Chapter 3

C3 

Nang umalis si Ma’am Divina at Sir Rab sa silid ni Sir Rab ay inayos ko naman ang aking sarili habang tiningnan ang namumula kong balat at ang iba ay may kunting dugo dahil sa kalmot ni Ma’am Divina. Panay naman ang punas ko sa aking mga luha habang naglalakad patungo sa aking silid. 

Ang akala ko mabait si Sir Rab at kaya niya akong ipagtanggol pero mali pala ako dahil katulad pala siya sa kanyang mga kapatid. nang makapasok ako sa aking silid ay kinuha ko naman ang aking bag na nilagyan ko ng pera na binigay sa akin ni Sir Rab. Hindi ko naman maintindihan ang sinabi ni Sir Rab kanina.

Napalingon naman ako ng marinig na bumukas ang aking silid at nakita si Sir Rab, kaya umatras ako dahil natatakot na ako sa kanya.

“Amy, halika.” aniya pero mabilis akong umiling sa kanya.

“Huwag mo akong galitin Amy. Bilisan mo nang lumapit sa akin.” galit niyang sabi habang papalapit na siya sa akin.

“Bitawan mo ako Sir.” sabi ko sa kanya dahil mabilis siyang lumapit sa akin at hinawakan ako ng mahigpit.

“Maglalaro lang naman tayo,” ngiting wika niya sa akin. habang naglalandas ang kanyang isang kamay sa loob ng aking damit.

“Sir ayaw ko na pong makipaglaro sa inyo,” iyak ko namang wika sa kanya.

“Wala akong paki-alam kapag gusto ko gusto at walang makakapigil sa akin.” galit niyang sabi sa akin habang sinisira ang aking suot pang-ibaba.

“Ayaw ko na po Sir,” iyak ko pa ring pagmamaka-awa sa kanya habang napapadaing ako ng ipasok niya na naman ang kanyang matigas na bagay sa aking gitna. Tanging iyak lang ang nagawa ko dahil hindi ko siya kayang labanan.

Tanging hikbi at ungol ni Sir Rab ang maririnig sa aking silid, gusto kong sumigaw pero natatakot akong makita na naman kami ni Ma’am Divina at saktan na naman ako.

Nang makalipas ang ilang minuto ay binitawan na ako ni Sir Rab at sinuot na niya ang kanyang mga damit.

Nang makalabas si Sir Rab ay dahan-dahan ko namang sinuot ang aking mga damit at kinuha ang aking bag. Gusto ko nang lumayas dito. Ayaw ko nang makipaglaro kay Sir Rab ayaw ko na rin na masaktan ni Ma’am Divina. Pare-pareho lang naman sila rito hindi ako itinuring na pamilya nila, kaya dapat lang na lalayas ako rito.

Nang masiguro kong tulog na sila ay dahan-dahan akong lumabas ng bahay. Nang makita ko si Kuya Gani na nanunuod ng telebisyon sa loob ng guard house ay agad akong tumakbo sa malapit sa gate at dahan-dahan itong binuksan.

“Amy!” Napalingon ako ng marinig ang boses ni Sir Rab na sumisigaw kaya mabilis akong tumakbo palabas ng gate. May nakita naman akong sasakyan kaya agad ko itong pinara. Mabuti na lang at huminto ito kaya mabilis akong sumakay rito. 

“Saan ko po kayo ihahatid Ma’am?” tanong ng driver sa akin kaya napatingin ako sa kanya.

“P-po h-hindi ko po alam,” utal ko namang sagot sa kanya, dahil wala naman akong mapupuntahan. 

“Ihatid ko na lang po kayo sa sakayan ng buss Ma’am.” aniya, kaya mabilis naman akong tumango habang lumingon sa pinanggalingan namin.

Paano na ako ngayon hindi ko alam kong saan ako pupunta ito rin ang unang beses na nakakalabas ako ng bahay.

“Narito na po tayo Ma’am,” Napatingin naman ako sa labas habang nakikita ang maraming sasakyan at maraming tao. Ganito pala rito sa labas kahit gabi na ay marami pa ring tao sa daan. 

“Bakit kaya hindi sila natutulog?” takang wika ko naman sa aking sarili habang binuksan na ang pinto ng sinakyan kong kotse.

“Ma’am. Bayad niyo po?” wika naman ng driver kaya napatingin ako sa kanya.

“A-ano po ‘yong bayad Kuya?” takang tanong ko naman dito.

“Tsk. huwag niyo naman po akong lulukuhin Ma’am. Akin na po ang bayad niyo.” wika niya sa galit na boses, kaya sa takot ko sa kanya ay mabilis akong tumakbo.

“Hoy! Manloloko akin na ang bayad mo!” narinig ko namang sigaw niya sa akin habang binilisan ko pa ang aking pagtakbo sa takot ko sa kanya.

