LOGINShare
KABANATA 1: SIMULA
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56SABRINA’S POV
Hingal na hingal akong sumakay sa elevator ng kompanyang pinapasukan ko. Nahuli kasi ako ng paggising kaninang umaga dahil napuyat ako kagabi. Gosh, mapapagalitan na naman ako ni Sir Anderson nito. Pagkabukas na pagkabukas pa lamang ng elevator ay tumakbo na agad ako papunta sa desk ko at tumingin sa orasan. Shoot, 3 minutes late ako.
“ Oh girl, hingal na hingal ka diyan. “ pagpansin sa akin ng isa sa kasamahan ko.
“ Oo nga, tinanghali kasi ako ng gising. “ paliwanag ko naman sa kaniya.
“ Bakit? Lumabas ba kayo ng boyfriend mo kagabi? “ tanong niya muli sa akin.
“ Oo, pero hindi naman dahil doon. Napagod lang ako sa mga pinuntahan namin ni Sir Anderson kahapon. “ paliwanag kong muli sa kaniya.
“ Mahirap talaga maging sekretarya ng mga CEO. Tingnan mo sarili mo, ang haggard mo na. “ natatawang tugon niya sa akin
“ Di na kailangan magpaganda kasi may nabighani na. “ nakakatawang banat ko naman sa kaniya na ikinatuwa din naman niya.
“ Ewan ko sa iyo girl. Ayusin mo na yang sarili mo at baka ipatawag ka na ni Sir Anderson maya – maya. Nauna pa naman siya sa iyo. “ sambit niya.
“ Ano?! “ sambit ko habang kinakalma ang aking sarili.
Lagot na! Mapapagalitan na naman ako nito. Argh! Magsasalita pa sana yung ka-workmate ko ng bigla siyang ma-estatwa at kinakabahang nakatingin sa likuran ko. Sinundan ko naman ang tinitingnan niya at pinagsisihan ko din agad.
“ On my office!” malamig na turan ni Sir Anderson at saka siya pumasok ulit sa office niya.
Kinakabahan man ay tumayo na ako dahil ayaw niya talaga na pinaghihintay siya.
“ Good Luck, girl. “ pagpapalakas ng loob niya sa akin at saka bumalik sa table niya.
Dumiretso na ako sa pintuan ng opisina ni Sir Anderson at tatlong beses kumatok.
“ Come inside. “ rinig kong sigaw niya kaya naman pumasok na ako sa kaniyang opisina.
Naabutan ko siyang nakatingin sa glass window niya habang may kausap sa cellphone niya. Lumapit naman ako sa mesa niya at nanatiling nakatayo.
“ Alright Mr. Hudson. We will take care of that. Thank you. “ rinig kong wika niya saka ibinaba ang tawag.
Lumingon naman siya sa kinaroroonan ko at seryoso ang kaniyang mukha na lalong bumagay sa perfect jawline niya. Ang kulay tsokolate niyang mga mata ay talaga namang nakakabighani ng maraming kababaihan.
“ Stop daydreaming, Miss Cruz. “ malamig niyang turan saka umupo sa kaniyang swivel chair.
“ Sorry, sir! “ mabilis kong paghingi ng paumanhin saka yumuko.
“ You know na kung ganiyan mo ko titigan, I cannot resist you. “ turan niya kaya naman napatingin ako sa kaniya na kasalukuyang may ngisi sa mga labi.
“ Ano pong kailangan niyo sa akin at pinatawag niyo ako? “ seryoso kong tanong sa kaniya kaya naman nabura ang ngisi sa kaniyang mga labi.
“ I just wanna check out my schedule this day. You know, I am bit tired because of what happened yesterday. “ turan niya sa akin habang tinitingnan ako ng malagkit.
“ Tama na yang kaharutan mo. We are in the office. “ saway ko sa kaniya.
“ Psh, impatient ka masyado. So, my schedule today? “ tanong niya na tumaas pa ang kaliwang kilay niya.
“ You have a meeting with Marketing department at 9:30AM, then meeting with sales department at 1:30PM, and dinner with your parents and the Hudson Family. “ mabilis kong turan sa kaniya habang binabasa ang journal ko.
“ Why do I have long meetings? “ tanong niya saka hinilot pa ang kaniyang sentido.
“ I will remind you of the reason. You are rushing some meetings because you will leave the country to attend the business summit in Singapore the day after tomorrow. “ sagot ko sa tanong niya.
