Bad Engineer 24 - ครั้งสุดท้ายไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่ ปกติไม่ชอบเที่ยวที่แบบนี้ฉันกับนานาเราเพิ่งจะมาเป็นเพื่อนกันเมื่อตอนเปิดเทอมสามที่เธอซิ่วมาจากมหาลัยอื่น ปกติแล้วฉันไม่สนิทกับใครในมหาลัย มีแค่นานาที่ฉันสนิทที่สุด“ไม่กวนเวลาเธอแล้วดีกว่า ไว้เจอกันที่มหาลัย” นานายิ้มแซว ก่อนจะรีบพูดและเดินออกไปอย่างคนอารมณ์ดีไม่เป็นพิษเป็นภัยตามประสาเธอ ผิดจากฉันที่กำลังนั่งทำหน้าอมทุกข์ คิดไม่ตกทั้งอายและรู้สึกที่บอกไม่ถูก“เครียดขนาดนั้นเลย” เสียงไฟเอ่ยถาม ทำให้ฉันที่นั่งก้มหน้างุดต้องเงยขึ้นไปมองคนข้างกายที่ไม่รู้ร้อนหนาวอะไรกับฉันเลย“ก็ใช่หน่ะสิ ฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องเรา” ฉันหันไปสบตาตอบไฟที่คิ้วเข้มขมวดอยู่ไม่ใช่อะไรหรอก อีกไม่นานเรื่องนี้ก็จะต้องจบลง ฉันแค่ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้“เธอมีเพื่อนแค่คนเดียว จะไปแคร์อะไร” คนตัวโตพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ มือหนายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มด้วยท่าทางไม่เป็นเดือดเป็นร้อน ผิดกับฉันที่กำลังรู้สึกหัวเสียเอามาก ๆฉันได้แต่มองค้อนใส่เขาเพราะทำอะไรไม่ได้“เอาไป ดื่มต่อ” ไฟยื่นแก้วเหล้ามาตรงหน้า จนแทบจะกระแทกใส่หน้าฉันได้อยู่แล้ว ฉันได้แต่ชะงักและถอยใบหน้าหน
Bad Engineer 25 - ตอนนี้…เธอเป็นของฉันเมื่อโดนฉุดรั้งให้ลุกขึ้น ก็ถึงรู้ว่าตอนนี้แรงที่ใช้เดินแทบไม่มีหลงเหลืออยู่แล้ว ฉันได้แต่เดินตามหลังของไฟออกไปอย่างง่ายดาย ก่อนจะได้ยินเสียงของพายุที่กำลังกลับเข้ามานั่ง“กูมา... อ้าวไปแล้วเหรอวะ” แต่ก็ไม่ทำให้คนตรงหน้าฉันหยุดเดินได้เลยสักนิด เขาพาฉันเดินออกมาด้านนอก ในขณะที่ฉันก็เอาแต่เดินก้มหน้าอย่างไม่รู้ว่าเขาจะพาฉันไปไหน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่โดนอุ้มยัดให้เข้ามานั่งบนรถเบาะที่ข้างคนขับเขาคงพาฉันไปคอนโดของเขาตามเคยแต่ตอนนี้ฉันมึนหัวเอามาก ๆ มากจนอยากหลับ ฉันเอนศีรษะลงกับเบาะแล้วหลับตาลงเพราะความง่วงแต่...ปัง!เสียงประตูรถด้านคนขับถูกปิดลง ไฟสตาร์ทรถ และรอฟังเสียงเปลี่ยนเกียร์เพื่อออกรถทว่า...“มานั่งนี่” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยสั่งทำให้สมองของฉันที่กำลังจะหลับลงตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง“เดี๋ยวนะ อ๊ะ” มือหนาเอื้อมมายกตัวฉันขึ้นให้ไปนั่งคล่อมตัวเขาอย่างที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัว“จะขัดขืนทำไม ทำไปก็เปล่าประโยชน์” ไฟเอ่ยพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อฉันดิ้นและที่ภายในรถก็คับแคบทำให้รู้สึกอึดอัด“นายนี่ ทำไม่เลือกที่จริง ๆ” ฉันแหวใส่เขาเมื่อไฟยกฉันมานั่งคล่อมตัวเขา
