“Actually, I can visit Raffy if you ask me to,” patuloy ni Zylah at ngumiti para iparamdam kay Austin na natutuwa siya kay Raffy at gusto rin itong makasama. “I can help her. Pwede ko siyang alagaan pero hanggang doon lang. I can’t commit for a long time. Ayaw kong masaktan at mabigo kapag minahal ko siya bilang anak. Call me unprofessional but just to share with you what I felt with Bryce and Jaxon… Mas masakit ipagtabuyan ng anak kaysa ng asawa. Mas madali ko pang natanggap na ayaw sa akin ni Bryce kaysa noong ayawan ako ni Jaxon at tulungan pa si Jessa para mapahamak ako.”“I’m sorry to hear that…” ani Austin nang ilang saglit natahimik si Zylah. Alam niyang bumalik na naman ito sa nangyari rito months ago. Naalala niya ang anyo nito nang buhatin niya at dalhin sa ER. Putlang-putla at takot na takot. Tinatawag ang pangalan ng asawa at anak habang iniiyakan ang pinagbubuntis nitong nalaglag. “I really wanna help Raffy, too. That’s true.” Matamis na ngumiti si Zylah. “Gusto kong tul
“May lakad ka?” tanong ni Belinda kay Zylah nang abutan ang kaibigan na nakabihis. “Yep,” ani Zylah habang nakayuko at nagsusuot ng sapatos. Pupunta siya sa bahay nila ni Bryce. Sasaglit siya roon para kunin ang ilang gamit lalo na ang mga dokumento na kinakailangan niya para sumama kina Austin at Raffy sa California. Desidido na siyang mangibang-bansa at magtrabaho kay Austin bilang mommy ng anak nito. Kailangan niyang lumayo muna.“Saan ka at ihatid na kita?” tanong ni Belinda. Napatingin si Zylah sa kaibigan. Napangiti. Gusto niya ring magpahatid sana pero nakikita niyang pagod ito. Alam niya ring puyat ang kaibigan dahil halos walang itinulog kagabi, may bagong kaso itong hawak at iyon ang dahilan ng pagre-research nito at pagbabasa ng mga law books. Gano’n si Belinda tuwina kapag may hahawakang kaso, sisiguraduhing lyamado bago pa magsimula ang hearing ng kaso. “Ako na lang,” nakangiting wika ni Zylah. “Kaya ko naman pumunta doon mag-isa. Bahay ko pa rin naman iyon kaya hindi
Nakailang doorbell na si Zylah ay wala pa rin nagbubukas ng pinto para sa kaniya. Ayaw niya man ay napilitan siyang mag-text kay Bryce para sabihin na may kailangan lang siyang kunin na mga gamit. Saktong pag-sent niya ng message ay bumukas na ang pinto at iniluwa si Bryce. “May kukunin lang ako…” mahinang imporma ni Zylah. Wala siyang plano makipagtalo kaya gano’n na lang. Hindi na rin magtatagal at aalis siya ng Pilipinas kaya hindi na niya makikita pa itong sina Bryce maliban kung may hearing sila sa kasong isasampa niya. “Okay lang naman siguro, ‘di ba?” paninigurado niya. Umatras si Bryce para papasukin siya. Nakita niya si Jessa na nakaupo sa sofa kasama ang dalawang bata. Gusto niyang batiin si Jaxon at tawagin, mayakap man lang sana kahit paano pero sa masamang tingin lang ang ibinibigay nito sa kaniya. Kahit ngiti ay hindi na niya itinuloy para sa anak, nawalan na siya ng gana. Naisip niya si Raffy. Ibang-iba ang batang ‘yon kay Jaxon. Si Raffy ay kahit malayo pa ay masaya
