เช้าวันต่อมาไรอันที่พึ่งได้นอนไปเพียงชั่วโมงกว่าๆค่อยๆปรือตาตื่น เมื่อมีสายเรียกเข้าดังขึ้นไม่ขาดสาย ก่อนจะจับร่างเล็กของเพชรพราวที่นอนกอดทับเขาอยู่ออกอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวเธอจะตื่น ก่อนจะลุกเดินไปควานหาโทรศัพท์เครื่องจิ๋วในกระเป๋ากางเกงที่กองอยู่บนพื้น“ฮัลโหล...”เสียงงัวเงียเอ่ยออกไปเมื่อกดรับสายโดยไม่ได้ดูเลยสักนิดว่าใครโทรมา เมื่อคงมีไม่กี่คนที่กล้าโทรจิกเขาขนาดนี้“ไรอัน! นี่แกทำอะไรลงไปห๊ะ! ฉันให้แกไปดูงานไม่ใช่ไปไล่คนออกมั่วซั่วแบบนั้น ยกเลิกตารางงานของแกแล้วกลับมาที่สำนักงานใหญ่เดี๋ยวนี้เลย”ไรอันถึงกับเอาหูออกห่างจากโทรศัพท์เมื่อเสียงของคุณไบรอันดังแทบทะลุออกมาด้านนอก“อะไรกัน ผมก็แค่ทำตามหน้าที่ ไหนบอกให้อำนาจผมเต็มที่ไง”
“นายครับ ทางทีมงานของเรารายงานเข้ามาแล้วว่าจัดการทางนั้นเรียบร้อยแล้ว นายจะให้ตามมาเลยรึเปล่าครับ”ทางด้านไรอัน เช้าวันนี้เขาต้องเข้าตรวจอีกสาขาหนึ่งที่จังหวัดขอนแก่นก่อนที่เตชินจะหันมารายงานในขณะที่กำลังนั่งรถไปที่โรงพยาบาลสาขา“อืม ตามมาเลยจะได้เสร็จไวกว่าเดิม”“ครับ”สองหนุ่มคุยกันเสร็จก็พากันเงียบไม่ได้สนใจเลขาสาวที่ตอนนี้มีคำถามในหัวเต็มไปหมด เธออุตส่ามาทำงานกับเขาถึงที่นี่แต่เธอกลับไม่ได้ข้อมูลของมาเฟียหนุ่มเพิ่มเติมเลยสักนิด“ตอนไหนฉันจะเข้าใจในสิ่งที่พวกคุณพูดกันสักที นี่ฉันก็เป็นเลขานะ ถ้าไม่ไว้ใจกันขนาดนี้ ฉันลาออกก็ได้นะ”อยู่ดีๆเพชรพราวก็พูดขึ้นอย่างน้อยอกน้อยใจจนสองหนุ่มพากันหันมามอง ไม่ใช่ว่าไม่อยากบอกแต่พวกเขายังไม่ไว้ใจหญิงสาวต่างหาก เมื่อเธอเล่นทำให้เขาหยุดสงสัยไม่ได้ทั้งค
“ทำไมคุณต้องมาด้วย รู้ไหมว่าคุณพ่อโหดขนาดไหน กลับไปก่อนเถอะ คุณต้องถ่ายละครไม่ใช่เหรอ เอาไว้ฉันคุยกับคุณพ่อก่อน แล้วจะพาคุณมาเจออีกที”“ไม่เอา คุยแล้วค่อยไปก็ได้ ผมเป็นพระเอก ไปสายนิดหน่อยไม่มีใครกล้าว่าหรอก”ทางด้านไรอากับเจสัน ตอนนี้กำลังนั่งเถียงกันอยู่ในรถเมื่อเจสันยืนยันว่าจะมาหาบิดาของเธอให้ได้ เมื่อคุณไบรอันส่งข้อความบังคับให้เธอมาหาที่สำนักงานใหญ่“ถ้าอย่างนั้นฉันก็ช่วยอะไรคุณไม่ได้นะ บางทีหน้าหล่อๆของคุณอาจใช้ทำมาหากินไม่ได้อีก”“มีเมียรวยไม่กลัวหรอก คุณเลี้ยงผมได้สบาย”“นี่คุณ! ใครเป็นเมียคุณห๊ะ!”“เรานอนด้วยกันสองคืนแล้ว และเราก็มีความสุข อื้อๆๆๆๆ”“หยุดเลยนะคนบ้า! ไปก็ไปลงจากรถได้แล้ว”ไรอายกมือขึ้นปิดปากของเจสันทันที เมื่อเขาดันพูดอะไรแบบนั้นจนเธอเขินอายไปหมดแล้วก่อนจะรีบลงจากรถไปทันทีทำเอาชายหนุ่มได้แต่มองตามอย่างสุขใจ ไม่นึกว่าเธอจะน่ารักได้มากมายขนาดนี้“นั่นมัน...