ฉันไม่ได้ห้ามอะไร แค่เพียงคำพูดไม่กี่คำกับสายตาแบบนี้ที่พี่ขุนเขาจ้องมองฉันอยู่ มันก็ทำให้ฉันยอมเขาแทบจะทุกอย่างแล้วฉันปล่อยให้พี่ขุนเขาก้มลงมาจูบแต่โดยดี รสจูบที่นุ่มนวลหอมหวานแปลเปลี่ยนเป็นเร้าร้อน พี่ขุนเขาดันลิ่นเข้ามาเกี่ยวพันกับเรียวลิ่นของฉัน เสียง จ๊วบ จ๊วบ จากการจูบดังขึ้นต่อเนื่อง จนฉันแทบจะขาดอากาศหายใจเพราะจูบกระชากวิญญาณนี้มือหนาของพี่ขุนเขาปลดกางเกงของฉันออกจากร่างกายอย่สงง่ายดาย ทั้งที่เขายังจูบฉันอยู่ เขาจะเก่งเกินไปแล้วพี่ขุนเขาเล้าโลมกันสักพัก เสื้อผ้าค่อยๆหลุดออกจากร่างกายทีละชิ้นทีละชิ้น จนตอนนี้ทั้งฉันและพี่ขุนเขา เปลือยกายกันทั้งคู่พี่ขุนเขาซุกไซร้ซอกคอของฉัน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงเลื่อยๆจนถึงเนินหน้าอก พี่ขุนเขาขบเม้มทำรอยเอาไว้เช่นเคยเหมือนอย่างที่เขาทำทุกครั้งก่อนจะมีเซ็กส์กับฉัน“อ๊าง ซี๊ด” ฉันซี๊ดปากออกมาเบาๆ เมื่อยอดปะทุมถันของตัวเองถูกพี่ขุนเขาครอบงำพี่ขุนเขาตวัดเรียวลิ้นเลียเม็ดบัวตูมที่เเข็งเป็นไต เขาทั้งดูดทั้งเลียจนฉันร้องครางออกมาเสียงกระเส่า มือหนาเลื่อนลงไปเขี่ยเม็ดเสียวของฉันเบาๆ“น้ำออกเยอะจัง หื้ม...” พี่ขุนเขาเงยหน้าขึ้นมาถาม เขาพูดออกมาตรงๆ
@หน้ามหาวิทยาลัย...รถสปอร์ตคันหรูของพี่ขุนเขาขับมาจอดหน้ามหาวิทยาลัย“เป็นอะไร เงียบมาตลอดทาง ฉันชวนคุยก็ไม่คุย ไม่พูด ไม่จา” พี่ขุนเขาหันมาถาม ยังไม่รู้ตัวอีกหรอว่าฉันเป็นอะไร ตัวเองเล่นหายไปทั้งคืน ยังจะมาถามฉันอีก“หนูขอเงินหน่อยค่ะ” ฉันพูดพลางเอากระเป๋านักเรียนขึ้นมาสะพาย และทำท่าทางเหมือนไม่ได้ยินที่พี่ขุนเขาพูด“หอมแก้มฉันก่อนสิ” พี่ขุนเขาพูดพร้อมกับทำแก้มป่องๆ แล้วยื่นหน้ามาให้ฉันหอม“พี่ขุนเขา มันสายแล้วนะคะหนูรีบ” ฉันพูดพลางดันพี่ขุนเขาออกฉันพยายามไม่แสดงอาการอะไร พยายามทำสีหน้าเรียบตึงเข้าไว้ ไม่อยากยิ้มให้เขาได้ใจ“ถ้าไม่หอมแก้มฉัน ฉันก็ไม่ให้เงินเธอ” พี่ขุนเขายื่นแก้มมาใกล้ๆอีกครั้ง พลางยกนิ้วชี้เคาะแก้มป่องๆของตัวเอาเบาๆสามสี่ทีฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอาปลายจมูกของตัวเองไปชนกับแก้มพี่ขุนเขา แล้วก็รีบเอาออก ตอนนี้ฉันหงุดหงิด ยิ่งคิดถึงว่าพี่ขุนเขาไปไหนมาเมื่อคืนยิ่งหงุดหงิด แทบไม่อยากจะพูดด้วยเลย“หอมหรือต่อยวะ เจ็บชิบ!!” พี่ขุนเขาพูพลางเอามือลูบแก้มตัวเองเบาๆ และจ้องหน้าฉันตาเขียวปั๊ด“เอาเงินมาได้แล้วค่ะ สายแล้ว”“แม่ง !!” พี่ขุนเขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะหยิบก
ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดกระโบงยีนสั้นขึ้นมาเหนือหัวเข่า ส่วนเสื้อก็สีขาวแขนยาวเปิดไหล่ เสื้อผ้าพวกนี้ฉันซื้อไว้นานแล้ว แต่ไม่กล้าใส่สักที ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมวันนี้ถึงกล้าใส่มัน รู้สึกเบื่อชีวิต เบื่อทุกอย่างรอบๆตัว อยากกลับโคราช คิดถึงเพื่อน ไม่อยากอยู่กรุงเทพแล้วฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ อย่างเหนื่อยใจ ให้กับความคิดของตัวเอง มันก็คงจะเป็นแค่ความคิดนั่นแหละ ฉันไปไหนไม่ได้หรอกฉันนั่งรอไม่นาน พี่หมอภาคก็โทรศัพท์มาบอกว่าถึงหน้าบ้านแล้ว ฉันสะบัดความคิดพวกนี้ออกจากหัวก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพาย จากนั้นก็ลงไปหาพี่หมอที่กำลังจอดรถรออยู่@ภายในรถ“แต่งตัวแบบนี้น่ารักดีนะเรา” พอฉันขึ้นมาบนรถพี่หมอก็เอ่ยปากชมทันที มันรู้สึกเขินนะที่พี่หมอชมแบบนี้“รีบไปกันเถอะค่ะ”“แล้วมัน ไม่ว่าหรอที่ตัวเล็กออกมาแบบนี้” มันที่พี่หมอพูดถึงคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพี่ขุนเขา“ไม่ว่าหรอกค่ะ” พอคิดถึงคนใจร้ายแบบเขาทีไร มันรู้สึกห่อเหี่ยวในใจทุกทีเลยจริงๆ“แบบนี้พี่เหมือนเป็นชู้เราเลยเนอะ” พี่หมอพูดตัดพ้อ พร้อมกับถอนหายใจออกมายาวๆ“บ้าหรอคะ พี่หมอคือพี่ชายที่ดีที่สุดของหนู” ฉันรีบพูดขึ้น“เราก็รู้ว่าพี่คิดยังไง”พี่หมอจ้องลึกเ
ฉันให้พี่หมอส่งแค่หน้าหมู่บ้าน แล้วฉันลงเดินต่อเอง เพราะถ้าขืนให้พี่หมอไปส่งที่บ้านมีเรื่องแน่ๆ“ไปไหนมา”“ไปร้านเหล้าค่ะ”“ไปกับใคร”“ไปคนเดียว”“นอนที่ไหน”“เปิดห้องแถวนั้นนอน”ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าพี่ขุนเขาจะถามว่าอะไร แล้วก็เตรียมคำตอบของตัวเองเอาไว้ดีๆ ที่ตอบว่าไปคนเดียวเพราะถ้าเกิดบอกว่าไปกับคนอื่นพี่ขุนเขาต้องฆ่าฉันทิ้งแน่ๆ เพราะเขาเคยบอกหลายรอบแล้วว่าไม่ให้ยุ่งกับผู้ชายที่ไหน ถึงจะเป็นพี่หมอ พี่ชายที่แสนดีของฉันก็ตาม เพราะสองคนนี้เขาไม่ค่อยจะกินเส้นกันฉันรู้สึกกลัวมากๆตอนนี้ ใจเต้น ตุบ ตุบ ตุบ รัวไม่เป็นจังหวะ ลืมไปเลยว่าเหตุผลที่ทำให้ฉันต้องออกไปดื่มไม่กลับบ้านก็เพราะเขานั่นแหละ เขาทำให้ฉันเจ็บ แต่ตอนนี้คิดถึงแต่ความผิดตัวเอง เรียนก็ไม่ได้ไปสาบานว่าฉันจะไม่ไปดื่มเหล้าอีกแล้ว เวลาเมาก็ทรมานแถมตอนนี้ยังปวดหัวอยู่เลย@บ้านฉันหยุดยืนอยู่ตรงหน้าประตูประมาณ5นาทีได้ ทำใจ ก่อนจะค่อยๆเอื้อมมือที่สั่นเทาไปเปิดลูกบิดประตู แล้วค่อยๆแง้มประตูเข้าไป โผล่หัวชะโงกหน้าเข้าไปดูว่ามีพี่ขุนยืนดักรออยู่หรือเปล่า เมื่อมองไปรอบๆไม่เจอ ฉันก็ค่อยๆเอี่ยวตัวก้าวขาเข้าไปในบ้านขอบอกตามตรงว่าทุกครั้งที
