“What the fuck are you wearing?”Halos mapapitlag ako nang bigla siyang magsalita habang nasa biyahe kami. Akala ko kasi ay wala siyang balak na kausapin ako dahil wala rin naman akong balak na kausapin siya. After what he did and said yesterday, umaakto siya ng ganito? He’s confusing me, or was he just being the devil he used to be?“George’s T-shirt, Mr. Dankworth,” I answered, stating the obvious.He suddenly hit the brake. Muntik nang mauntog ang ulo ko sa unahan dahil sa ginawa niya. Matalim niya akong tiningnan bago napahilot sa sintido niya. Sumulyap pa siya sa mga hita kong exposed na ngayon. Mukhang mahaba naman ’yong shirt kanina, malapit na sa tuhod ko kaya hindi na rin ako nag-abalang kumuha ng shorts ni George. Isa pa, hindi naman sa akin mag-fit ang shorts no’n kasi mas malaki siya sa akin.He took off his sleeves. Naiwan ang panloob niyang itim na sando. Umawang pa ang labi ko nang makita ko ang pag-flex ng biceps niya sa ginawang paghubad. He put his sleeves above my t
Women were born to be queens, and they should be—not just to be a second one or a mistress. No one should be a prisoner of love—not because you love him, but because you will force yourself to stick with him. May mga pagkakataon na hindi porke’t mahal mo, magiging matapang kang ipaglaban siya o ang nararamdaman mo. Learn when to fight and when to retreat. Hindi ako ang klase ng babaeng pipiliing manatili dahil lang mahal ko siya.Nagawa ko namang umalis no’n kahit mahal ko siya, hindi ba? Magagawa ko naman ulit iyon, at sa pangalawang pagkakataon, hindi na ako babalik para hanapin siya o gustuhin siyang makita. The plan was to rest and to sleep, but there I was staring at the ceiling while Damon was peacefully sleeping. Marahan akong umalis sa yakap niya at tumagilid para matitigan ang kaniyang mukha. I would love to see this kind of scenery first thing in the morning, but he already had a wife to experience that. May kumawalang luha sa mga mata ko at
“Should I make a move now?”Napalingon ako kay George. Madilim ang mukha nito. Mariin ang kaniyang pagkakahawak sa baso niyang may lamang alak habang pinaglalaruan ang laman no’n. I could hear the sound of ice na tumatama sa baso dahil sa ginagawa niya. He’s currently wearing black leather jacket and a dark blue tattered pants.I was inside his house. Chrome was nowhere to be found, samantalang si Bonie ay may pinuntahang fashion show sa France. One month pa bago ito bumalik kaya I only had George. Deanna and Jomari were permanently residing in America with their twins.Ang kinainis ko ay ang mga tauhan ni Damon na nandoon sa labas ng bahay ni George ngayon. Hindi rin nila ako hinahayaang sumakay sa kotse ko dahil palaging may naghahatid at nagsusundo sa akin. It’s frustrating to me na kahit isang linggo na akong hindi pumapasok, nandiyan pa rin sila. Damon’s exaggerating. I couldn’t really understand him. Nabaliw na ba
Humina ang pag-iyak ko nang biglang may yumakap sa akin. Kaagad akong napaangat ng tingin. Sa pag-aakalang si Damon ito, handa na sana akong yakapin ito nang mahigpit, ngunit agad nawala ang pag-asa ko nang mapagtantong si Chrome pala iyon.I thought may inaasikaso siya?“Just cry, I’m here. Hindi ka nag-iisa.” He kissed my temple and caressed my shoulder, letting me rest on his chest. Nakaupo kami roon habang umiiyak ako.“Nami-miss ko siya, Chrome. Nami-miss ko ang anak ko. Kung hindi kaya siya namatay, malulungkot kaya ako ng ganito? Siguro . . . siguro kahit paano ay hindi, ’di ba? Siya na lang sana ang kakapitan ko para maging masaya pero kinuha siya sa akin.”He didn’t speak, but I could feel his sympathy. Hindi siya ’yong tipo na magsasalita ng mahaba para i-comfort ako, pareho sila ni George, pero kahit gano’n, ipaparamdam naman nila.“What if, magbuntis ulit ako? I’
Huminto ako sa pagmamaneho. Wala akong pakialam kung saang lupalop ito. I cried inside. Napupuno ako ng sakit, pagsisisi, at panghihinayang. Ilang beses kong inumpog ang noo ko sa manibela at malakas na napasigaw to release my frustration before crying so hard again. Mas tumindi lang ang kagustuhan kong manatili at gawin lahat para mapatawad niya ako. Bakasakaling mahalin pa rin niya ako kahit malabo pa sa gabi na mangyari ’yon.I won’t stop until he finally accepts me again.Hindi na ako basta-basta bibitiw. Nagpatuloy ako sa kabila ng pag-iyak. Hindi ako dumeretso sa bahay. Tinungo ko ang bahay ni Fern at mabilis na pinindot ang doorbell button. Kaagad naman ’yong bumukas at niluwa ang pinsan ko na halatang gulat na gulat pa pero kaagad ko na siyang kinuwelyuhan habang tinutulak papasok.“K-Kath? W-what the fuck?”“Tell me everything—lahat ng alam mo kay Damon, sa pamilya niya, lahat!” I screamed.