Bad Engineer 26 - แค่คู่นอนชั่วคราวสี่ชั่วโมงต่อมา...“อ๊ะ” ฉันร้องเสียงหลงมาเป็นชั่วโมงแล้ว เพราะตั้งแต่เขาพาฉันมาทำต่อที่คอนโด ไฟก็ทำรุนแรงจนร่างกายฉันระบบทั้งเจ็บไปทุกส่วนและจุกเมื่อเขากระแทกใส่เข้ามาโดยไม่ผ่อนแรงเอาเสียเลย“จะ จุก” ฉันร้องบอกเขา แต่ไฟก็ไม่คิดจะสน และยิ่งฉันพูดเขาก็ยิ่งจับเอวฉันแน่นขึ้นกระแทกกระทั้นใส่ไม่ยั้งมาจากด้านหลัง“อื้อ” ฉันฟุบหน้าซุกหมอนกำผ้าปูที่หลุดลุ่ยแน่นเพื่อระบายความเจ็บและจุก“จะคลานหนีไปไหน” เสียงแหบพร่าเอ่ยถามเมื่อฉันพยายามขัดขืนและพยายามถอยหนีเอวสอบที่กระทำใส่ฉันไม่หยุด“ฉันจุกนายเบา ๆ หน่อย” ฉันหันไปบอกเขาอย่างอ้อนวอน“มานี่” แต่ก็ไม่วายให้โดนลากและยึดเอวอีกครั้งปึก ปึก ปึกเอวสอบเน้น ๆ กระแทก ช่วงแรก ๆ ฉันก็เสียวและคล้อยตามอารมณ์กับเขาอยู่หรอก แต่เมื่อนานผ่านไปสามชั่วโมงแล้วฉันเสร็จไปไม่รู้กี่น้ำ แต่เขากลับไม่เสร็จง่าย ๆ และยังแรงดีไม่มีตก จนช่วงล่างส่วนนั้นของฉันแสบส่วนนั้นเอามาก ๆ และทั้งเหนื่อยไม่มีแม้แต่แรงจะขัดขืนเขาอีกแล้ว“เบาหน่อยได้ไหม นายทำมาจะทั้งคืนแล้วนะ” ฉันหันไปเอ่ยขออย่างอ้อนวอนในเมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้ก็ต้องใช้ไม้อ่อนและงัดมา
Bad Engineer 27 - เจ้านายเก่าของคุณพ่อ @ที่มหาวิทยาลัย“มีอา”“มีอา!”"ห้ะ ว่าไง เรียนอยู่ทำไมต้องตะโกนด้วย” ยัยเพื่อนตัวดีเรียกฉันซะเสียงดังทำเอาฉันสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์จนต้องหันกลับมามองหน้านาง "นี่แกเหม่อจนไม่รู้เลยสินะว่าอาจารย์ปล่อยให้ทำงานตั้งนานแล้วหนะ แล้วจะบอกฉันได้หรือยังว่าเรื่องระหว่างแกกับหนุ่มฮ็อตประจำวิศวะคนนั้นมันยังไงกัน คราวก่อนที่เขามาหาแกถึงคณะแกก็ยังไม่ได้เล่าอะไรให้ฉันฟังเลยนะ”นางเล่นถามรัวมาเป็นชุด “ก็ ไม่ยังไง ตามที่เห็นนั่นแหละ” ฉันไม่รู้จะอธิบายยังไง ในเมื่อสิ่งที่นานาเห็นที่ผับมันก็ชัดเจนอยู่แล้ว อธิบายเพิ่มไปก็รังแต่จะรู้สึกอายเพื่อนไปเปล่า ๆ“ตามที่เห็นนี่คบกัน หรือแค่เล่น ๆ อะ”นานาเซ้าซี้ไม่เลิก แต่คำพูดของนานาทำให้ฉันอึ้งไปพักใหญ่อยูเหมือนกัน เพราะสิ่งที่เพื่อนพูดกำลังตอกย้ำความรู้สึกที่กำลังก่อตัวบางอย่างอยู่ภายในจิตใจของฉัน จนพูดไม่ออก ฉันได้แต่หันไปมองหน้านางนิ่ง ๆ แล้วถอนหายใจออกมาจะให้บอกนางว่าอะไรล่ะในเมื่อฉันกับไฟมันก็แค่...คู่นอนก็เท่านั้น“แล้วแกกับเขามันตั้งแต่ตอนไหน ตั้งแต่ก่อนที่เขาจะมาหาแกที่คณะอีกใช่ปะ บอกตามตรงฉันละไม่อยากจะเชื่อเล