จบคำพูดของพี่ขุนเขา เขาก็ก้มหน้าลงมากดริมฝีปากขยี้ริมฝีปากของฉันอย่างรุนแรง เขาทำราวกับว่าฉันมันเจ็บไม่เป็นทั้งดูดริมฝีปากของฉันแรงๆ ทั้งกัดจนฉันระบมไปหมด“อื้อ อื้อ” สิ่งเดียวที่ฉันทำได้ตอนนี้คือร้องท้วงเขาในลำคอ เพราะมือของฉันถูกเขาจับตึงเอาไว้แน่นพี่ขุนเขาหายใจเข้าออกแรงๆ เขาถอนปากออกก่อนจะเอาหน้ามาซุกไซร้ซอกคอของฉัน มือหนาข้างที่ว่างอยู่เค้นคลึงหน้าอกของฉันอย่างบ้าคลั่ง เขาบีบแรงมากจนฉันคิดว่าหน้าอกของฉันมันหลุดติดไปกับมือของเขาแล้ว“พี่ขุนเขา อื้อ หนูเจ็บ ฮึก...” ฉันร้องท้วง เมื่อเขากัดลงบนซอกคอของฉัน แบบนี้มันเรียกว่าหมาบ้าชัดๆพี่ขุนเขาไม่พูดอะไรเลย เขาพยายามซุกไซร้ฉันอย่างบ้าคลั่ง เขาเหมือนเสือที่หิวโหยอดอาหารมานานเป็นปีกำลังจะขย้ำเหยื่อแคว่ก!“อึก อร้ายย!” ฉันหลุดกรี๊ดออกมาด้วยความเจ็บแสบ เพราะพี่ขุนเขา จู่ๆ เขาก็ฉีกเสื้อของฉันจนขาด ทำให้เสื้อมันบาดผิวของฉันจนเกินรอยแดง แถมยังดึงกระชากชุดชั้นในออกอย่างไม่ใยดี“ถ้าเธอไม่ท้อง อย่ามาเรียกฉันว่าขุนเขา ให้เรียกว่าไอ้คนไม่มีน้ำยาได้เลยวีนัส” พี่ขุนเขากัดฟันพูด ดูว่าเขาจะมั่นใจเอามากๆ ว่ายังไงฉันก็ต้องท้องเขามันบ้า!!พี่ขุนเขาปล่
หลังจากที่พี่ขุนเขาข่มเหงฉันบนเตียงเสร็จ เขาก็ลากฉันไปต่อที่ห้องน้ำทำอีกไม่รู้กี่รอบ จนขาฉันอ่อนไปหมด แถมทั้งตัวมีแต่รอยแดง พรุ่งนี้ก็คงจะเขียวช้ำแน่ๆ หลังจากเสร็จแล้วฉันก็ถูกพี่ขุนเขาอุ้มกลับมาที่เตียง“ยังจะร่านเอากับคนอื่นอยู่มั้ย หื้ม”“ไปไกลๆ ฮึก...” ฉันรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีผลักพี่ขุนเขาออกจากตัว ตั้งแต่ตอนนั้นไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ชั่วโมง ฉันยังคงร้องไห้อยู่ ตามันคงจะบวมเป่งจนน่าเกลียดแล้วตอนนี้“ร้องไห้ทำไมนักหนา ทำเหมือนไม่เคยเอากับฉัน”“ ฮึก...”“ฉันคือผัวคนแรกของเธอ ลืมไปแล้วรึไง”“ก็แค่คนแรกของหนู แต่ไม่ใช่คนสุดท้าย อื้ออ...”ฉันร้องท้วงในลำคอเมื่อจู่ๆ พี่ขุนเขาก็โน้มใบหน้าลงมาประกบปากจูบฉัน แต่ฉันไม่ยอมเปิดปากให้เขา ถึงเขาจะเอามือบีบปากฉันยังไงฉันก็ไม่ยอม พยายามหันหน้าหนี พยายามผลักเขาออกจนสำเร็จ“เป็นอะไร รังเกียจมากนักรึไง!!” พี่ขุนเขาตวาดเสียงดัง เขาจ้องหน้าฉันตาเขม็งถ้ารู้ว่าต้องเจออะไรที่มันหนักขนาดนี้ สู้ฉันไปกับพี่หมอตั้งแต่แรกมันยังจะดีกว่า ที่ฉันเลือกจะไม่ไป ก็เพราะว่าฉันรักพี่ขุนเขาไง แล้วดูสิ ดูเขาทำฉัน เหมือนกับว่าตัวฉันมันเจ็บไม่เป็นทั้งที่ตัวเขาเองทำให้ฉันต้องอ
เหมือนจะเป็นคำปลอบใจสำหรับพี่ขุนเขา แต่สำหรับฉันมันคือการตอกย้ำ ตอกย้ำว่าเขากำลังจะไปมีอะไรกับผู้หญิงคนนั้นทั้งที่เมื่อกี้ พี่ขุนเขาพึ่งจะมีอะไรกับฉันไป ยังไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำปัง!เสียงประตูอัดกระแทกจากแรงของพี่ขุนเขาที่ปิดมัน จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงกุกกักๆหน้าห้อง ฉันรับรู้ได้ทันทีว่าพี่ขุนเขากำลังล็อคห้องอยู่ฉันรีบวิ่งไปที่บานประตูห้อง ก่อนที่จะจับลูกบิดหนุนเปิดไปมา พยายามที่จะเปิดประตู และแน่นอนว่ามันเปิดไม่ออก ฉันทั้งดันประตู มือก็ทุบห้องเสียงดังปัง ปัง ปัง!