“ Are you done packing your things? “ tanong niya.
“ For what? “ tanong ko pabalik.
“ You will join me in Singapore, diba sinabi ko na sa iyo yun nung nakaraan. “ seryosong turan niya sa akin.
“ Maraming ma-iiwan na trabaho here in the office. Hindi mo ko pwede isama kahit secretary mo pa ako. I am your direct communicator here.“ paliwanag ko naman sa kaniya
Tahimik naman itong tumayo at lumapit sa kinaroroonan ko. Mariin niya akong tinitingnan habang papalapit siya sa akin kaya napaatras naman ako. Gosh, his eyes are hypnotizing me. Mas lalo naman akong kinabahan ng makapa ko ang lamesa sa likuran ko, wala na akong maatrasan pa. Inilapit niya ang mukha niya sa akin hanggang sa 2 pulgada na lang at maglalapat na ang mga labi namin.
“ Sino ba kasing nagsabi sa iyo na isasama kita as my secretary. I want you to be there as my girlfriend. “ nakangiti nitong turan sa akin at saka siya tumayo muli ng tuwid.
Naramdaman ko ang pag – iinit ng pisngi ko dahil sa ginawa niya. At tama kayo ng nabasa, Mr. Anderson is my boyfriend. Pero hindi alam sa office ang tungkol sa aming dalawa. Umayos naman ako ng tayo.
“ Stop teasing me. “ turan ko sa kaniya saka siya hinampas ng mahina at sinamaan ng tingin.
“ You are more beautiful when you blush. “ natatawang wika niya sa akin.
“ Back to work. “ sambit ko rito upang ibahin ang usapan.
“ Fine, but I still want you to be there. “ turan niya saka bumalik sa kaniyang swivel chair.
“ I really want to, but I cannot. Saka, birthday yun ni lola. Bibisitahin ko siya. “ paliwanag ko naman sa kaniya pagkatapos kong humarap sa kinaroroonan niya.
“ Fine but behave yourself. “ turan niya.
“ Huh! Ako dapat magsabi sa iyo niyan! “ pagtataray ko sa kaniya.
“ Kahit maghubad pa sila sa harap ko, hindi ko sila papatulan dahil ikaw lang ang mahal ko. “ turan niya na mahihimigan mo ang sinseridad sa bawat salita na sinabi niya.
“ Stop being so cheesy Mr. Anderson. “ saway ko naman sa kaniya dahil sobrang namumula na ako.
“ Okay po Mrs. Anderson. “ nakangiting turan niya na mas lalong ikinapula ko.
Upang itago ang pamumula ko ay pakunwari kong tiningnan ang wall clock na nasa gilid ng kaniyang opisina at saka tumikhim.
“ You should prepare yourself for the meeting. I will leave you now Sir. “ pagpapaalam ko sa kaniya.
“ Alright, before you leave, bring me a cup of coffee. “ turan niya saka ibinaling na ang kaniyang atensyon sa mga reports na pinasa ng marketing department sa kaniya.
Tumango na lamang ako kahit hindi niya nakikita at saka lumapit sa pantry niya sa loob ng opisina. Kung nagtataka kayo kung paano ko naging nobyo ang isang CEO. Ganito kasi yan, kami ay magkaklase sa ilang piling mga subject sa kolehiyo, naging magkaibigan hanggang sa magka-ibigan na. Hindi ko naman talaga ninais na maging sekretarya niya dahil alam ko na pag lumabas ang tungkol sa amin ay hindi iyon magiging maganda sa reputasyon niya. Ngunit, noong nag – aagaw buhay si lola ay kinailangan ko ng trabaho kaya di ko na tinanggihan ang alok niya. Nakiusap din ako sa kaniya na wag niya akong tatratuhing iba sa mga empleyado niya.
Kumuha muna ako ng cupcake sa kaniyang pantry bago ko hinatid sa kaniya ang kaniyang kape. Pagkatapos kong ilapag ang kape at cupcake sa lamesa niya ay tumalikod na ako. Palabas na sana ako ng opisina niya ng muli akong napatingin sa kaniya. Bahagya akong napangiti sa tanawing nakikita ko. Seryoso niyang binabasa ang mga reports at may mga isinusulat siya sa kaniyang notepad. Marahil mga comments or suggestion iyon para sa meeting nila mamaya. Marahan kong isinara ang pintuan ng kaniyang opisina at bumalik na sa aking lamesa.
