Huminto ako sa pagmamaneho. Wala akong pakialam kung saang lupalop ito. I cried inside. Napupuno ako ng sakit, pagsisisi, at panghihinayang. Ilang beses kong inumpog ang noo ko sa manibela at malakas na napasigaw to release my frustration before crying so hard again. Mas tumindi lang ang kagustuhan kong manatili at gawin lahat para mapatawad niya ako. Bakasakaling mahalin pa rin niya ako kahit malabo pa sa gabi na mangyari ’yon.
I won’t stop until he finally accepts me again.
Hindi na ako basta-basta bibitiw. Nagpatuloy ako sa kabila ng pag-iyak. Hindi ako dumeretso sa bahay. Tinungo ko ang bahay ni Fern at mabilis na pinindot ang doorbell button. Kaagad naman ’yong bumukas at niluwa ang pinsan ko na halatang gulat na gulat pa pero kaagad ko na siyang kinuwelyuhan habang tinutulak papasok.
“K-Kath? W-what the fuck?”
“Tell me everything—lahat ng alam mo kay Damon, sa pamilya niya, lahat!” I screamed.
Hirap akong huminga dahil sa pag-iyak. I crawled to the corner and chose to sit there, hugging my knees and crying. Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon. Nawala ang aking kagustuhan na rito magpalipas ng gabi, kaya naman imbes na umakyat sa kuwarto na tinuro niya ay marahan kong hinila ang sarili palabas ng bahay niya.I wanted to do something, at least. Maglakad? I just wanted to ease the pain. Muling bumabalik ang sakit sa akin ng pagkawala ni Drace at ang katotohanan na Damon was already happy while I remained in misery.Mabibigat ang paghinga, nangininig na kamay, mahihinang hikbi, at umaalog ang balikat sa pag-iyak na naglakad ako palabas ng bahay ni Damon. Wala akong takot na mag-isa ganitong hindi ko magawang pawiin ang sakit. I should have accepted it. I should have pursued my plan to leave. Pero wala na sa plano ko ang umalis nang hindi pa nagagawa ang lahat to win him back.I couldn’t understand why this was happening to me. Is he my kar
“Miss, hindi na po talaga kayo pinahihintulutang pumasok. Ako na po ang malalagot kay Mr. Dankworth.” kumuyom ang kamao ko sa suot kong yale blue one shoulder maxi dress.It’s my third day of doing this and I always failed. Damon gave his security order not to let me enter his company again. Naiiyak na ako habang nagmamakaawa sa guwardiya pero maging siya ay nagmamakaawa rin ang binigay na tingin sa akin. Hindi ko alam bakit napakalaki ng galit sa akin ni Damon at ginagawa niya sa akin ito.Napapadyak ako ng paa sa inis at napasabunot sa sarili saka unti-unting naglakad palayo. Gusto ko na sanang umalis pero huminto ako at piniling maghintay sa labas, waiting for him. Dumaan ang lunch na hindi ako umalis kasi baka lumabas siya for lunch meeting tapos hindi ko siya makita, pero ’di nangyari. My stomach growled but I remained waiting, hanggang sa humapon na at nakita ko na ang pagkulay kahel ng langit.The sunset calmed me. Mas gusto ko &rs
When I was younger, I always asked . . . Why was everyone so selfish? I met people who were so self-centered in their pursuit of love—who desperately wanted others for themselves even if they knew they would hurt or break someone’s heart.Bitbit ang bag na naglalaman ng ilang gamit, tinahak ko ang palabas sa building na ’yon wearing my off white trouser pants paired by a plain collar polo buttoned crop top. Mula rito ay nakikita ko ang kotse ni Damon na nahinto pa rin sa kung saan ito tumigil kanina. Tahimik siyang nakatingin sa unahan, with his one hand resting on the stirring wheel, waiting for me. Napansin kong nakasuot lamang siya ng black button up lapel neck polo shirt, naka-shades din siya. Tahimik akong pumasok at naupo sa tabi ng driver’s seat. Masyado pang maaga. Wala akong idea kung saan kami pupunta.“Saan ba tayo pupunta?” tanong ko habang nanginginig ang boses.Simula nang gumising ako kanina sa kuwarto niya ay hindi niya ako kinausap. He wasn’t harsh to me though. Naala