“พี่ขุนเขา เปิดประตูให้หนูเดี๋ยวนี้นะ พี่จะขังหนูไว้แบบนี้ทำไม ฮึก...” ฉันตะโกนออกไปสุดเสียงของตัวเอง เพื่อให้คนที่อยู่หน้าประตูได้ยิน ทั้งตะโกนพูดทั้งร้องไห้ไปด้วยปัง ปัง ปัง!“พี่ขุนเขาเปิดประตูเถอะหนูขอร้อง ฮึก....”“พี่ขุนเขา หนูรู้ว่าพี่ได้ยิน ฮึก ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย ฮึก...”ฉันค่อยทรุดตังลงหน้าประตู จากนั้นก็ก้มหน้าร้องให้ออกมาจนสุดเสียง วันนี้ฉันใช้น้ำตาเปลืองจริงๆ แต่ถ้าเป็นไปได้ใครจะอยากร้องไห้ขนาดนี้กันล่ะจริงมั้ย“ไอ้คนใจร้าย หนูรักพี่หมดใจ พี่เคยเห็นค่าความรักของหนูบ้างมั้ย ฮึก...” ฉันก้มหน้าตัดพ้อพี่
มือหนาของพี่ขุนเขาจับปลายคางของฉันให้หันไปมองเขา เขาจ้องมองใบหน้าของฉันก่อนจะค่อยๆขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม“เป็นอะไรอีก ร้องไห้อีกทำไม”ฉันร้องไห้อีกแล้วงั้นหรอ น้ำตามันไหลออกมาโดยที่ฉันไม่รู้ตัวเลย“หนูไม่ได้อยากร้อง น้ำตามันไหลออกมาเอง”“ขี้แงจริงๆ” พี่ขุนเขาส่ายหน้าไปมา ก่อนจะยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ฉัน“ก็หนูบอกแล้วไงว่าหนูไม่ได้อยากจะร้องไห้สักหน่อย” ฉันพูดพร้อมกับปัดมือพี่ขุนเขาออก ก่อนจะนอนตะแคงหันหลังให้เขา“ขอโทษ...” พี่ขุนเขาพูดคำว่าขอโทษออกมาเบาๆ เหมือนกลัวว่าฉันจะได้ยินที่เขาพูดแค่คำว่าขอโทษเองมันยากนักหรอ ที่จะพูดมัน“ให้อภัยฉันรึเปล่า”“หนูมีสิทธิ์ตอบว่าไม่ ด้วยหรอคะ”“ไม่มี”“แล้วจะถามหนูทำไม”จบคำพูดของฉันพี่ขุนเขาถึงกับถอนหายใจออกมายาวๆ พร้อมกับเอามือมาจับตัวฉันให้หันไปหาเขาอีกครั้งเช่นเคย“ฉันก็ขอโทษเธอไปแล้วไง จะโกรธอะไรหนักหนา ฉันทำไปทั้งหมดเพราะอารมณ์” พี่ขุนเขาท่าทางเหมือนจะเริ่มไม่สบอารมณ์อีกแล้ว“หนูอยากนอนพัก หนูเพลีย”“งั้นฉันนอนด้วย” พูดจบพี่ขุนเขาก็ทิ้งตัวลงนอนข้างๆฉัน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่น“พี่เส้นด้ายเธอไปอยู่ที่ไหนคะ ตอนที่ออกไปจากบ้านตอนน
ทะเล...วันนี้คือวันแรงที่ฉันกับพี่ขุนเขามาฮันนีมูนกัน เราเลือกมาที่ทะเล ไม่อยากไปต่างประเทศ เพราะเป็นห่วงลูกๆ เรามาฮันนีมูนกันแค่สามวันและสำหรับวันแรกของการมาทะเล มันก็ตรงกับวันครบรอบแต่งงานสิบปีของฉันกับพี่ขุนเขาพอดี ไม่รู้ว่าบังเอิญ หรือ พี่ขุนเขาตั้งใจ ให้ตรงกับวันสำคัญของเรา“ไปเดินเล่นกันมั้ย”“ค่ะ ^_^”เราจูงมือกันเดินออกจากบังกะโล และพากันเดินไปที่ริมหาด ตอนนี้พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว แสงแดดอ่อนๆ กระทบกับผิวน้ำทะเลมันชั่งสวยจริงๆเชื่อมั้ยว่านี่คือครั้งแรกที่ฉันเคยมาทะเล ตั้งแต่เล็กจนโตฉันไม่เคยไปไหนไกลนอกจากบ้านและโรงเรียนเลยที่นี่เงียบสงบดีจริงๆเลยนะ อาจเป็นเพราะเราเลือกมาวันที่คนอื่นเขาทำงานกัน เลยไม่ค่อยมีคน“เล่นน้ำมั้ย”“ไม่เล่....