Chapter 11“น้องช่อ เข้าใจความหมายของคำว่าเด็กพี่ใช่ไหม ว่าต้องทำอะไรบ้าง?” ดวงตาสีเข้มของไคโรจ้องลึกเข้าไปในแววตาของหญิงสาวราวกับจะสื่อบางอย่างให้เธอได้รู้“ช่อรู้ดีค่ะ หลายวันมานี้พี่ไคก็ทำให้ช่อเห็นแล้วนี่คะ ว่าพี่ไคอยากได้ตัวช่อแค่ไหน?” ช่อม่วงคิดไตร่ตรองดีแล้วว่าจะยอมมีความสัมพันธ์ทางกายกับเขา เพราะถ้าเมื่อคืนเขาไม่เข้าไปช่วย เธอก็คงมีอะไรกับพี่เชนและกลุ่มเพื่อนของเขาโดยไม่เต็มใจอยู่ดีและเหตุการณ์เลวร้ายคงเป็นตราบาปติดตัวเธอไปตลอดชีวิต ทว่ากับผู้ชายอันตรายตรงหน้าอย่างน้อยเธอก็ยินยอมนอนกับเขาด้วยความเต็มใจและบุญคุณที่เคยมีต่อกันก็จะได้รับการชดใช้โดยไม่ติดค้างอะไรกัน คนขี้เบื่ออย่างเขาคงมีคนใหม่ในไม่ช้า อาจจะคบกับเธอไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ ในเมื่อเขาอยากได้เธอนัก เธอก็จะทำให้เขาได้ในสิ่งที่เขาต้องการ“ช่อแน่ใจใช่ไหมที่จะมีอะไรกับพี่” ไคโรถามย้ำ รู้สึกตื่นเต้นที่กำลังจะได้ของเล่นชิ้นใหม่“แน่ใจค่ะ ถ้าพี่ไครับปากว่าจะป้องกันทุกครั้ง” อาจเพราะหญิงสาวเคยอยู่ในสังคมตะวันตก จึงมองเรื่องเซ็กซ์เป็นเรื่องปกติ ขอแค่ป้องกันตัวเองไม่ท้องก่อนวัยอันควรเป็นภาระของสังคมก็พอ แต่กับตัวเองเธอกลับไม่รู้สึก
Chapter 12ไคโรไล้มือไปตามกรอบหน้าของหญิงสาว ดวงตากลมโตสวยมองสบตากับเขา สีหน้าของรุ่นน้องคนสวยดูกังวลหวาดกลัวปนความตื่นเต้น เธอช้อนสายตามองเขาอย่างลังเล แต่เขาไม่ยอมให้เธอเปลี่ยนใจอย่างเด็ดขาดเพราะอารมณ์อย่างว่ามันจุดติดแล้ว ไม่สามารถดับเครื่องได้แล้ว“น้องช่อไม่เคย?” ถึงจะรู้อยู่แล้วแต่เขาก็อยากจะถาม แค่อยากได้ยินจากปากของเธอ“คือ..ช่อ..เอ่อ ค่ะ พี่ไคไม่ชอบผู้หญิงไม่มีประสบการณ์เหรอคะ?” ช่อม่วงพยักหน้ารับพลางถามต่อ เขาอาจจะชอบผู้หญิงที่เป็นฝ่ายรุกมากกว่าเพราะเธอทำอะไรไม่เป็นเลย ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้เขาเบื่อหน่ายเธอได้เร็วขึ้นและอาจจะหลุดพ้นจากเขาได้ในเวลาเพียงไม่กี่วันก็เป็นได้“เปล่าครับ พี่แค่กลัวน้องช่อจะเปลี่ยนใจ”“ช่อเปลี่ยนใจได้เหรอคะ?” น้ำเสียงที่กระตือรือร้นของเธอทำให้ไคโรเกิดความรู้สึกไม่พอใจ ช่อม่วงคงไม่ได้เต็มใจมีอะไรกับเขาจริงๆ แต่ที่เธอยอมเป็นเด็กของเขา อาจเพราะเรื่องที่เขามีบุญคุณที่เคยช่วยเธอจากไอ้เชนเพียงเท่านั้น“ไม่ได้ครับ ไม่มีทาง ช่อเป็นของพี่” ชายหนุ่มไม่เปิดโอกาสให้ช่อม่วงได้คิดที่จะเปลี่ยนใจอีก เขากดริมฝีปากทั่วบริเวณเนินอกพร้อมทำคิสมาร์สคสีกุหลาบแสดงความเป็นเจ้า