Patuloy pa rin ako sa pagtakbo at napapalingon sa aking likuran dahil baka sinundan pa rin ako ng driver kanina. Hindi ko kasi siya maintindihan kong ano ang bayad na sinabi niya sa akin. napahinto naman ako ng makitang hindi na siya sumunod sa akin. ramdam ko naman ang pagod kaya napa-upo ako sa gilid ng kalsada. Hindi ko rin maiwasang mamangha habang nakatingin sa naglalakihang gusali.

“Ang ganda pala rito sa labas,” ngiti ko namang wika habang nakatingala.

“Kawawa naman ‘yong babae oh, ang ganda pa naman sana kaso baliw yata.” Napatingin naman ako sa mga babaeng dumaan habang tumitingin sa akin.

Napahawak naman ako sa aking tiyan dahil tumutunog na ito dahil sa gutom. Nakita ko naman ang naglalakad na babae habang may hawak na pagkain kaya lumapit ako sa kanya para manghingin ng pagkain pero hindi niya ako pinansin.

“Pahingi po ako, nagugutom na po ako.” wika ko naman sa Ali habang sumusunod ako sa kanya, huminto naman siya at binigay sa akin ang hawak niyang tinapay. Kaya mabilis ko itong kinuha.

“Salamat po,” tuwang wika ko habang inumpisahan na itong kainin. Pero may lumapit sa akin na mga bata at inagaw nila sa akin ang hawak kong tinapay.

“Hoy! Akin ‘yan huwag ninyong kunin ‘yan!” iyak ko namang sigaw sa kanila habang mabilis silang tumakbo. Gusto ko sana silang habulin pero wala na akong lakas para tumakbo dahil sa pagod at gutom.

Naglakad na lang ako pabalik sa gilid at humiga dahil pagod na pagod na ako sa katatakbo at paglalakad. Niyakap ko naman ang aking bag, dahil na rin sa pagod at gutom ay mabilis akong nakatulog.

Bigla naman akong nagising ng may humawak sa aking hita kaya napabangon ako at nakita ang isang lalaki na nasa aking harapan. Mataba ito at sa tingin ko ay nasa edad kwarinta na ito katulad ni Kuya Gani.

“Bakit po?” tanong ko sa kanya habang tinititigan niya ako.

“Halika sumama ka sa akin, maglalaro tayo,” ngiting wika niya, kaya bigla akong nakaramdam ng takot dahil sa kanyang sinabi. Naalala ko kasi ang laro na sinabi sa akin ni Sir Rab.

“Ayoko po.” ani ko, at lalayo na sana sa kanya. Pero mabilis niya akong nahawakan.

“Saan ka pupunta ha?” galit niyang tanong habang mahigpit akong hinawakan.

“Bitawan mo ako!” sigaw ko naman sa kanya. Habang nagpupumiglas ako at sinubukang makawala sa kanya. Bigla niya naman akong kinaladlad papunta sa gilid kaya lalo akong napasigaw. Naglingonan naman ang mga taong dumaan at ang iba ay lumapit sa amin kaya nabitawan niya ako. sa takot ko sa kanya ay mabilis akong tumakbo habang umiiyak.

Sana pala hindi ako umalis ng bahay. Sana pala tiniis ko na lang ang pananakit nila sa akin at sana pala nakikipaglaro na lang ako kay Sir Rab. 

Panay lang ang aking paglalakad ayaw ko ng matulog o mangpahinga man lang dahil sa takot na may hahawak na naman sa akin. ilang araw na rin akong hindi kumakain at hindi naliligo nangangamoy na rin ako. hindi ko rin alintana ang sakit ng aking mga paa habang marami na itong mga sugat dahil naiwan ko ang aking tsinilas ng tumakbo ako.

Naisipan ko namang tumawid sa kabila dahil may nakita akong malaking building doon gusto ko kasi itong lapitan. Pero bigla akong napahinto ng may isang sasakyan ang muntik ng tumama sa akin. ramdam ko naman ang aking panginginig habang nakayuko ako sa takot na mabangga ako.

“Hey! Are you okay? Nasaktan ka ba?” narinig ko namang tanong ng isang babae pero hindi ko siya pinansin dahil natatakot pa rin ako.

Pero napa-angat ako ng aking mukha ng hinaplos niya ang aking likod. Hindi ba siya natatakot sa akin dahil sa hitsura ko at marumi rin ako.

“A-Amy. A-anong nangyari sa’yo?” hindi ko alam bakit kilala niya ako, napatitig naman ako sa kanyang magandang mukha habang umiiyak siyang nakatingin sa akin.

“Bakit ka ba umiiyak?” wika naman ng isang babae na lumapit sa amin. Maganda rin ito at mukhang mayaman dahil sa mga suot nila.

“Margie si Amy.” iyak niya pa ring wika. M-Margie. Siya si Margie.

“Amy? Anong nangyari sa’yo?” taka niyang tanong habang niyakap nila ako, at doon ko lang sila nakilala, kaya yumakap ako sa kanila ng mahigpit habang umiiyak.