อร้ายยย” ฉันร้องออกมาเสียงหลงเมื่อ จู่ๆ พี่ขุนเขาก็ช้อนตัวฉันขึ้น ก่อนจะเดินตรงไปที่ทะเลสีฟ้าคราม“พี่ขุนเขาหนูบอกว่าไม่เล่นไง”ตู้มม!!เมื่อฉันพูดจบร่างของฉันก็ถูกพี่ขุนเขาโยนลงน้ำทันที นี่เขาได้ยินที่ฉันร้องบอกบ้างมั้ยเนี่ย“ไอ้พี่ขุนเขาบ้า หนูบอกว่าไม่เล่นไง!!” เมื่อโผล่ขึ้นมาจากน้ำได้ ฉันก็ตวาดใส่พี่ขุนเขาทันที“เวลาเปียก หนูเซ็กซี่มากเล
ภายในบ้าน“หนูชื่ออะไร” ฉันก้มลงถามเด็กน้อย เฮ้อ ดูแววตาของเธอที่มองฉันสิ ทำไมถึงเศร้าแบบนี้นะ“หนูชื่อ เหมือนฝันค่ะ น้องชื่อ ข้าวหอม” เด็กน้อยตอบฉันเสียงใส ถ้าจับอาบน้ำแต่งตัว หนูเหมือนฝัน นี่น่าตาน่ารักน่าชังมากๆเลยนะ ส่วนทารกน้อยก็น่ารักน่าชังไม่แพ้กัน ใครหน้อชั่งใจร้ายพามาทิ้งไว้ที่หน้าบ้านของฉันฉันจัดการให้ป้าช้อยพาหนูเหมือนฝันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนข้าวหอม ฉันจะจัดการอาบน้ำให้เอง เด็กอะไรก็ไม่รู้ เลี้ยงง่ายมาก ไม่ร้องไม่งอแงในเวลาอาบน้ำเลย พออาบน้ำเสร็จฉันเอานมให้กินแล้วก็พาไปนอนในเปลของขุนแผน ตอนนี้หลับปุ๋ยไปแล้ว เลี้ยงง่ายจริงๆผ่านไปพักใหญ่ ป้าช้อยพาหนูเหมือนฝันลงมาจากชั้นสอง พออาบน้ำขัดผิวแล้วน่ารักน่าชังมากกว่าที่ฉันคิดไว้สะอีกฉันเอาข้าวให้หนูเหมือนฝันกิน เด็กน้อยกินใหญ่เลย ท่าทางเหมือนจะไม่ได้กินอะไรมาหลายวัน“หนู นั่นลูกใคร” เสียงพี่ขุนเขาถามฉัน พี่ขุนเขาเดินมาพร้อมกับ ขุนราม เจ้าคุณ แล้วก็อุ้มขุนแผนมาด้วย“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ นั่งอยู่หน้าบ้าน ถามอะไรก็ไม่รู้ หนูก็ได้ให้เขามาในบ้านก่อน พี่ขุนเขาให้ลูกน้องตามหาพ่อแม่ให้ทีนะคะ” พี่ขุนเขาเพ่งมองไปที่เหมือนฝัน เธอกำลังน
หลายปีผ่านไปไวเหมือนโกหก...“ขุนรามลูก อย่าแกล้งน้อง”“เจ้าคุณเลิกเล่นเกมส์ได้แล้วลูก”ตอนนี้ฉันกำลังเก็บของเล่นที่มันกระจัดกระจายเกลื่อนพื้นไปหมด คงไม่ต้องบอกว่าฝีมือใครหรอกนะ จะมีใครสะอีก ก็เจ้าสองแฝด ขุนรามกับเจ้าคุณ ของฉันไงล่ะตอนนี้ทั้งสองอายุ8ขวบแล้ว แถมยังดื้อเอามากๆ ให้ช่วยดูน้องก็เอาแต่เล่นเกม อีกคนให้ดูน้องก็แกล้งน้องฟังไม่ผิดหรอกค่ะ ฉันมีลูกเล็กเพิ่มมาอีกคน แถมเป็นผู้ชายด้วย ชื่อ ขุนแผน จริงๆพี่ขุนเขาอยากจะได้แฝดอีก แต่ได้แค่คนเดียว แถมเขายังจะเอาอีกคน ฉันเบรคไว้แทบไม่ทัน ปิดอู่แล้วตอนนี้ เพราะแค่เจ้าสองแสบก็วุ่นแล้ว ไม่รู้ขุนแผนโตขึ้นกว่านี้หน่อยจะดื้อเหมือนพวกพี่ๆมั้ยเจ้าคุณ กับ ขุนราม เป็นแฝดก็จริง