Hirap akong huminga dahil sa pag-iyak. I crawled to the corner and chose to sit there, hugging my knees and crying. Hindi ko alam kung gaano ako katagal doon. Nawala ang aking kagustuhan na rito magpalipas ng gabi, kaya naman imbes na umakyat sa kuwarto na tinuro niya ay marahan kong hinila ang sarili palabas ng bahay niya.I wanted to do something, at least. Maglakad? I just wanted to ease the pain. Muling bumabalik ang sakit sa akin ng pagkawala ni Drace at ang katotohanan na Damon was already happy while I remained in misery.Mabibigat ang paghinga, nangininig na kamay, mahihinang hikbi, at umaalog ang balikat sa pag-iyak na naglakad ako palabas ng bahay ni Damon. Wala akong takot na mag-isa ganitong hindi ko magawang pawiin ang sakit. I should have accepted it. I should have pursued my plan to leave. Pero wala na sa plano ko ang umalis nang hindi pa nagagawa ang lahat to win him back.I couldn’t understand why this was happening to me. Is he my kar
“Miss, hindi na po talaga kayo pinahihintulutang pumasok. Ako na po ang malalagot kay Mr. Dankworth.” kumuyom ang kamao ko sa suot kong yale blue one shoulder maxi dress.It’s my third day of doing this and I always failed. Damon gave his security order not to let me enter his company again. Naiiyak na ako habang nagmamakaawa sa guwardiya pero maging siya ay nagmamakaawa rin ang binigay na tingin sa akin. Hindi ko alam bakit napakalaki ng galit sa akin ni Damon at ginagawa niya sa akin ito.Napapadyak ako ng paa sa inis at napasabunot sa sarili saka unti-unting naglakad palayo. Gusto ko na sanang umalis pero huminto ako at piniling maghintay sa labas, waiting for him. Dumaan ang lunch na hindi ako umalis kasi baka lumabas siya for lunch meeting tapos hindi ko siya makita, pero ’di nangyari. My stomach growled but I remained waiting, hanggang sa humapon na at nakita ko na ang pagkulay kahel ng langit.The sunset calmed me. Mas gusto ko &rs
When I was younger, I always asked . . . Why was everyone so selfish? I met people who were so self-centered in their pursuit of love—who desperately wanted others for themselves even if they knew they would hurt or break someone’s heart.Bitbit ang bag na naglalaman ng ilang gamit, tinahak ko ang palabas sa building na ’yon wearing my off white trouser pants paired by a plain collar polo buttoned crop top. Mula rito ay nakikita ko ang kotse ni Damon na nahinto pa rin sa kung saan ito tumigil kanina. Tahimik siyang nakatingin sa unahan, with his one hand resting on the stirring wheel, waiting for me. Napansin kong nakasuot lamang siya ng black button up lapel neck polo shirt, naka-shades din siya. Tahimik akong pumasok at naupo sa tabi ng driver’s seat. Masyado pang maaga. Wala akong idea kung saan kami pupunta.“Saan ba tayo pupunta?” tanong ko habang nanginginig ang boses.Simula nang gumising ako kanina sa kuwarto niya ay hindi niya ako kinausap. He wasn’t harsh to me though. Naala
***Nagising ako nang medyo masakit ang ulo. It was like déjà vu when my eyes settled on the white ceiling of a familiar hospital I would never forget. This was the same room I stayed after I gave birth. In the same room, I cried and mourned for the thought of my loss. I grieved here when I thought Drace really died.Kahit medyo hindi maayos ang pakiramdam ay nagawa kong kumilos at bumangon. I was all alone. Wala ring nurse man lang o si Dimaria. May pumasok na doktor. Nakita ko mula sa gilid ng aking mga mata ang paglapit niya sa direksiyon ko, ngunit hindi ko siya nilingon. I was thinking . . . deeply. Muntik na naman akong maiyak nang maisip kung saan at paano ko hahanapin si Damon.