ITUTULOY!
Related chapters
Back In Your Arms KABANATA 2: PAGTUTOL
SABRINA’S POV Pasado alas nuebe na ng umaga kaya naman busy na ang lahat sa kanilang ginagawa. Dahil nga sa aalis si Aiden papuntang Singapore ay naging tight ang schedule of deadlines ng different department. Ayaw kasi ni Aiden na umalis na may mapepending na projects dahil mapepending din ang benefits ng mga employers.“ Ms. Cruz?! “ Napapitlag ako sa aking kinauupuan dahil sa medyo malakas na boses na narinig ko. Nag – angat ako ng mukha upang tingnan kung sino ang walanghong nanggulat sa akin. Ngunit napalunok ako ng makita kung sino ang tumatawag sa akin. Ang madilim niyang aura at mga mata niyang parang mangangain na ang lalong nagpakaba sa akin.“ Sir Anderson. “ sambit ko sa apelyido niya ng makatayo ako.“ Daydreaming in the workplace is not allowed, Ms. Cruz. “ seryosong turan niya sa akin ngunit ng magtama ang aming mga mata ay bakas na ayaw niya ako pagalitan.“ Sorry, sir. “ paghingi ko ng paumanhin sa kaniya at pasimpleng ngumiti sa kaniya para ipak
Back In Your Arms KABANATA 3: IPAGLALABAN KITA
SABRINA’S POV“ Because she is your secretary! It is a disgrace, Aiden. Isang CEO na pumatol sa secretary niya. “ bulyaw sa akin ng aking ina. Ang mga salita ng kaniyang ina ang paulit – ulit na tumutusok sa puso ko. Alam ko na masama ang makinig sa usapan ng may usapan ngunit di ko mapigilan. Naglagay lang ako ng konting puwang upang marinig ko ang usapan nila. Ngunit, pinagsisihan ko din ito sapagkat para akong sinasaksak ng paulit – ulit sa mga katagang sinasabi ng kaniyang mga magulang patungkol sa akin. Bago kami magtapos sa kolehiyo ay suportado kami ng magulang ni Aiden. Dahil na rin siguro napatino ko ang kanilang anak at maganda ang standing ko sa paaralan dahil running for summa cum laude ako. Ngunit, nagbago ang lahat ng magsimula akong magtrabaho sa kanilang kompanya bilang sekretarya ni Aiden. Dati ay naguguluhan pa ako kung bakit nagbago ang trato nila sa akin, ngunit alam ko na kung bakit.“ Go ahead! Sabrina is my everything. “ Muli kon
Back In Your Arms KABANATA 4: PALABAN
SABRINA’S POV Kinabukasan ay maaga akong nagising sapagkat maglilinis pa ako ng apartment ko. Hindi ko kasi ito nagawa ng ilang araw na sapagkat sobrang busy nga sa kompanya. Wala naman akong pasok ngayon sapagkat si Aiden ay may sunod - sunod na meeting sa mga ka-business partner niya. Ito ay dahil na rin sa pag-alis ni Aiden papuntang business summit kinabukasan. Hindi na niya ako pinasama sapagkat marami daw silang gagawin at baka mapagod lang daw ako. Hindi na ako tumanggi pa sapagkat magkakaroon ako ng oras upang maglinis ng apartment ko at makapagpahinga. Naghahanda ako ng almusal ng tumunog ang cellphone ko. Pinatay ko muna ang kalan dahil tapos ko na ding lutuin ang aking kakainin. Inilagay ko lang muna sa mesa ang aking kakainin saka kinuha ang cellphone ko.“ Hello? Sir Aiden? “( Anong sir ka diyan. Wala ka sa office. )“ Sorry na, nasanay kasi ako na kapag tumatawag ka ay tungkol sa opisina madalas ang pag uusapan natin. “( Well, di ka naman nagkakam
Back In Your Arms KABANATA 5: HABANG WALA SA TABI NG ISA’T ISA