Chapter 13ช่อม่วงกลับมาถึงคอนโดตัวเองเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม สาเหตุที่กลับมาถึงช้าก็เพราะผู้ชายบางคนขับรถด้วยความเร็วหกสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ทั้งๆที่รถก็ไม่ได้ติดถนนก็โล่ง โดยเขาให้เหตุผลว่า‘อยากขับชิลๆกินลมชมวิวกับน้องช่อค่ะ’ พอโดนรุ่นพี่หนุ่มหล่อพูดจาคะขา หัวใจของช่อม่วงก็อ่อนยวบทันที‘ไปทางนี้ดีกว่าค่ะ’‘ทางลัด?’‘ทางนี้มันอ้อมจะได้ดูวิวนานๆค่ะ’ หญิงสาวหันไปส่งยิ้มหวานๆให้คนข้างๆ ไคโรมองใบหน้าสวยหวานแล้วหันไปมองทางข้างหน้า เขาแอบอมยิ้มหัวใจเต้นรัวมีความสุขอย่างประหลาด ทำไมถึงรู้สึกว่าอยากให้ทางกลับคอนโดของช่อม่วงอยู่ไกลออกไปจนถึงนราธิวาสก็ไม่รู้ เขาไม่เคยมีโมเม้นท์นั่งยิ้มแล้วมองผู้หญิงแบบนี้มาก่อน บางทีอาจจะแค่เห่อของใหม่..ความรักงั้นเหรอ? ไม่มีทาง!!!ช่อม่วงเปิดประตูห้องโดยมีหนุ่มรุ่นพี่เดินตามขึ้นมาส่ง ทั้งๆที่เพื่อนในกลุ่มเขาโทรมาตามไปติวหนังสือ แต่ไคโรก็ทำตัวอ้อยอิ่งไม่ยอมปล่อยมือช่อม่วงเลย ไฟในห้องอัตโนมัติที่ช่อม่วงเรียกว่าไฟโรแมนติกเพราะมันส่องสลัวๆ หากเจ้าของห้องไม่เปิดไฟกลางห้อง ความสว่างเพียงน้อยนิดเพียงแค่ให้มองเห็นสิ่งของภายในห้องที่จัดวางไว้เป็นระเบียบเป็นสัดส่วน สมกับ
Chapter 14‘ไหนบอกว่าไปอ่านหนังสือสอบ แล้วทำไมมากับผู้หญิง?’ ช่อม่วงนิ่งไปเหมือนโดนสาป หญิงสาวนั่งหันหลังให้บุคคลทั้งสอง ด้วยกลัวเขาจะสังเกตเห็นตัวเอง“ขับดีๆละกัน พรุ่งนี้มารับไปเรียนด้วย อ้อ..โทรปลุกด้วยละกัน” ไคโรหันไปบอกหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างๆ“ดึกแล้ว ง่วงจัง ขอนอนด้วยไม่ได้เหรอ?” ร่างบางปิดปากหาว ศีรษะซบลงที่ไหล่ของเดือนวิศวะอย่างสนิทสนม ช่อม่วงแอบเห็นเงาสะท้อนที่กระจกแล้วปวดหนึบที่ใจอย่างประหลาด เธอก็แค่คู่นอนของเขาจะไปหวังอะไรมากมาย ช่อม่วงเอ้ย..“เสียใจ ห้ามนอนห้องฉัน ไม่เห็นป้ายเตือนเหรอ? ระวังแมวดุ” ไคโรจิ๊ปากผลักหญิงสาวออกห่าง“ก็นายไม่เปิดโอกาสให้ฉันทำความสนิทกับคุณนายลูซ่าเลย นายจะรู้ได้ไงว่ามันไม่ชอบฉัน” ใบหน้าสวยหวานงอง้ำ เอมิเบ้ปากให้เพื่อนสนิท“มันมีเจ้านายคนใหม่แล้ว” ไคโรอมยิ้มเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่เขานอนกอดเกือบวันเต็มๆ ใบหน้าที่สะท้อนความสุขจนปิดไม่มิดนั้น ไม่อาจรอดพ้นสายตาของเอมิได้“อ๋ออออ Love me love my cat ว่างั้น คนที่พิมพ์ข้อความหาตอนติวป่ะ จะได้สักกี่วันนะคนนี้ แต่น่าจะนานเพราะเข้ากับแมวสุดรักได้ เฮ้ย..แสดงว่าพามานอนที่ห้อง คนนี้พิเศษสุด” หญิงสาวทำตาโตอ้าปา