This was our fifth night here. Hindi ko alam kung kailan ba balak ni Damon na umuwi kami. Mag-iisang linggo na kami. Hindi ko na alam kung ano’ng nangyayari sa mga kaibigan ko at kina Mommy. Hindi ko sila matawagan dahil nasira ko ang phone ko. Siguro’y hihiramin ko na lang ang phone ni Damon mamaya.I was wearing only Damon’s black sleeve na tinupi ko hanggang siko without a bra. I only had my panty underneath this sleeve. I went downstairs to prepare our dinner. Nakita ko si Damon na walang pang-itaas at tangin pants lang ang suot sa labas na may kausap sa phone kaya hinayaan ko na muna. Pumasok ako sa kusina para magluto. Mabuti na lang ay mayroon siyang taga-grocery at tagalinis nitong beach house. Pumupunta lang daw ’yon dito twice or thrice a week para maglinis.Nasa kalagitnaan ako ng pagluluto nang may yumakap sa akin mula sa likuran. He was caressing my tummy at nagdulot iyon ng kakaibang kiliti sa akin.“Damon, hindi pa ako tapos magluto.”“As much as I want to eat that, I s
Kinabukasan ay maaga akong nagising. Wearing a wine red romper dress and a white top underneath and a pair of white rubber shoes ay mabilis akong tumungo sa bahay ni George to ask for his help. Sinalubong ko si George na kakalabas lang ng kusina niya, topless and only wearing his bloose fit jeans.“Kath.”“Can you track Damon’s location right now? ““Possible. Why?”“Track his location—exact location. Pupuntahan ko siya. Make sure, nandoon ang asawa at anak nam—niya.”Nagtataka man ay kaagad siyang tumungo sa isang pribadong kuwarto na natitiyak kong naglalaman ng computers niya. Sumunod ako at naabutan siyang mabilis ang galaw ng mga daliring nagtitipa sa keyboard.“Nga pala, may nakalap na akong information tungkol kay Da—”“Wala na akong pakialam sa kaniya. Keep that information with you,” malamig na sabi ko habang titig na titig sa monitor.“According to this, he’s currently at Buendia’s Village. I will write down the exact address.”Tahimik kong hinintay siyang matapos iyon bago
Sinubukan kong lumapit sa bintana para sumilip doon, pero nadismaya ako na puno ng mga tauhan ni Damon ang nakapalibot sa bahay. Masyado ring mataas ang gate na hindi basta-basta maaakyat. I looked around to see if I could find something, na puwedeng ipambasag sa bintana ngunit bigo akong makakita. I frustratedly combed my hair and looked for another tools or things na puwedeng magamit para makatakas ako, ngunit puro libro at files lang ang nakikita ko sa mga drawer at shelf.Tell me, this is not happening! How dare he do this? Hindi siya lumalaban ng patas. Gusto na naman niyang sarilinin ang anak ko at hayaang kasama ang Alena na ’yon!Maya-maya lang ay may pumasok ulit. Sa pag-aakalang si Damon ’yon ay iritable na naman ulit akong lumingon. Ang nakahanda ko nang pagsigaw ay naiwan sa ere nang makitang isang matandang babae na nakasuot ng bulaklakin na duster dress at may dalang tray ng panibag ong set ng pagkain ang naglakad palapit sa akin. Tahimik ko siyang pinagmasdan.“Hija, na
Nagising ako dahil sa sinag ng araw na tumatama na ngayon sa mukha ko. Hindi ko na maaalala kung paano pa ako nakatulog kagabi. Everything’s getting unclear to me. Marami na akong tanong na hindi ko na alam kung saan ako hahanap ng sagot. Lahat ng tao sa paligid ko ay tikom ang bibig na magbitiw ng kahit na maliit na impormasyon.I got out of bed weakly. Hinawi ko ang kurtina kaya mas lalong tumama sa akin ang sinag ng araw na dahilan para bahagyang sumakit ang mga mata ko sa pagkasilaw. Tulad ng nakita ko kahapon ay bantay sarado ng mga tauhan ni Damon ang bahay kung saan niya ako dinala. I was planning my escape when I heard the door. Ang pagbukas nito ang siyang nakapagpalingon sa akin and I saw Damon, holding a tray of breakfast and a pair of clothes. He’s just wearing an aegean blue muscle shirt and black jogging pants.“You’re awake. You can take a shower first. I brought you clothes.”Parang walang nangyari kagabi na nilapag
Naiwan ako sa kuwartong ’yon kung nasaan ang walang malay na Damon. Dimaria excused herself to cook. Mukhang hindi pa sila naghahapunan. Kung sa bagay ay maaga pa naman kung tutuusin. Alas-sais na nang kumain ako kanina and it was nine already. Ang mas kinagulat ko ng bahagya ay ang paglabas din ni Alena roon. Is she really going to leave me here alone with her husband? Pumait ang pakiramdam ko nang sabihin iyon sa isip ko.Nanatili ako sa kinauupuan at tinitigan si Damon. Galit pa rin ako sa kaniya. Hindi pa rin mabubura lahat ng sakit at galit ko nang dahil lang sa nangyaring ito. Pero sa ngayon ay iba ang nasa isip ko. Hindi ko rin naiwasang hindi mag-alala sa kaniya. Damn! Kahit gaano pa kalala ang galit ko, mahal ko pa rin siya.“Nagugutom ka ba? Kakaluto lang ni Dimaria.”Napaangat ang tingin ko sa nagsalita. Malumanay ang boses nito at mahinhin. Ibang-iba ito sa nakilala kong Alena noon na ipinamukha sa akin kung gaano ako kadesperada. Nang makita ko ang mukha niya ay walang b
