Chapter 3

Chapter 3

“ลงมาสิ ทำแผลเสร็จแล้วฉันไปส่งเธอแน่นอน” ไคโรบอก ใบหน้าหล่อเหลากดยิ้มมุมปากเมื่อเห็นช่อม่วงไม่ยอมลงจากรถหญิงสาวนั่งเกร็งบีบมือตัวเองไปมา ไม่ไว้ใจเขาสินะ..

“อืม..” ช่อม่วงตัดสินใจเดินตามร่างสูงลงจากรถ เขาพาเธอขึ้นลิฟท์มายังห้องชุดสุดหรูซึ่งตั้งอยู่ชั้นบนสุดของคอนโด นับว่านอกจากหน้าตาดีแล้วฐานะของเขาย่อมไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน เพราะไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้านาฬิการาคาแพงที่เขาสวมใส่แล้ว รถคันหรูที่ขับยังเป็นรถสปอร์ตนำเข้าราคาแพงลิบที่ช่อม่วงเห็นจนชินตาที่อเมริกาแถมห้องพักยังอยู่ในทำเลทองเสียจนคนธรรมดาเอื้อมไม่ถึง แบบนี้สินะผู้หญิงถึงต่างพากันแย่งชิงเขา

“เชิญนั่งตามสบายนะ เดี๋ยวฉัน เอ่อ..พี่ไปหากล่องยาก่อน” ชายหนุ่มแทนตัวว่าพี่ทั้งที่เขากับเธออายุเท่ากัน

“ฉันอายุเท่านาย พอดีมีปัญหาเทียบโอนหน่วยกิตเลยลงเรียนซ้ำ จบช้าไปปีนึง” ช่อม่วงอธิบายเพราะไม่อยากเรียกคนตรงหน้าว่าพี่

“ฉันเรียกเธอว่าช่อได้ไหม? เธอเรียกฉันว่าไค” ไคโรส่งยิ้มให้หญิงสาว เขาพยายามทำตัวให้คุ้นเคยกับเธอ ทว่าช่อม่วงกลับเหมือนกำลังก่อกำแพงจนเขาเข้าไปในนั้นไม่ได้เลย

“ช่อม่วง เรียกฉันแบบนี้” ใบหน้าสวยหวานไม่ยิ้มตอบ ดวงตากลมโตสีเข้มนิ่งขรึมซะจนไคโรไม่รู้จะทำยังไงต่อ เสน่ห์ที่คิดว่าตัวเองมีจนล้นเหลือต่อผู้หญิงทุกคนกับสาวสวยตรงหน้ากลับไม่หลงกลสักนิด ชายหนุ่มเริ่มประหลาดใจขึ้นมาหรือว่าเธอไม่ชอบผู้ชาย แต่เธอพลั้งปากเรียกเขาว่าคาเอล ซึ่งน่าจะเป็นชื่อแฟนเก่าที่เป็นผู้ชาย นั่นก็แสดงว่าหญิงสาวชอบผู้ชายและผู้ชายคนนั้นก็ยังหน้าตาคล้ายเขาอีกด้วย ซึ่งก็ทำให้ไคโรเกิดนึกอยากเอาชนะช่อม่วงขึ้นมา เพราะไม่เคยมีใครปฏิเสธเขามาก่อน

“ได้ ฉันจะเรียกเธอว่าช่อม่วง” ร่างสูงเดินหายเข้าไปในห้องนอน ทิ้งช่อม่วงนั่งรอที่โซฟาตัวยาวในห้องนั่งเล่น จู่ๆก็มีแมวเปอร์เซียตัวอ้วนกระโดดขึ้นมานั่งตัก เจ้าขนฟูถูใบหน้าไปตามแขนของหญิงสาวอย่างออดอ้อนจนหญิงสาวอดที่จะเอามือลูบไปตามหัวของมันไม่ได้

“อย่าจับมัน มันดุ..” ใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึง เขาบอกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจังจนช่อม่วงงุนงง เขาเอาที่ไหนมาพูด ที่บอกว่าเจ้าแมวอ้วนนี่ดุ มันดูเชื่องจะตายไป

“..........”