เจสัน! เจสันจริงๆด้วย”“อ๊าย! ตัวจริงหล่อกว่าในทีวีอีกนะแก”“เจสัน! ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ”“ฉันเป็นแฟนคลับ ขอลายเซ็นหน่อยได้ไหมคะ”พอทั้งสองเดินเข้ามาในตึกสูงเสียงกรี๊ดของสาวๆก็ดังขึ้นทันทีที่เห็นเจสัน ดาราห
“เจสัน!!! อ๊าย!ไปทำอะไรมา ทำไมหน้าตาถึงแตกมาอย่างนั้น โอ๊ย! ไม่รู้รึไงว่ามันมีค่ามากมายขนาดไหนห๊ะ!”เสียงหวานแหววดังขึ้นทันทีที่เจสันเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวเมื่อหน้าตาของดาราหนุ่มบวมช้ำจนเห็นได้ชัด“พอดีผมมีปัญหานิดหน่อย พอจะปิดรอยพวกนี้ได้ไหม”“ก็ต้องพอกหนาๆ ว่าแต่ไปมีเรื่องกับใครมาบอกพี่ เดี๋ยวพี่จะจัดการให้”“พ่อของไรอาน่ะ ตอนนี้เคลียร์กันเรียบร้อยแล้ว”“อุ๊ย! นี่ว่าที่พ่อตาโหดขนาดนี้เยเหรอ จะไหวไหมเนี่ยเจสัน”“อืม ไหวสิ ผมไม่ถอยหรอก”หวานแหววได้แต่มองดาราหนุ่มอย่างเห็นใจเมื่อนี่เป็นครั้งแรกที่เห็นเจสันเป็นอย่างนี้ สงสัยครั้งนี้จะจริงจังมาก ขนาดยอมเจ็บตัวก็ยังไม่คิดหยุด เธอคงได้แต่ช่วยเป็นกำลังใจให้อยู่ห่างๆ“พวกนั้นพึ่งเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมเมื่อตอนบ่ายครับนาย น่าจะตามมา แต่ผมไม่แน่ใจว่ามันจะรู้รึเปล่าว่าเราพักอยู่ที่นี่”“อืม แล้วพวกด้านนอกนั่นนายใหญ่ส่งมาใช่ไหม”“ครับ พวกนั้นคนของเรา”“อืม งั้นนายไปพักเถอะ พรุ่งนี้ต้องไปต่ออีก”“ครับ”ไรอันบอกขึ้นก่อนจะเดินกลับเข้าห้องพักไป ซึ่งวันนี้เขาต้องนอนคนเดียวเพราะเพชรพราวยืนยันว่าจะนอนอีกห้องซึ่งเขาก็ยอมตกลงเมื่อคิดว่าเธอคงมีเรื่องอื่นต้
“เอ่อ ขอโทษนะคะ พอดีทีมงาน...”“ให้เข้ามาเลย ส่วนคุณ...จะเข้าหรือไม่เข้าก็ได้”เพชรพราวเดินเข้ามาทันทีที่เห็นคุณไบรอันเดินหน้าตาไม่รับแขกออกจากห้องไป เธอเลยเดินเข้ามาเพื่อบอกว่าตอนนี้ทีมงานที่ตามไปทำงานที่สาขาพึ่งเดินทางมาถึง และก็ขอเข้าพบไรอันเพื่อรายงานการทำงาน“ค่ะ...”เพชรพราวตอบรับออกมาอย่างน้อยใจ ก่อนจะเดินหันหลังออกไปเพื่อบอกให้พวกด้านนอกเข้ามา และพอประตูห้องทำงานของไรอันปิดลงหญิงสาวก็ได้แต่นั่งห่อเหี่ยวเหมือนเดิม“ทำไมมันรู้สึกว่าไม่อยากทำอะไรเลย...แล้วทำไมเราจะเข้าไปฟังด้วยไม่ได้ เราเป็นเลขานี่น่า”พอนึกได้เพชรพราวก็ตัดสินใจลุกเดินเข้าไปในห้องทำงานของไรอันทันทีจะมองทำไม ทำเป็นหูหนวกตาบอดไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้เลยรึไงอีตาบ้าเอ้ย!