“What’s the meaning of this, Mia?!” My father angrily shouted at me. Natigil kami sa pagtatawan ni Yunnie nang bigla siyang dumating. Masama ang tingin niya sa aming dalawa. Napalunok ako nang kasama niya si Mama, Lolo, at Ate.
May takot at pag-alala sa mata ng nanay ko, hinawakan ko ang kamay ni Yunnie. Kinakabahan ako at natatakot.
“Mia, my daughter.” My mom called my name in a weaker tone. I tightly held Yunnie’s hand, hindi ko siya bibitawan.
Nahuli nila kami at hindi ko alam ang ipapaliwanag at sasabihin ko o, kung may dapat pa ba akong ipaliwanag sa kanila. Ang hirap naman kasi magmahal, napaka kumplikado.
“Hindi mo ba talaga kami susundin, huh?!” Sigaw niya sa’kin, napapitlag ako sa lakas ng sigaw niya. Natatakot ako sa kanya.
“M-Mia” natatakot na tawag ni Yunnie sa’kin. I don’t know how can I protect her, when I am scared at this moment.
My father grabs my hair “A-aww” I still hold her hand, and she trembles when she sees what my father did to me.
“O-oscar” My Mom tried to stop him. She held his arm. I saw tears in her eyes, she was trying to stop him, even though she knew she couldn't do anything.
“Get out of here, Miranda,” my father warned my Mom.
My grandfather ordered my sister, “Michandria, get her out of here” tukoy niya kay, Yunnie.
“Father, d-don’t hurt Mia.” natatakot na paki-usap ni Yunnie. Parehas kaming natatakot pero ilalaban namin ito.
“Don’t interfere with our family business!” my father was raging mad and he shouted at Yunnie. I need to be strong; we need to be strong, Ilalaban ko siya, ipaglalaban ko ang sa’min, sa lahat, hanggang sa matanggap nila kami.
“I've been holding back for a long time.” father looked at me, and his voice was full of disgust; he disgusted and hated me since he found out that I am his bisexual daughter.
“I thought you change and obey us, huh!?” he pushes me. Kitang-kita ko sa mga mata niya kung gaano siya kagalit.
“She’s your d-daughter don’t treat her like that!” sabi ni Yunnie sa ama ko ngunit, malakas siya nitong sinampal. My Mom gasps at napatulala ako, sumusobra na siya, tatangapin ko pa na sinasaktan niya ako pero ‘yung saktan niya ‘yung ibang tao, ibang usapan na at hindi na tama. Kinuyom ko ang kamao ko.
Gusto kong umiyak. Heto, na naman ‘yung pakiramdam na wala akong kakampi at ayaw sa’kin ng lahat. Gusto kong isigaw at ipa-intindi sa kanila na ganito talaga ako. Heto, ‘yung totoong ako. Dito ako masaya.
“O-oscar.” my Mother said in fear.
“Dad! You don’t have the right to do that to Yunnie!” Sigaw ko.
Hindi niya ako pinansin, napatingin ako sa kamao niya na mahigpit na nakayukom “Does your parents know about this, huh?!” he asked Yunnie “I can sue you” his voice is full of hate and disgust.
My sister is scared too, I know she wants to help us but she’s powerless, kahit siya ay kontralado nila, she can’t pursue her dream, dahil wala daw siyang mapapala sa pagiging interior designer kaya pinilit siyang tumulong sa kumpanya.
“Dad” nanghihinang tawag ko “matanda na ako, bakit hindi pa rin ako puwedeng mag disisyon para sa sarili ko? We’re both adults and we know what’s right from wrong.” I answered.
“Yunnie, let’s go.” Michandria, tried to get out Yunnie here.
“Michandria, I said get that woman out of here!” sigaw ni lolo at napapitlag si Yunnie sa lakas ng boses nito, they dragged Yunnie out of this place. Hinigpitan ko ang pagkakahawak ko sa kanya ngunit puwersahan siyang inilayo sa’kin.
“You don’t have any shame.” Panimula ng ama ko “you step in my house without my permission!” my father said to Yunnie, habang tinutulak ito ni ate at mama palabas ng bahay.
“And you, my daughter,” he faced me and said to the daughter with sarcasm. His attention is on mine again. He looked at me as if I had committed an unforgivable sin.
He stepped close to me and I didn’t expect the next thing he did to me. “I don’t have a daughter like you! You’re disgusting to our family!” he slaps me. I can’t stop myself from crying. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na niyang sinabi na isang akong kahihiyan sa pamilya namin.
“Bakit ba hindi mo ako matanggap!? This is who I am!” sumbat ko sa kanya. “this is the real m-me” I had been fighting, to be accepted for who I am. He slaps me again at tinignan niya ako na para bang nahihibang na ako.
