LUMIPAS ANG ilang araw na hindi sila nagpapansinang dalawa, kapag may libreng oras si Coreen ay sa hospital niya ito inuubos para makapiling ang kapatid niya. Ginagawa niya ang trabaho niya bilang katulong nito pero hangga't maaari ay ayaw niya itong nakikita. Ramdam ni Coreen ang bawat titig ni Royce sa kaniya pero pinilit niya iyong huwag pansinin.Immature man pero ano bang magagawa niya kung sa tuwing titignan niya ito ay bumabalik ang sakit at damdamin na inuutos nitong pigilan niya?Coreen found herself crying every single night, but she's thankful na nanatiling bakal ang nasa pagitan nilang dalawa.Ngunit isang araw nang maalimpungatan siya at makitang salamin ang pader at ang hindi niya inasahan ay ang nakaupong si Royce sa kama na matamang nakatingin sa kaniya. Nanlaki ang mga mata ni Coreen at agad na nagtalukbong. Sigurado siyang nakita nito ang namumugto pa niyang mga mata.Ano na lang ang iniisip nito? Na patay na patay siya dito at umiiyak pa siya sa pagtulog?Impit siya
"Touch you where?"Coreen whimpered pathetically. Talagang gusto nitong sabihin niya ang mga salita? Talagang gusto siya nitong lunurin sa kahihiyan."Where, woman? Say it."Pinipigilan ni Coreen na isara ang mga hita at bumaluktot na lamang sa isang tabi ngunit hindi rin niya mapigilan ang sariling nararamdaman. She wants it, damn it. She wants him to touch her there."M-my p*ssy." She finally said and gave in to her own desires."It wasn't so hard now, was it?" Royce stepped closer to her and she can almost feel his heat that made her whole body tremble with need.Royce traced her face, neck and the middle of her mounds teasingly and Coreen almost screamed when he suddenly cupped her. Mabuti na lamang at agad niyang natakpan ang bibig dahil muntik na siyang impit na mapahiyaw. Halos mamaluktot siya at tumirik ang mga mata nang simulan siya nitong laruin doon. Nakadagdag sa kiliting nararamdaman ang suot nitong leather gloves.Mabagal sa umpisa ang ginagawa ni Royce, paikot, pataas,
"Let's go." Aya ni Royce at muling naunang bumaba mula sa sasakyan.Nagtataka man ay bumaba na rin siya at nakita niya kung paano ito dire-diretso lang na pumasok sa loob. Dahil sa hindi hamak na mas maliit siya ay hinabol niya ito papasok. Nadagdagan ang pagkamangha ni Coreen nang makita ang mga waiter, waitress at chefs na nakatayo sa malayo sa kanila at nakahanay nang makapasok sa restaurant na kadalasan ay dinadaanan lang niya."Sit and don't just stand there, woman."Tumalima siya at naupo sa kaharap na upuan ni Royce. Kunot-noong tinignan isa-isa ni Coreen ang mga putaheng nakahain sa mesa at nakilala ang mga paboritong pagkain ni Royce. Pinanuod niya nang magsimula itong kumain pero siya ay hindi magawang kumain sa kabila ng gutom dahil sa labis na pagtataka."U-uhm, kanino itong restaurant at bakit umalis ang mga customers? Bakit nakahanda na kaagad ang mga putaheng gusto mo?" Hindi na niya natiis pa at sunod-sunod niyang tanong."A friend of mine owns this. Now eat." He said
Napasinghap siya nang mahina nang marinig ang mga yabag na papalapit sa kaniya at mabilis na tumakbo palayo at muling naupo sa upuan niya. Umarte siyang kumakain pa ng dessert kahit pa ang puso niya ay daig ang takbo ng tren sa bilis ng tibok nito, at kahit pa bahagya siyang nanginginig at namamawis sa labis na kaba."Let's go." Rinig niyang sabi ni Royce at hindi na siya hinintay pa bago naunang lumabas ng pinto.Marahang tumayo si Coreen at bago pa siya makahakbang pasunod kay Royce ay natigilan siya nang may magsalita mula sa likuran niya."Hope you enjoyed the meal, Coreen," she gulped and turned around to see Uriah with a dangerous smile on his face. Gone was the gentle facade he showed earlier. Isang tanda na mukhang nalaman nito ang ginawa niya. "See you next time."Dahil sa takot at kaba ay hindi na siya sumagot at mabilis na lumabas pasunod kay Royce. Nang sa wakas ay makalabas, sumakay siya sa kotse na nakahawak sa tiyan. Pakiramdam niya ay maisusuka niya ang lahat ng kinain