“Let me go…” Walang kahit anong damdamin ang mahihimigan sa boses ni Zylah nang sabihin iyon. Binitiwan ni Bryce ang mga braso ng asawa pero masama pa rin ang tingin rito. Palala na ang sitwasyon nila dahil ayaw nitong makinig. “Masyado kang nagmamalaki, Zy. Masyado ka kasing kinakampihan ng mga kaibigan mong—”“Enough with Belinda and Melissa!” asik ni Zylah. “Kilala ko ang mga kaibigan ko, hindi sila mga sinungaling at hindi nila gagawin ang mga sinasabi mo. Sa palagay mo ay ano ang mapapala namin kung ibu-bully namin si Jessa?”“At si Jessa ang sinungaling?” tanong ni Bryce na ikinasingkit lalo ng mga mata ni Zylah. “Ibang klase ka talaga mag-isip…” Napailing sa sama ng loob si Zylah habang sinasalubong ang mga tingin ni Bryce. Nakakatawa at nakakagalit na binibintangan pa sila ng mga kaibigan na nambu-bully kay Jessa. Huminga ng malalim si Zylah, wala na talagang pag-asa sa tingin niya ang gaya ni Bryce na hindi nakikita ang mali sa sitwasyon. Sabagay at wala na talaga sa katinu
“Ma…” usal ni Zylah nang sagutin na ng mama nito ang tawag niya. “Kumusta po kayo, Ma?” naiiyak niyang tanong. “Si Zylah po ito… Ano po ang nangyari kay Papa?” Nalulungkot siya sa nangyari sa ama kaya hindi niya maiwasan ang maiyak. Kahit sinabi ni Belinda na ligtas ang ama niya, ayon na rin sa mama niya, ay hindi pa rin niya maiwasan mag-alala. Iniwasan niya kasi ang mga magulang kausapin dahil ayaw niyang maapektuhan ang mga ito sa nangyari sa kanila ni Bryce. Iniwasan niya para nga hindi ganito na masaktan ang mga magulang para sa kaniya. Pero kahit anong iwas niya na maapektuhan ang mga ito ay gano’n pa rin pala dahil sa kawalanghiyaan ng babaeng sinungaling na ang pangalan ay Jessa. Ang masaklap pa ay may ibang version pang pinaabot sa mga magulang niya, sinabi pang siya ang pinalayas ni Bryce. Pinalabas pa na siya ang may ginawang masama. “Zylah, anak…” ani ng mama niya. Nasa boses nito ang pag-aalala para sa kaniya. “Mabuti at natawag ka na, anak… At iba na pala talaga ang nu
“Okay ka lang?” tanong ni Austin kay Zylah na kanina pa tahimik habang binabaybay nila ang pauwi sa bahay niya. Namumula rin ang mga mata nito kaya alam niyang galing sa pag-iyak.Tumango si Zylah bilang tugon. Okay lang naman talaga siya pero hindi niya maiwasan hindi maapektuhan sa sama ng loob na binigay ni Jessa sa parents niya. Gusto niyang masampal man lang ito para maiganti niya ang mama at papa niya. Kahit sinabi kasi ng mama niya na bukas ay pauwi na rin ang mga ito dahil ligtas na ang papa niya ay hindi pa rin siya mapanatag. Kung nagawa ni Jessa gumawa ng kuwento para sirain siya sa mga magulang ay alam niyang hindi ito titigil hanggang hindi siya mapapahamak pa lalo para hiwalayan na talaga siya ni Bryce. “Gusto mong kumain muna?” tanong ni Austin na muling sinulyapan si Zylah. Alam niyang may kasunduan sila ni Zylah para kay Raffy at pure business lang dapat ang relasyon nila, employer-employee lang kumbaga, pero hindi niya maiwasan maging concern dito. At kanina niya p
“Mommy…” inaantok na wika ni Raffy pagkatapos niya ito basahan ng kuwento. “Yes, baby?” masuyo niyang tanong sa batang nakatitig sa kaniya. Nginitian. Napakagandang bata ni Raffy. Kamukha ito ni Austin kung tutuusin pero nakuha rin ang magandang genes ni Rachel kaya nagmukhang anghel ito. At hindi lang ito napakaganda, napakabait pa. Hindi niya makita ang pagiging spoiled dito, malayong-malayo sa anak niyang si Jaxon na kailangan laging pagbigyan ang gusto. Nasabi niya iyon kasi kanina ay gusto pa nitong kumain ng kung ano-ano habang nasa dinner sila, sinabi ni Austin na hindi pwede at gabi na kaya hindi na ito nangulit. At nang payagan ito gumamit ng iPad ni Austin ay ito mismo ang kusang tumigil sa kaka-scroll at laro nang makitang 8:30 PM na. Sinabi pa sa kaniya na hanggang ganoong oras lang ito allowed ng daddy niya gumamit ng gadgets kaya sunod ay huwag niyang kalimutan.Sabagay at gano’n din naman si Jaxon noon, nakokontento sa kung anong pwede lang kainin nito dahil nakaban