@โรงพยาบาลตอนนี้พ่อได้ย้ายออกมาอยู่ห้องพักผู้ป่วยแล้ว จากที่คุณหมอบอกพ่อไม่มีอาการอะไรที่น่าเป็นห่วงแล้ว เหลือแค่พักฟื้นดูอาการถ้าอาการดีขึ้นไม่มีอะไรแทรกซ้อนก็สามารถกลับบ้านได้ในอีกไม่กี่วัน เมื่อฉันเดินมาถึงหน้าห้องก็รีบผลักเปิดประตูเข้าไปด้วยความรู้สึกดีใจ “พ่อคะ มีอาซื้อของชอบพ่อมาหะ ให้”แต่...ภายในห้องไม่ได้มีแค่พ่อที่นอนอยู่ แต่กลับเป็นเจ้านายเก่าของพ่อที่มาเยี่ยมไข้ด้วย “คุณลุงสวัสดีค่ะ” แปลกที่ท่านรู้ เพราะฉันไม่ได้บอกใครว่าพ่อป่วย แต่ทำไม...“สบายดีนะมีอา” คุณลุงรู้จักฉันเป็นอย่างดีและฉันก็รู้จักกับคุณลุงเจ้านายเก่าของพ่อเช่นกันอย่างที่บอก แต่ก่อนพ่อทำงานที่สนามแข่งรถ แต่พอป่วยหนักทำงานไม่ได้พ่อก็ลาออกมา โดยไม่ได้บอกถึงเหตุผลว่ากำลังป่วยหนัก เพราะพ่อก็เป็นคนแบบนี้ ไม่ชอบพึ่งพาใครทั้งที่ฉันไม่ได้บอกใคร แต่ทำไมคุณลุงถึงรู้และมาเยี่ยมพ่อถึงห้องได้ก็ไม่รู้“สบายดีค่ะ คุณลุงสบายดีนะคะ”“ลุงสบายดี แต่คนที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียงนี้สิ และเป็นอะไรกัน พ่อป่วยหนักขนาดนี้ทำไมไม่บอกลุงกันเลย”“ผมไม่เป็นอะไรมากหรอก”“ได้ยังไง ถึงยังไงก็ต้องบอก คราวหลังเป็นอะไรรีบบอกฉัน ทำอย่างกับฉัน
Bad Engineer 29 - รู้ใช่ไหมว่าจะฉันจะจัดการกับเธอยังไง ทางด้านไฟ@ตึกคณะวิศวะ“ฝนตกแรงขนาดนี้กลับยังไงวะ แล้วมาตกวันที่กูเอารถเข้าศูนย์ ซวยจริง ๆ” พายุบ่นอุบ มองสายฝนที่ตกกระหน่ำอย่างไม่ลืมหูลืมตาแทบมองไม่เห็นอะไรนอกเสียจากสายฝนที่ขาวโพลนไปทั่วบริเวณ ตกเวลาไหนไม่ตก ดันมาตกที่พวกเขาเลิกเรียนและเพิ่งเดินลงมาจากคลาส“ไอ้เพลิงไปส่งกูด้วย” พายุหันไปหาเพลิงกับไฟที่เดินตามกันลงมาติด ๆ“เรียกแท็กซี่เอา กูมีธุระ” เพลิงบอกปัดเสียงเรียบ หากแต่สายตายังมองไปยังกลุ่มฝนเบื้องหน้าที่ไม่มีท่าทีจะหยุดตก“ธุระของมึงนี่คือไปดูเฟียร์” พายุหันไปเอ่ยถามเพื่อนชายอย่างรู้ทัน วันนี้เฟียร์หญิงสาวเพื่อนคนเดียวในกลุ่มหยุดเรียนมาไม่ได้เพราะ…“หรือมึงจะไป” เพลิงละสายตาจากสายฝนก่อนหันมาเลิกคิ้วมองหน้าพายุนิ่ง“เรื่องอะไร กูไม่ได้ทำมันเป็นไข้สักหน่อย มึงทำมึงก็ไปดูเองดิ” พายุบอกปัดในทันที“มึงก็เบา ๆ กับมันหน่อย อย่าลืมว่ามันก็เป็นผู้หญิง” ไฟที่ง่วนกับการกดจิ้มโทรศัพท์เงยหน้าขึ้นมาบอกกับเพลิง ทั้งที่ตัวเองยังคงใจจดใจจ่อกับการโทรหาใครบางคน“เออกูรู้ ตอนนั้นกูเอาอารมณ์ตัวเองไม่อยู่” เพลิงหงุดหงิดขึ้นมาทันทีที่นึกถึงเร
Bad Engineer 30 - ผู้ชายเอาแต่ใจสิ้นประโยคที่ฉันปฏิเสธ ไฟก็ส่ายหัวทันทีฉันดูออกว่าเขาเริ่มไม่สบอารมณ์ แต่ก็พยายามระงับอารมณ์ตัวเองเอาไว้ไฟ ก็สมชื่อไฟจริง ๆ สินะ พร้อมปะทุได้ทุกเมื่อที่โดนขัดใจเราสองคนจ้องตากันอยู่อย่างนั้น เขาไม่ยอมปล่อยมือออกจากข้อมือฉัน ฉันก็ไม่ยอมขยับตัวเดินตามเขา เพราะรู้ชะตากรรมตัวเองดี ว่าถ้าไปกับเขาฉันต้องโดนอะไร“ฉันว่าแกไปกับเขาเถอะ ไฟตัวเปียกขนาดนี้น่าจะหนาวนะเดี๋ยวไม่สบายจนได้” นานาเดินเข้ามากระซิบที่ข้างหูฉันเบา ๆ “ค่อย ๆ คุยกันแก""อา...