"Let's go." Aya ni Royce at muling naunang bumaba mula sa sasakyan.Nagtataka man ay bumaba na rin siya at nakita niya kung paano ito dire-diretso lang na pumasok sa loob. Dahil sa hindi hamak na mas maliit siya ay hinabol niya ito papasok. Nadagdagan ang pagkamangha ni Coreen nang makita ang mga waiter, waitress at chefs na nakatayo sa malayo sa kanila at nakahanay nang makapasok sa restaurant na kadalasan ay dinadaanan lang niya."Sit and don't just stand there, woman."Tumalima siya at naupo sa kaharap na upuan ni Royce. Kunot-noong tinignan isa-isa ni Coreen ang mga putaheng nakahain sa mesa at nakilala ang mga paboritong pagkain ni Royce. Pinanuod niya nang magsimula itong kumain pero siya ay hindi magawang kumain sa kabila ng gutom dahil sa labis na pagtataka."U-uhm, kanino itong restaurant at bakit umalis ang mga customers? Bakit nakahanda na kaagad ang mga putaheng gusto mo?" Hindi na niya natiis pa at sunod-sunod niyang tanong."A friend of mine owns this. Now eat." He said
Napasinghap siya nang mahina nang marinig ang mga yabag na papalapit sa kaniya at mabilis na tumakbo palayo at muling naupo sa upuan niya. Umarte siyang kumakain pa ng dessert kahit pa ang puso niya ay daig ang takbo ng tren sa bilis ng tibok nito, at kahit pa bahagya siyang nanginginig at namamawis sa labis na kaba."Let's go." Rinig niyang sabi ni Royce at hindi na siya hinintay pa bago naunang lumabas ng pinto.Marahang tumayo si Coreen at bago pa siya makahakbang pasunod kay Royce ay natigilan siya nang may magsalita mula sa likuran niya."Hope you enjoyed the meal, Coreen," she gulped and turned around to see Uriah with a dangerous smile on his face. Gone was the gentle facade he showed earlier. Isang tanda na mukhang nalaman nito ang ginawa niya. "See you next time."Dahil sa takot at kaba ay hindi na siya sumagot at mabilis na lumabas pasunod kay Royce. Nang sa wakas ay makalabas, sumakay siya sa kotse na nakahawak sa tiyan. Pakiramdam niya ay maisusuka niya ang lahat ng kinain
Nagulat man ay hindi na siya na-sorpresa sa sinabi nito. Oo, alam niya ang posibilidad na bilhin nito ang pagkababae niya ngunit hindi pa rin niya napaghandaan ang sarili ngunit isa lang ang sigurado niya."Ayoko." Pagkuwan ay mariin niyang sagot.Sa unang pagkakataon mula nang magsimula ang deal nila ay tumanggi siya. Mula sa maliit na halaga ay tinanggap niya, ngunit sa pagkakataong iyon ay hindi niya magagawa ang gusto nito."Ayaw? Ah, alam mo pala ang salitang iyan," tumawang sabi ni Royce habang pinupunasan ang labi. She saw his jaw tightened with annoyance, maybe? "Suit yourself. Hindi naman ako ang may kailangan ng pera." Pakibit-balikat niyang dagdag at tumayo habang umiinom ng tubig.Nag-isip sandali si Coreen, oo nga at tutol siya ngunit ayaw niyang magpatalo sa binata. Dahil nainsulto siya sa pagtawa nito at mga salita. "Sa isang kondisyon." Panimula niya."Kondisyon? Sweet, you think you're in the right place to ask for a condition? Okay, let's hear it.""Papayag ako pero
Mabilis pa sa alas-kwatro na muli niyang isinara ang secret door at sinigurong nasa dating pwesto ang pagkakalagay ng frame na nagmimistulang susi nito at mabilis na lumabas ng kwarto. Isinara niya nang maigi ang pinto at tumakbo palabas sa sala.Muli niyang itinapon ang laman ng garbage bag sa sahig at pinilit na kinalma ang sarili dahil daig pa niya ang nakipaghabulan sa kabayo sa bilis ng tibok ng puso niya at bilis ng paghinga niya. Muntik na! Muntik na siyang mahuli nito and God knows kung ano ang gagawin nito sa kaniya! He can use the gun or knife on her without blinking for sure.She kept her face calm as she pretended to clean the mess and that's when she saw him stepped inside."What the f*ck are you doing here, woman?" Royce's snapped angrily at her and she did flinch at his angry tone.Pero pinanatili niyang kalmado ang hitsura niya at hinarap ito, at pilit na binahiran ng inis ang mukha. "Ano? Iniwan mong bukas iyang pinto mo kaya akala ko ay pinapalinis mo itong lugar mo,