SABRINA’S POV Ilang araw na din ang nakakalipas matapos ang insidenteng nangyari sa boutique. After ko makapag – ayos pag – uwi ko ng araw na iyon ay dumiretso na ako sa address na itinext sa akin ni Aiden. Sariwa pa sa mga ala-ala ko ang kaganapan ng gabing iyon lalo na ang mga sinabi niya sa akin na kapag naaalala ko ay parang may paru-parong nagwawala sa tiyan ko.FLASHBACK: Pagdating ko sa address na sinned sa akin ni Aiden ay nagulat ako sapagkat nakita ko siyang walang ibang kasama. Ngunit iwinaksi ko na lamang ito, at dumiretso na sa kinaroroonan niya. Agad naman niya akong napansin at halata sa kaniya ang pagkabigla kaya naman bigla akong nahiya.“ You look exceptionally beautiful tonight, “ namamangha at nakangiti niyang sambit habang hindi inaalis ang kaniyang mata sa akin“ Tama na po ang pambobola, Sir Anderson. Anong meeting po ba ito upang mafollow – up ko sapagkat parang wala pa po ang mga ka-meeting niyo. “ Pigil kilig kong pagsaway sa kaniya. Mah
Back In Your Arms KABANATA 6: SIKRETO
SABRINA’S POV“ Sabrina, tara punta tayo sa bagong bukas na karaoke-han malapit sa mall, “ nakangiting pag – aya sa akin ng isa sa katrabaho ko ngunit inilingan ko lamang ito.“ Pass muna po ako, may mga tatapusin po kasi ako. “ nakangiti kong di pagpayag sa kaniyang alok.“ Asus, kahit wala dito si Sir Aiden, ang dami niya sigurong iniwan na trabaho sa iyo no. Kawawa ka naman, gurl. “ komento niya kaya nginitian ko muli ito.“ Hindi naman, may mga kailangan lang ako ihanda dahil ngayon ang balik ni Sir dito sa Pilipinas. Malamang bukas ay kali-kaliwa na ang mga meeting niya, “ turan ko at sinigurado ko na naitago ko ang excitement sa aking boses.“ Oo nga pala no. For sure, busy days na naman tayo sa pagbabalik niya. Oh paano, mauna na ako sa iyo dahil hinihintay na ako sa lobby ng iba nating katrabaho. “ pagpapaalam niya sa akin.“ Sige, enjoy kayo ha! Ingat, “ nakangiting turan ko kaya naman tumakbo na siya papasok ng elevator. Kinawayan ko naman ito bago tuluyang sumara ang elevat
Back In Your Arms KABANATA 7: PAGBABAGO
SABRINA’S POV “ Good morning, Ma’am Sabrina,” Bati sa akin ng security guard pagpasok sa main entrance. “ Good morning din po. Mauna na po ako,” mabilis kong bati sa kaniya saka tumakbo sa elevator. Aish, lagot na naman ako nito. Bakit kasi ang traffic sa pinas? Pagkatapos kong pindutin ang seventh floor ay agad kong kinuha ang cellphone ko sa bag ko upang tingnan kung ilang missed calls na ang nagawa ni Aiden sa akin. Ngunit agad din akong napakunot ng noo sa labis na pagtataka sapagkat ni-isang tawag o text man lang ay wala akong natanggap galing sa kaniya. Weird, hindi ba siya papasok ngayon? “ I am sorry,” paghingi ko ng paumanhin sa kasamahan ko sa trabaho ng masanggi ko siya habang tumatakbo ako papunta sa desk ko. Mukhang hindi naman siya gaanong nasaktan sapagkat hindi naman siya nagalit sa akin. Malapit na ako sa desk ko ng mapansin ko ang paglabas ng isang babae sa opisina ni Aiden tapos sumunod ding lumabas si Aiden. Mukhang seryoso ang pinag-uus
Back In Your Arms KABANATA 8: WILL YOU MARRY ME?