“คุณนายลูซ่า ออกมา” ไคโรดุสัตว์เลี้ยง ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายอย่างเขาจะเลี้ยงแมวเพราะท่าทางที่ดูแมนๆน่าเลี้ยงสุนัขอย่างไซบีเรียนหรือรอดไวเลอร์ซะมากกว่า ทว่าเจ้าเปอร์เซียกลับนอนบนตักของช่อม่วงแถมยังไม่ยอมลุกไปไหนเลย ราวกับว่ามันได้พบเจ้าของที่พลัดพรากจากกันหลายปีอะไรอย่างนั้น

“ชื่อคุณนายลูซ่าเหรอ? น่ารักจัง” ดวงตาสีเข้มทอประกายอ่อนโยน ริมฝีปากบางอมชมพูแย้มยิ้ม ดูเอาเถิด..กับเขา เธอแทบไม่เคยยิ้มให้แต่กับเจ้าลูซ่า หญิงสาวกลับปฏิบัติอย่างตรงกันข้าม นี่มันสองมาตรฐานชัดๆ เขาคือไคโรหนุ่มหล่อที่ฮ็อตที่สุดในมหา’ลัยนะเนี่ย

“ปกติ มันไม่ค่อยเป็นมิตรกับใคร โดยเฉพาะกับผู้หญิง” เขาบอกพลางนั่งคุกเข่าลงบนพื้นพรมหน้าช่อม่วง มือหนากำลังจะเลิกชายกระโปรงของหญิงสาวขึ้น

“เฮ้ย!! จะทำอะไร?” เสียงร้องด้วยความตกใจของช่อม่วงทำให้เจ้าลูซ่าที่กำลังนอนหลับอยู่สะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ มันขู่เสียงเสียงฟ่อๆใบหูลู่พับจนแบนติดหัว แต่คนที่มันขู่กลับเป็นไคโรเจ้าของมันเสียเอง เจ้าแมวอ้วนทำราวกับกางปีกปกป้องช่อม่วงผู้ที่มันเพิ่งเจอครั้งแรก ทำให้เจ้าของตัวจริงอดน้อยใจไม่ได้ ปกติคุณนายลูซ่าจะขู่ผู้หญิงทุกคนที่มาห้องนี้ จนเขาเองออกอาการเกรงอกเกรงใจเจ้าแมวแสนรักจนต้องออกไปค้างตามโรงแรมบ้างหรือไปที่ห้องของฝ่ายหญิงบ้าง ดังนั้นเขาจึงไม่เคยพาใครมาค้างที่นี่เลย

“ฉันแค่จะทำแผล ไม่ได้คิดจะทำอะไรไม่ดีเลย” ไคโรอธิบายไปตามความจริง เขาตั้งใจจะบอกทั้งคนและแมวนั่นล่ะ

“มะ..ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันทำเอง” ด้วยเพราะแผลหกล้มอยู่บริเวณหัวเข่าทำให้ช่อม่วงรู้สึกขัดเขินเนื่องจากต้องเลิกชายกระโปรงขึ้นเหนือหัวเข่าเพื่อทำแผล

“นั่งเฉยๆเถอะ อย่าดื้อ” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังผิดกับบุคลิกที่ขี้เล่นของเขา ทำให้ช่อม่วงต้องทำตามเพราะภาพของไคโรดันซ้อนทับหน้าของคาเอลเป็นครั้งที่สอง หญิงสาวนั่งนิ่งยอมให้เขาเลิกชายกระโปรงเธอขึ้นไปเหนือเข่า ทว่าไม่ได้น่าเกลียดเพราะเธอมักจะสวมกางเกงขาสั้นบางๆไว้เสมอ มือหนาขาวนวลเนียนสวยราวกับมือของผู้หญิงกำลังใช้สำลีชุบน้ำเกลือทำความสะอาดรอบๆแผล ช่อม่วงเผลอกัดปากด้วยความแสบจากน้ำเกลือ

“เรียบร้อยแล้ว” ดวงตาสีเข้มของหนุ่มหล่อสบตาของเธอ แววตาขี้เล่นซุกซนของเขาคือความแตกต่างระหว่างไคโรกับคาเอล ดวงตาของอดีตคนรักอ่อนโยนหากแต่รู้สึกได้ถึงความหนักแน่นและมั่นคง

“งั้น ฉันขอตัวกลับ” ช่อม่วงค่อยๆยกเจ้าแมวอ้วนออกจากตักตัวเองแล้ววางมันไว้ข้างๆ ทว่ามันกลับใช้เล็บเกี่ยวกระโปรงหญิงสาวไม่ยอมปล่อย ไคโรมองคุณนายลูซ่าอย่างน้อยใจ ดูเอาเถิดขนาดตอนหนีออกจากบ้าน ชายหนุ่มไม่เอาอะไรติดมือมาสักชิ้นนอกจากเจ้าแมวอ้วน ไม่บอกก็รู้ว่าเขารักมันมากแค่ไหนแถมยังไม่พาผู้หญิงมาค้างที่นี่ก็เพราะให้เกียรติแมวแสนรัก ทว่าพอเจอผู้หญิงแปลกหน้าแค่ไม่ถึงสิบนาที มันกลับแปรพักตร์เปลี่ยนไปอยู่รักคนอื่นอย่างง่ายดาย