คือรถมาจอดรอนานแล้ว ฉันไปก่อนนะ บะบาย เจอกันพรุ่งนี้” พูดจบนางก็ทิ้งฉันและเดินออกไปด้วยสีหน้าหน้าตายิ้มแย้ม ผิดกับฉันที่ทำสีหน้าแย่มาก ครั้นอยากจะเดินตามไปด้วยแต่ก็โดนรั้งเอาไว้ด้วยมือหนาที่กุมข้อมือฉันไว้แน่น“เดี๋ยวสินานา”“จิ๊” ฉันหันมาจิ๊ปากใส่เขาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ แต่ทว่าไฟขยับเข้ามาใกล้ฉันยิ่งขึ้น“จะไปได้ยัง หนาวว่ะ เธออย่าเล่นตัวให้มากยังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอก” พูดเสร็จเขาก็ลากฉันให้ตามเขาไปในทันทีแต่ที่ยอมตามมาด้วยเพราะเห็นว่าเสื้อและตัวเปียกหรอกนะ เพราะขนาดฉันเองแค่โดนละอองฝนยังรู้สึกหนาวเลย ส่วนเขาที่เปีย
Bad Engineer 31 - ความรู้สึกบางอย่างผมรู้สึกได้ถึงสายตาเย็นชาที่มองมามันทำให้ผมรู้สึกแปลก ๆ เพียงครู่สายตาเย็นชาคู่นั้นก็หันหน้าหนีผมแล้วหันมองไปนอกกระจกข้างทาง สิ่งที่มีอาทำมันทำให้ผมเกิดความรู้สึกบางอย่างแต่...ความรู้สึกแบบนี้แม่งมันคืออะไรวะ!มันน่าหงุดหงิดชะมัด!แต่ผมไม่ได้หงุดหงิดกับเธอนะ ผมหงุดหงิดให้ตัวเองต่างหาก รู้สึกตัวเองเหมือนเป็นไบโพล่าเมื่อกี้โกรธเธอเพราะรู้สึกขัดใจที่เธอบอกว่ากลัวจะให้ใครรู้ใครเห็นเรื่องของเรา แต่ก็รู้สึกผิดฉิบหายที่เผลอตะคอกใส่เธอไป ทั้งที่เมื่อก่อนก็ตะคอกเธอออกบ่อย ก็ไม่ได้จะรู้สึกแบบนี้แม่งเอ้ยกูเป็นเหี้ยอะไรของกูวะเนี่ย!สมองยังคิดอะไรไม่ออก แต่มือกลับหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าข้างทางเองอย่างอัตโนมัติเอี๊ยด“จอดรถทำไม” มีอาหันมามองผมด้วยสีหน้าตื่นตกใจทันใดนั้นผมก็เอื้อมมือยื่นไปล็อกคอเธอและโน้มตัวเข้าหา“อะ อื้ม” ตาคู่หวานเบิกโพลงตกใจยิ่งกว่าเดิม เมื่อผมดึงเธอเข้ามาจูบใช่ ผมจูบเธอ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงทำให้ผมทำแบบนี้ แต่สัญชาตญาณมันบอกให้ทำผมค่อย ๆ จูบ ขบเม้มริมฝีปากเธออย่างช้า ๆ และนุ่มนวล...อยู่อย่างนั้นไม่นานนัก มือเล็กก็ผลักอกผมออก ดูท่าว่าเ
ตอนพิเศษสองปีต่อมา...“หวัดดี เป็นไงพ่อนักแข่งอันดับหนึ่งระดับเอเชีย” พายุเดินเข้ามานั่งลงตรงหน้าตามนัดของเพื่อนชายที่ไม่ได้เจอกันนานนับปี โดยข้างกายมีแฟนสาวอย่างมีอานั่งอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับเอ่ยทักทายแซวตามประสาหนึ่งปีที่ไฟได้เดินทางรอบเอเชียเพื่อแข่งรถตามความฝันโดยมีมีอาตามร่วมไปให้กำลังใจและคอยอยู่เคียงข้าง“ส่วนมึงพ่อลูกอ่อนสินะ” ไฟเอ่ยปากแซวพ่อลูกอ่อนหมาด ๆ กลับเพราะเมื่อกลับมาเจอกันอีกทีก็พบว่าเพื่อนชายมีลูกไปแล้วหนึ่งคนที่เพิ่งคลอดไม่กี่เดือนที่ผ่านมา“น้ำยาไม่ดีเท่ากูอะดิ” พายุเอ่ยอวดพลางยักคิ้วใส่เพราะเขาที่ได้เจอได้รักกับแม่ของลูกหลังเพื่อนทุกคน แต่กลับได้เป็นพ่อคนก่อนใครเพื่อน“แค่กูยังไม่ปล่อยเว้ย แต่ต่อจากนี้แหละ หัวปีท้ายปีมาแน่” ไฟยกแขนพาดไหล่โอบกอดมีอาที่นั่งอยู่ข้างกายอย่างที่เขาพูดบอกเป็นเพราะที่ผ่านมาเจ้าตัวมีภารกิจต้องเดินทางแข่งรถไปมาหลายประเทศ ทั้งมีอาและไฟต่างเห็นตรงกันว่าทั้งคู่จะยังไม่ปล่อยให้มีลูก แต่จะถือโอกาสนี้ขอเที่ยวสวีทกันให้หน่ำใจกันเสียก่อน“แล้วมึงจะเอาเวลาไหนไปแข่ง” พายุเอ่ยถามอย่างสงสัย เพราะการมีลูกและการเลี้ยงลูกไม่ใช่เรื่องง่าย ถึงเขาจะไม่ได้เ
Bad Engineer 52 - รางวัลของคนรักกันไฟยิ้มกว้างรับรู้ถึงความรักของป๊าที่รักเขามาตลอดและรักมากแค่ไหนข้อนี้ไฟรู้ดีไม่ว่าจะเป็นตอนที่ไฟเคยทำผิดอะไรต่อมิอะไรในหลาย ๆ เรื่อง ป๊าก็เป็นคนที่คอยเตือนคอยสอนในแบบฉบับของป๊าให้เขาอยู่กับร่องกับรอยมาตลอดดีไม่ดีเรื่องรถคันโปรดของเขา บางทีก็อาจจะเป็นฝีมือของป๊าที่สั่งให้คนตามมาคืนให้ตั้งแต่แรก แต่แกล้งสั่งให้คนเอาไปจอดทิ้งในโกดังร้างและให้เขาตามไปเอาคืนมาเองคงประมาณนั้น…“แล้วม๊าล่ะ ว่าไงให้ผ่านไหม” เจตต์หันไปเอ่ยภรรยาที่นั่งอยู่ข้างกาย คนเป็นแม่มักจะหวงลูกชายเป็นธรรมดา และกับไฟที่เธอเลี้ยงของเธอมา เธอทั้งหวงและเป็นห่วงไฟไม่ต่างอะไรกับลูกแท้ๆ“อืม ม๊าทดสอบมาแล้ว ผ่าน” เธอหันไปส่งยิ้มให้สามี ก่อนจะหันยิ้มอ่อนโยนให้มีอา ทำเอามีอาปรับสีหน้าไม่ถูก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่เคยเอาเงินฟาดหัวเธอในวันนั้นจะเป็นคนเดียวกับที่มองเธอและยิ้มอ่อนโยนในวันนี้“ทดสอบอะไรครับ แล้วไปทดสอบกันตอนไหน” ไฟมองมีอาสลับกับม๊าตัวเองอย่างงง ๆซึ่งแบบทดสอบที่ว่าคือวันนั้น…วันที่เธอเจอกับมีอาและชวนเธอเข้าไปบ้าน เธอกับสามีรู้กันอยู่ก่อนแล้วว่าทั้งคู่กำลังอยู่กันในสถานะอะไร แ
Bad Engineer 51 - ไม่อยากห่างเลย @บนรถ“ขับรถก่อนไหม” มีอาหันไปบอกคนตัวโต เพราะระหว่างทางเขาเอาแต่จับมือเธอขึ้นมาหอม อย่างคนติดกลิ่นประมาณนั้นเชื่อเลย เธอไม่คิดว่าเขาจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ "ก็ขับอยู่ แต่ไม่อยากปล่อยมือไปไหนอีกเดี๋ยวหาย" ไม่ว่าเปล่าริมฝีปากหนาจูบลงที่หลังมือของเธอก่อนจะดึงมาหอมซ้ำแล้วซ้ำเล่าเชื่อแล้วว่าคลั่งรักมากจริง ๆ “หรือไม่ชอบให้ทำแบบนี้"มีอาหัวเราะไม่ตอบเพราะเริ่มจักกะจี้ ที่ไฟแกล้งใช้ลิ้นเลียที่หลังมือของเธอ "บ้าไม่ชอบทะลึ่ง""หรือชอบให้เลียตรงอื่น""ไฟ!" มีอาอายจนหน้าแดง แต่ไฟกลับขำออกมาอย่างชอบใจที่ได้แกล้งจะว่าไป นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ ที่ทั้งคู่พูดคุยกันอย่างมีความสุขแบบไม่มีอะไรมาขวางกั้น