“Tanggapin?” hindi makapaniwalang tanong niya “wala akong anak na kagaya mo! At ano na lang ang sasabihin ng ibang tao sa pamilya natin, huh?! Mga kagaya mo hindi katanggap-tanggap” ang gusto ko lang naman ay tanggapin at mahalin nila ako.
Humagulgol ako. Nakakapanghina, parang nawalan ako ng lakas dahil sa mga sinabi niya, puno ng pagkasuklam ang bawat salitang binibitawan niya. Ang hirap, ang hirap maging kakaiba sa mundong ito. Ang hirap magpaka-totoo.
“Kailan ka ba magtitino at susunod sa’kin huh?!” he grabs my hair.
“Kailan mo ako m-matatanggap?” tinatagan ko ang sarili ko na tumingin sa mga mata niya at ang tanging nakikita ko lang doon ay pagkamuhi saken.
Mas hinigpitan niya ang pagkakahawak sa buhok ko tila hindi hindi niya nagustuhan ang sinagot ko sa tanong niya.
Napadaing ako nang bigla niya akong hinila at kinadlakad sa stock room.
“You’ll stay here!” and he pushes me into the dark and dirty stockroom. As soon as he pushes me, he locks the door.
“Dad!!” kinalampag ko ang pintuan at sinubukan na buksan pero naka lock talaga. “Ayoko dito!” I cried hard and begged him to get me out of here.
“Tomorrow, my Attorney is coming, you will sign a paper. You’re going to marry the youngest son of Mendoza!” matigas na sabi niya at narinig ko na lang ang yapak niya paalis.
“Mom, get me out of here!” I shouted “I’m scared! get me out of here!” sigaw lang ako ng sigaw pero hindi nila ako pinapansin. “Dad, please” pagmamakaawa ko kahit na alam ko na umalis na siya.
“DAD! Please!”
“Hey, hey, Mia,” Ethan wakes up Mia, who’s having a nightmare. She’s bluffing about something he can’t understand. It seems she’s begging.
Ethan, shakes his shoulder trying to wake her up. They're going to the mansion, he’s about to wake her up pero naabutan niya itong umiiyak at nanginginig sa takot habang tulog, mahigpit ang pagkakahawak nito sa comforter na para bang takot na takot.
“D-d-dad. I do-don’t w-w-want-t.” Hindi niya maintindihan ang binubulong nito.
“Mia...” Ethan uses his force to wake her up, and he succeeds. Mia caught her breath.
“You’re dreaming” he caresses his back to calm her, and his eyes are worried. Mia looked so scared, and she hugged Ethan out of a sudden.
“It’s okay, I’m here,” pagpapakalma nito “don’t cry,” his voice is so soft. “don’t cry, hmm. I’m here; no one will hurt you,” he assured her. She hugs him tighter. His voice is so calm and soft. She likes hearing it, like a melody in her ears, and his hug is warm and welcoming; it feels like a home.
“C-Chan” she faced him and saw how worried he was; Chan was soft on her. “I’m scared” another set of tears rolled down her rosy cheeks, and Ethan softly removed them using his thumbs.
“As long as I am at your sides, no one can hurt you,” he assures.
Mia’s life has been messed up, and her family didn’t treat her right; they even forced her into a marriage with them, and thank God this man is soft and kind to her.
Hindi pa siya handa na malaman nito kung ano ba talaga siya, natatakot siya na kamuhian din siya nito kagaya ng kanyang pamilya, and worst, paano na lang kapag nalaman nito na she’s cheating behind his back. May kabit siya, may karelasyon siyang babae, hindi sila naghiwalay ni Yunnie. Ngayon pa lang ay guilty na siya.
I'm looking at Ethan packing our things.
“Seriously Ethan, saan ba talaga tayo pupunta?” I asked him. Alam ko na aalis kami ngayong araw, sinabihan niya ako kahapon pero wala siyang sinabi kung saan. “aren’t you busy? This is unplanned'' I asked again. His friends are too busy with their work and look at him we will go somewhere. I know it's Sunday pero kahit linggo nag ta-trabaho siya.
They rarely rest, and I do believe now that billionaires don't sleep.
He locks the zipper of our luggage.
“Tsk!” he answered and carried our things. I followed him downstairs.
I smiled crazy, he told me to pack my things but look, he’s the one who did it. Well, it’s his fault he doesn’t have patience; he knows how slow I am. I haven’t packed my things even though he told me to do it right away, but he gets irritated seeing me lying on the bed and voluntarily did it.