“ปล่อยก่อนนะ ชุดฉันติดเล็บเธอหมดแล้วรู้มั้ย?” ใบหน้าสวยหวานก้มลงไปฟัดเจ้าเปอร์เซียด้วยความเอ็นดู ช่อม่วงเคยเลี้ยงแมวตอนที่อยู่อพาตเมนท์กับคุณยายที่อเมริกา พอคุณยายจากไปเจ้าฟีลิกซ์ก็ซึมไม่ยอมกินอาหารและตายตามคุณยายไป หญิงสาวรู้สึกเคว้งคว้างอยู่สักพัก กระทั่งคุณลุงชลิตญาติผู้ใหญ่ เสนอให้เธอกลับมาอยู่เมืองไทยและรับปากจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างเพราะพ่อของเธอไม่ขอรับมรดกใดๆทั้งสิ้น ชวินทร์พอใจที่จะใช้ชีวิตกับภรรยาและลูกที่ต่างประเทศแต่ขอแค่ชลิตดูแลรับผิดชอบลูกสาวของตัวเองเท่านั้น ช่อม่วงไม่เคยคิดอยากไปอยู่กับผู้เป็นพ่อสักนิด สังคมตะวันตกสอนให้เธอเข้มแข็งรู้จักดูแลตัวเอง หญิงสาวทำงานพิเศษในร้านอาหารไทยหลังจากที่เรียนจบไฮสคูลเพื่อหาเงินเรียนต่อระดับวิทยาลัยด้วยตัวเองและสาขาที่เธอสนใจก็คือด้านวรรณกรรม ความฝันของเธอคืออยากทำงานในสำนักพิมพ์สักที่หนึ่ง ใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย กระทั่งคุณยายด่วนจากไปด้วยโรคชรา ช่อม่วงก็ยังอยากสานต่อความฝันเรียนเทียบโอนมาเรียนที่ไทยด้วยสาขาที่ใกล้เคียงกัน นั่นก็คือคณะอักษรศาสตร์ สาขาวิชาภาษาอังกฤษ พอเรียนจบเป้าหมายก็คือสำนักพิมพ์เล็กๆ เธอชอบการอยู่กับตัวหนังสือนั่งฟังเพลงเงียบๆในระหว่างทำงาน ไม่อยากอยู่ในที่ๆมีการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น เธอจึงพยายามทำตัวเรียบง่ายไม่ปฏิสัมพันธ์กับใครมากเกินไป ทว่าผู้ชายตรงหน้าที่สุดแสนจะอันตรายกำลังจะทำให้โลกที่สงบของเธอเกิดความวุ่นวาย เพราะฉะนั้นช่อม่วงจึงเริ่มก่อกำแพงไม่ปล่อยให้เขาเข้าทำลายความสงบสุขของเธอ พอจัดการคุณนายลูซ่าออกจากตักที่มันคิดว่าเป็นที่นอนนุ่มๆได้ หญิงสาวก็เริ่มหาทางหนีทีไล่

“ฉันมีรายงานที่ต้องทำส่งวันจันทร์ ช่วยไปส่งฉันทีได้มั้ย” หญิงสาวพยายามทำเสียงอ่อนลงกว่าปกติ ดวงตากลมโตสวยสบตาเขาอย่างขอร้อง

“กินข้าวก่อนไหม นี่เกือบจะเที่ยงแล้ว ฉันหิว”

“ฉันยังไม่หิวจะกลับไปกินที่ห้อง” เธอทานมื้อเช้ากับครอบครัวของโรสมาแล้วจึงยังไม่รู้สึกหิว แต่ถึงจะหิวเธอก็ไม่ยอมอยู่ห้องนี้ต่อแม้เพียงสักวินาทีเดียว ไคโรก็เป็นผู้ชายที่เหมือนใครๆต่างพากันพูด หล่อเหลาอันตรายและเลือดเย็น ช่อม่วงเห็นด้วยตาตัวเองแล้ว ขนาดผู้หญิงสองคนตบตีจนเจ็บปางตาย ร่างสูงยืนมองด้วยท่าทีสบายๆทั้งยังกดยิ้มมุมปากอย่างพอใจอีกตะหาก ผู้ชายคนนี้ยังมีหัวใจรึเปล่า?

“แต่ฉันหิว ขอกินข้าวก่อนแล้วจะไปส่ง” ไคโรยังสนุกที่จะรุกผู้หญิงที่ไม่มีทีท่าสนใจเขาแม้แต่น้อย ยิ่งหนีเขายิ่งอยากไล่ตาม คนอย่างเขา..อยากได้อะไรก็ต้องได้!!!