Napangiti si Zylah at hinalikan ang noo ni Raffy. Hindi niya man ito tunay na anak pero pinapasaya nito ang puso niyang sabik sa pagmamahal ng isang anak sa ina. Tama si Austin, kailangan niya si Raffy para magamot ang puso niyang nadurog sa pagtakwil sa kaniya ng tunay na anak at pagkawala ng pinagbubuntis niya. Ang anak na huling pag-asa na lang sana niya para mabuo pa ang pamilya. Ang batang inisip niyang magiging dahilan para ipaglaban niya ang pamilya mula sa paninira ni Jessa.“I wish that Mommy will love Raffy forever, too…” mahinang usal ni Raffy. Nasa tono niya ang pag-aalangan sa sinabi. Sa batang puso ni Raffy ay alam niyang maaring magsawa si Zylah sa pagiging mommy niya at iwan siya. May anak ito sabi ng daddy niya, totoong anak hindi gaya niya.“Will you love me forever, Mommy?” tanong ni Raffy kay Zylah. “Will you love me forever like how you love your son?” Napatitig si Zylah sa batang nasa tabi niya. Raffy has it all kung tutuusin. May maganda itong buhay at amang
“And where did you get that idea?” Nakatitig at nagtatakang tanong ni Austin kay Zylah. Sa isip ay baka may sinabi ang ina tungkol sa posibleng pagbago ng isip niyang pakasalan ito. Pabugang huminga si Austin. Mula New York ay nag-aalala siya kay Zylah, na baka kung ano ang sinabi ng ina rito. Mula New York ay ito ang laman ng isip niya. At ang tinatanong nito ngayon ay patunay na may nasabi ang mama niya rito.“May sinabi si Mama kaya mo natanong ‘yan, ‘di ba?” muli ay ungkat ni Austin kay Zylah. Umiling si Zylah at pinong ngumiti. “I told you already… wala siyang sinabi sa akin na dapat mong ika-worry. It’s just that—”“Then why are you asking that?” tanong niya rito. “I mean… who told you that my mother’s opinion could change my mind?” Muli ay isang ngiti ang pinakawalan ni Zylah. Ngiti na puno ng pag-aalala. “It’s you, Austin…” tugon ni Zylah at tinitigan si Austin. “Actually, the idea is from you.”“From me?!” kunot-noong balik-tanong ni Austin. “Yes, Austin. I got the idea f
Napangiti si Zylah sa larawan ni Austin na tinitingnan. Ang larawan ay kuha noong ten years old pa lang si Austin base sa petsa na nasa ibaba ng larawan. At sa larawan ay kasama ni Austin ang mag-asawang McIntyre. Pagbuklat ni Zylah nang panibagong pahina ng photo album ay lalong lumapad ang ngiti niya dahil ang parents naman ni Austin ang kasama nito sa larawan. Napatitig si Zylah sa magandang mukha ni Reina noong kabataan pa nito. Kamukha ni Austin ang ina at napamana nito ang itsura sa anak na si Raffy. Napahawak si Zylah sa tiyan. “Sana kamukha ka rin ni daddy, Baby Raegan…” usal niya at nang gumalaw ang baby niya ay napangiti si Zylah. “I love you, baby…” “I love you, Mommy…” Napalingon si Zylah at napangiti nang makita si Austin na nakasandal patagilid sa hamba ng pinto. Tumayo siya at niyakap ang photo album na hawak. “Kanina ka pa?” tanong niya. Humakbang si Austin palapit kay Zylah at kinuha ang album mula rito. “Kararating lang. Saktong doon lang sa sabi mo sana kamuk
