CHAPTER FOUR

    WALA sa isip na napahawak siya sa kaniyang dibdib. It was beating rapidly and it's making her sick.

    "Don't look at me like that. Alam kong guwapo ako," he chuckled.

    Nagpanting ang tainga niya dahil doon. Ang kanina'y naghuhuramentado niyang puso ay napalitan ng pagkayamot. Hindi na lamang siya sumagot dahil ayaw niyang sayangin ang enerhiya niya para lang makipagbangayan dito.

    Kahit na mapait ay ininom niya pa rin ang beer, at sa tuwing mapapangiwi siya ay matatawa naman ang lalaki.

    "Bakit mo ba 'ko tinitignan, ha? Kanina ka pa! Nakakatawa ba 'ko? Tuwang-tuwa ka, eh."

    "Nope. I just find it cute when you cringe at the bitter taste of the beer. Bakit mo pa kasi pinipilit na inumin 'yan? Halata namang hindi ka sanay." Bahagya itong umiling saka tumungga sa sariling beer habang nakatanaw sa payapang dagat.

    Napairap lamang siya sa sinabi nito saka muling tumungga. Muli siyang napapikit nang mariin habang pinipilit lunukin ang mapait na inuming 'yon.

    Ngunit nang idilat niya ang mga mata niya'y muntikan nang malaglag ang puso niya nang makitang nasa harapan niya na si Gabriel. Kinuha nito ang beer na hawak niya saka inilagay ito sa lapag. She felt a slight jolt when she felt his hands on hers. It actually felt good when she felt his warm hands touching her. Wala sa isip na napapikit siya.

    "You shouldn't have made the contract," rinig niyang bulong nito.

    Tila nahigit niya ang sariling paghinga nang maramdaman ang hininga nito sa gilid ng kaniyang leeg. It sent a tingling sensation through her whole being. Nakakapanindig-balahibo!

    Maya-maya pa ay may naramdaman siyang mainit at malambot na bagay na lumapat sa kaniyang mga labi. She didn't know how or what to react. Ang tanging alam lang niya ay masarap ito sa pakiramdam. Hanggang sa magsimula na itong gumalaw. She didn't know if it was because of the alcohol that urged her to respond. She moved her lips with the same ferocity as that of his. Her mind was in total chaos and she can't think straight. All she knew was that this feeling was unexplainable. It's like she's on cloud nine. She feels light and it was dreamy. She even wonder if it was still the reality. Until that thing stops. She opened her eyes and she saw Gabriel smiling at her. Tila ba nanuot sa kaibuturan niya ang pagtitig nito sa mga mata niya.

    "I think it's time for you to go to bed. That's all for now. Have a good night, Sahara," anito saka siya binigyan ng isang halik sa noo. Nakaramdam siya ng kakaibang kiliti dahil doon. Pagkatapos ay tumalikod na ito at bumalik sa sariling silid.

    Hindi niya alam kung bakit ngunit nagkusa na rin lamang ang kaniyang mga paa na pumasok sa kuwarto niya. Nang makita niya ang kaniyang kama ay parang gusto niya na agad ilapat ang katawan niya rito. She felt dizzy.

    "Oh, maybe it's the effect of the alcohol," aniya saka humakbang patungo sa kama. Padapa siyang nahiga rito. She then closed her eyes and the next thing she knew, she was in dream land.

    SAHARA was greeted by the sun's rays the next morning. She forgot to close the curtains last night. Her gaze landed at the wall clock and it says it's eight seventeen. She then felt her stomach grumble.

    Agad siyang tumayo upang maghilamos at magsipilyo sana upang makakain na ng agahan, ngunit agad ring bumalik sa pagkakahiga nang maramdaman ang pagpintig ng ulo niya. Her head was aching and it was all because of the alcohol she drank last night.

    Napahawak siya sa sentido niya at bahagyang hinilot-hilot iyon, subalit hindi pa rin maibsan ang sakit nito. Maybe a little more sleep was all she needs to get rid of the pain. Nagtalukbong na lamang siya at ipinikit ang mga mata nang biglang may kumatok sa pinto ng kuwarto niya. She knew it was Gabriel, sila lang naman ang tao sa isla kaya hindi na siya magtataka.

    The door swung open and she saw Gabriel peeked through it.

    "Buti naman gising ka na. I brought here our breakfast—"

    Natigil ang pagsasalita nito nang marinig ang mahinang pag-ungot niya. Agad siyang dinaluhan nito.

    Inilapit nito ang likod ng palad nito sa noo niya. His hand feels good on her skin. Hindi niya alam kung bakit bigla niyang nagustuhan ang pagkakalapat ng balat nito sa balat niya, ang tanging alam lang niya ay maganda ito sa pakiramdam.

    "May sinat ka! Saglit, i-o-off ko ang air-con," nag-aalalang anito saka dali-daling hinanap ang remote ng air-con at ini-off ito.

    She don't know why but her heart start thumping loudly inside her chest with just hearing his voice. It's like something within her was awakened when she felt his presence.

    "Mabuti na lang nagluto ako ng soup. Siguro dahil sa ininom mong beer 'to kagabi. Don't ever drink alcoholic beverages again. Hindi mo naman kaya, ang yabang mo pa," pangangaral ni Gabriel.

    Inalalayan siya nito sa pag-upo saka inilapag ang breakfast tray sa kama. Akmang daramputin na sana niya ang kutsara nang agawin ito ni Gabriel saka nagsimulang subuan siya.

    Hindi maiwasang napatitig siya sa mukha nito. Ngayon niya lang na-appreciate ang facial features nito kahit na natitigan niya na ito noon. From the deep set of his dark blue eyes which complemented his thick and dark eyebrows, her gaze trailed down to his aristocrat nose and thin red lips. . . She then wondered how it feels like to be kissed by those lips. Wala sa isip na napahawak siya sa labi at napapikit na tila ba naramdaman niya na ito. Ngunit natauhan siya nang marinig ang pagtawa ng katabi.

    "Gano'n na ba kasarap ang luto ko at napapapikit ka pa? Heto, marami pa. Ubusin mo," turan nito saka siya muling sinubuan.

    Hindi niya masupil ang ngiting nais kumawala sa kaniyang mga labi.

    "Why are you smiling? You look stupid," anito na nakapagpakulo sa dugo niya.

    "Ah, stupid? Just like you?" tangkang pang-iinis niya rito. Ngunit imbis na mainis ay natawa lamang si Gabriel.

    "Yeah. That's why we're meant to be," anito sabay kindat.

   Napairap siya. "Ewan ko sa 'yo! Kumain na nga lang tayo!"

    Tila naglaho ang sakit ng ulo niya dahil sa presensiya nito.