Chapter 15“น้องช่อครับ พี่ว่าของป้ายเหลือง มันไม่ค่อยมีคุณภาพนะ เราซื้อของใหม่ๆดีกว่า” ไคโรยืนกอดอกมองคู่ควงคนล่าสุดของเขามาเกือบสามสิบนาที ช่อม่วงกำลังนั่งคุกเข่าที่พื้นเปรียบเทียบราคาสินค้าลดราคาแต่ยังคุณภาพดีอย่างพินิจพิจารณา หญิงสาวกดเครื่องคิดเลขในมือถือคำนวณราคาและดูวันหมดอายุ ชีวิตที่อเมริกาไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เธอดิ้นรนสู้ชีวิตด้วยตัวเองตั้งแต่เด็กๆ จึงทำให้มีนิสัยประหยัดอดออมและหลีกเลี่ยงการซื้อของฟุ่มเฟือยหากไม่จำเป็น“แต่ช่อว่ามันยังดีๆอยู่นะคะแถมราคาก็ถูกกว่าของใหม่ตั้งเยอะ” หญิงสาวแย้งและยังคงเลือกวัตถุดิบในการทำอาหารอย่างตั้งใจ ไคโรผ่อนลมหายใจยาวๆคล้ายกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง ผู้หญิงตรงหน้าช่างแตกต่างจากเด็กคนก่อนๆของเขา ไม่เคยออกปากของแบรนด์เนมราคาแพง ไม่ออดอ้อนให้พาไปกินอาหารร้านหรู แถมไม่เรียกร้องอยากใช้สถานะแฟนกับเขาอีกด้วย แบบนี้ค่อยอยู่กันได้นานหน่อย“พี่ไคคะ มาซื้อของเหรอคะ” มือเล็กๆของหญิงสาวในชุดเดรสเกาะอกสีฟ้าน้ำทะเลแตะที่แขนของไคโร ชายหนุ่มหันไปมองสาวสวยที่น่าจะเป็นโรคปอดบวมเพราะส่วนนั้นมันล้นทะลักจนใครๆก็ต่างมองด้วยความสนใจ“ครับ” เขาตอบรับสั้นๆ นึกชื่อไม่
Chapter 17ครืด..ครืด เสียงสั่นเตือนสายเรียกเข้าดังขึ้นP’ Cairo is calling….ช่อม่วงหยิบมือถือขึ้นมารับสาย[ น้องช่อเลิกเรียนตอนไหนครับ ]หญิงสาวนิ่งไปสักพัก คำพูดของเพลงเพลินราวกับเสียงเอคโคที่สะท้อนไปมาอยู่ในห้วงความคิดตลอดเวลา‘วันดีคืนดีพี่ไคพาใครก็ไม่รู้มานอน มันเจ็บปวดมากเลยนะที่ต้องเห็นภาพบาดตาแบบนั้น ผู้หญิงเราถ้าตกเป็นของใครแล้วต่อให้พูดว่าไม่คิดอะไรแค่ความสัมพันธ์ทางกาย ร้อยทั้งร้อยเราก็เอาใจไปผูกกับเขาอยู่ดี’ เธอผ่อนลมหายใจออกมาเพื่อระบายความหนักหน่วงในใจ“ช่อมีธุระที่ต้องไปทำค่ะ พี่ไคกลับก่อนเลยนะคะหรือถ้าอยากใช้ห้องก็บอกช่อ ช่อจะได้กลับช้าๆค่ะ”ช่อม่วงยอมรับว่าคงทนไม่ได้ที่ต้องกลับไปเห็นภาพบาดตาบาดใจอย่างที่เพลงเพลินบอก เธอเผลอเอาใจตัวเองมอบให้เขาไปแล้วจริงๆ รักผู้ชายที่ไม่ควรรัก อาทิตย์ที่แล้วเธอยังยืนมองผู้หญิงสองคนตบตีแย่งตัวเขา และพยายามหนีให้พ้นจากผู้ชายไร้หัวใจเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นอย่างเขา แต่สุดท้ายเป็นเธอเองที่ตกลงไปในหลุมรักอันลึกถึงชั้นแกนโลก ขึ้นมาตอนนี้ก็คงขึ้นไม่ได้ ในเมื่อเธอเผลอใจรักเขาไปแล้ว...[พูดแบบนี้อีกแล้ว ถ้าจะใช้ห้องก็คงเพราะพวกไอ้เกียร์ ไอ้ออโต้
Chapter 18“พี่ไคคะ ช่อเอาไปแค่ชุดนักศึกษานะคะ เสื้อผ้าที่พี่ไคซื้อให้ช่อ ช่อไม่ได้เอาไปด้วย” ช่อม่วงรู้สึกเกรงใจที่จะเอาของที่ชายหนุ่มเคยให้ติดตัวไปด้วย ส่วนเรื่องที่เขาจะเอาไปทำอะไรต่อนั้นก็เป็นเรื่องของเขา“ครับ..” ไคโรตอบรับสั้นๆ เขายังคงนั่งบนโซฟาตัวเดิมโดยมีเจ้าแมวเปอร์เซียตัวอ้วนนั่งอยู่บนตักเช่นเดิม ใบหน้าหล่อเหลาเรียบตึงไม่แสดงความรู้สึกใดๆเลย ช่อม่วงแอบเข้าข้างตัวเองว่าเขาจะรู้สึกเศร้าหรือใจหายบ้างที่เธอไปจากที่นี่ ทว่าแววตาที่เย็นชาคู่นั้นกลับยังเป็นปกติกลับบอกให้เธอรู้ว่า เขาไม่ได้รู้สึกรู้สมอะไรกับการจากไปของเธอแม้เพียงนิดเดียว ตั้งแต่เธอมาอาศัยอยู่ด้วยเขาก็ไม่ได้เที่ยวกลางคืนเลย ไม่แน่ว่าคืนนี้ไคโรอาจจะไปปลดปล่อยที่ผับเอ็กซ์หิ้วสาวสวยสักคนกลับมาที่ห้องและเรื่องของเธอกับเขาก็จะกลายเป็นอดีตโดยมีเด็กใหม่กลายเป็นคนปัจจุบันของเขาแทนเธอ หญิงสาวลอบถอนหายใจระบายความหนักหน่วงในใจ ก่อนที่จะสำรวจของในกระเป๋าว่าครบหรือยัง ซึ่งมันก็ไม่ได้มีอะไรเลย นอกจากชุดนักศึกษากับตำราเรียน เธอรู้ดีว่าตัวเองแค่ถ่วงเวลาเพื่อจะได้อยู่กับเขาอีกสักหน่อยเท่านั้นเอง เมื่อผู้ชายตรงหน้าไม่มีท่าทีอาลัยอาวร
Chapter 19Chormuang talksพอนึกขึ้นได้ว่าลืมพาร์ทไว้ที่ล็อบบี้ของคอนโด ฉันก็ลนลานหาโทรศัพท์มือถือ ในห้องนอนก็ไม่มี มันน่าจะอยู่ในกระเป๋าถือ ว่าแต่..กระเป๋าถือใบนั้นอยู่ที่ไหน!! ฉันเดินออกมาห้องนั่งเล่น ปรากฏว่ามันวางอยู่บนโต๊ะหน้าทีวี ฉันล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋า หน้าจอมืดสนิท สงสัยแบตจะหมดตั้งแต่เมื่อคืน พาร์ทคงหาทางติดต่อฉันแน่ๆ พอชาร์จแบตเตอรี่ สายโทรเข้าจากพาร์ทเกือบสิบสาย แต่เขาส่งข้อความมาบอกว่าเขากลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ฉันจึงโล่งใจและยังรู้สึกผิดที่ปล่อยให้เพื่อนรอแต่ตัวเองมาทำเรื่องแบบนั้น..ทั้งยังข้อความจากไลน์กลุ่มอีกนับสิบ ส่วนใหญ่จะถามเรื่องของพี่ไค ฉันเลือกที่จะไม่ตอบ ค่อยไปเล่าตอนเจอหน้าจะดีกว่า คิดได้ดังนั้นจึงอาบน้ำแต่งตัว ฉันเพิ่งสังเกตเห็นชุดนักศึกษาที่รีดจนเรียบแขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าฉันได้แต่สงสัยว่าคนอย่างพี่ไคจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้จริงเหรอ? บทจะดีก็ทุ่มเทเสียจนใครก็อดรักเขาไม่ได้ เคยแอบคิดเล่นๆว่าเขาทำแบบนี้กับคู่นอนทุกคนรึเปล่า..แต่คิดไปก็เจ็บเอง ไม่คิดดีกว่าปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปแบบนี้แหละตริ๊ง..ตริ้ง เสียงเตือนโปรแกรมไลน์ดังขึ้นแบบรัวๆ แค่เห็นชื่อที่เ
Special Made in USA“ช่อ ไปเที่ยวอเมริการอบนี้เป็นไงมั่ง?” เพลงเอ่ยถาม ขณะที่เรากำลังกินมื้อเที่ยงในห้องทำงาน หลังจากเรียนจบฉันกับเพลงก็เปิดสำนักพิมพ์เป็นของตัวเอง โดยมีเพื่อนรักเป็นทั้งหุ้นส่วนและเพื่อนร่วมงาน สำนักพิมพ์ของเราเป็นอาคารไม่ใหญ่มาก ด้านหน้าจัดเป็นสวนดอกไม้ ให้พนักงานที่มีอยู่เพียงเจ็ดคนรวมฉันกับเพลงได้ไปนั่งผ่อนคลาย ชมดอกไม้และบ่อที่เลี้ยงปลาสวยงาม มีม้านั่งสีขาวพร้อมโต๊ะสามชุด ทั้งหมดทั้งมวลพี่ไคและพี่เกียร์คือผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ เพลงแต่งงานกับพี่เกียร์เมื่อปีที่แล้ว ส่วนฉันแต่งงานกับพี่ไคเมื่อครั้งที่เราไปเที่ยวอเมริกาเดือนที่แล้ว สามีหนุ่มหล่อทำเซอร์ไพร้ซ์ขอแต่งงานตอนที่เราไปปีนผา ที่อุทยานแห่งชาติไซออน ด้วยเพราะฉันคิดว่าเราจะไปปีนเขาแบบสมบุกสมบันฉันก็เลยไปแบบใสๆโนเมคอัพ เพราะถ้าแต่งหน้าแบบปกติเหมือนทุกวัน พอขึ้นไปถึงยอดเขาหน้าก็คงมันเยิ้ม รองพื้นไหลมากองรวมกันจนเป็นคราบอยู่ดี ทว่าวันนั้นพอเราขึ้นไปถึงจุดชมวิว‘ช่อครับ แต่งงานกันนะครับ’ พี่ไคคุกเข่าลงตรงหน้า พร้อมกับกล่องแหวนเพชรกำมะหยี่สีแดงเปิดกว้าง แสงจากอัญมณีเม็ดงามราคาหลายล้านสะท้อนวูบวาบ จนฉันต้องเ
Chapter 33“กรี๊ดดด พี่ไค ช่อเดินเองได้ค่ะ” ฉันร้องโวยวายหลังจากที่ประตูห้องของเขาปิดลง พี่ไคก็อุ้มฉันตรงไปยังห้องนอนทันที คุณนายลูซ่าเข้ามาคลอเคลียก็โดนบ่น“ไว้ค่อยมาเล่นกับแม่ ให้พ่อฟัดแม่ให้หนำใจก่อน” เจ้าแมวอ้วนคงแอบมองค้อน มันเดินอย่างเชื่องช้าไปยังที่นอนที่มีตุ๊กตาหนูราวๆห้าตัว ทำการกัดเจ้าตุ๊กตาหนูอย่างเมามัน ระหว่างที่กำลังเพลิดเพลินกับการคาบเจ้าหนูปลอม คุณนายลูซ่าคงคิดในใจ‘สนใจเราบ้างก็ได้ เจ้ามนุษย์ พอคืนดีกัน เราก็กลายเป็นแมวหัวเน่า’พอพี่ไควางฉันลงที่เตียงนุ่ม ร่างหนาก็โถมทับลงบนตัวฉันทันที เป็นวันแรกที่เรากลับมาคบกัน ฉันรู้สึกเขินๆนิดหน่อย‘เขินอะไรยัยช่อ หล่อนกับพี่ไค ลึกซึ้งไปถึงไหนต่อไหนแล้ว’“พี่ไค ร้อนไหมคะ อาบน้ำก่อนไหม?” ฉันพยายามหาเรื่องคุยเพื่อแก้เขิน อาทิตย์ที่แล้วฉันยังตอบเพื่อนๆอย่างมั่นใจว่า ไม่เอาพี่ไคแล้ว เลิกเด็ดขาด..พยายามจะมูฟออนและไม่มีวันรีเทิร์นแน่นอนแต่นี่อะไร แค่ไม่กี่วันต่อมาเราก็กลับมาดีกันซะอย่างนั้น“อาบหลังจากนี้ได้ไหม? พี่คิดถึงช่อมาก อยากกอดช่อ” เสียงอ้อนๆบวกกับดวงตาคู่คมที่ทอประกายวาบหวาน ทำเอาฉันเผลอพยักหน้ารับอย่างลืมตัว‘เจอแบบนี้ใครไหว
Chapter 32“อาหารการกินเยอะอีกตามเคย” มิ้นท์เอ่ยขึ้น ทุกวันบนโต๊ะประจำของกลุ่มเราจะมีขนมนมเนยจากพี่ไค ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นของโปรดฉันแทบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นสปาเกตตี้ผัดพริกแห้งเบคอน ขนมปังร้านดัง ฉันมองของทุกอย่างด้วยความเคยชิน เกือบอาทิตย์แล้วที่พี่ไคพยายามง้องอนฉัน..ใช่แล้ว ง้อด้วยของกิน เพราะฉันไม่เปิดโอกาสให้เขาเข้าใกล้ มือถือโซเชียลต่างๆฉันก็ทำการบล็อกเขาหมดแล้ว“บอกพี่ไคเลิกส่งมาได้แล้ว” เพลงพูดอย่างจริงจัง“ไม่ได้ๆ มีของดีๆให้กินทุกวันประหยัดจะตายไป” มิ้นท์แย้งขึ้นในขณะที่มือหนึ่งคว้าขนมปังเข้าปาก อีกมือหยิบชานมเจ้าดังขึ้นมาดูด“เห็นแก่กิน” พาร์ทหรี่ตามองอย่างประชดประชัน“แล้วไงใครแคร์ มีของอร่อยๆให้กินทุกวัน