“Don’t cry. You look more beautiful when you’re smiling.”It felt like time slowed everything. Naging mabagal ang paglingon ko sa doktor. Nanlaki ang mga mata ko nang makilala kung sino siya. My eyes watered as I stared at him. He was w
Kinabukasan ay umuwi kami sa mansion kung nasaan si Drace. He was too excited when we arrived. Karga-karga ko ito habang patungo kami sa ikalawang palapag. Si Frose naman ay nagpaalam na may kailangang asikasuhin. I spent my whole day with Drace. I needed to catch up and fill in those four years I wasn’t with him.“Mommy?”“Hmm?”Magkatabi kaming nakahiga. Mukhang inaantok na siya pero pinipilit niyang magsalita para makausap ako.“You and Daddy . . . back together?”“Yes, we’re back together, son.” Napalingon ako kay Damon na sumampa sa kama at tumabi kay Drace. Nasa gitna namin si Drace nang halikan ako ni Damon nang mabilis sa labi.“Thank you, Mommy . . . Daddy . . .”Pareho naming hinalikan sa pisngi si Drace bago ito tuluyang makatulog ng mahimbing.“You should sleep now too. I will bring you with me to my office tomorrow.”Wala ako
Our stay ended too soon. Pero pakiramdam ko, napakatagal no’n. We were heading back to the city. I was wearing a yellow floral summer dress white Damon was wearing white beach long sleeve and ivory beach short. Simula nang umalis kami sa beach house niya ay hindi na nawala ang ngiti ko. It felt like my fantasy had finally been fulfilled.“Mommy!”I chewed my lips and smiled, seeing Drace on the phone. Tinawagan ako ni Frose through video call at kaagad na inagaw iyon ni Drace sa kaniya kaya narinig ko pa ang mahinang tawa ni Frose.“Hi, baby! I miss you!”“I miss you too, Mommy and Daddy!”Ipinapakita ko sa kaniya si Damon na abala sa pagmamaneho. Hinarap naman nito ang anak niya at nagbigay ng ngiti sa labi.“How you doin’ there, kiddo? Don’t make your brother upset; he may eat you.”Natawa ako sa sinabi nito. Wala naman sa personality ni Frose ang mairita sa bata. I could see how he loved to take care of Drace. Magkasundo na magkasundo ang dalawa.“No, Daddy! I’m a good boy. Daddy,
Our dinner ended smoothly. Pagkatapos namin kumain ay nagkaayaan kaming mag-night swimming. The air was cold but the water felt warm. Tanging buwan na lang ang nagbibigay sa amin ng liwanag at ang bahay na malayo na sa kung nasaan kami. He gave me a pair of black swimsuits, habang siya ay nakasuot lang ng black board shorts. I dipped my body down into the calm sea water until someone wrapped his arm around my bare waist. Nagulat ako nang bigla niya akong buhatin na kinatili ko.“Damon! What the fuck?”“This is too shallow . . .”“Anong mababaw? B-bitiwan mo ako! Hanggang dibdib ko na nga roon, e!”“Shhh, you might wake some sea monsters.”Mas lalong nanlaki ang mga mata ko.“Ayaw ko! Ayaw ko na! Aahon na ako, y-you squid face! Damon! Bitiwan mo na ako, please! Please! Ayoko talaga roon . . .” Pilit kong sinusubukang makawala at nang mabitiwan niya ako ay pinilit kong m
“How about Drace?” tanong ko. Gusto ko ring makasama ang anak ko. I wanted to have quality time with him. Apat na taon ko siyang hindi naalagaan.“You can have time with him when we get back. Focus on me for now and let’s fix ourselves first.”Hindi na ako nakareklamo. I just saw him pack some of our things. He pulled me out. Narinig ko pang kausap niya si Frose on phone bago kami pumasok sa kotse niya na inihanda ni Kuya Rommel. He started to drive, habang ako ay naiwang tahimik sa tabi niya.Iniisip ko kung saan ba talaga kami pupunta habang nakangiti dahil sa excitement na nararamdaman. He’s not really fond of surprises. Isa ’yon sa napansin ko sa kaniya no’n. Surprising a woman was not his thing. Kaya ngayon hindi ko alam ang mararamdaman sa ginagawa niya.The trip consumed hours and I felt so bored inside. Hindi siya nagsasalita. Nakikinig lang kami ng music. Hindi ko naman magawang antukin dahil ang ha