“Let's go.” He wore his sunglasses and it added to his appeal. No matter what he wears, it always looks good on him. His appeal was too strong. At saka matangos kasi ilong niya at maganda mga mata niya, kapag tinitignan ko mga ‘yon parang nag sha-shining, glimmering. Basta, parang kumikinang tapos, 'yung kilay niya na makapal at mahahabang pilik mata na sobrang bagay sa kanya.
Napahawak ako sa ilong ko na disappointed. Oo, disappointed ‘yung nose ko kasi hindi naman matangos. Tinignan ko ulit 'yung pointed nose niya. Kainggit naman. Sana all matangos ilong.
He tried to hold my hands, but I hid them in my back at ngumiti ng nakakaloko. He always holds my hands if ever he has the chance.
“Where are we going?” I followed him, and he opened the car door for me.
“Secret.” he winked. I got inside, and he turned to the other side “you love surprises, huh” I said when he got inside and started the engine.
He’s busy with his work, and if he gets free time, he’s treating me to a vacation. I love all the places he brought me to, and it's my first time going to those places. Like, Palawan, Singapore, Sicily, at marami pang iba. He never fails to surprise me.
“I miss you,” he said while looking into my eyes; his eyes were full of mixed emotions and I rolled my eyes at him. I crossed my arms under my chest “are you crazy?” we’re now on the road.
He fixes his sunglasses “you’re near yet to far” he coldly said. Nasa kalsada lang ang atensyon niya.
Hindi ko pinansin ang sinabi niya “where are we going?’ I asked for the ninth time, and finally, he answered me, “we’re going to the mansion. It’s Raffy's birthday,” he said plainly.
I focus my attention on the road. The whole trip, silence eats us; no one dares to talk.
When we got to the mansion, his sister greeted us with her wide smile, and her son was beside her. She kissed my cheeks, and I greeted Raffy's happy birthday. Happy na birthday pa.
“What happened to him?'' curious na tanong ni ate Ann nang lagpasan lang siya ni, Ethan. Sister Ann is their step sister.
“Does he sleep on the wrong sides of the bed?” Bulong niya sa’kin at may nakakalokong ngiti sa mga labi niya.
Tinawanan ko lang ang tanong niya “Hay naku, bakit hindi pa ako nasanay sa kapatid ko na dinaig pa ang babae sa pagiging moody” she giggles.
Si Ethan kasi iba-iba ang mood, ang bilis mag shift ng mood tapos ang hirap din basahin kung anong iniisip niya. Tulad kanina, nakikipag biruan siya sa’kin, ngayon naman hindi na mabiro sa pagkaseryoso.
I followed him into our room and saw him seriously fixing our things. I was about to approach him when brother Mark called us for lunch. I sighed.
We got to the dining table, and everyone was present and seated in their prospective seats; they were only waiting for us. Umupo na kami sa puwesto na nakalaan para sa’min and we sang a birthday song for Raffy and he cried. I adore this little man. He appreciates everyone.
“Ethan...” his grandfather called in his serious voice but didn’t dare to pay attention. I nudged him, but he just glared at me. He’s cute. I want to laugh at him. I find him cute.
“How are you?” tanong ng matanda habang seryoso ang tingin sa lalaking katabi ko na busy sa pagkain niya.
“I'm fine.” his brother Julius answered.
Brother Mark laughed “yeah, yeah.” he said while smirking.
“Ako, okay lang din ako” Uncle William said.
“Ako din,” Mark.
"Hindi naman kayo 'yung tinatanong bakit, kayo 'yung sumasagot?" Tanong ni ate, Ann. Nilalagyan niya nang pagkain ang plato ni, Raffy. Sana all maasikaso.
Tinignan ko ulit ang katabi ko na maganang kumain at tila may sariling mundo.
"Hindi naman sasagot 'yang magaling mong, apo" sabi ni Uncle William habang nakakunot noong nakatingin kay, Ethan.
"Ethan..." matigas na tawag ulit sa kanya ng matanda. Siniko ko siya at sinamaan niya ako ng tingin. Nginuso ko ang matanda at tinignan niya lang iyon na parang wala lang at, bumalik na sa pagkain.
Mark laughs again. Sana all happy.
"Kamusta naman ang pagiging surgeon mo, Uncle" baling sa kanya ni ate, Ann.
"I heard, you had three successful operation" baling sa kanya ng matanda. 'yan si Uncle William, ang surgeon sa pamilya.
Nakaka out of place naman. Welcome to the family of world of Doctor. In Tagalog, Mabuhay sa pamilyang, Doctor lahat ng miyembro ng pamilya, mula, sa matanda hanggang sa apo ay Doctor lahat.
"Wow naman! astig ka talaga, Uncle." Mark.
Nakaka out place, hindi naman ako Doctor, isa lang ako freelancer na photographer.
