Home / Mystery/Thriller / BLAME / CHAPTER 3: INVITATION

Share

CHAPTER 3: INVITATION

Author: yahbabylocks
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

[BLAINE'S POV]

Matapos mapagalitan ng dean ang apat dahil sa pagsisigaw nila sa loob at labas ng cafeteria ay nagsipunta na kami ng kanya-kanyang klase. By pair pa nga, si JG kasama si Anton pero tiyak na hindi niya ito papansinin ng isang araw, si Trina na bwesit na bwesit parin kay John ay ayun kailangan nilang pumunta lalo na't magkaklase sila, ako naman ay kasabay ko si Trent.

Hindi naman mahirap makipagkaibigan sa kanya, siya pa nga ang magkikipagkilala sa inyo. Noong nasa labas kami ng opisina ng dean ay nakikipag-usap na siya sa sekretarya ng dean. Kilig na kilig naman ang bruha.

"Hey, can I borrow a ballpen?" ang tanong nito sa akin nang makaupo kami habang sa harap ay ang professor naming nag-eexplain.

"Yeah, sure. Wait..." kinalkal ko muna ang bag ko at doon ay may nakalagay na envelope sa bag ko. Weird, wala naman akong maalala na may nilagay ako doon.

"Hey" napabalik nalang ako sa katinuan nang marinig ko ang bulong ni Trent.

"Oh sorry" ang saad at ibinigay ang ballpen sa kanya.

"Thanks" 

Mahigit 30 minutos ay narinig na namin ang pag-ring ng bell. It's our next class.

"What class are you going?" ang tanong ko kay Trent na abala sa pag-iimpake.

"General Math" 

"Mukhang magkaklase tayo ulit" ang katwiran ko habang palabas kami ng silid-aralan.

"Oh really? How about the others?" ang tanong nito.

"Well. John and Anton has the same class in Entrepreneurship while Trina and JG has the same class in PE. They hate PE so I think they'll be right there" ang sagot ko sabay turo sa waiting shed. Kumakaway pa si Trina sa kanila.

"Anyway, I have to get my book. Can you escort me?"

"Sure, I need to get my book also"

"What's your locker number?" I asked. Malay mo malayo yung locker niya sa akin.

"A47"

"Great, neighbour. Mine is A44. Actually magkakalapit lang tayo. A40 si Trina, A50 si Anton, A45 si JG at A29 naman si John. So yeah"

Nagkwekwentuhan nalang kami ni Trent habang papuntang locker room, may oras pa naman kami kaya hindi malalate sa sunod na klase. Hindi naman siya boring kausap, palaimik pa nga, hinding-hindi ka mabobored.

Nakarating kami nga at naghiwalay saglit para pumunta sa kanya-kanyang locker. Minadali kong kinuha ang libro at iniligay sa bag. Doon ko muli nakita ang envelope na iyon kaya naman kinuha ko ito at ipinasok sa locker, ni-lock ko ito ng maigi at tumingin sa kinaroroonan ni Trent.

Nakatalikod ito at may parang may binabasang di ko alam, lumapit ako sa kanya at nagulat pa ito ng tinapik ko ang kanyang balikat.

"What's taking you so long?" I asked.

"Nothing. Just a ramdom envelope, maybe a letter from a girl"

"Oh okay. Let's go"

Ni-lock muna nito ang locker bago kami naglakad paakyat ulit. Hindi parin naman nawawala ang usapan namin.

"Yeah, a lot of girls here secretly putting letters on a guy's locker especially when they're hot"

"So you think I'm hot?" napaubo ako sa sinabi niyang iyon. Sumaklolo naman ang mokong at marahang pinagpag ang likod ko.

"Easy, I was just asking" ang natatawang saad nito at iniabot ang isang bote ng tubig. "Here"

"Thanks" ang paghingi ko ng salamat bago inumin ang naturang tubig. Ngiting aso ang nakapaskil sa labi ni Trent. "So you really think I'm hot"

"Uhh, no. I have other definition of hot" yeah, save yourself. Napansin ko ang pagkawala ng ngiti sa kanyang mukha.