พอเดินเข้าไปทุกสายตาต่างหันมาจับจ้องที่หญิงสาวจนอดประหม่าไม่ได้ ก่อนจะเดินไปนั่งที่ว่างซึ่งมันก็ดันข้างไรอันอีก จากนั้นเพชรพราวก็เริ่มตั้งสติแล้วฟังทีมงานที่ไรอันเคยบอกว่ายอดเยี่ยมรายงานถึงการทำงานเกือบเดือนตามสาขาต่างๆโอ้วแม่เจ้า นี่มันสุดยอดอัจฉริยะทั้งนั้นเลยรึเปล่าเนี่ย ทำไมถึงละเอียดรอบคอบแถมยังพูดแต่เรื่องระดับบริษัทยักษ์ใหญ่ในต่างประเทศเขาทำกัน
“คุณเป็นบ้าไปแล้วรึไง! ปล่อยฉันนะ คุณ!”ทางด้านเพชรพราวตอนนี้เจ็บข้อมือจนแทบทนไม่ไหวเมื่อไรอันบีบมันแน่นจนแทบแตกหัก ก่อนจะอดเหลือบไปมองอีกคนที่นอนหมดสติหน้าตาบวมช้ำจนดูไม่ได้อย่างนึกสงสาร เธอไม่น่าใช้เขาเป็นเครื่องมือในการประชดเลยจริงๆ“หึ! ยังกล้ามองมันอีกเหรอ เธอกล้ามากเพชรพราวที่ท้าทายฉันแบบนั้น”ไรอันกัดฟันพูดออกมา เขาไม่นึกว่าแผนการที่วางไว้จะเป็นแผนการที่เอาไว้ทำลายเขาโดยเฉพาะ จากที่อยากพิสูจน์ความรู้สึกของหญิงสาวนั้นตอนนี้ความรู้สึกของเขากลับดูชัดเจนจนเขาเองแทบไม่อยากยอมรับมัน“คุณมันบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”เพชรพราวบอกขึ้นพร้อมกับยกขาขึ้นเพื่อหวังทำลายจุดอ่อนของเขาแต่ไรอันรู้ทันจับขาเล็กเอาไว้พร้อมกับดึงเข้าหาตัวเขาอย่างรวดเร็ว“จำเอาไว้ ว่าห้ามแตะต้องใครอีก!”พอสิ้นสุดคำพูดปากร้อนก็กดจูบลงมาที่ปากเล็กอย่างรวดเร็วและรุนแรงจนเพชรพราวได้กลิ่นคาวเลือดจากปากของเธอ“อื้อๆๆๆๆๆๆ อ่อย อื้อออ ไอ้อ้า! อื้ออ”เพชรพราวพยายามร้องห้ามในลำคอและใช้ทุกแม่ไม้วิธีต่อสู้ดิ้นรนเพื่อให้เขาปล่อย แต่ร่างสูงแข็งแกร่งอย่างกับเหล็กแทบไม่สะท้าน ความโกรธนั้นมีมากจนเขาไม่สนใจความเจ็บปวดทางร่างกายเลยแม้แต่
“นายครับ ตอนนี้ลูกน้องของไอ้ไรอันกำลังตามหาตัวมันครับ แสดงว่าตอนนี้ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน นายจะให้ทำยังไงต่อครับ”“พวกมึงยังตามมันอยู่ใช่ไหม”“ครับ มันอยู่ที่โรงแรมครับนาย”“แสดงว่าไม่มีคนคุ้มกันมัน งั้นจัดการได้เลย เอาให้ตาย เพราะถ้ามันไม่ตายรับรองมึงได้ตายแทนแน่”“ครับ”พอวางสายยิ้มร้ายก็ปรากฏขึ้น เดชาที่รอโอกาสมาเป็นเดือนไม่นึกว่าอยู่ดีๆมันก็ถึงเวลาที่เขารอคอยก่อนจะยืนขึ้นแล้วสั่งออกมา“ไปรวบรวมคนมาให้หมด ฉันจะไปถล่มคาสิโน เอาให้ยับอย่าให้เหลือซาก มันจะได้จำไว้ว่าอย่ามากร่างกับกูอีก”พอสั่งเสร็จเดชาก็เดินยิ้มอย่างมีความสุขออกไปเมื่อเหลือแค่จอห์นคนเดียวและแก่ขนาดนั้นคงทำอะไรเขาไม่ได้ เสือเฒ่าที่ใ