Dahil sa mga pinagsasabi at ginawa ni Frose ay hindi ko na naisip ang mga kasamahan ko. Kaya naman pagkapasok na pagkapasok ko sa department namin ay pinalibutan na agad nila ako."May asawa ka na talaga?!""Sabi mo wala ka kahit boyfriend man lang o manliligaw?""Sino 'yong tumawag sa 'yo kagabi? Pamilyar boses." Damn! Katie! Bakit mo pa naalala 'yon at nasabi sa kanila? Pakiramdam ko ang putla ko na dahil sa sunod-sunod nilang tanong."W-Wala ah! Kapatid ko 'yon." hindi mainit dito pero pinagpapawisan ako."Weeeh?!" dinig na dinig ko ang pagdududa sa boses nila. Goddamit!"Oo n-nga. Ganoon talaga 'yon kapag hindi ako ang sumasagot ng tawag niya. He'll introduce himself as my husband to piss me," pagdadahilan ko at nahagip ng tingin si Derick na nakatitig lang sa akin. Isa pa pala siya!Sana maniwala sila, pati na rin si Rick. Hindi nila pwedeng malaman agad, kung sa akin ay ayos lang pero si Frose, baka magalit siya lalo na sa akin. Ayoko no'n!"Mukhang pogi, pakilala mo naman kami!
I realized yesterday so many things that has become an eye opener about my feelings. Wala na akong dahilan para itago sa sarili ko na sa araw-araw na pangungulit at pangaasar ko kay Frose... Ako pala'y unti-unti nang nahuhulog. I can't leave him. Kahit bumalik ang alaala ko, alam kong hindi ko na siya magagawa pang iwan. He became part of my everyday life. Getting up every morning means another morning to prepare breakfast for him, another chance to tease him, another opportunity to hug and love him.Bumangon ako mula sa pagkakahiga, sapo ang aking ulo. Ramdam ko ang tila pagbaliktad ng sikmura ko kaya dumeretso ako sa bathroom at doon dumuwal. I could feel my head throbbing. Nasa kwarto pala ako ni Frose!
Dumeretso ako sa Versus at sinalubong naman ako ni Alex. They took a room for karaoke at may mga drinks na rin doon. Habang si Allen at Kris daw ay naglilibang pa sa arcade. Si Rick at Joshua naman ay natanaw ko pa sa bar counter bago kami tuluyang nakapasok sa room, kung saan naabutan kong kumakanta si Rona.Kaagad naman ako nahila ni Alisha at inabutan ako ng inumin ni Katie.Tumawa ako at kaagad na tinanggap iyon. Napansin kong nakabihis na sila kaya medyo nahiya naman ako sa suot ko. That's when I remembered may doble pala akong crop top. Kaagad kong hinubad ang sleeve ko at tinali sa waist ko kaya naghiyawan sila.
Hindi ako pinatulog ng sinabi ni Frose. Damn! My imagination! Kung saan-saan napunta at hindi na 'yon nakakatuwa!"Freya?!" Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ang papalapit na boses ni Frose. Hindi pa ako masyadong nakakakilos ng bumukas na ang pinto ng kwarto ko at niluwa noon si Frose na mukhang kagagaling lang sa pag w-work out. He was wearing his black muscle shirt and board short. Pawisan s'ya at abala pa siya sa pagpupunas ng kaniyang pawis habang tinitingnan ako."You're not yet prepared to cook breakfast? It's already six. Sasabay ka sa akin papasok." Napaiwas ako ng tingin sa kaniya at biglang nag-alala sa itsura ko! Damn! Buhaghag ang buhok ko! Pasimple pa akong tumalikod sa ka niya at chineck ang mata ko baka may dumi pa, I even wiped the sides of my lips baka kasi may tuyong laway. Gosh!Teka! At ano bang pakialam ko?! 'Di naman ako ganito dati a!?"Are you listening? Gusto mo pa bang buhusan din kita ng malamig na tubig?""M-Maliligo na ako!" parang tangang bumangon