Hindi nakatulog si Coreen ng gabing iyon sa pag-aalala. Ilang beses ba niyang naisipang pumunta sa kabilang side para tingnan si Royce? Ilang beses na ba niyang kinagat ang daliri sa pag-iisip ng mga posibleng mangyari rito na halos nagsugat na ito? Sinubukan nga ni Coreen na buksan ang pinto ngunit naka-lock naman ito mula sa labas. Kaya naman walang nagawa si Coreen kundi ang ihampas ang kanyang mga kamay sa pinto dahil sa frustration. She even tried calling out his name many times but all she can hear is her echo. Para siyang mag-isa sa malaking puting mansyon na iyon. Pinag-isipan pa niya kung tatawag siya sa 911, ngunit naalala niya ang lihim sa silid ni Royce. Magdamag siyang paikot-ikot sa bahay, nakatitig sa dingding na para bang ito ay magbubukas nang mag-isa, nakahampas ang kanyang mga kamay sa pinto o sa dingding. Walang magawa kundi patuloy lamang sa pagtawag sa pangalan ni Royce hanggang sa manawa. Para na nga siyang mababaliw. Bago pa niya mamalayan, sumikat na pal
"Magandang umaga!" Masayang bati ni Coreen sabay bukas ng pinto ng kwarto ni Rica, ngunit napalitan ng pag-aalala ang kanyang ngiti nang makita niyang inaalo ng kanyang Tita Clarice ang isang umiiyak na si Rica. "Anong nangyari?" Nag-aalalang tanong niya at lumagpas sa Tita niya para dahan-dahang hawakan ang mukha ng kapatid gamit ang naka-gloves na mga kamay. "Nasaktan ka ba, baby?" Muli niyang tanong nang nanatiling tahimik si Rica at patuloy lang sa pagsinghot nang mahina. Naramdaman ni Coreen ang paghawak sa kaliwang balikat niya at tumalikod para harapin ang Tita niya para makita itong nakangiti. "Wala namang problema, Coreen. Ayos lang si Rica. Naiiyak lang siya dahil narinig niyang nag-uusap ang mga nurse." Imbes na gumaan ang loob ay lalo siyang nabahala at awtmatikong nagpaka-Ate. "Ano ho ang mga sinasabi nila? May sinasabi ba sila tungkol kay Rica?" Bahagyang natawa si Tita Clarice at hinawakan siya sa kamay. "Hindi, hindi, hindi. Hindi siya ang pinag-uusapan nila.
Mabilis talaga ang takbo ng oras kapag kasama ni Coreen ang kapatid niya. Siguro dahil pinapahalagahan niya ang bawat segundo nito. Bago niya pa namalayan, oras na para bumalik siya sa trabaho. Disappointed siya pero excited din naman at the same time. Marahil ay dahil muli niyang makikita si Royce. Sa sandaling tinanggap ni Coreen ang nararamdaman niya para sa lalaki, lumundag ang puso niya sa pananabik. That very second after she reconciled with Kurt, ang naiisip niya lang ay si Royce. Nami-miss niyang makita ang mukha nito, marinig ang boses nito, sapat na ang malapit lang sa binata. Kahit na wala itong nararamdaman para sa kaniya at kahit ay madalas silang nagbabangayan. Speaking of her ex, they exchanged contacts and promised to hang out like old time's sake and Coreen saw nothing wrong about it kaya pumayag siya na bukal sa kalooban. Pagkatapos ng lahat, muling bumalik ang pagkakaibigan nilang naudlot. Halos nasa bus stop na si Coreen nang tumunog ang phone niya kaya kinuh
Galit na inalis siya ni Royce sa katawan nito at iniwan siya, ngunit hindi sumuko si Coreen at sinundan niya ito. Pilit na lumalakad sa tubig dahil nasa itaas pa rin ito ng kanyang baywang. "Royce, teka!" Tawag niya rito ngunit hindi siya pinansin ng lalaki. Ang mga balikat nito ay puno ng tensyon at nakakuyom ang mga kamaong nakagwantes. At biglang gustong magsisi ni Coreen sa kapangangasan niya.Halos. Ngunit alam niyang kailangan niyang gawin ang unang hakbang, kailangan niyang kunin ang pagkakataong ito. Kailangan niyang subukan, kahit na mas malaki ang tiyansa niyang mabigo. At least masasabi niya sa sarili niya na sinubukan niya man lang. Mali bang ginawa niya iyon? Halos hindi niya ito maabot at gusto niya itong hawakan para pigilan, ngunit sa halip ay ikinuyom niya ang mga kamay sa tagiliran. "Look, I'm sorry." "Are you?" Galit na umikot si Royce at tinitigan siya ng masama. "Alam mo ang tungkol sa kalagayan ko at ginawa mo pa rin? Sino ang nagbigay sa iyo ng karapatan