SABRINA’S POV Kasalukuyan akong naglalakad-lakad dito sa mall malapit sa amin. Day-off ko ngayon kaya naman napagdesisyunan ko na lumabas muna kaysa mag-overthink ako tungkol sa tsismis sa opisina namin. Sa loob ng ilang taong relasyon namin ni Aiden ay hindi niya minsan nagawang tumingin sa iba kahit pa nung mga panahong maraming ipinapakilala sa kaniya ang kaniyang mga magulang. Pumunta ako sa isang milktea shop dito upang umorder ng paborito kong milktea dahil ito ang comfort drink ko pag nasa stressful situation ako. “ Sabrina?” Napatingin ako sa kung sinuman ang tumawag sa akin. Doon nakita ko ang pamilyar na mukha na kasalukuyang malawak ang ngiti na tila ba nakumpirma niya na ako ang kaniyang hinahanap. “ Oh, Sheryl. Ikaw pala yan, long time no see,” pagbati ko sa kaniya. “ Yes, sobrang tagal na nga nating hindi nagkita. Ahm, are you with someone?” Tanong niya sa akin kaya naman mabilis akong umiling. “ Great. It’s catch up time. I am just gonna ord
Back In Your Arms KABANATA 9: PAGSASAPUBLIKO
SABRINA’S POV “ Sabrina…” Napalingon ako sa aking likuran ng marinig ko ang malambing na boses. Napasinghap ako saka lalong sumagana ang pagbuhos ng aking luha nang makita ko siyang nakaluhod at nakatapat sa akin ang isang box na naglalaman ng kumikinang na singsing. “ Ai-Aiden,” patuloy pa rin akong lumuluha habang tinatawag ko ang pangalan niya. “ Hush, my love,” pagpapakalma niya sa akin at marahang minasahe ang kamay ko pagkatapos niyang abutin ito. Ngunit, hindi nakaligtas sa aking mata ang pagtutubig ng gilid ng kaniyang mga mata. “ Sabrina, you are the best thing that came in my life. It might sound corny and cheesy, but you light my world. I could not remember my life in the past when you are not around and I could not imagine my life will be in the future without you in my side…” Huminto siya sa pagsasalita kasabay ng pagbagsak ng luha niya. Agad ko naman yung pinunasan saka ngumiti sa kaniya. “ Kaya naman, Sabrina L. Cruz, please spend the rest of your life with me. Wi
Latest chapter
Back In Your Arms KABANATA 20: BAGONG KARAKTER - CLINTON CUEVAS
SABRINA'S POV“Hmm…” mahina kong ungol nung maramdaman ko na may pumipindot ng pisngi ko.Dahan-dahan kong minulat ang aking mga mata at ang malawak na ngiti ni Hope ang bumungad sa akin.“Good morning, Mommy!” masiglang bati nito sa akin na sinundan ng halik sa aking pisngi.“Good morning, baby,” bati ko pabalik dito habang bumabangon ako mula sa pagkakahiga. Agad ko siyang ikinulong sa aking mga braso at niyakap ng mahigpit.“Mommy, did you go home too late last night?” tanong nito sa akin habang yakap-yakap ko siya.Bahagya muna akong humikab bago sumagot sa kaniya, “almost 1am na baby ko. You’re auntie Sheryl kasi,” paliwanag ko.“That’s too late. Maybe you should get some sleep pa po,” suhestiyon ni Hope sa akin.“I have work pa, baby eh,” tugon ko sa kaniya after kong tiningnan yung oras sa orasan na nasa side table. “Just take the day off, Mommy,” suhestiyon nito sa akin saka nagpa-cute.Bumangon ako mula sa pagkakahiga at marahang pinisil ang kaniyang pisngi. “I’m sorry young
Back In Your Arms KABANATA 19: MULING PAGKIKITA
SABRINA'S POV“Sorry…”Hindi ko na pinansin yung nagsalita saka nagmamadaling dinampot ang laman ng purse ko na nalaglag dahil sa pagbangga niya sa akin. Ghad, bakit sa ganitong paraan pa kami magkikitang muli? I played different scenario kung paano ko siya makikita pero bakit naman ganito.“Here, let me help you,” wika niya saka ako tinulungang damputin ang mga gamit ko.“No thanks, I can handle,” mabilis kong sabi saka nagmamadaling kinuha sa mga kamay niya ang gamit ko.“Okay?” hindi siguradong wika niya at hinayaan na lamang niya akong gawin ang ginagawa ko.Nakita ko rin sa peripheral vision ko na tumayo na siya. Jusko, bakit ayaw niya pang umalis? Can he just leave me alone?! Natapos ko na ang pagdampot ng mga gamit ko pero nandiyan pa rin siya.“Come on,” rinig kong wika niya saka ko nakita ang kamay niya na nakalahad.“I can handle myself,” pagtanggi ko saka tumingala at sinubukang tumayo.Ngunit sa kasamaang palad ay nawalan ako ng balanse kaya napapikit na lamang ako ng mata