"Bakit hindi ka na lang nag surgeon, Ethan?" tanong ulit ng matanda sa kanya "I told you before, mag surgeon ka na lang instead of Pathologist"
Uminom ako ng water.
"I like to be Pathologist, why do you care?" aba, ang taray naman. Ang taray talaga nitong si, Ethan. Dinaig pa ako.
Bumalik na ulit siya sa pagkain niya.
Tumawa naman ng malakas si Mark "Boom! Panis ka du'n, Lo. Oh, ano, pustahan." nakakahawa naman ang tawa ni kuya Mark, natatawa 'din ako kaso nahihiya ako, ang seryoso kasi ng atmosphere. Tamang pigil lang ng tawa.
"Wala ka bang pera, Mark? palagi kang nakikipag pustahan." Natatawang sabi ni ate Ann.
"Wala ate, bakit? bibigyan mo ba ako?" pilyong ngumiti siya.
"Gusto mo ng water?" bulong ko kay, Ethan. He nod at me, kaya sinalinan ko ng tubig ang baso niya.
"Sapak gusto mo? Natalo na nga ako sa pustahan natin, mang buburaot ka pa sa'kin." Ann.
Sumabat si kuya Julius sa topic "Pathologist si actually good." inayos niya ang salamin sa mata "Specially, Pathologist is the popular specialty and, their knowledge is essentials for all Doctors." 'yan naman si kuya Julius, ang Dentist sa pamilya.
Pumalakpak si, Kuya Mark. "Wow naman! Daming alam, ah! Sana all malaman ang brain" ang seryoso kasi nila at, mabuti na lang nandito si kuya Mark para pagaanin ang atmosphere.
"Huwag ka ngang sabat ng sabat." Suway sa kanya ni ate Ann.
"Do you want fried chicken?" Dinig 'kong tanong niya sa kanyang anak.
"Are you, okay?" tanong sa akin ni, Ethan. Tumango lang ako sa kanya bilang sagot. "here try this" binigyan niya ako ng isang putahe sa plato ko. Putahe na may pagkakulay orange, parang marinade Beef pero, pang mayaman kaya, hindi marinade 'yon na basta-basta lang.
"Where's Nathan?" seryosong tanong ni kuya Julius.
"Oo nga, nasaan siya?" tanong din ni, ate Ann.
"Ayaw niya daw pumunta dahil piilitin na naman daw siya ni tanda na, gamitin 'yung profession niya" sagot ni kuya Mark. Hindi ko alam kung anong specialty ni, Nathan. Hindi naman niya kasi ginamit kung anong natapos niya. If I'm not mistaken, nasa mundo siya ng business. "Jokie" tumawa ito "pupunta daw siya later, may meeting yata siya or may inaasikaso. Something na ganu'n."
bumalinga ko kay Ethan at tinanong 'kung ano 'yung pangalan nung pinatikim niya sa'kIn, masarap, eh. "Ossubuco" seryosong sagot niya. Ano iyon? may ganu'n pala pangalan ng pagkain.
"Huh? Osso Buko?" hindi ko kasi maintindihan sinabi niya. He chuckled "Ossu-buco" Ah, Ossubuco. "anong spelling nu'n?" bulong ko sa kanya at lalo siyang natawa kaya napatingin silang lahat sa'min. Nailang naman ako.
Bigla ulit sumeryoso ang mukha niya nang tumingin lahat sila sa’min “just eat and stop asking” utos niya sa’kin kaya napanuso ako. Nagtatanong lang, eh. Sungit naman this boy.