แต่หน้าตาไม่เหมือนกันเลยสักนิด เป็นแฝดคนละฝา แต่ถ้าพูดถึงความดื้อแล้วละก็ กินกันไม่ลงเลยจริงๆ ขุนรามเป็นพี่ก็จะดื้อเอามากๆ ชอบโวยวาย ส่วนเจ้าคุณ แฝดน้อง ร้ายนี้เงียบๆ แต่ดื้อไม่เบาเหมือนกัน เอาแต่ใจตัวเองมากๆอีกด้วยวันนี้พี่ขุนเขาไปที่บริษัท บริษัทของพี่เจ้าป่ากับพี่ขุนเขาหุ้นกันเปิด เปิดมาได้5ปีแล้ว ธุรกิจกำลังรุ่งเลยตอนนี้“แง๊ แง๊~” เสียงขุนแผนร้องดังลั่นบ้านฉันถึงกับถ
——วันแห่งความสุข—-ขอตัดมาวันแต่งงานเลยแล้วกัน เพราะที่ผ่านมาหลังจากที่พี่ขุนเขาขอฉันแต่งงานเราก็วุ่นๆกันทั้งคู่ ทั้งหาฤกษ์แต่งงาน จัดเตรียมสถานที่ การ์ด อะไรอีกหลายๆอย่างเราสองคนจัดพิธีแต่งงานแบบไทยๆ ชุดแต่งงานก็เหมือนกัน ฉันใส่ชุดแบบไทยๆ ไม่ได้หรูหราอะไรมากมายพิธีแต่งงานจัดขึ้นที่บ้านของฉัน ไม่ได้จัดงานใหญ่โตอะไร เป็นงานเล็กๆ และก็เชิญแค่ญาติที่สนิทเท่านั้นตอนนี้แม่กำลังตอนรับแขกอยู่ข้างนอกกับป้านิ่มวันนี้ฉันคุยกับเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องแล้ว บอกว่าห้ามกวนแม่นะวันนี้ และดูเหมือนว่าลูกน้องของฉันจะเชื่อฟังซะด้วย เพราะตั้งแต่ตื่นมาแต่งหน้าแต่งตัว จนถึงตอนนี้ ฉันไม่มีอาการพะอืดพะอมอยากจะอ้วกเลย“ตื่นเต้นหรอเรา” เจ้แอมเปิดประตูเข้ามาในห้องก่อนจะเอ่ยถาม เจ้แอมเป็นเพื่อนเจ้าสาว แล้วก็มีกรีน มีนัตตี้ แต่สองคนนั้นยังแต่งตัวกันอยู่ คงจะเอาให้สวยกว่าฉันเลยละมั้ง“ตื่นเต้นสิเจ้” บอกตามตรงว่าตอนนี้มือไม้ฉันสั่นไปหมดทั้งที่เคยแต่งงานกับเขามาแล้วครั้งหนึ่งแท้ๆ แต่ความรู้สึกของฉันราวกับว่านี่คือครั้งแรกที่ฉันกำลังจะได้แต่งงาน“เจ้าบ่าวใกล้จะมาถึงแล้วนะ” ยิ่งเจ้แอมพูดแบบนี้ฉันยิ่งตื่นเต้นไปกันใ
พอได้ยินพี่เส้นด้ายพูดออกมาแบบนี้ ฉันก็หันขวับไปมองหน้าของพี่ขุนเขาทันที เพราะอยากจะรู้ว่าตอนนี้อาการของพี่ขุนเขาเป็นยังไงตอนนี้พี่ขุนเขามองพี่เส้นด้าย แต่เขาไม่ได้ตอบอะไร“ถ้างั้นก็คุยกันไปแล้วกันค่ะ เดี๋ยวหนูไปรอที่รถ” ฉันบอกพี่ขุนเขาออกไป ถามว่าประชดมั้ย ใช่!! ฉันประชด แต่ถ้าเขาจะคุยกัน จริงๆ ฉันก็ห้ามอะไรไม่ได้หรอก“หนู...” พี่ขุนเขารั้งแขนฉันเอาไว้ก่อนที่ฉันจะเดินไป“ก็คุยไปสิ” ฉันพูดกระแทกเสียงใส่พี่ขุนเขา เขากำลังทำให้ฉันหงุดหงิด“ขุนเขา...” พี่เส้นด้ายเรียกพี่ขุนเขาอีกครั้ง“ด้าย คุณก็มากับแฟนคุณไม่ใช่รึไง คนที่คุณควรให้ความสนใจคือแฟนคุณนะ”“แต่...”“ตอนมีเขาอยู่ ไม่เห็นจะอาลัยอาวรณ์ ตอนนี้เป็นบ้ารึไง” ฉันพูดออกไปอย่างเหลืออด เพราะฉันก็ทนมามากแล้วเหมือนกัน“นี่แก หุบปากไป ฉันจะคุยกับขุนเขาไม่ใช่แก”“ด้าย!! เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว” พี่ขุนเขาพูดขึ้นก่อนที่ฉันจะพูด“ขอคุยแค่แปปเดียวก็ไม่ได้หรอ”“หน้าด้าน มาขอคุยกับผัวคนอื่น”“นี่ก็ผัวฉันเหมือนกัน !!”“แต่ตอนนี้เขาเป็นผัวหนู เรากำลังจะมีลูกด้วยกัน พี่มายุ่งอะไรด้วย!!”“หนู พอแล้วคนอื่นมองเยอะแล้ว” พี่ขุนเขาร้องห้ามฉัน ทำไมไ