ไม่สนแหล่งที่มาหรอก คนให้ก็ไม่รู้ว่าใครกินมั่ง” มิ้นท์ไหวไหล่อย่างไม่แคร์“วันนี้มีไอ้นี่ด้วยช่อ ขนมม่วงๆหน้าตาประหลาด” เพลงหยิบกล่องพลาสติกใสทรงกลมขึ้นมา นี่มันขนมช่อม่วงนี่นา มันเป็นที่มาของชื่อเล่นฉันเอง แม่บอกว่าตอนที่ท้องชอบกินขนมช่อม่วงมาก จึงตั้งชื่อฉันว่าช่อม่วง เอาเข้าจริง ฉันเติบโตที่อเมริกาขนมไทยแท้ๆแบบนี้จึงหากินได้ยากมาก มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นขนมช่อม่วง ตั
Chapter 31“อ้าวไค มากินข้าวบ้านใหญ่จนได้นะ” เสียงของคุณย่าสมรเอ่ยทักทายหลานชายคนโปรด“ครับคุณย่า พ่อบอกว่าต้องมาเพราะไอ้นั่นมา..” เขาโบ้ยหน้าไปทาง ‘ไอ้นั่น’ ก็คือแฝดผู้พี่ คนที่เขาไม่ลงรอยด้วยเท่าไหร่นัก ใครจะไปชอบคนที่แย่งแม่ไปจากตัวเอง ต่อให้เป็นพี่น้องร่วมสายเลือดก็เถอะ“ไค เรียกพี่เขาดีๆลูก” ผู้เป็นย่าดุ“ผมเป็นลูกคนเดียวไม่มีพี่น้อง” ไคตักอาหารเข้าปาก เขาไม่สนใจดวงตาคมเฉี่ยวของย่าที่ปรายตามองลอดแว่นคล้ายจะตำหนิ“คาเอลเป็นไงบ้างลูกเรื่องเรียน ได้ยินว่าเรียนจบแล้ว ต่อโทเลยไหมลูก” คณิณถามลูกชายคนโตที่นานๆจะกลับไทย ด้วยเพราะยี่หวา อดีตภรรยาไม่อยากให้คาเอลกลับมาเจอเขา ตอนที่เลิกรากันทั้งคู่ตัดสินใจว่าจะแบ่งลูกชายฝาแฝดไปเลี้ยง ยี่หวากับเขาต่างพากันเลือกคาเอล แต่คาเอลเลือกที่จะไปอยู่กับแม่เอง เขาจึงได้ไคโรมาเลี้ยง ซึ่งก็เลี้ยงตามประสาผู้ชาย เขาให้เงินทองความสะดวกสบายแก่ลูกชาย หากแต่ไม่ให้ความใกล้ชิดความรักเท่าที่ควร เพราะเขาต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำในฐานะประธานบริษัทส่งออกชิ้นส่วนรถยนต์ยักษ์ใหญ่ที่กำลังขยายสาขาไปยังต่างประเทศ“ว่าจะหางานทำก่อนครับพ่อ อาจจะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย” คาเอลตอบ
Chapter 30“กูไม่บอก มึงจะไปตายที่ไหนก็ไป กูเลิกเป็นเพื่อนกับมึงแล้ว” เสียงของพี่เกียร์คุยกับใครสักคน ซึ่งก็พอเดาได้ไม่ยาก มันดังแว่วมาในห้องนอนห้องเล็กที่ฉันกำลังกบดานอยู่ พี่เกียร์กับเพลงพาฉันมาที่ห้องของเขา ซึ่งอยู่ชั้นแรกของคอนโดเดียวกับพี่ไค โดยพี่เกียร์บอกว่า‘ที่ๆอันตรายที่สุดคือที่ๆปลอดภัยที่สุด’ พี่ไคตามหาฉันไม่เจออย่างแน่นอน เพราะเขาคงนึกไม่ถึงว่าฉันจะอยู่ใต้จมูกเขา“ช่อ หิวไหม เพลงทำข้าวต้มมาให้” ดวงตาของเพื่อนสาวบวมแดงเพราะผ่านการร้องไห้มาพอๆกันกับฉัน เพลงกอดฉันที่ร้องไห้นานนับชั่วโมง ยิ่งนึกภาพผู้หญิงที่อยู่เคียงข้างพี่ไคแล้วหัวใจของฉันก็เจ็บปวดจนชา สุดท้ายแล้วพี่ไคก็คือคนเดิม คบผู้หญิงคนเดียวไม่เคยพอ..เขานอนกับผู้หญิงคนอื่นในห้องที่เราอยู่ด้วยกันได้ยังไง จิตใจเขาทำด้วยอะไร ฉันใช้มือปาดน้ำตาตัวเองที่กำลังไหลรินอีกครั้ง“ไม่..ช่อไม่หิว ขอบคุณนะเพลง”“ไม่เป็นไรนะช่อ ไม่ต้องไปสนใจไอ้เลวคนนั้น” คราวก่อนที่เพลงต่อว่าพี่ไคเป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่คราวนี้เป็นเรื่องจริงที่แม้แต่ฉันเองยังพูดอะไรไม่ออกเพราะมัวแต่สะเทือนใจกับภาพที่เห็น“ช่อ อยู่ที่นี่ตามสบายนะ พี่ไม่บอกไอ้ไคแน่นอน” พี