"Bakit ang sungit mo?" tanong ko kay, Ethan. Nandito kami sa terrace at nakatingin sa mga bituwin at buwan. Ang ganda talaga ng buwan. Hindi ako magsasawang titigan ito araw-araw. Nandito pa rin kami sa mansion, bukas na kami uuwi at dito kami matutulog. Kaya nga may dala kaming mga damit kanina.Hindi siya sumagot kaya tumingin ako sa kanya at seryoso lang niyang pinagmamasdan ang buwan. "Hoy!" Niyugyog ko siya. Ang lalim naman ng iniisip. Tinignan niya ako nang wala man lang expression ang mukha niya.Bumuntong hininga siya.“Ang lalim naman niyan" reklamo ko."What?" naka poker face pa rin siya.Napatingin ako ulit sa mga mata. ‘yung mga mata parang may something na hindi ko ma-explain at ma-point out. Parang palaging may gustong sabihin ang mga iyon. Kapag tumingin ka sa mga mata niya para kang malulunod. Basta, ganu’n ang nararamdaman ko at para din nag sha-shining ang mga ‘yon.“What is you are chinking?” tanong ko. Mali pa yata grammar ko.Kumurap siya. “You mean, what I
"Chan ayaw ko na niyan!" Sigaw ko sa kanya. Pinapa inom na naman niya ako ng mapait na tubig.Nagising na ako na nasa bahay at ang daming Doctor na nag check up sa'kin at kinuhanan din nila ako ng dugo at kung ano-ano ang ginawa sa'kin. May nurse din na nagbantay noong unang araw. Dinaig ko pa ang may malalang sakit."You need this to feel better." Seryosong sabi niya at nakatingin lang sa'kin. Nakatayo siya sa side ko habang hawak ang isang mug."Magaling na ako."Kung makapag-alala siya akala mo may malubhang sakit ako."No. You need to this." Kinuha na sa kanya ang hawak niyang mug. Siya pa rin ang masusunod kahit na mag argue kami hanggang bukas. Hindi niya ako titigilan hanggat hindi ko sinunod ang gusto niya.Pigil hininga kong ininim iyon. He treated me better and took care of me so well. He never left my side for the past 3 weeks."Ang pait!" Nilabas ko dila ko.Kinuha niya ang mug sa'kin at nilagay sa side table."Okay na ako. Kaya pwede ka ng pumasok sa work." Hindi ta
"Baby!" Sigaw ni Lorena sa pangalan ko.Nandito kami sa bahay niya sa Quezon City. Ang layo ng nilakbay ko papunta dito, galing pa akong Makati City. Doon kasi kami nakatira.Unang hinanap ng mata ko si Yunnie."Nasaan si Yunnie?" Bungad ko sa kanya.Ang nandito lang ay si Chimmy at Lomi."Ay si girlfriend kaagad ang hanap hindi man lang ako pinansin." Pagtatampo niya.Umupo ako sa sofa."Nasaan si Yunnie?" Ulit ko."Aba teh, ikaw ang jowa bakit sa'min mo hinahanap." Sagot ni Chimmy."Kasama ko siya kanina." Sagot ni Lomi habang busy sa pagtitipa sa cell phone at hindi makuhang tumingin sa kausap. "Nagmamadali. Pupunta yata silang Siargao. Hindi ka niya daw matawagan."I checked my phone again at wala naman siyang text or missed calls."Anong gagawin niya sa Sirago?" Usisa ko. Wala naman siyang sinabi sa'kin."Siguro mag su-swimming" Lorena"Hahanapin niya si Nemo." Sabi ni Chimmy sabay tawa."Tatawa na ba kami?" Sarcastic na tanong ni Lomi habang pilit na tumatawa."Hindi naman
Nagising ako na masakit ang ulo ko. I checked my phone at ang daming missed calls at tawag ni Ethan.Ethan gago:“Where the hell are you Mia Zoey?”Makasabi sa buong pangalan ko , akala mo talaga.“Mia Zoey Inarez - Mendoza it's fucking one in the morning. Where. The. Hell. Are. You?!”Binasa ko pa ang iba.“Answer my calls!”Ang dami niya naman missed calls.307 missed calls.89 text messages.Ang dami niya naman oras mag text sa'kin.“I told you to text me!”Ay galit na si master. Hindi ko naman alam na tumatawag siya kasi sinilent ko ang phone ko at saka sa inis ko nakalimutan ko na siyang itext at umuwi.Bigla akong nabadtrip.I checked my other messages pero ni isang text o tawag wala akong natanggap galing kay Yunnie.Inis akong bumangon at muntik na akong madapa nang may masagi ako.Nakita ko si Chimmy at Lomi na magkayap sa carpet. Nakatulog na kami dito sa sala.Umalis na ako sa bahay at hindi na ako nagpaalam sa kanila. Hinahanap na ako sa bahay, patay ako, nandoon si