“พี่นั่นแหละ จะเป็นใครได้ล่ะ”พี่ขุนเขายิ้มออกมาอย่างพึ่งพอใจในคำตอบของฉันหลังจากที่เราทั้งคู่ต่างจ้องตากันนานพอสมควร พี่ขุนเขา ค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนกระทั่งริมฝีปากของเราทั้งคู่แตะโดนกันก๊อกๆ ก๊อกๆ (เสียงเคาะประตูห้อง)จู่ๆ เสียงเคาะห้องก็ดังขึ้น ฉันรีบผลักพี่ขุนเขาออกทันที“ใครวะ !!” พี่ขุนเขานั่งบนปลายเตียงเขายกมือขึ้นมายีผมตัวเองแรงๆ ก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสียก๊อก ก๊อกๆ“วีนัสลูก อยู่ในห้องรึเปล่า” คนที่เคาะห้องคือแม่นี่เอง“ยะ อยู่จ้ะแม่”ฉันรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปเปิดประตูให้แม่ เมื่อเปิดประตูออก แม่กำลังจะพูดอะไรสักอย่าง แต่แม่หยุดชะงัก แล้วก็มองผ่านตัวฉันเข้ามาด้านในห้อง ก่อนที่แม่จะมองหน้าฉันแล้วก็ยิ่มน้อยยิ้มใหญ่“ใจอ่อนเเล้วใช่มั้ย” แม่ถามฉันฉันเม้มปากเข้าหากันแน่น มันอายที่จะตอบนะ เพราะก่อนหน้านี้ฉันยังบอกแม่ว่าจะไม่ให้อภัยพี่ขุนเขาอยู่เลย“งั้นแม่ไม่กวนแล้ว ทำต่อเถอะ”“แม่!!” ฉันทำหน้างอใส่แม่ ก็แม่นะสิ คงคิดว่าฉันกำลังจะทำอะไรกับพี่ขุนเขาอยู่แน่ๆเลย ถึงเราสองคนกำลังจะทำแบบนั้น จริงๆ ก็เถอะ“แม่พูดผิดรึไง แต่ เบาๆ หน่อยนะ เดี๋ยวจะกระทบถึงลูกเอา” เเม่เอ
พูดจบฉันก็เดินไปหยิบเค้กขึ้นมา ก่อนที่จะส่งยิ้มหวานให้พี่ขุนเขา แต่ดูท่าเขาจะไม่เข้าใจในการกระทำของฉันสักเท่าไหร่พี่ขุนเขายังคงร้องไห้อยู่ แล้วก็มองหน้าฉันด้วยอาการมึนงง“เทียนละคะ”เมื่อฉันถามหาเทียน พี่ขุนเขาก็รีบหมุนตัวกลับไปก้มหยิบถุงที่เอาใส่เค้กมา ข้างในนั้นมีกล่องเทียนอยู่ เมื่อได้เทียนแล้ว พี่ขุนเขาก็จัดการปักเทียนลงเค้ก เขาทำไปร้องไห้ไปเหมือนเด็กเลย“ถ้าร้องไห้แบบนี้ หนูจะไม่เป่าเค้กแล้วนะ” ฉันทำตาดุใส่พี่ขุนเขา เมื่อพี่ขุนเขาเห็นว่าฉันพูดขู่ไปแบบนั้น เขาก็รีบยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มของตัวเองทันที และพยายามที่จะหยุดร้องพี่ขุนเขาล้วงเมื่อเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง หยิบไฟแช็กออกมาจุดเทียนวันเกิด“เอ้า เงียบทำไม จุดเทียนเสร็จแล้วก็ร้องเพลงวันเกิดสิคะ” ฉันบอกพี่ขุนเขา เมื่อเขาเอาแต่ก้มหน้าเงียบ“อ้อ อื้อ..” พี่ขุนเขาพยักหน้าตอบหงึกๆ“แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู....~” 🎵เสียงเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ดังขึ้นจากต้นจนจบ เมื่อจบเสียงเพลง ฉันก็จัดการเป่าเค้กวันเกิด ก่อนจะฉีกยิ้มหวานให้พี่ขุนเขาอีกครั้ง แต่ดูท่าพี่ขุนเขายังคง งง กับเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่นี่เขาดูไม่ออ