"That's okay. You have standards" ang wika nito at umalis na. Humabol naman ako at sinuntok balikat nito, aba wala pang nagwawalk-out sa akin ah.

"That hurts"

"Don't care. You may not be hot for me, atleast your handsome" natawa nalang kami sa sinabi ko and now for the revelation na tiyak na ikakasakit ng damdamin ko. "But you have to warn your girlfriend or else she'll lose you. Iba pa naman maglaro ang mga ibang babae dito sa campus"

"Nah, I don't have a girlfriend" medyo napalakas ang sabi nito at sumakto naman na nakapasok kami ng classroom. Nakatingin sa amin ang lahat, especially mga girls.

"LADIES, HE'S SINGLE!!" ang sigaw ng negrita pero maganda naming kaklase. Nagsitilian naman ang mga iba, mapa-babae o binabae.

After 15 minutes ay nakaupo narin kami sa pinakalikod na bakanteng upuan. Sino ba naman kasi ang hindi makakausad kung blinock nila ang daanan namin. Mga haliparot.

"Goodluck to your locker" ang pagbibigay ko sa kanya ng encouragement. Malay niyo kailanganin niya. Napamura nalang ito ng "Fuck".

Natawa nalang ako sa mukha nitong pinagpapawisan at parang hindi mapakali. Hinayaan ko muna siyang nakatungaga at eksaktong 1 minute ay kinalabit ko na ito.

"I'm fucked up. Hindi ko na sana sinabi iyon" Shet pati ba naman pagsasalita ang hot niya, may pa slang pa ang accent. 

"Yup that's the life here in campus"

"But hey, I have something to tell you" inilapit niya ang kanyang bibig sa aking tenga at bumulong. "My friend said I have to warn you about the girls in our campus" ang bulong nito bago ako kindatan. Automatic ako napa-blush sa kanyang sinabi. Bitch, what?

"I--" hindi natuloy ang sasabihin dahil pumasok ang nag-aalburuto naming guro. Bad trip.

Huling sulyap ang iginawad ko sa kanya at matamis na ngiti ang nasa kanyang labi.

Nagtuturo na ang guro namin sa harap at ni-isang salita ay wala akong naintindihan. I tried my best to understand it pero talagang hindi ako ipinanganak para maging magaling sa Math.

Nasa ganoong pagsagot ako ng isang activity sa libro ng may bumulong sa akin. "You're doing it wrong"

"Oh.... Am I?" ang tanong ko kay Trent na bumulong sa akin. Nakaramdam pa ako ng kiliti sa paglapat ng kanyang hininga sa aking tenga.

"Yes" lumapit pa ito sa akin. "Here, let me help you"

Sa buong oras na iyon ay itinuro nga ni Trent kung paano sagutin itong problema ni Math. Huwag gayahin si Math, maraming x yan.

Saktong 4 ng hapon ng marinig namin na tumunog ang bell hudyat na tapos na ang klase at uwian na.

Sabay na naman kami ni Trent na pumunta nang locker room at saktong andoon na din ang apat na loko-loko.

"Yung totoo, nakuha mo na yung Gen Math?" ang tanong sa akin ni Trina habang sinisilid ko na ang gamit ko sa aking bag.

"Syempre, may nagturo sa akin. Hindi tulad ng isa na may utak ayaw namang i-share" 

"Kelan niyo pa ako pinag-uusapan?" ang tanong ni JG, nagulat pa ako dahil nasa likod pala siya. Isang malakas kutos ang natanggap namin sa kanya.

"Aray, bakit mo naman ginawa iyon?" ang tanong ni Trina.

"Hindi mo manlang siya pinigilan kong anong pinagsasabi niya tungkol sa akin. At ikaw Blaine, kailan kita hindi tinuruan. Last week, sabi mo turuan kita sa Oral Com mo na yan pero ano nangyari. Wala kasi nakatulog ka kahit hindi pa tayo nagsisimula" isa na namang kutos ang iginawad nito sa akin at inirapan ng mata. 

Natawa nalang ako at nasa ganoong pagkalkal ako ay nahawakan ko ang isang envelope. Inilabas ko ito at napansing iyon pala yung envelope kanina. 