"Kumain ka na muna."Abala siya sa pagtipa sa kaniyang laptop ng pumasok ako sa kwarto n'ya. He's been working right after he ate breakfast, and now it's already lunch. Tutok na tutok pa rin ang mga mata niya sa ginagawa kaya napabuntong hininga na lang ako at lumapit sa gilid niya. Mabilis kong inalis ang specs na suot-suot niya kaya kunot-noo niya akong binalingan."Freya," he called for my name using a warning tone, but that didn't bother me."Kain na muna." malambing na sabi ko at tumitig naman siya sa mukha ko. He bit his lip and played his tongue inside his mouth before he nodded his head and set aside his laptop. Lumawak ang ngiti ko, at excited na inayos ang pagkain palapit sa kanya. He watched me doing it as I took mine so I could eat with him too.Hindi talaga s'ya pumasok ngayon sa kadahilanan na tinatamad daw s'ya at gusto niyang dito na lang muna magtrabaho para komportable s'ya at mas makapagpahinga."Nagkaroon ka na ba ng girlfriend, by?" napaangat siya ng tingin sa aki
🔞-"Sige na kasi, hindi mo na ba ako mahal?!" Pagmamaktol ko habang pilit hinihila ang pinto mula sa pagkakahawak niya. I wasn't done teasing him. Ganito naman kami madalas."Freya, I still have a lot of work to do. Matulog ka na." Isasara na niya sana ulit ang pinto ng muli ko itong pigilan."Gusto ko nga tabi tayo? 'Di ba 'pag mag-asawa dapat tabi matutulog?" Gusto ko nang ngumiti dahil mukha na talagang sumasakit ang ulo niya sa pangungulit ko. Saludo rin ako sa haba ng pasensya niya. At mukhang sanay na rin naman talaga siyang ganito ako."C'mon Freya, bukas ka na mangulit hm? Marami pa akong trabaho." He kissed my forehead bago inalis ang kamay ko mula sa pagkakakapit sa pinto niya at tuluyan na 'yong sinara. I sighed. Okay? Better luck next time? Nagbabakasakali lang naman na makatabi siyang matulog, kainis talaga 'yon.Napilit ko si Frose na mag-work sa company kinabuksan, in a condition na sa kaniya ako sasabay papasok at pauwi. Though we also both agreed not to tell anyone
"Freya Dankworth?"Paulit-ulit na binasa ng babae ang sinabi kong pangalan, at nag taas-baba naman ako ng kilay sa kaniya habang nakangiti. Sumusulyap-sulyap pa ito sa akin tila naniniguro."Dankworth?" I rolled my eyes afterward."Oo alam ko sikat ang apelyido na 'yan, sa asawa ko 'yan. Dankworth, ang asawa ko, Frose Dankworth, na siyang may-ari rin nito. Okay na ba?" Pagtataray ko na sa kaniya at lalong umasim ang mukha niya. Nakakainis ang babaeng 'to ah. I dialed my baby's number at kaagad nanaman itong sumagot.
(Frose Dankworth Story)Frose DankworthI squeeze my eyes shut as I massage my temples. I am currently resting my back on my swivel chair before I decide to shut down my laptop and put it back in its bag.I closed the folders and other confidential documents and put them in my bag, too. Pagkatapos ay nilibot ko muna ang paningin bago inunat ang leeg nang makaramdam ng pangangalay at malalim na humugot nang hininga. I took my coat and decided to leave, as it was already nine in the evening. Mabilis akong nakarating sa ground floor at bago ako lumabas ay binati pa ako ng guard.Damn! Kumikirot ang mata ko. Inayos ko ang specs na suot bago binuksan ang dalang itim na payong at patakbong tumungo sa parking lot kung nasaan ang kotse ko. Why is it raining so hard? Damn it! I put my specs on my dashboard. Mabilis kong ginulo ang buhok, trying to remove some rain water at hinubad ang sleeve na nabasa na. I was just in my undershirt when I started my engine.God, I'm sorry, but I really hate r
DRACE DANKWORTHNapaayos ako ng upo nang bigla na lang akong batuhin ni Kazandra ng unan. She’s still wearing school uniform. Tinamaan ako no’n sa pinakagitna ng mukha ko. Kunot-noo ko itong tiningnan at tinapunan ng masamang tingin. Inayos ko rin ang suot kong gray shirt dahil bahagya pa iyong nakaangat.“What the hell is your problem, dimwit?”Damn! If she wasn’t a fifteen-year-old kid—Patience, Drace. She’s your little sister.“You made Harshley cry again! Nakakainis ka, Kuya!”“What? Pakialam ko naman sa batang ’yon?”Harshley Shanelle is her best friend. Hindi ko alam kung bakit magkasundo sila, probably because they’re at the same age and grade.“Crush na crush ka no’n, tapos paiiyakin mo lang. Ang sama-sama mo talaga!”“She’s just a kid and it’s just infatuation. Mawawala rin ’yon. Hindi ko rin type ang batang ’yon.”“Ano ba kasing ginawa mo? She’d been crying until she went home! How dare you make my best friend cry! You, old punk!”“Stop blabbering around, Zandra, and go to y