“And who are you?” tanong ni Reina Matsuda Mulliez—mama ni Austin—sa babaeng nasa harap niya. Mapanuri ang mga tingin niya at nang dumako ang tingin niya sa tiyan ni Zylah ay napakunot-noo siya dahil buntis ito. Papasok pa lang siya ng bahay ay narinig na niya ang tawag ng apo rito—Mommy—na ikinagulat niya. Gusto niyang matuwa na nakakapagsalita na ulit si Raffy pero dahil sa babaeng nasa harap niya ay hindi niya magawang ngumiti.“You are not mute…” Napaismid si Reina sa babaeng hindi sinagot ang tanong niya at nakatingin lang sa kaniya. “I heard you were talking earlier.”Si Zylah ay napalunok at napakurap para alisin ang kabang namuo sa dibdib dahil sa uri ng tingin sa kaniya ng mama ni Austin. Ngayon niya lang ito nakaharap ng personal pero dahil sa mga larawang nito na nasa mansion ni Austin sa Pilipinas ay nakilala niya ito agad. Nabigla siya sa pagdating nito at sa uri ng tingin na binibigay sa kaniya ay may mga alaala na naman na bumabalik sa isip niya. Meeting the mother of
“Congrats to your wedding!” sabi ni Cassian pagpasok pa lang ni Austin sa opisina niya. “At salamat naman sa wakas naisip mong magpakita,” pabiro niyang dagdag. “And as I expected…” natawang tugon ni Austin, “you heard it already before seeing me.” Hindi nagulat si Austin na alam ni Cassian ang tungkol sa nalalapit na kasal niya kay Zylah. Kahit bago lang sila personal na nagkita ni Cassian pagkatapos ng ilang taon ay nasabi na sigurado rito ni Mathias ang dahilan kung bakit nagkita sila ng isa sa California. Wala naman problema kay Austin kahit napag-uusapan ng mga kaibigan ang sitwasyon niya. Normal lang iyon dahil pare-parehong nag-aalala sa kaniya ang mga ito. And partly, he neglected their friendship because he was focused on Raffy’s condition and his hotel business worldwide. Mga matatalik na kaibigan niya sina Mathias, Cassian, at Vito noong college pa kasi iisang kurso silang apat. Brent was out of the picture of them four dahil mula pagkabata niya pa kaibigan ito at hindi
Napakurap-kurap si Zylah dahil nasilaw sa puting ilaw na nabungaran sa pagdilat ng mga mata. Nang bumalik sa kaniya ang alaala nang nagdaang pangyayari kinagabihan ay napatingin siya agad sa tiyan at napabangon. Sa pagbangon ni Zylah ay nagising niya si Austin na nakasubsob ang ulo sa mga braso dahil nakatulog kakabantay sa kaniya. Nag-aalalang tumayo at lumapit si Austin kay Zylah. “The baby is fine…” aniya rito. Payapang napangiti si Zylah dahil saktong pagsabi ni Austin na okay ang anak nila ay gumalaw ito. “Thanks God…” sambit niya sabay hikbi. “Enough with crying…” mahinang wika ni Austin sabay halik sa noo ni Zylah. “I will call the nurse to check on your vitals,” paalam niya kay Zylah at tatalikod sana nang pigilan siya nito. “I’m fine…” ani Zylah habang nakahawak sa braso ni Austin. “The baby’s well and that’s what matters…” Kinuha ni Zylah ang kamay ni Austin at ipinatong sa tiyan niya. “Feel her, Austin…”Napatitig si Austin kay Zylah. He gaped when he felt the movement o
“I was calling your name that night…” mahina ang boses na kuwento ni Zylah habang buhat siya ni Austin at papunta sila ng elevator. “I thought I was only imagining you because of drugs. And I admit, I felt good that the man I slept that night was you…” she sobbed. “I am thankful, Austin. I was…” Kumapit si Zylah kay Austin. Yumakap. At umiyak na naman habang nakasubsob ang mukha sa dibdib nito. Masaya siya sa nalaman pero natatakot para sa baby niya na kanina pa naninigas at parang gustong lumabas na.“I am thankful, too…” ani Austin. “I am thankful that my name was the one you were moaning that night. At least hindi pangalan ni—” Umiling si Austin. Hindi niya dapat banggitin pa ang pangalan ni Bryce. Hindi na dapat at ayaw niyang isipin ni Zylah na posibleng pagselosan niya ang lalaking ‘yon.“I won’t call any man’s name but you… ikaw talaga ang gusto kong isipin nang gabing ‘yon…” medyo nahihiyang amin ni Zylah. Napangiti si Austin. At dahil ayaw niyang makaramdam pa ng hiya lalo s