"Meron ka din niyan?" ang takang tanong ni Trina at inilabas mula sa bag nito ang envelope na kagaya ko rin. Napataas naman ng kilay si JG bago ilabas ang kanya.

"Tatlo lang ba tayong may ganito?" ang tanong ni Trina. Sasagot sana ako ng makitang lumaapit sa amin ang tatlong lalaki na may malaking pagtataka sa mukha at may hawak silang envelope tulad ng sa amin.

"Kayo din?" ang tanong ni Trina. Lumapit ito kay John at inagaw ang envelope na hawak, sinuri niya muna ito. Ganoon din ang ginawa niya sa hawak ng dalawa, mukhang imbestigador na sinusuri ang bawat angle ng envelope. 

"Parehas nga tayong anim" sabay-sabay naming binuksan ang maliit na envelope at isang papel ang nakasilid doon.

[INVITATION 

DEAR PLAYER,

 YOU ARE INVITED TO THE VICTORY LAUNCH PARTY OF THE GAME 'BLAME'. ONLY INVITED GUESTS ARE ALLOWED TO ENTER THE VENUE SO PLEASE BRING THIS INVITATION LETTER WITH YOU. THANK YOU!!

WHEN: OCTOBER 18, 2020 (8:00 PM)          

WHERE: TOWN'S PALNETARIUM]

Iyan ang nakasaad sa sulat, so this is an invitation letter to my dad's game's successful launch. How can dad keep this secret to me? Edi kami na sana ang magdedesign ng venue.

"May pa-party pala ang daddy friend. Hindi mo manlang kami sinabihan" ang saad ni Trina.

"Hindi ko din alam"

"Ayy baka, sinikreto sa'yo kasi yung design mo noong last na party ay palpak. Pasalamat ka mabait comrades ng papa mo" ang natatawang singit ni John kaya naman imbis na matawa ako ay isang sipa ang isinagot ko.

Pero bakit may ganoon din si Trent eh hindi siya kilala ni Dad. Dumating kaya siya kanina dito at nakita niya kaming magkasama. Lagot, strict pa naman iyon tungkol sa mga lalaki.

"So tara?" napabalik ako sa katinuan nang marinig ang tanong ni Trina.

"Saan?" ang tanong ko. May malaking niti itong babae kaya alam ko na ang ibig niyang sabihin pero huli na.

"Huwag kang sisi--" huli na nga ang lahat ng sumigaw ito. "SHOPPING!!" nakakahiya pa naman sa mga tao dito.

"Okay" ang sinabi nalang ni JG at hinila na si Anton.

"Tara na babe" ang saad naman ni John sabay hila kay Trina.

Kami nalang ang naiwan ni Trent maliban sa mga tao. May balak kaya siyang pumunta ng party?

"Uhmmm... I see that you also have an invitation. Are you going?"

"Yes, but I don't understand why I got invited" 

"Oh come on, my dad is very generous. Maybe he saw that I was with you earlier"

"You're dad was here?"

"Maybe, I haven't seen him come but he probably sent this invitation letters" magsasalita pa sana ito ng mabilis ko siyang hinila at lumabas ng gate.

Pagkapatak ng 5:00 ay nakarating na kami sa pagawaan ng mga damit. This establishment make an amazing suits and dresses. Kaibigan ni papa ang taga-gawa pero once ay hindi ko pa siya nakita. I wonder what she/he looks like.

"Hi" ang bati ng staff, binati din namin.

"This way, Maam" nagulat pa ako ng magsalita pa ang isang staff at tinuro ang isang kwarto. "Andyan na po yung dress mo at suit ng kasama niyo po"

"Me?" ang nagtatakang tanong ni Trent. "Yes sir"

"You must mistaken, I already have suits at home" ang pagtanggi ni Trent. 

"But Mr. Agayuza insist" ayaw na ayaw talaga ni Dad ang natatanggihan.

"Okay" ang nasabi nalang ng lalaki bago kami pumasok ng kwarto.

"The left walk-in closet is where Maam Blaine's dress and the right walk-in closet is where your suit Sir" ang magalang na wika ng staff bago lumabas at sinara ang pinto.