ผิดกับก่อนหน้านี้ที่เต็มไปด้วยสีหน้าเย็นชาและเรียบเฉยของทั้งคู่ซึ่งบรรยากาศแบบนี้ มันดีกว่าเป็นไหน ๆ“ไม่อยากห่างเธอเลย” “บ้า พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว”“พรุ่งนี้ขออีกนะ” ประโยคนี้ของเขามีอารู้ดีว่าหมายถึงอะไร“แต่นายต้องแข่งรถนะ” นั่นเพราะเขามีโปรแกรมแข่งรถทุกวัน“ก่อนแข่งรอบ หลังแข่งรอบ ไหวอยู่จะได้มีแรงขับรถ” เป็นข้ออ้างที่ยกขึ้นมาแบบมึน ๆ ทำเอามีอาได้แต่ส่า
Bad Engineer 50 - คนเดียวเท่านั้น“อื้อ กี่โมงแล้ว”มีอาขยับตัวตื่น เหมือนเธอเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ดึกมาแล้ว แต่ก็นะ เธอเพลียมากจริง ๆ เพราะไฟไม่ปล่อยให้เธอได้พักเลย ไม่สิ เธอเองก็ไม่ปล่อยให้เขาได้พักเหมือนกัน“ตอนนี้เหรอ...สามทุ่ม” ไฟมองไปที่นาฬิกาดิจิตอลที่หัวเตียงก่อนจะหันมาบอกคนตัวเล็ก พร้อมกับหอมลงที่หัวของเธอหนึ่งที“ห้ะ ทำไมไม่ปลุกอะ” มีอาลืมตาตื่นด้วยความตกใจ เธอผละจากอกแกร่ง เงยหน้าขึ้นมองนาฬิกาบนหัวนอนพลางขมวดคิ้วขึ้นมาในทันที“เดี๋ยวที่รัก เราปลุกเธอมาสี่รอบแล้วนะแต่ไม่ยอมตื่น อีกอย่างเห็นเธอดูเพลีย ๆเลยปล่อยให้เธอนอนพัก” "ก็นั่นแหละแล้วทำไมไม่ปลุกให้ตื่น""ก็...”"เถียง" มีอาหน้ายู่ ทั้งที่รู้ตัวเองว่าผิด แต่ก็อยากลองใจไฟว่าเขาจะเปลี่ยนไปได้มากแค่ไหน แค่จะดีกับเธอตอนอยากได้ หรือว่าถ้าได้ไปแล้วจะดีกับเธอเหมือนเดิมไหม“เปล่าครับ” ไฟรีบส่ายหน้าไปมาแถมยังพูดสุภาพไม่มีหลุดอาการของคนที่เคยอารมณ์ร้อนหงุดหงิดง่ายออกมาเลยมีอาลอบยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทีคนตรงหน้าเขาดีขึ้นจริง ๆแต่ก็เพียงแค่เสี้ยวนาที ก่อนที่ใบหน้าสวยจะดึงหน้ากลับมาเป็นปกติ“เมื่อยอะอยากนอนต่อ” มีอาซุกใบหน้าล
Bad Engineer 49 - แมวขี้อ้อน NC++ ไฟเอ่ยเสียพร่า ขยับตัวแทรกเข่าลงกลางหว่างสองเรียวขาของคนตัวเล็กก่อนจะแยกออก ก่อนที่จะถูกไถท่อนเอ็นท่อนเอ็นที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดโปนปูนขยายใหญ่จนเต็มลำ ค่อย ๆ กดแทรกเข้าไปในโพรงหวานที่เริ่มมีฉ่ำไปด้วยน้ำใส และดันเข้าไปจนสุดปึก! “อื้ม” มีอานิ่วหน้าให้กับความใหญ่โตที่สอดลึกเข้าไป ใบหน้าหวานกัดปากอย่างเสียวซ่าน ก่อนที่ไฟจะโน้มตัวลงใช้ปากอุ่นร้อนครอบงับที่ยอดอกสีหวานเพื่อปลุกเร้า เขาตะโบมจูบดูดงับสลับไปมาซ้ายขวา พร้อมกับมือหนาบีบเคล้นเต้าอวบอย่างเมามัน คนตัวเล็กนอนบิดเร้าอยู่ใต้ร่าง ในขณะที่ไฟค่อย ๆ ขยับเอวสอบใบหน้าหวานแดงระเรื่อ ปรือตามองส่วนที่สอดประสานกันเข้าออก ตัวตนขนาดใหญ่ของเขาผสานเข้าหาช่องทางรักของเธอจนรวมเข้าเป็นหนึ่งเดียว สะโพกแกร่งเริ่มขยับเข้าออกเนิบนาบอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่ไฟจะใช้สองมือรั้งเอวบางไว้แน่นแล้วรัวกระแทกกระทั้นอย่างสุดกลั้น กระหน่ำลึกเข้าไปใจกลางร่างเธออย่างเอาเป็นเอาตาย ให้สาสมกับที่เขาคิดถึงเรือนร่างที่แสนหวานมาหลายวันเป็นจังหวะเดียวกับที่ไฟเงยหน้าขึ้น สองสายตาสบตากัน"แรงอีกได้ไหม""ครับได้อยู่แล้ว" ริมฝีปากหยักยิ้มร้ายก่อ