“Your name?” Napakurap si Zylah. Wala siyang sinabihan kahit isa tungkol sa bagay na iyon. “It was my name you were calling that night, Zylah… You can’t deny that now.” Tinalikuran ni Austin si Zylah at lumapit sa tokador. Dinampot niya ang envelope na naroon at inabot kay Zylah. “Before you spoke again of your marriage with Bryce… and before you deny you love me… check this first.”“What’s that?” tanong ni Zylah na naguguluhan pa rin sa bagay na alam ni Austin na pangalan nito ang binibigkas niya noong gabing iyon. Napahawak siya sa tiyan dahil muling lumikot ang baby niya. “Please check first…” nakikiusap ang tono na utos ni Austin para hindi na magtanong pa si Zylah at tingnan na lang ang laman ng envelope na iniwan ni Mathias. “It’s one of my surprises for you.”“Is this a contract for our marriage in case I will agree?” Kinuha ni Zylah ang envelope. “Or perhaps a prenuptial agreement. Am I right?” “Better see it for yourself, Zylah…”Tumango si Zylah. Pakiramdam niya ay kahit
“No?” nagtatakang tanong ni Austin. May ideya na siyang kung saan hinuhugot ni Zylah ang mga sagot pero gayunpaman ay hindi niya maiwasang magtaka at… masaktan.“Hindi ko na itatanong kung bakit ‘no’ ang sagot mo,” patuloy ni Austin. “Hindi ko na itatanong dahil may ideya na ako sa kung anong nasa isip mo. But please do consider, Zylah. Marry me.”Umiling si Zylah. “No, Austin…” pahikbing wika niya sa halo-halong nararamdaman. Umatras siya para mabitiwan nito mula sa pagkakayakap sa kaniya. “Marrying you is wrong… I can’t…”“I love you…” amin ni Austin sa nararamdaman. “I love you and it’s true. Imposibleng hindi mo naramdaman. Imposibleng hindi mo naisip kahit minsan man lang na mahal kita. Imposibleng hindi mo nahalata man lang.” Umiling na naman si Zylah. Nanlalaki ang mga mata sa deklarasyon ni Austin. Oo at masasabi niyang naramdaman, naisip, at nahalata niya si Austin pero hindi iyon basta gano’n lang. Hindi dahil mahal na siya nito ay sasamăntalahin niya ang pagkakataon. Hind
“Zylah?” patanong na wika ng isang lalaki mula sa likuran ni Zylah na ikinalingo niya.Ngumiti si Zylah at pilit itinago ang panlalaki ng mga mata sa pagkamangha sa itsura ng lalaking tumawag sa kaniya. Ang asul nitong mga mata at buhok na kulay brown ang nagbigay sa kaniya ng impresyon na ibang lahi ito at nakapagtataka na kakilala siya. Mukha nga itong modelo sa biglaang tingin niya kanina. “Mathias Ivanov,” pagpapakilala ng lalaki at nginitian siya. “I’m Austin’s friend.”“Oh…” ani Zylah at nagtatakang nilibot ng tingin ang hotel na ngayon niya lang napuntahan. Ang akala niya ay sa Hotel Tranquil siya dadalhin ng driver na sumundo sa kaniya pero iba pala ang venue kung saan siya pinapapunta ni Austin. “Hi…” kiming usal niya. “Where’s Austin?”“You’re beautiful,” ani Mathias na kanina pa napapansin ang pagkailang sa mukha ni Zylah. “At napakaganda mo sa suot mo,” dagdag niya na nakangiti. “Nasa presidential suite si Austin, hinihintay ka.”Nanlaki ang mga mata ni Zylah ng bahagya. H