"Let's get ready" ang tanging nasabi ko at pumasok na sa right walk-in closet.

Naabutan ko ang isang pink dress na may mga diyamante na nakapaligid dito. Maganda naman siya at may pakinang-kinang pa. Hindi naman iyon mahirap isuot kaya kaya kong isuot ito sa aking katawan ng walng tulong.

Matapos ang halos 20 minutos sa loob ng closet na iyon ay natapos ko ang pagsusuot ng aking dress. Lumabas ako doon at nakita si Trent na nakaharap sa salamin. Na-enganyo ata ito sa suot nitong tuxedo.

Black pants and tuxedo while white polo ang suot ng lalaking nito. He look so hot, hotter than hell. Literally na malademonyo ang kagwapuhan nito.

Hindi niya ako napansin kaya naman lumapit ako sa kanya.

"You look handsome" ang puri ko. Natawa naman ito at nakita ko ang pamumula ng kanyang mukha. "Thanks. You look beautiful as well" ang puri din nito sa akin, ako naman ang nangamatis ang mukha at nag-iwas ng tingin.

"Thank You" pabebe kong sambit.

Sabay kaming tumingin sa salamain nang mapansin may kulang sa kanyang suot.

"Where's your tie?" tanong ko.

"Ahaha... I don't know how to do it" ang sagot nito at inilibas mula sa bulsa ang black tie.

"Give me, I'll do it" ang pagboluntaryo ko. Marahan niyang ibinigay ang tie.

Nasa kalagitnaan ako ng pag-aayos ay hindi ko sinasadyang umangat ang tingin ko at nagtama ang aming mga mata. Nakaramdam ako ng pagkahiya dahil nakatitig din pala siya sa akin.

Parang tumigil ang mundo sa pagkakatitigan namin. Walang maririnig na ingay sa paligid maliban sa aircon.

Naramdaman kong gumalaw ang mukha niya palapit sa akin, ako naman ay nanatiling nakatitig sa kanyang mata at paminsan-minsan ay tumititig din sa kanyang labi.

Isang malambot na halik ang iginawad nito sa aking labi na nagpapikit sa akin. Tila nawala ako sa sarili at hinayaan ko lang na halikan ako ng kakakilala ko lang.

Dampi dampi muna ang halikan namin hanggang sa naramdaman ko ang dila nito napilit ipinapasok sa loob. Nawalan na nga ako ng control at pinaubaya kung anong gusto niya.

Mula sa dampi ay naging torrid kiss ang nangyari. Labi sa labi, dila sa dila at laway sa laway. He's wild, parang leon na hindi pinapakain ng dalawang araw.

Pinaupo ako nito sa mini-table sa tabi namin at hinalik-halikan ako sa pisngi, tenga at mas bumaba pa ito sa aking leeg. Sarap na sarap at napapatirik mata ako sa mala-langit nitong halik.

Bumalik na naman ito sa aking labi habang ang dalawang kamay ko ay napakapit sa kanyang balikat. Umabot ng 1 minuto ang halik nito hanggang tumigil na ito.

"Sorry, I got carried away" ang saad nito habang magkadikit ang aming noo.

"Why did you kiss me?" I asked, catching my breath.

"Isn't obvious? I like you. You're not just pretty but also kind too" he answered. Napitikom ako ng bibig. He likes me?

"I'll also help you to be smarter" ang panghahabol nito at tumawa ng mahina. Matalim na tingin ang ipinukol ko sa kanya.

"Are you insulting me?" looking at him with deadly glare, he didn't care. Natawa nalang ito at niyakap ako.

"You're so cute" bumitaw ito sa pagkakayakap. "Come on, let's get ready"

Imbis na sa harap kami tutungo ay naupo kami sa sofa at hinalikan na naman ako nito. Wild man.  