Bad Engineer 48 - ฉันรักเธอ NC++@คอนโดไฟสองแมทต์ที่เหลือไฟไม่ได้แข่งต่อ แต่ยกให้เป็นหน้าที่เพลิงช่วยแข่งแทน เพราะตอนนี้เขามีสิ่งที่สำคัญกว่านั้นรถยังต้องการการบำรุงรักษาด้วยน้ำมันหล่อลื่นนานเท่าไหร่ ร่างกายของเขาก็เช่นกัน มันต้องได้รับการเยียวยาและบำรุงรักษาจากเธอมีอา ได้เวลาแล้วที่ต้องถ่ายน้ำมันเครื่องและเติมเชื้อเพลิงให้กับร่างกายเมื่อมาถึงคอนโดไฟช้อนร่างมีอาขึ้นมาอุ้มพาเธอเดินไปยังห้องนอนในทันที เขาวางคนตัวเล็กลงบนที่นอนนุ่มอย่างเบามือ ก่อนที่จะขยับขึ้นเตียงตามมาคล่อมเธอให้อยู่ใต้ร่างของเขา“ฉันรักเธอนะ มีอา” ดวงตาคู่คมมองสบนัยน์ตาคนตรงหน้า ก่อนจะไล่สายตาไปที่ริมฝีปากระเรื่อสีชมพูระเรื่อก่อนจะกดจูบเบา ๆ แล้วผละออกมา“แล้วเธอละ”“ฉันก็...” ดวงตากลมโตคูหวานสีน้ำตาลอ่อนกะพริบถี่สบสายตากับไฟจนใบหน้าหวานเขินอายแดงระเรื่อ“ก็?” คิวเข้มเลิกคิ้ว ลุ้นฟังกับคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ“รักนาย เหมือนกัน”มีอาเอ่ยพูดพร้อมกับรอยยิ้มน้อย ๆ พอ ๆ กับที่ไฟยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจกับคำตอบที่ได้รับ แทบไม่อยากเชื่อหูตัวเองว่ามีอาจะรู้สึกเหมือนกับที่เขารู้สึก แต่เธอก็ให้คำตอบที่เขาอยากฟังแล้ว“มีอา”“อื้อ
Bad Engineer 47 - เป็นห่วงด้วยเหรอ?เสียงรถแข่งในสนามหมุนเสียหลักชนกับแท่นของสนามดังสนั่น มีอาลุกขึ้นยืนมองภาพที่เห็นด้วยความตกใจ หัวใจดวงน้อยเต้นถี่แรงเมื่อเห็นควันฟุ้งโขมงออกมาจากห้องเครื่องด้านหน้ากระโปรงรถพังยับด้วยแรงที่ไปกระแทกกับขอบกั้น“ไฟ!” เธอเรียกชื่อเขามือเรียวเล็กสั่นเทายกขึ้นมาปิดปากก่อนจะเคลื่อนไปเกาะกุมที่หน้าอก รู้สึกเหมือนหัวใจเจ็บแปลบราวกับมันจะหยุดเต้นเสียให้ได้ มีอาดึงสติตัวเองกลับมาก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องกระจกไปยังสนามแข่งเพื่อไปยังที่เกิดเหตุทันทีเสียงผู้ชมที่อยู่ในอัฒจันทร์และขอบสนามภายนอกฮือฮาจนฟังไม่ได้ศัพท์ แต่สมองมีอากลับอื้ออึงมากกว่าเสียงฮือฮานั่น“ไฟ นายอย่าเป็นอะไรนะ!”ตลอดทางที่วิ่งเข้าไปข้างสนาม เธอได้แต่ภาวนาให้เขาปลอดภัย“เข้าไปไม่ได้นะครับมันอันตราย” เจ้าหน้าที่สนามพยายามกันมีอาและผู้คนรวมถึงบรรดาสื่อมวลชนที่พยายามเข้าไปในพื้นที่เกิดเหตุ เนื่องจากยังไม่ได้รับอนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้าไปในสนามได้ทั้งนั้น"ต้องรอเจ้าหน้าที่สนามเข้าไปสแตนด์บายเคลียร์พื้นที่ให้มีความปลอดภัยเรียบร้อยก่อนครับ" ซึ่งตอนนี้ยังจัดว่าเป็นพื้นที่อันตราย หากรถแข่งได้รับความเสี