ทางด้านไรอัน ตอนนี้กำลังเดินลงจากเฮลิคอปเตอร์ด้วยร่างกายที่เรียกได้ว่าอ่อนแรงเต็มทน เมื่อเขาได้รับการรักษาห้ามเลือดเพียงอย่างเดียวก่อนที่จะมาถึงที่นี่“นายใหญ่เป็นยังไงบ้าง รายงานมาให้หมด”“ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วแต่ยังอยู่ในห้องไอซียูเพราะท่านอายุเยอะและมีภาวะแทรกซ้อนหลายโรคครับ น่าจะต้องรอดูอาการไปอีกสักพัก”“อืม ส่งคนไปคุ้มกันอย่าให้มีใครที่ไม่ใช่หมอและพยาบาลเข้าไปเด็ดขาดจนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย”“ครับนาย แล้วก็...”พอได้ยินประโยคสุดท้ายจากปากของลูกน้อง ไรอันถึงกับรีบถลาเดินออกไปทันที“มาทำอะไรที่นี่...ผมถามว่ามาทำอะ อ๊ะ! อะไรที่นี่!”ไรอันตะโกนถามเสียงดังทันทีที่มาถึงคาสิโนแล้วพบร่างสูงใหญ่ของคุณไบรอันที่นี่“ฉันควรถามแกมากกว่านะสภาพแบบนี่จะมาเป็นภาระเพิ่มอีกรึไง...พาไปหาหมอ”“ไม่! พ่อต่างหากที่ต้องกลับไป ผมจัดการเองได้”คุณไบรอันบอกขึ้นแต่ไรอันก็ดื้อหัวชนฝาจนคนเป็นพ่อถอนหายใจออกมา“สภาพแกเป็นแบบนี้แล้วแกจะไปทำอะไรใครได้ เดี๋ยวฉันจัดการเอง”“ผมจัดการ...”“บอกให้ไปหาหมอไง! พาออกไปเดี๋ยวนี้! ก่อนที่ฉันจะจัดการพวกแกรายตัว พาไปสิวะ!!!!”คุณไบรอันตะโกนสั่งออกมาสุดเสียงจนพวกที่ยืนอยู่ร
หนึ่งเดือนหลังจากนั้น เพชรพราวก็ต้องพาเด็กๆบินกลับประเทศไทย เมื่อไรอันถูกบังคับให้กลับไปทำงานหลังจากสองอาทิตย์แรกที่เด็กๆเกิดมา เพราะมันร่วมเดือนแล้วที่ชายหนุ่มบินไปที่อเมริกา และเมื่อไรอันบินกลับมา คุณปู่ คุณย่าและคุณตาก็อาสาอยู่เลี้ยงเด็กๆอยู่ที่โน่นจนกระทั่งกลับมาประเทศไทยพร้อมกันในวันนี้ เพราะคุณพ่อลูกสามทนคิดถึงลูกๆไม่ไหว ขู่เช้าขู่เย็นว่าจะลาออกจากบริษัทจนสุดท้ายเพชรพราวทนคำรบเร้าไม่ไหวพาเด็กๆบินกลับมาอยู่ที่ประเทศไทย“อ๊าย!!! นี่มันพี่ไรอันตอนเด็กๆนี่คะ มาให้คุณอาอุ้มหน่อยสิหนุ่มๆ โอ๊ย อุ้มใครดีเนี่ย เหมือนกันไปหมดเล้ยยยย”พอมาถึงบ้าน ไรอาที่รอรับอยู่ถึงกับกรี๊ดกร๊าดออกมาด้วยความตื่นเต้น เมื่อเธอโดดงานที่โรงพยาบาลมารออยู่บ้านร่วมชั่วโมงแล้ว ก่อนจะวิ่งไปรับเอาหนึ่งในสามมาอุ้มอย่างแสนตื่นเต้นดีใจที่สุดท้ายก็ได้เจอหลานๆตัวจริงๆสักที“หึหึหึ ไรอันก็เหมือนไรอานั่นแหละน่า ทำเป็นพูดไป ถ้าเอารูปมาเทียบกันแม่นึกว่าแฝดห้าเลยล่ะ&rd