END OF CHAPTER 3…

Related chapters

  • BLAME   CHAPTER 4: ENCOUNTER

    [BLAINE'S POV]Magkahawak kaming lumabas ng building ni Trent. Umabot lang naman ng isang oras ang lambingan at laplapan namin. Hindi daw niya kukunin ang virginity ko hanggat makasal kami. ’Shit. So may future kami?’Isang limo car ang pumarada sa harap namin kasabay niyon ang pagbubukas ng isang bintana at lumabas ang ulo ni Trina."Wow, kakakilala lang, mag-shota na" ang komento ni Trina nang makita ang paghahawak namin ng kamay.Inggit ka lang."Kaninong sasakyan ito?" ang tanong ko. Tumigil sila sa pag-iingay at tumingin sila sa akin."Ang daming hindi sinasabi ng papa mo sa'yo" ang sagot ni John. "Sa inyo no. Haler, yes may pera kami pero di namin afford ang ganito" ang pahabol ni Trina. Sabagay, sa yaman ba naman ng tatay ko, hindi siya makakabili ng sasakyan.Umandar na a

  • BLAME   CHAPTER 5: AZUL

    [TRENT'S POV]She was my ex-girlfriend, a daughter of my father's colleague. Her name was Olivia Gomez, a fucking cheater. Naging girlfriend ko lang naman iyon dahil tinadhana kaming ikakasal, soon. Don't get me wrong, I really do love her but if I didn't went to their school I wouldn't find out that she's cheating on me.I gave her the things she want but I think that's not enough to please her satisfaction.[FLASHBACK…]"Trent, meet Olivia, daughter of my colleague, Mr. Gomez. Come on, tour her around the house." napilitan akong ngumiti sa harap ng matandang si Mr. Gomez at ang katabi nitong anak na si Olivia.Nauna na akong umalis, sumunod naman siya. Una kaming pumunta sa kusina kung saan nagluluto si mama ng tanghalian. Olivia approached her and did

  • BLAME   CHAPTER 5.5: "PLAYERS"

    (A/N: Ito po yung libro na nasa lamesa ng bawat kwarto sa dorm)NAME:GAILGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/101NAME:DAVISGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/102NAME:ANTONGENDER:MALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/103NAME:OLIVIAGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/104NAME:MADIDGENDER:MALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/105NAME:CARLOGENDER:MALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/106NAME:MAGGIEGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:

  • BLAME   CHAPTER 6: ORIENTATION

    [BLAINE'S POV]Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako, nagising lang nang may kumatok sa pinto. Agad akong nag-ayos at binuksan ang pinto. Hash Mendoza, ang lalaking nakipag-feeling close sa akin kanina habang papunta kami dito sa dorm. Hindi naman sa ayaw kong makisalamuha lalo na't nasa delikado kaming sitwasyon pero gusto ko si Trent ang lumapit sa akin kanina, hindi naman pwedeng wala lang sa kanya ang halikan namin."Oh hey" panimula ni Hash, ngumiti namna ako sa kanya baka masaktan pa pag sumimangot ako."Hi, what can I do for you?" pabalik kong tanong."We should go, they're already waiting downstairs" nagulat ako sa kanyang sinabi kaya sumilip ako sa baba. Yup, they're already there.Pumasok muli ako sa loob para tignan ang oras at nasa 5'o'clock na nga ng hapon. Nag-ayos muna ako at muling lumabas sa pinto. Habang pababa kami

  • BLAME   CHAPTER 7: FIRST VICTIM

    [THIRD PERSON’S POV]Pagpatak ng 7:55 ng gabi ay muling pinatawag ni Azul ang kanyang mga players para magtitipun-tipon sa field. Isa-isa silang lumabas at nagtipon nga sa field suot-suot ang kanilang alarm light pendant, may mga iba rin na nagpalit ng mas komportableng damit habang ang iba naman ay dati parin.“Dalawang minuto pa ay opisyal na nating sisimulan ang larong ‘BLAME’. Sanayin niyo rin na makasaksi ng mga pagpatay dahil hindilangngayonggabi ang magiging duguan.Sa mga gustong malaman kung sino ang mga isinalba ng mga doctor, sila ay sina Abby, Kevin, at Jeremy, ngayong gabi lang ito at depende kung iibahin ng doktor ang nais nilang isalba. Hating gabi matatapos ang laro at kung wala mang mapatay ang mga fraud ay ako ang pipili” anunsyo ni Azul habang gayak na gayak na pinapanood ang takot na mukha ng mga players.