Wala akong gana simula ng nakita ko ang pictures na iyon. Naiinis ako, hindi na nga siya nagsabi sa akin nagpost pa siya sa instagram na may kasamang ibang babae.Bwisit na iyan! Nasira ang araw ko.Gabi na ako nakauwi at matamlay ako. Wala pa rin si Ethan na lalong nagpakulo ng dugo ko. Wala na rin si matandang mabaho, may isusumbong na naman siya sa magaling kong pamilya. Ang sarap nilang pag-uuntugin.I texted Ethan.“Ethan Lee Chanx Mendoza! Nasaaan na ikaw?! Wala pa pagkain sa bahay! Hindi ka naman ginagabi ng uwi!!!!”Pinuno ko talaga ng exclamation point para alam niya na wala ako sa mood. Nababadtrip ako gusto kong manakal.I tried to call Lorena pero hindi niya sinasagot ang tawag ko. Nag ri-ring lang ang cellphone niya. Tinext ko din si Yunnie, na ayusin niya ang pinanggagawa niya.I looked at my phone at wala pang ni isang text si Ethan. Bwisit na lalaking ito. Iyung gutom ko kinuha na ng pagka badtrip ko. Hindi na ako kakain na badtrip na ako.Nakakagigil gusto ko ma
KINAUMAGAHAN."Stop giving me that look." He look me at binalik niya rin ang tingin sa kalsada.Nakasimangot ako kanina pa at masama ang tingin ko sa kanya.Nandito na ang mahal na araw, sinag na sinag at gising na gising habang ako antok na antok.Ginising niya ako ng 4 am para mag ready syempre hindi ako sumunod sa kanya kaya ayan mag sisix na kami nakaalis."Ang aga aga mo nanggigising!" Ungot ko.Mag babiyahe pa kami papuntang airport."Ilang oras ba papunta sa Siargao?" Tanong ko.I yawned and stretched my shoulders."4 hours and a half. You can take a nap and I'll just wake you up when we get to the airport."Ang bilis nga niyang nakapag pabook tas ang aga pa.Konti lang ang mga dinala namin na mga damit dahil na nga sa kakamadali at mamimili na lang daw kami doon ng mga kakailanganin namin."Bakit nakapag pa-book kaagad? Hula ko may kaibigan kang may-ari ng isang agency or may connection ka sa airport."I yawned again.He nods at me. See, tama na naman ako. Palagi kasing
ETHAN is preparing a birthday surprise for Mia.He contacted the receptionist to help him in his preparation. He ordered their expensive dishes from their menu.They are supposed to be in another country. Balak niya ay dalhin ito sa China since gusto daw nito matikman ang dumplings na gawa sa China, ayaw niya daw na gawa sa Pilipinas.He has two options: either China or Singapore.He asked for leave again to prepare for her birthday.Sa susunod na lang sila pupunta sa Florence, Italy. Kapag tapos na ang pinapatayo niyang laboratory. Medyo tight pa sa budget. Pinaplano na niya na rin ang pagpapakasal nila sa church.She deserve to be married in church. He will give her wedding dream.But first, they need to work on their marriage.He wants to give Mia a memorable birthday.He looks at his phone screen.Kahit kumpiyansa'y unti-unting nawawalaIt's already near 8 in the evening and she's still not yet home.It's October 11 today and it's her birthday.Next 3 months will b
MIA POV“Ayusin mo nga!” Tinulak ako ni Lorena ng bahagya. “Tulungan mo akong maghanap hindi ‘yung nakaupo ka lang diyan.” gigil na sabi niya.Kanina pa kami nandito at kanina pa siya naghahanap sa taong hinahanap niya.“Alam mo ang laki ng bar na ito at saka ang daming tao. Imposibleng makita natin sila. At saka tanong mo kung nasang parte sila. ““Hindi nga nag rereply diba” badtrip na sagot niya sa akin at nag type na sa cell phone. Kanina pa siya badtrip dahil hindi ko siya tinutulungan maghanap.“Uwi na tayo Lorena the mistress.” Kalmadong aya ko. “Hindi ko alam kung saan mo nakukuha iyang kapal ng mukha mo.” Komento ko.Siya na nga ang kabit siya pa talaga may balak sumugod at eeksena pa talaga sa bonding nung asawa.“Alam mo kung wala kang magandang sasabihin itikom mo na lang iyang bibig mo.” pikon na siya sa akin at iritang tinatawagan ang taong ayaw naman sagutin ang tawag niya.“Alam mo kung wala kang magandang gagawin manahimik ka na lang.” Ganti ko.Ang lakas talaga ng lo