Chapter 29@ ผับเอ็กซ์ “สุขสันต์วันเกิดนะช่อม่วง” เพลงเดินยิ้มกว้างถือกล่องของขวัญมาให้ฉันคนแรก ทว่าด้านหลังมีร่างสูงของพี่เกียร์เดินซ้อนหลังมา ทุกคนต่างพากันมองด้วยแววตาสงสัยปนใคร่รู้อย่างปิดไม่มิดโดยเฉพาะมิ้นท์“ของขวัญพี่กับเพลง” พี่เกียร์กดยิ้มมุมปากจนเห็นลักยิ้ม ใบหน้าเล็กๆน่ารักของเพื่อนสาวหันไปมองค้อน“พี่เกียร์ เดี๋ยวคนอื่นก็สงสัยหรอก” ถึงจะพูดเบาๆแต่หลายคนก็ได้ยิน“ทำไมล่ะเพลง บอกคนอื่นไปเลยว่าเราคบ..” เพลงรีบปิดปากพี่เกียร์ทันที“กรี๊ดดด ไม่มีอะไร”“ปลอม” มิ้นท์แอบกลั้นขำ“จะบอกว่าคบกันเหรอ?” พี่เอมิเบ้ปากอย่างหมั่นไส้เพื่อนสนิท“เออ บอกว่าได้กันกี่รอบยังจะน่าสนใจกว่า” พี่ออโต้ส่งยิ้มกวนๆให้คนที่ชอบเก็บงำความลับ แต่มันดันปิดมันไม่มิด มองจากดาวพลูโตก็ดูออก “ไอ้ออโต้ มึงให้เกียรติน้องเพลงของกูด้วย น้องเค้าเป็นผู้หญิง” พี่เอมิตีมือพี่ออโต้แรงๆ“เดี๋ยวนะ..น้องเพลงเป็นของมึงตั้งแต่ตอนไหน?” พี่เกียร์เข้ามาร่วมวงอีกคนจนจะกลายเป็นสงครามย่อมๆในวันเกิดของฉัน“โอ้ย พวกมึงไปกัดกันไกลๆเลยไป วันเกิดน้องช่อของกูจะกร่อยเพราะพวกมึงเนี่ย” เป็นพี่ไคที่อดรนทนไม่ไหวพูดขึ้นมาด้วยความหงุดหงิดเพ
Chapter 28“น้องช่อครับ สุขสันต์วันเกิดนะครับ” พี่ไคกดจูบที่แก้มของฉัน ทำให้ฉันที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราลืมตาตื่นขึ้นอย่างเสียไม่ได้“เที่ยงคืนแล้วเหรอคะ?” น้ำเสียงของฉันติดจะง่วงงุน เรื่องของเรื่องคือเรานอนดูซี่รี่ส์ที่โซฟาในห้องนั่งเล่นเพื่อรอเวลาเที่ยงคืนหนึ่งวินาที เพื่อเขาจะได้อวยพรวันเกิดฉันเป็นคนแรกครืด..ครืด เสียงเตือนสายเรียกเข้าแบบวิดิโอคอลดังขึ้น จนคนข้างๆจิ๊ปากอย่างไม่สบอารมณ์คงเพราะโดนขัดจังหวะอะไรบางอย่าง พี่ไคกดรับสาย หากแต่มันเป็นมือถือของฉัน[ ช่อ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ทูยู้...] ต้นเสียงแจ้วๆ เป็นเพลงเพลินประสานกับมิ้นท์ ส่วนเสียงของพาร์ทคลอประสานไปกับเพื่อน“ขอบคุณทุกคนมากนะ” ฉันส่งยิ้มแบบฝืนๆให้เพื่อน ใครจะยังสดใสร่าเริงในตอนเที่ยงคืนกันล่ะ“มีอะไรอีกไหม?” น้ำเสียงห้วนๆของพี่ไคดังขึ้น คงจะไม่พอใจที่เพื่อนๆของฉันแทรกเข้ามาในรายการเซอร์ไพรซ์ของเขา[ พี่ไคหล่อจังมิ้นท์ ขนาดเพิ่งตื่นนอนนะเนี่ย ] เพลงออกอาการดี๊ด๊าเมื่อเห็นผู้ชายหน้าตาดี[งั้นๆแหละ] พาร์ททำหน้าเซ็งๆ ใบหน้าหล่อเหลางอเงียเข้าขั้นสุดเพราะพร้อมจะหลับได้ทุกเมื่อ เขาคงโดนสองสาวรบเร้าแกมบังคับให้โทรมาอวยพรวันเกิดฉันอ