  • BLAME   CHAPTER 8: CLOSE ONE

    [MR. AYAGUZA’S POV]It’s over 24 hours since the last time I saw my daughter. I already informed the police pero sabi nila maghintay daw kami ng 24 hours bago magpa-blotter. I already command my secretary to tell the police again, which he’s doing it right now. The curious part is, even her friends are also missing.Trina’s dad, my comrade, asks if her daughter is with my daughter. Jerry Gawn’s uncle also informed me that his nephew didn’t come home even if it’s late, so he wondered if he’s in our house.It was 11 in the night when my secretary went inside my office with his troubled face.“What’s the problem?” I asked, but she was about to answer when I stopped her after hearing high heels walking towards my office.“Watashitachi no magomusume wa doko ni imasu ka?” (Where is our granddaughter?) As e

  • BLAME   CHAPTER 9: MEMORIES

    [THIRD PERSON’S POV]Natapos silang lahat na kumain at kanya-kanya sila ng hugas ng plato, nasarapan sila sa luto ng magkapatid at mga tumulong sa kanila.Nauna nang lumabas si Blaine para gisingin si John Elmer at pumalit kina Anton at JG para makakain na sila. Sa kanyang paglabas ay hindi niya napansin na may sumunod sa kanya.Sa kanyang pag-akyat papuntang sa ikalawang palapag ay hindi niya nakita na basa ang hagdan kaya naman nahulog ito. Wala siyang naramdamang sakit kaya nang imulat ang kanyang mata ay mukha ni Hash ang kanyang nasilayan, sinalo siya ng binata.“God. Thank you! I thought I’ll bump my head on the floor” pagpapasalamat ni Blaine habang nasa ganoong posisyon.Hindi nila narinig ang mga padyak na pababa at ganoong posisyon ang naabutan ni Trent sa kanyang pagbaba. Hindi niya maigalaw ang katawan, nakita naman siya ng dalawa at agad na

  • BLAME   CHAPTER 10: SECOND NIGHT

    [THIRD PERSON’S POV] “Blaine” pagtawag ni JG sa kaibigan habang kumakatok sa kanyang pinto. Pinagbantay niya muna si Anton kay Trina para makausap pa ang nasaktan nitong kaibigan. Hindi niya alam kung bese siyang kumatok pero nasi niya lang makausap ang kaibigan. “Andoon lang kami sa taas ha. Labas ka lang if you need ng kaausap” umalis na nga si JG at bumalik sa ikalimang palapag para kumain na rin. Naabutan nito ang nobyong sinimulan na ang pagkain. “Kamusta siya?” ang tanong ni Anton sa nobyong kaharap niya. “She’s still in her room, she won’t talk to me. Ilang beses ko na kasing pinagsabihan na huwag agad ma-attach sa mga gawapong lalaking kakakilala lang niya” ang sagot ni JG. Umupo nalang ito at sinimulan ring kumain. Pagpatak ng 12 nang tanghali ay nagsibalikan ang mga kalahok sa kanya-kanya nilang kwarto. Nagsimula na silang nag-uusap usap.

Latest chapter

  • BLAME   CHAPTER 26: DAY 1 OF 3

    [THIRD PERSON’S POV]“Today we are having your challenge ‘3-Days Trouble’ kaya kung napansin niyo kagabi noong natapos ang laro ay hindi niyo nabuksan ang computer niyo dahil starting at that time ay hindi niyo pwedeng magamit ang role niyo. Kaya ngayon, hindi niyo pwedeng pag-usapan o magplano ng advance, gamitin ang mga drone niyo, mag-silence, in other words, all of you are powerless.No one is exempted sa challenge na ito because I’m sure na magugustuhan niyo lahat ito. Don’t worry dahil you have a lot of time to prepare, and we won’t be playing blame for a while. Sa ngayon ay kumain, mag-enjoy, sleep, do your shits until the challenge starts” payahag ni Azul noong alam na gising na ang lahat. Isa ito sa mga plano niya, to test their strength, abilities, tapos ang pagiging madiskarte.Dahil nagsara na nga ang LED Screen ay nangangamba silang lahat kung ano na naman a

