labas ng bahay ni George ngayon. Hindi rin nila ako hinahayaang sumakay sa kotse ko dahil palaging may naghahatid at nagsusundo sa akin. It’s frustrating to me na kahit isang linggo na akong hindi pumapasok, nandiyan pa rin sila. Damon’s exaggerating. I couldn’t really understand him. Nabaliw na ba
Humina ang pag-iyak ko nang biglang may yumakap sa akin. Kaagad akong napaangat ng tingin. Sa pag-aakalang si Damon ito, handa na sana akong yakapin ito nang mahigpit, ngunit agad nawala ang pag-asa ko nang mapagtantong si Chrome pala iyon.I thought may inaasikaso siya?“Just cry, I’m here. Hindi ka nag-iisa.” He kissed my temple and caressed my shoulder, letting me rest on his chest. Nakaupo kami roon habang umiiyak ako.“Nami-miss ko siya, Chrome. Nami-miss ko ang anak ko. Kung hindi kaya siya namatay, malulungkot kaya ako ng ganito? Siguro . . . siguro kahit paano ay hindi, ’di ba? Siya na lang sana ang kakapitan ko para maging masaya pero kinuha siya sa akin.”He didn’t speak, but I could feel his sympathy. Hindi siya ’yong tipo na magsasalita ng mahaba para i-comfort ako, pareho sila ni George, pero kahit gano’n, ipaparamdam naman nila.“What if, magbuntis ulit ako? I’
Huminto ako sa pagmamaneho. Wala akong pakialam kung saang lupalop ito. I cried inside. Napupuno ako ng sakit, pagsisisi, at panghihinayang. Ilang beses kong inumpog ang noo ko sa manibela at malakas na napasigaw to release my frustration before crying so hard again. Mas tumindi lang ang kagustuhan kong manatili at gawin lahat para mapatawad niya ako. Bakasakaling mahalin pa rin niya ako kahit malabo pa sa gabi na mangyari ’yon.I won’t stop until he finally accepts me again.Hindi na ako basta-basta bibitiw. Nagpatuloy ako sa kabila ng pag-iyak. Hindi ako dumeretso sa bahay. Tinungo ko ang bahay ni Fern at mabilis na pinindot ang doorbell button. Kaagad naman ’yong bumukas at niluwa ang pinsan ko na halatang gulat na gulat pa pero kaagad ko na siyang kinuwelyuhan habang tinutulak papasok.“K-Kath? W-what the fuck?”“Tell me everything—lahat ng alam mo kay Damon, sa pamilya niya, lahat!” I screamed.
Hirap akong huminga dahil sa pag-iyak. I crawled to the corner and chose to sit there, hugging my knees and crying. Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon. Nawala ang aking kagustuhan na rito magpalipas ng gabi, kaya naman imbes na umakyat sa kuwarto na tinuro niya ay marahan kong hinila ang sarili palabas ng bahay niya.I wanted to do something, at least. Maglakad? I just wanted to ease the pain. Muling bumabalik ang sakit sa akin ng pagkawala ni Drace at ang katotohanan na Damon was already happy while I remained in misery.Mabibigat ang paghinga, nangininig na kamay, mahihinang hikbi, at umaalog ang balikat sa pag-iyak na naglakad ako palabas ng bahay ni Damon. Wala akong takot na mag-isa ganitong hindi ko magawang pawiin ang sakit. I should have accepted it. I should have pursued my plan to leave. Pero wala na sa plano ko ang umalis nang hindi pa nagagawa ang lahat to win him back.I couldn’t understand why this was happening to me. Is he my kar
“Miss, hindi na po talaga kayo pinahihintulutang pumasok. Ako na po ang malalagot kay Mr. Dankworth.” kumuyom ang kamao ko sa suot kong yale blue one shoulder maxi dress.It’s my third day of doing this and I always failed. Damon gave his security order not to let me enter his company again. Naiiyak na ako habang nagmamakaawa sa guwardiya pero maging siya ay nagmamakaawa rin ang binigay na tingin sa akin. Hindi ko alam bakit napakalaki ng galit sa akin ni Damon at ginagawa niya sa akin ito.Napapadyak ako ng paa sa inis at napasabunot sa sarili saka unti-unting naglakad palayo. Gusto ko na sanang umalis pero huminto ako at piniling maghintay sa labas, waiting for him. Dumaan ang lunch na hindi ako umalis kasi baka lumabas siya for lunch meeting tapos hindi ko siya makita, pero ’di nangyari. My stomach growled but I remained waiting, hanggang sa humapon na at nakita ko na ang pagkulay kahel ng langit.The sunset calmed me. Mas gusto ko &rs
When I was younger, I always asked . . . Why was everyone so selfish? I met people who were so self-centered in their pursuit of love—who desperately wanted others for themselves even if they knew they would hurt or break someone’s heart.Bitbit ang bag na naglalaman ng ilang gamit, tinahak ko ang palabas sa building na ’yon wearing my off white trouser pants paired by a plain collar polo buttoned crop top. Mula rito ay nakikita ko ang kotse ni Damon na nahinto pa rin sa kung saan ito tumigil kanina. Tahimik siyang nakatingin sa unahan, with his one hand resting on the stirring wheel, waiting for me. Napansin kong nakasuot lamang siya ng black button up lapel neck polo shirt, naka-shades din siya. Tahimik akong pumasok at naupo sa tabi ng driver’s seat. Masyado pang maaga. Wala akong idea kung saan kami pupunta.“Saan ba tayo pupunta?” tanong ko habang nanginginig ang boses.Simula nang gumising ako kanina sa kuwarto niya ay hindi niya ako kinausap. He wasn’t harsh to me though. Naala
This was our fifth night here. Hindi ko alam kung kailan ba balak ni Damon na umuwi kami. Mag-iisang linggo na kami. Hindi ko na alam kung ano’ng nangyayari sa mga kaibigan ko at kina Mommy. Hindi ko sila matawagan dahil nasira ko ang phone ko. Siguro’y hihiramin ko na lang ang phone ni Damon mamaya.I was wearing only Damon’s black sleeve na tinupi ko hanggang siko without a bra. I only had my panty underneath this sleeve. I went downstairs to prepare our dinner. Nakita ko si Damon na walang pang-itaas at tangin pants lang ang suot sa labas na may kausap sa phone kaya hinayaan ko na muna. Pumasok ako sa kusina para magluto. Mabuti na lang ay mayroon siyang taga-grocery at tagalinis nitong beach house. Pumupunta lang daw ’yon dito twice or thrice a week para maglinis.Nasa kalagitnaan ako ng pagluluto nang may yumakap sa akin mula sa likuran. He was caressing my tummy at nagdulot iyon ng kakaibang kiliti sa akin.“Damon, hindi pa ako tapos magluto.”“As much as I want to eat that, I s
The day after Damon woke up, we decided to go home. Sa dami ng bahay ni Damon, wala akong ideya kung saan niya kami iuuwi. I was only wearing a salmon pink sleeveless trumpet dress, while Damon was wearing ocean blue polo shirt and black elastic cargo short.“Ibenta mo na kaya ’yong mga bahay mo. Daig mo pa maraming babae sa dami ng bahay mo. Dinaig mo pa rin ’yong mga sundalo na lipat-lipat ng kampo.”Kanina pa ako rito sa kotse na nagrereklamo sa kaniya. Frose was with Drace. Gusto pang makasama ni Frose ang pamangkin-slash-kapatid niya kaya hinayaan na muna namin. Mukha namang magkasundong-magkasundo sila.“That’s just my safe refuge. I never brought a woman there,” pagdadahilan niya na kinaangat ng kilay ko.“As far as I know, you had a lot of women before, huh! You can’t fool me, Damon!”Nakita kong napasimangot siya at nailing bago hinanap ang kamay ko, saka pinagsalikop iyon.“It was just before, alright? No matter how many women come, it won’t change the fact that I am into yo