If he or she is not good for your mental health please walk away and save yourself. Don’t fix someone who was broken because you’re not repair shop. A mix signals is a clear signals that you need to walk away; you need to run from the person. Don’t stay in the relationships when you knew it no longer good for your. You deserve better. Know your worth and set boundaries. Don’t kill yourself for the idea that you love the person, and tired for meeting new person and ended up being hurt. Know what? Stop attracting, stop falling for the same person. It’s a same person who’s in someone’s body. Go for the person who treated you in a way you haven’t treated.We attract the same person who hurt us because it became natural for us. And we meet the someone who love us different, and treat us right, and we tend to push the person because we don’t used to that kind of treatment.If someone doesn’t respect your boundary, walk away; it’s a sign, a red flag.Do you think anger is bad? It’s a health
Nagising ako sa hospital with Ethan besides me na malaki an eyebags. Hindi niya alam na gising na ako dahil nakatulala lang siya.Ganu’n ko siya nadatnan nang magising ako sa hospital.At pangalawang araw ko na dito. Inalaagaan niya ako pero wala siya sa sarili niya at sobrang tahimik niya.Nalaman din namin na wala na ang baby namin.Wala man lang akong nakitang sakit sa kanya. Hindi man lang siya umiyak.Akala ko ba gusto niya na magka-anak kami. Bakit wala siyang pinapakitang reaksyon?Ako lang ba ang nasasaktan na wala na ang anak namin? Wala lang sa kanya ang nangyari.Saan na ba patungo ang lahat ng mga ito?Magkaka-ayos pa ba kami?“Losing our child is the sign that we need to grow apart. I’m setting your free, Mia.”Napahinto ang mundo ko, nanikip ang dibdib ko, at bumagal ang paghinga ko sa sinabi niya.“I talk to my lawyer and he will send you the divorce paper.”“Hindi magandang biro iyan Ethan,” pagak na sabi ko sa kanya.Tatlong oras siyang tahimik at nakatulala lang.Tu
“Ethan, tama na please,” umiiyak na pakiusap ko sa kanya.Tinignan niya ako ng masama.“Bro, don’t hurt her,” sabi ni Mark sa kanya.“Shut the fuck up!” Sigaw ni Ethan sa kanya habang pinapatay sa tingin niya.Nasasaktan ako ng sobra sa nangyayari sa relasyon namin. Bakit kami napunta sa ganitong sitwasyon? Iyung puso ko sinasakal dahil sa sakit. Para akong mamatay sa pagsisisi. Hindi ko na maibabalik ang lahat.This is the lesson that I learned in a hard way.Huwag mong saktan ang taong totoong nagmamahal sa’yo.Nakuha ang atensyon naming may biglang sumigaw.“Grandpa!” Dinig namin na sigaw ni Mira.Ang sunod na narinig namin ay mga hiyawan, at mga iyak. Ang mga ibang kasambahay na nanonood sa amin ay nagunahan na pumasok sa loob ng bahay.Ano ang nangyayari.“Lolo!” Nanlalaking matang sabi ni Mark at tumakbo sa dalawang drivers na buhat ang kanilang lolo na walang malay.“Patay na si lolo! Grandpa!” Sigaw ni Mira habang humahagulgol sa iyak; para na siyang mawawalan ng malay sa kaka
“Tangina Mia! Why the fuck you’re with this fucking asshole, huh?” Galit na tanong ni Ethan at mahigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko. Namumula din ang mata niya dahil sa galit.Tumingin ako kay Mark na hindi na makatayo. Ang lakas ng suntok ni Ethan sa kanya.Bago pa ako makasagot ay si Mark ang sumagot.Nanginginig ako sa takot. Hindi ko alam ang sasabihin ko.Bakit ba siya nandito? At paano niya nalaman na nandito kami? Niglayan ba niya ako ng GPS sa katawan ko?“Fuck you! What’s your problem asshole,” nanghihinang sabi ni Mark habang pinipilit na tumayo.“Ethan nasasaktan ako,” natatakot na sabi ko habang nakatingin sa kamay niya na mahigpit na nakahawak sa braso ko. Tila ay parang wala siyang narinig.“Tangina mo papatayin kita!” Galit na sabi ni Ethan sa kapatid niya.“Bring it on man,” hamon naman ni Mark sa kanya.“Ethan tama na,” pigil ko sa kanya nang akmang lalapitan niya ang kanyang kapatid.Napunta sa akin ang atensyon niya. Ang mga mata niya ay nasasaktan, at galit.