Back In Your Arms KABANATA 18: BUSINESS BALL
SABRINA'S POV“For my competitors, I don’t feel threatened at all. As I’ve said, I work hard for this, so I’ll never back down. So, to you, prepare yourself because I will win this game with flying colors…” tugon ko saka ngumiti sa kanila.Sunod-sunod na flash naman mula sa camera ang tumapos ng interview ko. Nagpasalamat lamang ako sa mga miyembro ng press na pumunta pati na rin sa mga crew at spectators pagkatapos ay napagdesisyunan ko na bumalik na rin sa office ko upang balikan si Hope. Pagbukas ko ng pinto ay sumalubong sa akin si Sheryl.“You really did well, girl,” namamanghang komento niya habang mabagal niya akong pinapalakpakan.Natawa naman ako sa naging reaksiyon niya saka ko sinara ang pintuan, “great job ba?” natatawang tanong ko sa kaniya.“Mas great pa sa great,” mabilis niyang sagot saka kami sabay na natawa.“Where is hope pala?” tanong ko sa kaniya ng mapansin kong wala ang anak ko dito sa loob.“Nasa labas kasama ang secretary mo. Gusto daw mag-tour, eh,” sagot nam
Back In Your Arms KABANATA 17: SABRINA WILSON
SABRINA’S POV Maaga akong nagising kinabukasan dahil may meeting pa ako mamaya sa Wilson Hope Corporation and may interview pa ako para sa isang TV network. Tiningnan ko muna si Hope na mahimbing pa din ang tulog sa tabi ko saka ako nagdesisyong bumangon na. Pinagmasdan ko ang sarili ko sa salamin sa loob ng banyo. Limang taon na ang nakakalipas at marami na rin ang nagbago sa akin. Sa estado ko ngayon, hindi na makikita sa akin ang bahid ng isang Sabrina Cruz. Napatitig pa ako sa sarili ko ng ilang sandali bago ako nagdesisyong gawin ang morning routine ko. Pagkatapos ay dumiretso na ako sa kusina upang magluto ng agahan namin ni Hope. Dito kami tumuloy sa condo na binili ko two years ago since pinapaayos ko pa ang mansion namin. “Good morning, mommy.” Awtomatikong gumuhit ang ngiti sa aking labi ng maramdaman ko ang pagyakap ni Hope sa baywang ko kasabay ang pagbati niya sa akin sa malambing na boses. Iniikot ko ang aking sarili upang harapin siya. “Good morning, sweetie,” bati
Back In Your Arms KABANATA 16: PAGKATAPOS NG LIMANG TAON
SABRINA’S POV >>> 5 YEARS AFTER " Ladies and gentlemen, Happy Airlines extends a warm greeting to you as we arrive in Manila. It is currently 8:11 p.m. local time. Please keep the aisle(s) clear until we are parked at the gate and remain seated with your seat belt fastened for your protection and the safety of those around you. Thank you! " anunsyo ng flight attendant kaya napaayos na ako ng upo. “Mommy we are here in the Philippines?” tanong sa akin ni Hope, limang taong gulang kong anak. Ngumiti naman ako sa kaniya, “yes, baby.” sagot ko. Ngumiti naman siya at umayos na rin ang upo. Maya-maya pa ay bumukas na ang mga pintuan ng eroplano kaya tumayo na rin ako at si Hope. Pagbaba namin sa eroplano ay pumunta na kami sa arrival lane para makuha ang mga maleta ko. Binuksan ko na rin ang cellphone ko upang tawagan ang susundo sa amin para malaman ko kung nasan ito naroroon. “Hope, kalabitin mo ako kapag nakita mo na ang mga maleta natin, okay?” bilin ko sa kaniya. Tumango naman it
Back In Your Arms KABANATA 15: PAGBUBUNTIS