  • BLAME   CHAPTER 25: BEFORE THE CHALLENGE

    [THIRD PERSON’S POV]Ipinakita na ni Azul ang detalye ng naging biktima.Name: VerdanCodename: ChipmunkRole: JournalistReports: Piss Me Off, Epic 2, Yummy, One Punch Man, Escapade, Tries, Random, Pitiful and ImaginableAng kinalaban ni Verdan na si EEL ay pasimpleng ngumiti noong ipinakita ni Azul ang larawan kung saan nakabitin sa puno ang katawan ni Verdan, katulad rin ni Madid ang uri ng kanyang pagkamatay. Naalala nalang ni EEL ang nangyari sa kanila kanina sa pagitan ng ayaw nila.[FLASHBACK]Ramdam na ramdam ni EEL ang pagkabinat ng kanyang braso, alam niya ang pakay ni Verdan, iyon ay ang pilayin ang kamay nito para hindi p

  • BLAME   CHAPTER 24: TENTH NIGHT

    [THIRD PERSON’S POV]Umiiyak parin si Blaine sa kanyang kwarto, hindi makapaniwala na ang taong kausap niya kahapon ay wala na sa mundong ito. Kahit naman kakakilala lang niya yung tao pero iba naman na kaibigan na ang turing mo sa kanya lalo na’t siya ang napiling balikat na sasandal habang sinasabi ang kanyang mga problema.Patuloy parin sa pag-iyak si Blaine at tumigil lang noong may narinig itong kumatok sa kanyang kwarto.“Blaine, di ka ba kakain?” ang tanong ni Trina mula sa labas. Kasama niya ang tatlo pa nilang kaibigan para sana yayain din siya lumbas. Ilang katok pa ang ginawa ni Trina hanggang sa awatin na ito ng boyfriend.“Tama na, baka tulog pa ang tao” ang pagpapapigil ni John Elmer kay Trina. Tumango lang rin naman si Trina at aalis na sana sila noong makitang tumatakbong palapit sa kanila si Hash.“Is she okay?”

  • BLAME   CHAPTER 23: OBSERVATION

    [THIRD PERSON’S POV]“Eyes on them”Ang nakatatak na wika sa isipan ni CROCODILE na utos ni Madid sa kanya. Ngayon ay silang dalawa lang ang magtutulungan para makapagbigay ng impormasyon sa mga citizens.Ito ang panglimang araw na susundan ni CROCODILE sina BEAVER at GOAT, mula noong gabing namatay si Madid. Matapos ang ayaw nina Trina at Clementine at nagsisimula nang magkanya-kanyang business ang mga tao ay doon niya din sinimulang sundin ang dalawa.Sa kanyang pagsunod ay nakasalamuha niya ang kapwa police nitong si ROOSTER, nagtanguan lang silang dalawa dahil nakakalayo na ang minamataan naman ni ROOSTER.Naglalandiang pumunta ang dalawa sa kagubatan habang si CROCODILE ay tahimik lang na nakasunod sa kanila, inoobserverbahan ang paligid kung may nakasunod ba sa kanya o wala.Nakita niyang pumasok sina BEAVER at GOAT sa isan

  • BLAME   CHAPTER 22: TILL PROVEN GUILTY

    [BROOKLYN’S POV][FLASHBACK]“Prepare the OR” ang narinig wika ng isang nurse noong imulat ko ang mata ko. Nakatingin lang ako sa ilaw ng hospital habang tinatakbo kami. Napalingon ako sa left side ko at nakita ang nakakabata kong kapatid na tinatakbo rin.Ang nakakagulat ay may nakatarak na mahabang tubo sa kanyang leeg kaya mas lumakas ang tibok ng puso ko.“Mio?” ang pagtawag ko sa pangalan ng kapatid ko. Pilit kong inaabot ang kanyang kamay kaya ibinaba iyon ng nurse.“Mio!” nagsisimula ng rumagsa ang luha ko noong hindi pa sumasagot ang kapatid ko.“Sshhh… Magiging okay ang kapatid mo” ang pagpapakalma sa aking ng nurse habang nilalagay ang oxygen mask. Hindi ko namalayan na bumibigat ang talukap ng aking

  • BLAME   NOTE!