Nagulat man ay hindi na siya na-sorpresa sa sinabi nito. Oo, alam niya ang posibilidad na bilhin nito ang pagkababae niya ngunit hindi pa rin niya napaghandaan ang sarili ngunit isa lang ang sigurado niya."Ayoko." Pagkuwan ay mariin niyang sagot.Sa unang pagkakataon mula nang magsimula ang deal nila ay tumanggi siya. Mula sa maliit na halaga ay tinanggap niya, ngunit sa pagkakataong iyon ay hindi niya magagawa ang gusto nito."Ayaw? Ah, alam mo pala ang salitang iyan," tumawang sabi ni Royce habang pinupunasan ang labi. She saw his jaw tightened with annoyance, maybe? "Suit yourself. Hindi naman ako ang may kailangan ng pera." Pakibit-balikat niyang dagdag at tumayo habang umiinom ng tubig.Nag-isip sandali si Coreen, oo nga at tutol siya ngunit ayaw niyang magpatalo sa binata. Dahil nainsulto siya sa pagtawa nito at mga salita. "Sa isang kondisyon." Panimula niya."Kondisyon? Sweet, you think you're in the right place to ask for a condition? Okay, let's hear it.""Papayag ako pero
Mabilis pa sa alas-kwatro na muli niyang isinara ang secret door at sinigurong nasa dating pwesto ang pagkakalagay ng frame na nagmimistulang susi nito at mabilis na lumabas ng kwarto. Isinara niya nang maigi ang pinto at tumakbo palabas sa sala.Muli niyang itinapon ang laman ng garbage bag sa sahig at pinilit na kinalma ang sarili dahil daig pa niya ang nakipaghabulan sa kabayo sa bilis ng tibok ng puso niya at bilis ng paghinga niya. Muntik na! Muntik na siyang mahuli nito and God knows kung ano ang gagawin nito sa kaniya! He can use the gun or knife on her without blinking for sure.She kept her face calm as she pretended to clean the mess and that's when she saw him stepped inside."What the f*ck are you doing here, woman?" Royce's snapped angrily at her and she did flinch at his angry tone.Pero pinanatili niyang kalmado ang hitsura niya at hinarap ito, at pilit na binahiran ng inis ang mukha. "Ano? Iniwan mong bukas iyang pinto mo kaya akala ko ay pinapalinis mo itong lugar mo,
Hindi nakatulog si Coreen ng gabing iyon sa pag-aalala. Ilang beses ba niyang naisipang pumunta sa kabilang side para tingnan si Royce? Ilang beses na ba niyang kinagat ang daliri sa pag-iisip ng mga posibleng mangyari rito na halos nagsugat na ito? Sinubukan nga ni Coreen na buksan ang pinto ngunit naka-lock naman ito mula sa labas. Kaya naman walang nagawa si Coreen kundi ang ihampas ang kanyang mga kamay sa pinto dahil sa frustration. She even tried calling out his name many times but all she can hear is her echo. Para siyang mag-isa sa malaking puting mansyon na iyon. Pinag-isipan pa niya kung tatawag siya sa 911, ngunit naalala niya ang lihim sa silid ni Royce. Magdamag siyang paikot-ikot sa bahay, nakatitig sa dingding na para bang ito ay magbubukas nang mag-isa, nakahampas ang kanyang mga kamay sa pinto o sa dingding. Walang magawa kundi patuloy lamang sa pagtawag sa pangalan ni Royce hanggang sa manawa. Para na nga siyang mababaliw. Bago pa niya mamalayan, sumikat na pal