“อ่าว คุณมนัสครับ จะรีบร้อนไปไหนครับนั่น”“อ่าวคุณไบรอัน! มาทำอะไรครับ ขอโทษทีพอดีผมรีบ เมื่อกี้ยัยพราวโทรมาบอกว่าคลอดลูกแล้ว”“อะไรนะ!!! หนูพราวคลอดลูก!! แล้วนี่กำลังจะไปโน่นเหรอครับ ผมไปด้วยๆ เดี๋ยวโทรบอกให้ภรรยาผมออกมาเลย แล้วไปยังไงครับ”“ผมจองตั๋วเอาไว้หนึ่งทุ่ม”“ไม่ต้องๆเอาเครื่องส่วนตัวไปเลยเดี๋ยวผมให้คนจัดการให้ โอ๊ย นี่พึ่งคลอดเหรอครับ”“เดี๋ยวไปคุยกันบนรถดีกว่าครับ”ทั้งคุณปู่และคุณตาแทบทำอะไรกันไม่ถูก เมื่อตื่นเต้นดีใจจนเนื้อเต้นพากันรีบเดินตรงไปที่รถของคุณไบรอันที่คนขับยังจอดรออยู่หน้าตึก ดีที่เขากับภรรยาพึ่งไปเที่ยวมาเมื่อสองเดือนก่อนแต่ทำวีซ่ายาวเป็นปีเลยไม่จำเป็นต้องทำวีซ่าใหม่กัน
“พราว!!! เธอ...ทำไมเธอไม่โทรบอกฉันเลยยัยเพื่อนบ้า ฮึก รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแทบแย่ ฮือ...”สองวันหลังจากที่เพชรพราวคลอดลูก เจสิก้าที่พึ่งได้รู้เรื่องจากแอนนารีบกลับมาทันทีเมื่อพยายามติดต่อเพชรพราวเท่าไหร่ก็ไม่มีคนรับสาย เลยโทรมาหาแอนนาและก็ได้รู้ว่าเพชรพราวอยู่ที่โรงพยาบาลเธอเลยหนีงานกลับมาทันที“เจสซี่...มาได้ยังไงไหนว่าไปอีกสองอาทิตย์ไง”เพชรพราวที่ยกมือขึ้นโอบกอดร่างของเพื่อนสนิทที่โถมเข้าหาพร้อมกับถามขึ้นอย่างนึกแปลกใจ“ก็ฉันโทรหาเธอแล้วไม่ยอมรับสายเลยโทรหาแอนนาน่ะสิ แล้วเป็นยังไงบ้าง หลานๆของฉันด้วย”“ปลอดภัยดี คุณพยาบาลพึ่งพากลับไปที่ห้อง น่าจะพามาอีกทีหกโมงเย็นน่ะ”“ฮือๆๆ ฉันเป็นห่วงจนแทบบ้ารู้ไหม...เจ็บมากไหม”“อือ แต่ตอนนี้ไม่เจ
“อ๊ะ! อื้อ...ทำไมวันนี้ดิ้นแรงนักล่ะลูก ตื่นเต้นที่ได้เจอคุณปู่กับคุณย่าเหรอครับ อู้ย...”พอวางสายจากบิดาไป เพชรพราวก็ต้องครางออกมาอย่างรู้สึกเจ็บเมื่อลูกๆของพากันพร้อมใจกันดิ้นจนหน้าท้องนูนเด่นขึ้นลงอย่างเห็นได้ชัด หญิงสาวพยายามลูบท้องเพื่อให้เด็กๆสงบลงเหมือนทุกครั้ง แต่ดูท่าจะไม่ฟังกันเลย เมื่อยิ่งดิ้นหนักเข้าไปใหญ่ จนเพชรพราวแทบทนไม่ไหว ตอนนี้เธอเจ็บจนเหงื่อแตกไหลอาบลงตามไรผมเมื่อเริ่มเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ“ระ...ไรอัน อื้อออออ ไรอัน อ๊ะ! อื้อ ไรอัน...ระ...ไรอัน...”เสียงแหบโหยโรยแรงพยายามร้องเรียกไรอันที่ตอนนี้กำลังยุ่งอยู่กับการทำอาหารเย็นให้เธอ เมื่อเธอบอกว่าอยากทานสปาเก็ตตี้ฝีมือเขาอีกไรอัน...ขอร้อง...เข้ามาที เพล้ง!!!!เพชรพราวที่เจ็บจนหมดแรงพยายามภาวนาให้ไรอันเข้ามาเร็วๆก่อนที่เธ