Chapter 27 “ช่ออยากเลิกค่ะ จบกันแค่นี้..” ฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นพร่าโดยที่ไม่มองหน้าพี่ไคเลยด้วยซ้ำ แค่นึกถึงภาพบาดตาของเขากับผู้หญิงคนอื่น มันก็เจ็บที่ใจจนชาหนึบ เจ็บจน..แทบไม่อยากจะหายใจเลยด้วยซ้ำ “ช่อคะ ใจเย็นๆก่อน พี่ทำอะไรผิด” พี่ไคถาม ใบหน้าหล่อเหลาที่มักจะพูดอย่างมั่นใจ กลับสั่นไหวฉายแววความเสียใจอย่างเห็นได้ชัด เขาจะทำหน้ารู้สึกผิดเพื่ออะไร ในเมื่อเขาเป็นฝ่ายนอกใจและกำลังจะมีอะไรกับคนอื่นในห้องที่เราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เขาเคยคิดถึงความรู้สึกของฉันบ้างไหม?“โอ้ยพี่ไค ยังมีหน้ามาถามว่าผิดอะไร พี่กำลังจะมีอะไรกันกับผู้หญิงต่อหน้าช่อเลยนะคะ แม่ง..ต้องเลวแค่ไหนวะ” เป็นเพลงเพลินที่สบถด้วยความโมโห ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆอ่อนหวานอย่างเธอ เวลาโกรธจะน่ากลัวได้ขนาดนี้“ห๊ะ!! ว่าไงนะ นอนกับใคร?” พี่เกียร์ถามด้วยความงุนงงพลางหันไปสบตาพี่ไคกับพี่ออโต้“พี่เอมิไง กำลังนัวกันเชียว ถ้าพวกมิ้นท์ไม่เข้าไป คงไปถึงไหนต่อไหน?”“เดี๋ยวนะ นี่พวกกูไปซื้อเหล้าแป็บเดียวมึงเล่นเอมิเลยเหรอ? กูขอหัวเราะก่อน” พี่ออโต้หลุดขำทั้งๆที่ทุกคนกำลังทำหน้าเคร่งขึง“ทุกคนคะ ขอเอมิพูดหน่อยนะ ก่อนที่เรื
Chapter 26ฉันค่อยๆปรับสายตารับกับแสงที่แยงลอดผ้าม่านห้องของพี่ไค พอเหลือบไปมองนาฬิกาแขวนผนังก็เป็นเวลาเกือบเก้าโมงเช้าแล้วตริ้ง..ตริ้ง เสียงเตือนโปรแกรมแชทสีเขียวดังขึ้น ฉันเอี้ยวตัวข้ามร่างหนาเปลือยท่อนบน พี่ไคยังนอนกอดฉันแน่นไม่ยอมขยับตัวแต่อย่างใด พอมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังอยู่ในห้วงนิทราแล้วอมยิ้ม ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันจะอยู่กับพี่ไคเกือบจะหนึ่งเดือนแล้วซองเฮเพลิน : ทุกคน นัดสิบโมงห้ามเลทนะคะMy mint : โอเคนัมเบอร์วันPART : กำลังจะออกจากบ้านซองเฮเพลิน : ช่อล่ะ?ทันทีที่เปิดอ่านข้อความฉันก็เด้งตัวขึ้นมาจากเตียงดูดวิญญาณอย่างรวดเร็ว จนทำให้พี่ไคพลอยตื่นไปด้วย ปกติเช้าวันเสาร์เราจะนอนอ้อยอิ่งไม่ได้รีบเร่งที่จะตื่น บางทีฉันก็เปิดซีรี่ส์เรื่องโปรดดูรอพี่ไคตื่นแล้วออกไปหาอะไรกินข้างนอก ทว่าส่วนมากเราจะทำอาหารกินในห้องง่ายๆเสียมากกว่า จากนั้นฉันก็จะทำความสะอาดห้อง เอาผ้าไปซัก พอตากผ้าเสร็จก็เล่นกับคุณนายลูซ่า บางทีก็ออกไปว่ายน้ำ“ตื่นแล้วเหรอ? หิวไหม?” พี่ไคลุกขึ้นมานั่งพลางบิดร่างเพื่อคลายความเมื่อย ดวงตาคู่คมทอดสายตามองฉันอย่างอ่อนโยน เขากดจูบที่แก้มของฉันทั้งสองข้าง“ช่อจ