“Damon, they’re the ones behind. My sister is in great danger,” Kael said.“I accept the marriage. I will make sure she will never experience what we went through. I swear, I will get the justice we all deserve.”“I will always help you, Damon. What about Dimaria? Have you found her?”I shook my head and shut my eyes. I’d been looking for her for three years. Alam ko na kung nasaan siya pero hindi ko nalang sinasabi. She’s in Vegas, alam ko may rason siya kung bakit ayaw niya ipaalam sa akin ngunit hinayaan ko na lang.“Still looking for her.”We were interrupted when someone entered my office. When I looked to find out who it was. I saw Frose.“Daddy.”I stared at him. He looked exactly like me. I adopted him and promised to treat him as my son. That was my aunt’s dying wish. He’s my cousin, and now, he’s my son. I continued
DAMON LUCIFER DANKWORTHTwenty years. I’d been fighting against the monsters inside my head. These never left me.“K-Kuya . . .” Dimaria whispered.“Shhh, I’m just here. You will be safe.” I hugged her tightly. We’re hiding in Dad’s closet. Dimmy wrapped her small hands around my body and gripped my dark red hoodie, afraid we might get caught. I could feel her body trembling. Inayos ko ang suot niyang putting hoodie. I promised Dad and Mom to protect this family, especially my little sister. I would never let anyone hurt her.We heard footsteps. They were going to enter Dad’s room, where we had run earlier to hide. These guys were up to something. But Dad Davin hadn’t come home yet, and even the body guards he left here were gone. They’re all dead, and that made me feel a bit shaky. I would never forget how unhesitatingly the men who broke into our house shot Dad’s men. They were cruel and evil. I hoped this was just a dream—a bad dream.“K-Kuya, I’m scared . . . I’m scared . . .”The
***I was awakened in a white room wearing a hospital gown. Kaagad akong napabangon at hinanap agad ng mga mata ko si Damon, ngunit wala. Tanging sina Kuya Kael at George lang ang nakita ko na tila hinihintay akong gumising. Walang buhay ang mga mata nila. Tumingin ako sa wall clock at nakitang alas otso na ng umaga.“Si Damon? Nasaan siya?” Bumaba ako sa kama.“Magpahinga ka pa, Kath.”“Nasaan si Damon?”“Damon . . .” Napayuko si Kuya Kael. Kaagad na kumalabog ang dibdib ko at mabilis na tumakbo palabas. Hinanap ko kung nasaan si Damon ngunit hindi ko ito nahanap. I asked the nurses at itinuro nila sa akin kung saan ang kuwarto nito.Nang marating iyon ay kaagad akong nanlumo nang makita si Damon na maraming nakakabit sa katawan at wala pa ring malay.“Kath!” sigaw ni Kuya Kael.“How is he?” nanginginig kong tanong.“He’s still in coma.
My head throbbed. It wasn’t even half the truth, but it made me feel like I was going to explode. I didn’t know what or how to react. Damon’s past experiences were beyond my understanding of what it felt like. I couldn’t possibly understand without experiencing them myself. I could imagine how I might feel, but I couldn’t actually know. I almost entirely knew and understood what I’d experienced firsthand. That must be very traumatizing for him. And the idea of his sufferings made my heart break into a million pieces.I had those life moments that I barely remember. But I’d never been in a situation that stayed in my mind that no matter how I tried to forget it, it’s still there somewhere and that didn’t leave. But Damon . . . he’d been inside of that. Moments made up a person’s life. We didn’t remember much of our lives. Even if it’s somewhere on our mental hard drives, retrieving most memories was out of the question. What we did remember, on the other hand, were the events that had