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา“คุณว่าอะไรนะ! สะ...สาม ไรอันมีลูกแฝดสามเนี่ยนะ!!!!”กลับมาทางด้านคุณมิรันหลังจากที่ไรอันบินไปหาเพชรพราว เธอพยายามติดต่อแต่ก็ติดต่อไม่ได้ เลยตัดสินใจบอกผู้เป็นสามีถึงความลับที่เธอเก็บเอาไว้ เพื่อปรึกษาว่าควรทำยังไงต่อดี และพอคุณไบรอันได้ฟังในทีแรกถึงกับลุกขึ้นตะโกนออกมาเสียงดังลั่นจนไรอาที่พึ่งเดินเข้าบ้านเพราะมารดาโทรตามก็รีบวิ่งเข้ามาตามเสียงของบิดา“มีอะไรคะคุณพ่อ! เสียงดังไปถึงหน้าบ้านเลย เป็นอะไรกันคะ!”“กะ...ก็แม่ของลูก...แม่ของลูกบอกว่ามีแฝดสาม...”“ห๊ะ!! คุณแม่ท้องแฝดสามเลยเหรอคะ!!! เป็นไปได้ยังไง...ไหนว่าประจำเดือนหมดไปแล้ว...”คุณมิรันถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับกับความเหมือนของสองพ่อลูกคู่นี้ ก่อนจะยกมือห้ามเสียงที่กำลังจะเปล่งออกมาให้รำคาญหัวใจอีก
“อื้ออออ อึดอัด...”เช้าวันต่อมา เพชรพราวที่รู้สึกรำคาญดิ้นไปมาก่อนจะนิ่งไปอีกครั้งเมื่อไรอันค่อยๆยกแขนที่เขากอดเธอเอาไว้ออก ร่างใหญ่ลุกออกจากเตียงอย่างแผ่วเบา ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำเพื่อล้างหน้าแปรงฟัน พอเสร็จชายหนุ่มก็เดินออกไปที่ครัวเพื่อดูว่ามีอะไรที่สามารถเป็นอาหารให้เขากับเธอได้ ก่อนจะเจอเส้น ที่ใช้ทำสปาเก็ตตี้และวัตถุดิบทุกอย่างครบครันเขาเลยลงมือทำทันที เพราะแต่ก่อนเขาก็ทำกินเองบ่อยๆเมื่อตอนไปเรียนที่อังกฤษตุ๊บ!!!“คุณเป็นใคร! เข้ามาในนี้ได้ยังไง!”แอนนาที่พึ่งเข้ามาทำงานตกใจถึงกับปล่อยนมบำรุงครรภ์ที่ซื้อติดมือมาหล่นลงพื้นเมื่อเจอเข้ากับไรอันในร่างเกือบเปลือย มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างเอาไว้ ร่างอวบมองซ้ายมองขวาก่อนจะรีบวิ่งตรงไปที่ห้องนอนของเพชรพราวและพบว่าเธอยังปลอดภัยดีก็ถอนหายใจออกมา“ตกลงคุณเป็นใคร เข้ามาทำอะไรที่นี่ แล้วเข้ามาได้ยังไง”แอนนาถามออกมาชุดใหญ่ เมื่อมองดูรอบๆพบว่ามันไม่ได้มีอะไรหายไปหรือแตกหัก แสดงว่าเขาไม่ใช่คนร้าย ส่วนไรอันก็ตกใจไม่แพ้กันเมื่อเขาลืมไปเสียสนิทว่าแอนนาต้องเข้ามาทำงานที่นี่“เอ่อ คือ...ผม เอ่อ...”“อ่าว สวัสดีค่ะแอนนา มีอะไรกันรึเปล่าคะ”