“Margie, Carla,” iyak ko namang sambit sa kanilang pangalan habang yakap pa rin nila ako. si Carla at Margie ang kasama ko sa ampunan malaki rin ang kasalanan ko sa kanila lalo na kay Carla dahil inaapi ko siya noon.

Dinala naman nila ako sa loob ng isang kainan na napakaganda. Ito rin ang unang pagkakataon na pumasok ako sa ganitong klaseng lugar.

Habang pina-upo ako ni Carla sa isang upuan ay panay naman ang kanyang pagpunas sa aking mukha sa isang malamig na tela.

“Ano bang nangyari sa’yo Amy? Bakit ganyan ang hitsura mo?” tanong naman ni Margie sa akin.

“Iyong nakabili sa akin pinapahirapan ako ng husto,” iyak ko namang sagot sa kanya habang naalala ang pananakit na ginawa sa akin ni Ma’am Divina.

“Tahan na, simula ngayon wala ng mananakit sa’yo dahil nandito na kami ni Margie tutulongan ka namin,” wika ni Carla sa akin habang niyakap ako kaya lalo akong napa-iyak dahil sa kanyang sinabi. Lumapit naman si Margie sa amin at niyakap niya rin kami. Hindi naman ako makapaniwala na kahit gaano ako kasama sa kanila noon ay hindi sila nag-kimkim ng galit sa akin, kaya sobra akong nagpasalamat at nakita ko sila. Ang swerte nila dahil hindi nila naranasan ang nararanasan ko sa mga kamay ng mga taong akala ko ay pamilya ko.

Nang dumating ang mga pagkain ay biglang namimilog ang aking mga matang nakatingin dito dahil parang ang sarap nilang lahat. Mabilis ko namang inabot ito at isusubo na sana. Pero kinuha ito ni Carla at pinunasan niya ang aking mga kamay.

Nilagay naman ni Margie sa akin ang lahat ng pagkain habang ngumiti sila sa akin.

“Sige na kumain ka na Amy,” ngiting wika ni Carla matapos niyang punasan ang aking mga kamay kaya mabilis kong sinubo ang mga pagkain na nasa aking harapan ngayon ko lang din kasi naramdaman ang gutom dahil dalawang lingo na akong hindi kumakain.

Matapos kaming kumain ay dinala ako ni Carla sa bahay niya ang sabi niya ay sa kanya na raw ako titira. Sobrang tuwa naman ang aking nararamdaman dahil hindi ko na kailangang magtulog sa daan.

“Baby, sino iyang kasama mo?” Napatingin naman ako sa lalaking lumapit sa amin kaya agad akong nagtago sa likod ni Carla, dahil natatakot na ako kapag nakakakita ako ng lalaki, na-aalala ko kasi ang ginawa sa akin ni Sir Rab at ‘yong lalaking kumaladkad sa akin.

“Huwag kang matakot sa kanya Amy, mabait siya. siya ang asawa ko si Dominic,” pakilala naman ni Carla sa akin sa lalaki na nasa aming harapan.

“Ayaw kong makipaglaro,” iyak ko namang sabi rito habang nag-umpisa ng manginig ang aking katawan. Napansin ko naman ang pagkunot ng kanyang noo habang nakatingin ito sa akin.

“Kailangan natin siyang patingnan sa isang Doktor baby.” wika naman ng asawa ni Carla habang inalalayan na ako ni Carla papasok sa malaki nilang bahay, at mas malaki pa ito sa bahay ni Ma’am Divina.

“Mr. Marco nakikita kung dumaranas ng matinding truma ang pasenti dahil sa napagsamantalahan siya kaya  sa tuwing naalala niy  ang nangyari sa kanya ay bumalik ang takot na kanyang nararamdaman.” narinig ko namang wika ng babae na nakasuot ng kulay puti sa asawa ni Carla.

Napagsamantalahan? Ano ba ‘yong napagsamantalahan. Lumapit naman sa akin si Carla at niyakap niya ako.

“Huwag kang mag-alala Amy, sisingilin natin ang taong nanakit sa’yo at walang pusong umabuso sa’yo.” galit namang wika ng asawa ni Carla.

“Umabuso? Inabuso nila ako?” taka ko namang tanong kay Carla habang tumango siya sa akin. hindi ko naman mapigilang umiyak ng maintindihan ko ito. 

“Bakit niya ginawa sa akin ‘yon? Naging mabait naman ako sa kanya Carla. Akala ko mabait siya. akala ko pamilya ang tingin sa akin ni Sir Rab? Pero bakit niya ako niluko at pinagsamantalahan?” iyak ko namang wika kay Carla.

“Huwag kang mag-alala tutulongan ka namin ni Baby Amy,” iyak namang wika ni Carla sa akin.

“Pinapangako kong balikan sila at paghihigantihan lalo na si Rabboni.” wika ko habang pinupunasan ang aking mga luha. Simula ngayon ay hindi na ako iiyak at pinapangako ko sa aking sarili na maghihiganti ako lalo na sa’yo Sir Rab.