"Magandang umaga!" Masayang bati ni Coreen sabay bukas ng pinto ng kwarto ni Rica, ngunit napalitan ng pag-aalala ang kanyang ngiti nang makita niyang inaalo ng kanyang Tita Clarice ang isang umiiyak na si Rica. "Anong nangyari?" Nag-aalalang tanong niya at lumagpas sa Tita niya para dahan-dahang hawakan ang mukha ng kapatid gamit ang naka-gloves na mga kamay. "Nasaktan ka ba, baby?" Muli niyang tanong nang nanatiling tahimik si Rica at patuloy lang sa pagsinghot nang mahina. Naramdaman ni Coreen ang paghawak sa kaliwang balikat niya at tumalikod para harapin ang Tita niya para makita itong nakangiti. "Wala namang problema, Coreen. Ayos lang si Rica. Naiiyak lang siya dahil narinig niyang nag-uusap ang mga nurse." Imbes na gumaan ang loob ay lalo siyang nabahala at awtmatikong nagpaka-Ate. "Ano ho ang mga sinasabi nila? May sinasabi ba sila tungkol kay Rica?" Bahagyang natawa si Tita Clarice at hinawakan siya sa kamay. "Hindi, hindi, hindi. Hindi siya ang pinag-uusapan nila.
Nagpatuloy ang mga araw sa pagtatrabaho niya kay Royce at pag-aalala sa kanyang pamilya ngunit totoo sa sinabi ni Royce, may mga tauhan nito na nagbabantay sa bahay nila ayon sa kanyang Auntie. Nang tanungin siya ng Tita niya kung bakit ay hindi siya nakahanap ng tamang sagot at sa halip ay sinabi niya na para sa Tiyo niya ito kung sakaling masaktan sila. Hapon na at kasalukuyan siyang nagtatahi ng pang-itaas na napunit mula noong araw na siya ay kinidnap. Paborito niya kasi iyon kaya hindi niya basta-basta maitapon at may sentimental value na rin ito sa kaniya. Napahinto siya nang makitang pumasok sa right wing si Zyke. "Hi," Nag-aalangan niyang bati. Huling pagkikita nila ay nainis niya ito sa pagsasabi at pagbbintang ng kung ano-ano. "I'm sorry sa mga nasabi ko." Pagpapakumbaba niya. Isinara ni Zyke ang pinto at nagkibit balikat bago pabagsak na humiga sa sofa. "Nah. Wala kang alam at kasalanan din naman namin," tugon nitong nakangiti sa kanya kaya ngumiti rin siya pabalik. T
Bumuntong-hininga siya at saglit lang ay kumalam ang tiyan niya sa gutom. Anong oras na ba? Nang tumingin siya sa paligid ay nalaman ni Coreen na siya'y nasa kwarto niya sa Mansion. Tumingin siya sa orasan at nakitang alas-tres na ng madaling araw. Hindi siya sanay kumain ng umaga! Muli siyang humiga at pinilit ang sarili na matulog ngunit ayaw ng tiyan niya at patuloy sa pagkalam at kirot. Sinipa niya ang kumot dahil sa inis. Baka nasa baba ang tatlong iyon. Paano ako makakain? Kabado at nag-aalala na tanong niya sa sarili. Napabuntong-hininga siya sa sobrang inis at tumayo. Kukuha lang siya ng makakain at dito na lang siya kakain. Tumango siya sa sarili at nagsuot ng tsinelas bago lumabas ng pinto. Dahil kinakabahan siya, parang ang bigat ng bawat hakbang niya, at para tuloy siyang magnanakaw na nag-iingat na huwag gumawa ng ingay. Huminga siya nang malalim bago kaswal na bumaba ng hagdan, ang kilos ay pilit na ginawang kalmado at normal. Hindi siya nag-abalang tumingin sa kabila
Hinayaan niyang tanggalin nito ang tape sa bibig niya para lang makapagsalita siya pero nang hahawakan na naman siya nito, sa wakas ay nagsalita siya."Huwag mo nang tangkain pa," babala ni Coreen nang hahakbang na si Royce palapit sa kanya. "Huwag mo akong hawakan. Ni huwag kang lalapit sa akin. Ayokong dapuan ako ng mga kamay mo."Hindi dahil sa kasalukuyan silang basang-basa ng dugo pareho at labis na nakakadiri at nakakakilabot. It's the fact na tama ang hinala niya. Ang bagay na pilit na itinatanggi ng tanga niyang puso. Isa talaga itong mamamatay tao. Isang kriminal. At Diyos lang ang nakakaalam kung gaano karaming buhay ang kinitil nito sa mga kamay na iyon. Ang mga kamay na hinayaan niyang humawak sa bawat parte ng katawan niya. Ang parehong mga kamay na ginusto niyang mahawakan pa sana.Napaiwas siya nang tingin at natigilan nang bigla nitong tawirin ang pagitan nila. Pumikit siya nang mariin at ang sumunod na ginawa nito ay hindi lamang nagpagulat sa kanya kundi nagpagalit d