พี่ขุนเขาทำท่าเหมือนกำลังขุ่นคิดอะไรอยู่สักพัก จู่ๆ เขาก็ลุกขึ้นยืนถอดเสื้อออก จากนั้นก็ถอดกางเกง“จะทำอะไร !!” ฉันถามไปเมื่อพี่ขุนเขากำลังจะถอดบล็อกเซอร์ของตัวเองออก นี่อย่าบอกนะว่าจะแก้ผ้าวิ่งรอบหมู่บ้าน จริงๆ เป็นบ้าไปแล้วรึไง“ก็หนูบอกว่าถ้าพี่ยอมแก้ผ้าวิ่งรอบหมู่บ้าน หนูจะให้อภัยพี่“หยุด หยุดเดี๋ยวนี้นะ !!” ฉันร้องห้าม เพราะพี่ขุนเขากำลังจะถอดบล็อกเซอร์ออกจากตัว“ทำไม”“ไม่ต้องทำ แล้วก็ออกไปจากห้อง”“หนู...พี่ยอมทำทุกอย่าง แค่หนูบอกมา”“ออกไป หนูบอกให้ออกไป”“หนู....”“ได้ ถ้าไม่ไปหนูไปเอง!!”พูดจบฉันก็ลุกขึ้นเดินนออกมาจากห้องของตัวเองทันที ขืนอยู่ต่อฉันคงต้องใจอ่อนให้พี่ขุนเขาจริงๆแน่“พี่หมอ !!” ฉันอุทานออกมา เมื่อเดินออกมานอกบ้านแล้วเจอกับพี่หมอที่กำลังเดินมาทางฉัน ในมือพี่หมอถือของเต็มไม้เต็มมือไปหมด“ทำไมทำหน้าเหมือนเจอผีแบบนั้น”“ปะ เปล่าสะหน่อย”“แล้วนี่แม่ตัวเล็กล่ะ พี่ซื้อของมาให้เยอะแยะเลย”“แม่ไป....”“แม่ไม่อยู่ อยู่แต่ผัว”ฉันกำลังจะตอบพี่หมอ แต่ไม่ทันที่จะได้พูดจบ เสียงของพี่ขุนเขาก็พูดแทรกขึ้นมาจากทางด้านหลังของฉันพี่หมอมองหน้าพี่ขุนเขา แต่ดูท่าพี่หมอจะไม่แปลกใจเ
เช้าวันใหม่...เฮือก....ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา ก่อนจะมองไป ข้างๆ กายปรากฎร่างของพี่ขุนเขานอนอยู่ ข้างๆ กับตัวฉัน แถมตอนนี้เขาลืมตาทำตาใสส่งมาให้ฉันอีกต่างหาก“ออกไปเลยนะ” ฉันพูดเสียงแข็ง เมื่อคืนฉันทำอะไรลงไป เผลอตัวไปแบบนั้นได้ยังไงกัน“ขอนอนอยู่แบบนี้อีกหน่อยไม่ได้หรอ” พี่ขุนเขาพูดเสียงออดอ้อนใส่ฉัน ดูเขาทำหน้าสิ อย่างกับเด็กสามขวบ“อย่าเยอะได้มั้ย”“เมื่อคืนหนูเร้าร้อนมากเลยนะ ^_^”“พี่ขุนเขา หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!!” ฉันตวาดใส่หน้าเขา คนบ้า ทำไมต้องมาพูดเรื่องแบบนั้นด้วย หน้าอายที่สุดจู่ๆ ใบหน้าของฉันมันก็เห่อร้อนขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ ไม่สิ สาเหตุก็เรื่องอย่างว่าที่พี่ขุนเขาพึ่งพูดออกมาไงล่ะ“พี่พูดผิดตรงไหน ก็เมื่อคืนเรามีอะไรกัน ตัวเล็กครางเสียงดังลั่นบ้าน จำไม่ได้หรอ หื้ม^_^” ไม่พูดเปล่า พี่ขุนเขาถือวิสาสะเอามือขึ้นมากดร่างฉันให้นอนราบไปกับที่นอนเหมือนเดิม ก่อนจะกอดฉันเอาไว้แน่น“บอกให้ออกไปไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง !!” ฉันตวาดเสียงดังอีกครั้ง“อยากให้ฝนตก บ่อยๆ จัง หนูจะได้ให้พี่เข้ามาอยู่ในห้องด้วย บ่อยๆ ^_^” พี่ขุนเขาพูดพร้อมกับกำชับกอดแน่นกว่าเดิม แค่นั้นยังไม่พอ เขายังขโมยห