SABRINA’S POV Halos dalawang buwan na din ang nakakaraan mula ng dumating ako rito sa Canada. So far so good naman dahil nag-eenjoy ako sa trabaho ko lalo pa at ito naman talaga ang pangarap kong gawin simula pagkabata. Dalawang buwan na din ngunit wala akong anumang balita kay Aiden. Nang mga unang linggo ko dito sa Canada ay sinusubukan niya pang tumawag ngunit hindi ko ito sinasagot. Pero isang araw ay hindi na ito muling nagparamdam pa. Unti-unti ko na rin namang tinanggap na hindi na kami pwede, pero siguro deep inside umaasa pa din ako na may gagawin siya para magkabalikan kami. “Ayos ka lang ba?” tanong sa akin ni Sheryl kaya nabalik ako sa katinuan. Si Sheryl ay kasama ko rito sa Canada at magkatrabaho na kami ngayon. “Oo naman. Kulang lang ako ng tulog,” wika ko saka muling hinawakan ang sentido ko. Ilang araw na din kasing sumasakit ang ulo ko na hindi ko alam ang dahilan. “What if magday off ka muna? Namumutla ka na, eh,” suhestiyon niya saka lumapit sa akin. Inilapat ni
Back In Your Arms KABANATA 14: PAGLISAN
SABRINA’S POV Tahimik kong pinagmamasdan ang mga batang naglalaro sa parke kung nasaan ako. Hindi ko mapigilang mapaluha dahil ang lugar na ito ang naging saksi ng pagmamahalan namin ni Aiden. Ito rin ang magiging saksi ng pagtatapos ng istorya naming dalawa. Hindi ko alam kung bakit madaya ang tadhana. Bakit pa kami pinagtagpo kung hindi din naman pala kami sa dulo? “Love.” Nagmamadali kong pinunasan ang mga luha sa mata ko ng maramdaman ko ang pagpulupot ng mga bisig ni Aiden sa beywang. “Are you crying?” nag-aalalang tanong sa akin ni Aiden saka pinilit akong iharap sa kanya. “N-nope, napuwing lang ako,” pagpapalusot ko saka ngumiti sa kanya. Tila naman nabunutan ng tinik si Aiden sa naging sagot ko, “akala ko umiiyak ka, eh. By the way love, bakit gusto mo akong makausap? Aayusin na ba natin yung relationship natin? Pag-uusapan ba natin yung kasal natin?” sunod – sunod na tanong niya sa akin. Hinawakan ko ang bisig niya saka siya pinaupo sa bench na nasa gilid namin. Pagkatap
Back In Your Arms KABANATA 13: PAGKALITO
SABRINA’S POV Matamlay akong naglalakad papasok ng opisina. Kahit na ayaw kong pumasok ay kinailangan ko sapagkat may dapat akong gawin. Pagdating ko sa working station ko ay agad ko na ring ginawa ang dapat kong gawin dahil ayaw ko ng magtagal dito. Nagtaka ako ng biglang tumahimik ang paligid kaya naman ini-angat ko ang aking ulo. Agad ko naman itong pinagsisihan ng magtama ang mata namin ni Aiden. “Miss Cruz, see me in my office,” wika niya saka naglakad papunta sa opisina niya. Sinundan ko lamang siya ng tingin hanggang sa makapasok siya sa opisina. Pagkatapos ay agad kong tinungo ang printer upang kunin ang prinint ko saka bumalik sa upuan ko upang pirmahan ito. Inayos ko muna ang aking sarili bago magmartsa papunta sa opisina niya. Tatlong beses muna akong kumatok bago ko pinihit ang doorknob at buksan ito. Bumungad sa akin ang seryosong mukha ni Aiden habang pinaglalaruan ang ballpen na hawak niya. “With all due respect, Sir, huwag niyo po akong hinahamon. I get what I want!
Back In Your Arms KABANATA 12: REBELASYON
SABRINA’S POV“Aiden ang aga----” Napahinto ako sa pagsasalita ng ang bumungad sa akin ay hindi mukha ni Aiden.“Anong ginagawa mo dito?” Nakakunot ang noo ko ng makilala ko kung sino ang kumakatok.Tiningnan niya muna ako mula ulo hanggang paa, “I thought I will see a beautiful maiden. Such a shame na isang hampas lupa lang pala ang makikita ko,” aroganteng wika niya sa akin.Tumaas ang kilay ko dahil sa sinabi niya, “Excuse me, are you pertaining to me? Hindi kasi ito mental hospital, hindi ako tumatanggap ng bisitang katulad mo,” inis na singhal ko sa kaniya at akmang isasara na ang pinto ko ng magsalita siya“You are Aiden’s girlfriend, right?” Napahinto ako dahil sa sinabi niya.“Yes, at ano naman sayo?” tanong ko sa kaniya ng biglang may magsink in sa utak ko, “Oh, ikaw ba yung wedding organizer na kinuha ni Aiden?”Napahagalpak siya ng tawa sa sinabi ko, “are you kidding me? Sa ganda kong ito, wedding organizer mo lang?” saad niya saka nagpunas ng luha sa gilid ng mata niya.“Th