The day after Damon woke up, we decided to go home. Sa dami ng bahay ni Damon, wala akong ideya kung saan niya kami iuuwi. I was only wearing a salmon pink sleeveless trumpet dress, while Damon was wearing ocean blue polo shirt and black elastic cargo short.“Ibenta mo na kaya ’yong mga bahay mo. Daig mo pa maraming babae sa dami ng bahay mo. Dinaig mo pa rin ’yong mga sundalo na lipat-lipat ng kampo.”Kanina pa ako rito sa kotse na nagrereklamo sa kaniya. Frose was with Drace. Gusto pang makasama ni Frose ang pamangkin-slash-kapatid niya kaya hinayaan na muna namin. Mukha namang magkasundong-magkasundo sila.“That’s just my safe refuge. I never brought a woman there,” pagdadahilan niya na kinaangat ng kilay ko.“As far as I know, you had a lot of women before, huh! You can’t fool me, Damon!”Nakita kong napasimangot siya at nailing bago hinanap ang kamay ko, saka pinagsalikop iyon.“It was just before, alright? No matter how many women come, it won’t change the fact that I am into yo
“Damon, they’re the ones behind. My sister is in great danger,” Kael said.“I accept the marriage. I will make sure she will never experience what we went through. I swear, I will get the justice we all deserve.”“I will always help you, Damon. What about Dimaria? Have you found her?”I shook my head and shut my eyes. I’d been looking for her for three years. Alam ko na kung nasaan siya pero hindi ko nalang sinasabi. She’s in Vegas, alam ko may rason siya kung bakit ayaw niya ipaalam sa akin ngunit hinayaan ko na lang.“Still looking for her.”We were interrupted when someone entered my office. When I looked to find out who it was. I saw Frose.“Daddy.”I stared at him. He looked exactly like me. I adopted him and promised to treat him as my son. That was my aunt’s dying wish. He’s my cousin, and now, he’s my son. I continued
DAMON LUCIFER DANKWORTHTwenty years. I’d been fighting against the monsters inside my head. These never left me.“K-Kuya . . .” Dimaria whispered.“Shhh, I’m just here. You will be safe.” I hugged her tightly. We’re hiding in Dad’s closet. Dimmy wrapped her small hands around my body and gripped my dark red hoodie, afraid we might get caught. I could feel her body trembling. Inayos ko ang suot niyang putting hoodie. I promised Dad and Mom to protect this family, especially my little sister. I would never let anyone hurt her.We heard footsteps. They were going to enter Dad’s room, where we had run earlier to hide. These guys were up to something. But Dad Davin hadn’t come home yet, and even the body guards he left here were gone. They’re all dead, and that made me feel a bit shaky. I would never forget how unhesitatingly the men who broke into our house shot Dad’s men. They were cruel and evil. I hoped this was just a dream—a bad dream.“K-Kuya, I’m scared . . . I’m scared . . .”The
***I was awakened in a white room wearing a hospital gown. Kaagad akong napabangon at hinanap agad ng mga mata ko si Damon, ngunit wala. Tanging sina Kuya Kael at George lang ang nakita ko na tila hinihintay akong gumising. Walang buhay ang mga mata nila. Tumingin ako sa wall clock at nakitang alas otso na ng umaga.“Si Damon? Nasaan siya?” Bumaba ako sa kama.“Magpahinga ka pa, Kath.”“Nasaan si Damon?”“Damon . . .” Napayuko si Kuya Kael. Kaagad na kumalabog ang dibdib ko at mabilis na tumakbo palabas. Hinanap ko kung nasaan si Damon ngunit hindi ko ito nahanap. I asked the nurses at itinuro nila sa akin kung saan ang kuwarto nito.Nang marating iyon ay kaagad akong nanlumo nang makita si Damon na maraming nakakabit sa katawan at wala pa ring malay.“Kath!” sigaw ni Kuya Kael.“How is he?” nanginginig kong tanong.“He’s still in coma.