Nakatulala lang ako. Wala ako sa mood habang si Lorena ay nasa harapan ko at nag ku-kwento sa nangyari sa buhay niya.Parehas kaming may problema at hindi madamayan ang isa’t isa.Nandito siya sa bahay dahil hindi ako makalabas. Hindi na ako pinayagan ni Ethan na lumabas at bago na din ang mga kasambahay. Matandang dalaga ang mga kinuha niya and they look masungit. Sinusungitan nila ako.“Kieffer left me. After niya akong buntisin ay bigla na lang siyang nawala na parang bula. Akala ko papakasalan niya ako,” umiiyak na sabi ni Lorena.“Buntis din ang asawa niya nang sumama siya sa akin. Tapos ginawa din niya sa akin iyon. He ghosted me. Paano na kami ng anak ko Mia? Hindi ko kaya mag-isa ito.”“Pokpok ka naman. Alam ko na kaya mo iyan,” matamlay na sabi ko sa kanya.Mas umiyak lang siya.Paano namin i-cocomfort ang isa’t isa kung parehas kaming may pinagdadaanan?“Tama ang sinasabi nila na mapipili natin ang magiging asawa natin, pero hindi natin kayang piliin ang tatay ng magiging an
Nandito ako sa hospital dahil binibisita ko si Daze, at gising na din siya.Hindi alam ni Ethan na may ibang tao akong binibisita. Akala niya ay gumagala lang ako sa hospital. Ayaw din kasi niya akong iwan sa bahay kaya sinasama niya ako sa kanya araw-araw. Maaga din kaming umuuwi, parang bumibisita lang siya sa hospital.Nadatnan ko si Daze na namumula ang mukha niya at matamlay siya. Nakatulala siya sa labas ng bintana.“Daze?” Tawag ko sa atensyon niya dahil nakatulala siya.“Mia…” tawag niya at doon na bumuhos ang luha niya.Tuluyan na akong lumapit sa kanya at inalo siya dahil sa pag-aalala.“My mom died,” sabi niya habang nakayakap siya sa akin.“Someone kill her in her condo,” nahihirapan na sabi niya.Hindi ko alam ang sasabihin ko. Hindi naman ako marunong mag comfort.Kausap ko pa lang ang nanay niya nu’ng isang araw. His mother texted me too at tinatanong kung kailan ko dadalawin si Daze.“I think, it’s the same person who hurt me,” Daze said in vulnerable state.Iyak lang
You don’t need someone to make you whole because you can do it by yourself. Repeat after me. I can buy myself flowers, I can love myself better, I can take care of myself than anyone. I can go everywhere, buy myself everything I want. Doing everything makes me happy. I love myself better than anyone. I don’t need someone’s love. Me is enough.Love yourself better.“Your worth is not determined by another person.”“What if dumating iyung right time? The right person.”“Actually hindi ako naniniwala sa mga ganyan. I am the right person for myself. Hindi ko na kailangan ng iba. At saka iyung parallel na nauuso? Hindi rin ako naniniwala sa mga ganu’n. At kung totoong may isang taong para sa akin dapat ay magkasama na kami na ngayon.”Tumahimik na ako. Kahit anong sabihin ko at itanong ko ay wala din dahil hindi siya naniniwala. Wala na siyang pinapaniwalaan dahil sa sakit na naramdaman niya.“You should be the right person for yourself,” he added after a long silence.“And the right one w
“Gago ano ang ginagawa mo dito? Nabiglang tanong ni Moon.“Gago alam ba ng asawa mo na nandito ka?” Moon added habang humihithit sa sigarilyo.“Mukhang nag-away kayo, ah!” Natatawang komento ni Tor habang busy ito sa mga babae niya.“Do you have the hard liqour?” Malamig na tanong ni Ethan.“Meron! Naman! Bumabalik ka na ba sa dating ikaw?!” Kantyaw ni Thunder.“Gago! Hindi mo nakita ang kakambal mo? Galing siya dito,” sabi sa kanya ni Tor.Hindi pinansin iyon ni Ethan.“How’s the gang that you encounter in this bar? Count me in I want to torture someone.”Lahat ng mga tao na nasa kwarto na iyon ay napahiyaw dahil sa sinabi ni Ethan.“Tangina! Mambabae ka na din Ethan! Bumabalik ka na sa dating ikaw! Damn! I miss you bro!” Hiyaw ni Moon habang malapad ang ngiti niya.“Pantawag na ba kita ng babae?” Tanong ni Thunder.“I’m married.”Nawala ang mga ngiti ng kanyang mga kaibigan dahil sa sinabi niya.“I just want to drink that’s why I’m here,” linaw ni Ethan.“Amputa!” React ni Tor.~Bu
Nandito kami sa garden nang hospital, kung saan merong coffee shop.Hindi ako kumportable na mag-uusap kami, at kami lang dalawa. Hindi ko pa rin nakakalimutan ang lahat ng mga nangyari noon.“Kamusta ka na? Alam mo ba simula noong naghiwalay kayo ng anak ko ay nagbago siya. Akala ko I did the best for my son, pero hindi pala,” panimula niya.“Hindi ka na po ba galit sa akin?” Malumanay na tanong ko. Trying not to offend her.“Nagsisi ako sa ginawa ko sa’yo noon,” nabigla ako nang hawakan niya ang kamay ko.“Ikaw ang kasiyahan niya pero pinaghiwalay ko kayong dalawa. Akala ko kasi bad influence ang anak ko. Ayaw niyang makinig sa akin para mag-aral sa ibang bansa. Ngayon, kinarma yata ako sa mga ginawa ko dati. Hindi pa rin nagigising ang anak ko, at hindi namin alam kung sino ang may gawa sa kanya ng ganyan,” naiiyak na sabi niya.Teka lang, ah. Nabibigla ako sa mga sinasabi ni madir.“Kamusta ka naman, hija?”“Okay lang po ako.”“Nabalitaan ko ang mga business niyo. Siguro kung hind