    Hello sa mga reader ko, thank you for supporting my story. Kahit maliit lang yung reads, nakakabigla parin di ko aakalain na aabot sa ganun. I will be deleting my story kaya salamat sa suporta, joke lang. I will still continue my story, medyo nahihirapan lang maghanap ng time kasi modular tayo ngayon pero I will do my best to meet your expectations. Thank you for your understanding. Place your bets na kung sino ang mahuhulaan niyong makakasurvive HAHAHA. Ang pag-update natin is once a week (Every Sunday). I finished summarizing the plot of my story and currently writing the remaining chapters. Stay safe. <3

  • BLAME   CHAPTER 21: SOAKED IN HIS BLOOD

    [THIRD PERSON’S POV]Maingat na iniawat ni Bliane ang isang softdrinks sa gilid ni Trent, nakangiti namang tinanngap ito ni Trent saka umalis. Hindi alam ni Blaine kung masama ang loob ni Trent sa ginawang pagtanggi niya. Kita nalang ni Blaine ang humahakbang palayong likod ni Trent, ngumiti naman siya ng mapait bago bumalik sa mga kaibigan.Si Clementine naman ay medyo naiigalaw-galaw na ang paa, hindi tulad noon na talagang hindi makalakad.“Kamusta ang paa mo?” ang tanong ni Kate kay Clementine. May dala itong junkfoods mula sa kwarto niya. Hindi siya pinansin ni Clementine. Hindi naman iyon pinansin ni Kate at naupo nalang sa kanyang tabi, inoofferan niya ito ng pagkain pero tumanggi si Clementine.“Gets ko naman yang nararamdaman mo eh, yung masasaktan ka dahil sa pagkamatay ng kapatid mo” naparolyo nalang ng mata si Clementine bago tumingin kay Kate.&nbs

  • BLAME   CHAPTER 20: JOYOUS, EMBARASSED, IGNORED

    THIRD PERSON’S POV Lahat sila ay nakatingin parin sa LED Screen kung saan ipinakita ni Azul ang imahe ni Kevin na nakahiga sa lupa. Ang dalawang doctor na naiwan ay pasimpleng nagtingina dahil naawa sila sa sinapit ng kapwa nila doctor. Si Blaine ay hindi parin mawala sa isipan niya kung paano namatay si Kevin sa mismong harapan niya at napagisip-isip na wala itong ginawa para tulungan ang kasama. FLASHBACK Mas isiniksik pa ni Blaine ang kanyang katawan noong marinig na may papalapit sa kanilang kinatataguan pero ang naririnig nilang malakas na yapak ay unti-unting humihina. Sa paghina ng naririnig nilang yapak ay siya namang paglakas ng pagtibok ng kanilang puso, hindi nila alam kung alam ng fraud kung saan sila nakatago. Naalis lamang ang tanong na yun sa isipan nila

  • BLAME   CHAPTER 19: DOCTOR IS OUT

    AYAGUZA’S POV Another drug den na naman ang inatake namin. Nakatanggapkami ng isang tawag mula na anonymous person saying na andoon daw sina Blaine at ibang mga kaibigan nito. 4 days ago, nilabas namin na nawawala ang aking anak at mga kaibigan rin nitopero mas nagulat ako noong nabalitaan din na on the same day ng pagkawala nila ay pagkawala din 45 pang mga bata. “Mendoza” ang pagtawag ko sa sekretarya kong nakikipag-usap sa hepe ng pulisyang kasama naming lumusob. “Yes sir” ang sagot nito nang makalapit. “Gather all the CCTV footage sa lahat ng area kung saan naganap ang party” “Yes sir” ang saad nito at umalis para gawin ang iniuutos ko. Lumapit naman sa akin ang matalik kong kaibigan na pulis para balitahan ako kung ano ang naging usapan nila. “Ang taong nagsumbong dito sa drug den nito ay asawa ng isa sa mga nahuli, bugbog ang m

DMCA.com Protection Status