“นายครับ มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ...”เตชินที่เดินตามไรอันถามขึ้นอย่างแปลกใจกับท่าทีของเจ้านายหนุ่ม หลังจากออกมาจากห้องทำงานของคุณมนัสได้พักใหญ่ๆไรอันก็เดินเหมือนกับว่าไร้วิญญาณในมือถือกรอบรูปอันเล็กเอาไว้จนเตชินที่ทั้งแปลกใจและสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้านายของเขากันแน่อดถามขึ้นไม่ได้“นายครับ นั่นมัน เอ่อ ห้องทำงานไปทางนี้ครับ”“หือ? อือ...”“เป็นอะไรของเขาล่ะเนี่ย หรือว่าคุณมนัสพูดอะไรมา แต่ไม่น่าจะทำให้นายเป็นอย่างนี้ได้นี่”ยิ่งคิดเตชินยิ่งสับสน เมื่อนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นไรอันเป็นแบบนี้ ก่อนไรอันจะเดินเข้าไปในห้องทำงานแล้วบอกไม่ให้ใครรบกวนเป็นอันขาด“มันเกิดอะไรขึ้น...ทำไมเธอถึง...”ชายหนุ่มยกรูปที่ขอยืมมาจากคุณมนัสขึ้นดู มันเป็นเพียง
“จะไม่กลับไปกับพ่อจริงๆเหรอ ท้องโตอย่างนี้แถมไม่มีคนดูแลอีก กลับไปกับพ่อเถอะนะ”“พราวดูแลตัวเองได้ค่ะไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เจสซี่ก็อยู่ คุณพ่อน่าจะอยู่เล่นกับหลานๆนานกว่านี้หน่อย ตั้งแต่คุณพ่อมาเด็กๆก็ไม่ค่อยเกเร...คุณตาจะกลับแล้วบอกลาคุณตาสิครับ”“อุ๊ย ดิ้นกันใหญ่เลย ฮ่าฮ่าฮ่า เดี๋ยวตาจะบินมาบ่อยๆนะ อย่าดื้ออย่าซนให้มันมากนักไอ้เสือน้อยของตา เข้าใจไหมครับ”“ฮึก คุณพ่ออ่ะ อย่าทำให้พราวร้องไห้สิคะ ไม่ต้องกลับได้ไหมคะ พราวคิดถึงคุณพ่อแล้ว”“โธ่ เด็กขี้แย จะเป็นแม่คนแล้ว”คุณมนัสดึงร่างอวบของบุตรสาวเข้ามากอดพลางน้ำตาซึมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่อในตอนนี้ไม่ใช่มีแค่ลูกสาวเขาคนเดียวแล้วแต่ยังมีหลานน้อยเพิ่มมาอีกสามคน แล้วจะไม่ให้เขาห่วงเพิ่มเป็นทบเท่าทวีคูณได้ยังไง“เดี๋ยวจะถ
หนึ่งวันหลังจากนั้นคุณไบรอันก็ถูกส่งตัวไปรักษาที่กรุงเทพฯพร้อมกับจอห์นส่วนไรอันต้องสะสางเรื่องที่คาสิโนและต้องให้ความร่วมมือกับพวกตำรวจสากลที่ต้องการตรวจสอบธุรกิจของเขารวมทั้งบริษัทผลิตอาวุธอีก เลยทำให้วุ่นกันไปหมดเพราะพอที่นี่เสร็จต้องบินไปที่อังกฤษอีก ไรอันแทบไม่ได้หยุดพัก เมื่อจอห์นตัดสินใจแล้วว่าจะขายคาสิโนทิ้งเหลือเอาไว้แค่บริษัทที่อังกฤษ ส่วนไรอันตกลงแล้วว่าจะกลับมารับช่วงต่อที่โรงพยาบาล เมื่อไรอาไม่ยอมที่จะขึ้นบริหารที่นั่น ก็คงเหลือเพียงแต่ชายหนุ่มที่ต้องกลับไปรับตำแหน่งต่อจากบิดา“นายครับ ทีมงานจากประเทศไทยพึ่งกับมาถึง น่าจะเข้ามาทำงานกันพรุ่งนี้”“อืม แจ้งไปทางตำรวจสากลให้เข้าตรวจพรุ่งนี้ได้เลย ส่วนเรื่องที่ฉันให้ไปสืบเป็นยังไงบ้าง”“ไม่มีข้อมูลหรือข่าวของเธอเพิ่มเติมเลยครับนาย คุณมนัสไม่ได้ติดต่อหรือไปหา ส่วนที่อเมริกาก็ไม่มีครับยากมากที่จะหาข้อมูลของเธอที่นั่น เพราะแทบไม่มีใครพูดเรื่องส่วนตัวกันเลย บอกแค