end

Nagising ako sa hospital with Ethan besides me na malaki an eyebags. Hindi niya alam na gising na ako dahil nakatulala lang siya.

Ganu’n ko siya nadatnan nang magising ako sa hospital.

At pangalawang araw ko na dito. Inalaagaan niya ako pero wala siya sa sarili niya at sobrang tahimik niya.

Nalaman din namin na wala na ang baby namin.

Wala man lang akong nakitang sakit sa kanya. Hindi man lang siya umiyak.

Akala ko ba gusto niya na magka-anak kami. Bakit wala siyang pinapakitang reaksyon?

Ako lang ba ang nasasaktan na wala na ang anak namin? Wala lang sa kanya ang nangyari.

Saan na ba patungo ang lahat ng mga ito?

Magkaka-ayos pa ba kami?

“Losing our child is the sign that we need to grow apart. I’m setting your free, Mia.”

Napahinto ang mundo ko, nanikip ang dibdib ko, at bumagal ang paghinga ko sa sinabi niya.

“I talk to my lawyer and he will send you the divorce paper.”

“Hindi magandang biro iyan Ethan,” pagak na sabi ko sa kanya.

Tatlong oras siyang tahimik at nakatulala lang.

Tu