Nang nasa loob na siya ng taxi, tinawagan niya ang kanyang Tita at sinabihang magkita sa pinakamalapit na restaurant na ang pangalan ay The Diner, their favorite restaurant ever since they were still a kid. Ito ay nasa negosyo na sa loob ng dalawangpung taon na ngayon kung tama ang pagkakatanda niya. Narinig pa niyang bumabati ang kapatid niya sa background at tumili nang ipaalam sa kanya ni Tita Clarice na sa paborito naming restaurant kami kakain.Nauna siyang nakarating sa restaurant kaya nagpareserba siya ng magandang booth para sa kanila. Habang naghihintay sa kanilang pagdating, nilingon ni Coreen ang pamilyar na lugar na may malungkot na ngiti sa labi at tila bumalik sa nakaraan kung saan kumpleto pa silang pamilya at sa may sulok nakaupo. Naalala ang kanyang mga magulang na nakaupo sa tabi niya at nagtatawanan. Namuo ang mga luha sa kanyang mga mata ngunit kinusot niya iyon.Tatay, Nanay, twenty six na ako ngayon. I am at the perfect age to marry and give you grandbabies but a
"You f*cking---bumaba ka dito at harapin mo ako!" Nanggigil na bulyaw ng lalaki at halos mabingi si Coreen."You have the nerve coming here and entering like you own the goddamn place," kalmado pa rin, ngunit halatang inis nang sabi ni Royce bago lumipat ang mga mata sa kanya. "Next time, don't just let anyone here. That man right there will not even blink a goddamn eye before he shoots you between the eyes."Umiwas siya ng tingin at napakamot sa braso. At paano naman niya malalaman iyon gayung iniwan siya nito sa dilim? At teka nga, hindi naman siya ang nagpapasok dahil pilit lang itong pumasok!"Be thankful I'm in a good mood and I don't exactly want my maid to clean a bloody mess. If you're so brave, meet me at the f*cking arena." Sa narinig na sinabi nito ay kinilabutan siya.Nakita ni Coreen na ngumusi ang lalaki at pinatunog pa ang mga daliri. "Isa ka na lang malamig na bangkay kapag tapos na ako sa iyo, f*cker." Tumalikod ito at dinilaan ang labi na parang manyak bago umalis."
Gulat na napatingin si Coreen sa papel nang makita niya ang nakasulat doon. Kailangan niyang manatili bilang kasambahay nito sa loob ng isang buong taon o kakasuhan siya nito ng paglabag sa kontrata. Sa nabasa ay galit niyang nilukot ang papel. "Hindi ito ang pinirmahan ko! Wala akong nakitang petsa nang pumirma ako! Fake ito!" Napataas ang kilay ni Royce. "At ano ang mapapala ko sa panloloko sa'yo? Sabihin mo sa akin." Kinagat niya ang kanyang labi at inihagis kung saan ang gusot na papel sa galit. Hindi iyon ang kontratang pinirmahan niya! Pero tama si Royce. Wala itong mapapala sa pagsisinungaling sa kanya kaya naman bumagsak ang mga balikat niya sa pagkatalo. Handa na siyang umalis. Inihanda na niya ang sarili niya. Anong klaseng biro ito? "So.. nag-enjoy ka ba?" Nanlaki ang mga mata niya nang makitang humakbang papalapit sa kanya si Royce hanggang tatlong talampakan lang ang layo nila sa isa't isa. Umatras siya ng dalawang hakbang pero dalawang hakbang pasulong si Royce.