Bad Engineer 46 - อย่าทำตัวไม่มีเหตุผล“เอาน่า ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก” พายุถอนหายใจพลางส่ายหัวไปมา จะว่าไปไอ้ไฟก็เกินไปติดปากเสียควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้ ส่วนผู้หญิงอย่างมีอาก็ใช่จะยอมไฟง่าย ๆ ซะที่ไหน เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่คอยมาตามใจจ๊ะจ๋า มันเหมือนอย่างคนผ่าน ๆ มา“มึงดูไอ้ยุ ดูไอ้เหี้ยนั่น ดูมันแม่งพยายามกวนประสาทกูอยู่” ไฟตวัดสายตามองไปที่มีอากับอาร์ตที่ยืนอยู่ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะจงใจวางมือมันบนหัวของมีอาแล้วโยกไปมาเหมือนหยอกล้อ ราวกับจงใจให้ไฟเห็นอย่างไรอย่างนั้นแม่ง... มันจะเกินไปแล้ว เขายังไม่เคยทำแบบนี้กับเธอเลยพรึบ!“กลับ! กูไม่แดกแล้วแดกไม่ลง” ว่าจบไฟก็ลุกขึ้นเดินออกจากร้านไปทันที เขามีความอดทนไม่มากพอที่จะเห็นภาพบาดตาเหล่านั้นโดยไม่รู้สึกอะไร ลองถ้าเป็นเมื่อก่อนบอกได้เลยว่าร้านนี้คงพังยับอย่างที่เขาขู่กับมีอาก่อนหน้านี้แน่แต่ตอนนี้เหรอ...แค่เธอโกรธ...เขาก็รู้สึกเซ็งตัวเองสุด ๆ แล้ว @หลังเลิกเรียนมีอาเดินลงมาจากอาคารตามเวลาที่ไฟมักจะมารับเธอเหมือนทุกวัน ถึงวันนี้เมื่อตอนเที่ยงเธอจะพลั้งปากบอกจะไฟไปแล้วว่าเธอรำคาญและไม่ให้ไฟมารับ แต่สุดท้ายพอลงมาถึงด้า
"เอางั้นเหรอ""ค่ะ ตามนั้น" ฉันยิ้ม ก่อนจะยื่นมือไปแย่งถาดอาหารในมือของพี่อาร์ตมาในทันที ขืนพี่เขายังมัวแต่เกรงใจอยู่อย่างนี้ ลูกค้าได้รอนานกว่าเดิมแน่ “พี่อาร์ตค่ะ แล้วถาดนี้เสิร์ฟโต๊ะไหนคะ” นานาตรงเข้าไปรับถาดเครื่องดื่มจากบาร์น้ำที่เพิ่งทำเสร็จ พี่อาร์ตหันไปมองนานาแล้วก็ยิ้มแล้วหันมามองหน้าฉัน"พี่โคตรเกรงใจเรากับเพื่อน"นั่นไง พี่อาร์ตเกรงใจนานาจริง ๆ ด้วย"เล็กน้อยค่ะ เพื่อนมีอาเค้าอยากช่วยพี่อาร์ตตั้งนานแล้วนางเป็นคนน่ารักมีน้ำใจแบบนี้ตลอดแหละ" อวยเพื่อนตัวเองอีกหนึ่งกรุป จนพี่อาร์ตได้แต่ยิ้มเขิน ๆ ก่อนที่เขาจะก้มดูบิล“เอห้าครับนานา” เขาหันไปบอกนานาพลางยิ้มให้ นางงี้หน้าบานยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เข้าใจแหละนางรักเค้าาาา ทำไงได้ เพื่อผู้ชายที่เราแอบรักต้องอดทน“ของมีอา เสิร์ฟโต๊ะบีสี่ครับ”"โอเคค่า" ค่อนชั่วโมงที่เราสองคนช่วยพี่อาร์ตเสิร์ฟอาหารกันพักใหญ่ จนลูกค้าเริ่มบางตาเพราะว่าใกล้บ่ายโมง ฉันกับนานามายืนรอรับอาหารที่เคาน์เตอร์เพื่อเตรียมเสิร์ฟโต๊ะถัดไป“เออ...แก ฉันว่าแกไปเสิร์ฟโต๊ะ A7 เองดีกว่า” อยู่ ๆ นานาก็ทำหน้าแหยมองฉัน ก่อนจะส่งบิลโต๊ะ A7 พร้อมถาดอาหารมาให้ ที่“เค ไม่มีปัญห