Naiwan ako sa kuwartong ’yon kung nasaan ang walang malay na Damon. Dimaria excused herself to cook. Mukhang hindi pa sila naghahapunan. Kung sa bagay ay maaga pa naman kung tutuusin. Alas-sais na nang kumain ako kanina and it was nine already. Ang mas kinagulat ko ng bahagya ay ang paglabas din ni Alena roon. Is she really going to leave me here alone with her husband? Pumait ang pakiramdam ko nang sabihin iyon sa isip ko.Nanatili ako sa kinauupuan at tinitigan si Damon. Galit pa rin ako sa kaniya. Hindi pa rin mabubura lahat ng sakit at galit ko nang dahil lang sa nangyaring ito. Pero sa ngayon ay iba ang nasa isip ko. Hindi ko rin naiwasang hindi mag-alala sa kaniya. Damn! Kahit gaano pa kalala ang galit ko, mahal ko pa rin siya.“Nagugutom ka ba? Kakaluto lang ni Dimaria.”Napaangat ang tingin ko sa nagsalita. Malumanay ang boses nito at mahinhin. Ibang-iba ito sa nakilala kong Alena noon na ipinamukha sa akin kung gaano ako kadesperada. Nang makita ko ang mukha niya ay walang b
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama na ngayon sa mukha ko. Hindi ko na maaalala kung paano pa ako nakatulog kagabi. Everything’s getting unclear to me. Marami na akong tanong na hindi ko na alam kung saan ako hahanap ng sagot. Lahat ng tao sa paligid ko ay tikom ang bibig na magbitiw ng kahit na maliit na impormasyon.I got out of bed weakly. Hinawi ko ang kurtina kaya mas lalong tumama sa akin ang sinag ng araw na dahilan para bahagyang sumakit ang mga mata ko sa pagkasilaw. Tulad ng nakita ko kahapon ay bantay sarado ng mga tauhan ni Damon ang bahay kung saan niya ako dinala. I was planning my escape when I heard the door. Ang pagbukas nito ang siyang nakapagpalingon sa akin and I saw Damon, holding a tray of breakfast and a pair of clothes. He’s just wearing an aegean blue muscle shirt and black jogging pants.“You’re awake. You can take a shower first. I brought you clothes.”Parang walang nangyari kagabi na nilapag
Sinubukan kong lumapit sa bintana para sumilip doon, pero nadismaya ako na puno ng mga tauhan ni Damon ang nakapalibot sa bahay. Masyado ring mataas ang gate na hindi basta-basta maaakyat. I looked around to see if I could find something, na puwedeng ipambasag sa bintana ngunit bigo akong makakita. I frustratedly combed my hair and looked for another tools or things na puwedeng magamit para makatakas ako, ngunit puro libro at files lang ang nakikita ko sa mga drawer at shelf.Tell me, this is not happening! How dare he do this? Hindi siya lumalaban ng patas. Gusto na naman niyang sarilinin ang anak ko at hayaang kasama ang Alena na ’yon!Maya-maya lang ay may pumasok ulit. Sa pag-aakalang si Damon ’yon ay iritable na naman ulit akong lumingon. Ang nakahanda ko nang pagsigaw ay naiwan sa ere nang makitang isang matandang babae na nakasuot ng bulaklakin na duster dress at may dalang tray ng panibag ong set ng pagkain ang naglakad palapit sa akin. Tahimik ko siyang pinagmasdan.“Hija, na
Kinabukasan ay maaga akong nagising. Wearing a wine red romper dress and a white top underneath and a pair of white rubber shoes ay mabilis akong tumungo sa bahay ni George to ask for his help. Sinalubong ko si George na kakalabas lang ng kusina niya, topless and only wearing his bloose fit jeans.“Kath.”“Can you track Damon’s location right now? ““Possible. Why?”“Track his location—exact location. Pupuntahan ko siya. Make sure, nandoon ang asawa at anak nam—niya.”Nagtataka man ay kaagad siyang tumungo sa isang pribadong kuwarto na natitiyak kong naglalaman ng computers niya. Sumunod ako at naabutan siyang mabilis ang galaw ng mga daliring nagtitipa sa keyboard.“Nga pala, may nakalap na akong information tungkol kay Da—”“Wala na akong pakialam sa kaniya. Keep that information with you,” malamig na sabi ko habang titig na titig sa monitor.“According to this, he’s currently at Buendia’s Village. I will write down the exact address.”Tahimik kong hinintay siyang matapos iyon bago