Dumating ang umaga at si Coreen ay nagising ng alas siyete gaya ng dati. Pumunta siya sa pool ng Hotel at doon nagpalipas ng isang oras sa paglangoy. Matapos nito ay tumungo siya sa restaurant ng Hotel para mag-almusal at gumastos ng malaking halaga. Wala pakialam si Coreen sa sandaling iyon. This is her day, gagawin niya lahat ng gusto niyang gawin at hindi niya pipigilan ang sarili, ngunit lilimitahan pa rin niya ang sarili niya. Bago ang oras ng tanghalian, naligo na siya at nagsuot ng damit bago mag-check out sa Hotel. Sumakay siya ng taxi papunta sa lugar kung saan sila magkikita ni Kurt at pagdating doon ay pumasok siya sa loob ng Forever 21 at pumili ng bagong set ng damit, at ito ay isang pares ng damit na sexy ang tabas at style ngunit elegante pa rin naman. Agad niya itong ginamit pagkabili at tama nga siya na babagay ito sa kaniya. Matapos niyon ay inilagay ang luma sa loob ng paper bag. Habang hinihintay si Kurt sa loob ng isang restaurant na pinili nito, muling naramda
Sa kabilang panig ng dingding, isang babaeng nakatali ang mga kamay sa likod ang nagbibigay ng blowj*b kay Royce. Katulad ng ginawa niya noon ay nakaluhod ang babae sa harapan nito na walang pader sa pagitan nila. Nakahawak din si Royce sa buhok nito habang dumadaing sa sarap habang nakatitig sa kanya mula sa kabilang kwarto. At ang lakas ng loob nitong ngumiti sa kanya. Gustong umiwas ni Coreen sa nakakakilabot na tanawing dumudurog sa kanyang puso ngunit hindi niya magawa. Parang hinugot ni Royce ang puso niya at paulit-ulit itong tinapakan at niluraan. Ano ang sinusubukan nitong patunayan sa paggawa nito? Gusto ba siya nitong saktan? Ibalik sa kaniyang kinalulugaran? Pagselosin siya? Kung ganoon, bakit pa siya hinalikan nito? Naramdaman niyang may pumatak na luha mula sa kanyang mata ngunit mabilis na pinunasan iyon at walang emosyong nakatingin kay Royce. Nakita niya kung paano ito nagngangalit at humigpit ang pagkakahawak nito sa buhok ng babae, tanda na dinatnan na i
Galit na inalis siya ni Royce sa katawan nito at iniwan siya, ngunit hindi sumuko si Coreen at sinundan niya ito. Pilit na lumalakad sa tubig dahil nasa itaas pa rin ito ng kanyang baywang. "Royce, teka!" Tawag niya rito ngunit hindi siya pinansin ng lalaki. Ang mga balikat nito ay puno ng tensyon at nakakuyom ang mga kamaong nakagwantes. At biglang gustong magsisi ni Coreen sa kapangangasan niya.Halos. Ngunit alam niyang kailangan niyang gawin ang unang hakbang, kailangan niyang kunin ang pagkakataong ito. Kailangan niyang subukan, kahit na mas malaki ang tiyansa niyang mabigo. At least masasabi niya sa sarili niya na sinubukan niya man lang. Mali bang ginawa niya iyon? Halos hindi niya ito maabot at gusto niya itong hawakan para pigilan, ngunit sa halip ay ikinuyom niya ang mga kamay sa tagiliran. "Look, I'm sorry." "Are you?" Galit na umikot si Royce at tinitigan siya ng masama. "Alam mo ang tungkol sa kalagayan ko at ginawa mo pa rin? Sino ang nagbigay sa iyo ng karapatan