Home / Mystery/Thriller / BLAME / CHAPTER 4: ENCOUNTER

Share

CHAPTER 4: ENCOUNTER

Author: yahbabylocks
last update Last Updated: 2024-10-29 19:42:56

[BLAINE'S POV]

Magkahawak kaming lumabas ng building ni Trent. Umabot lang naman ng isang oras ang lambingan at laplapan namin. Hindi daw niya kukunin ang virginity ko hanggat makasal kami. ’Shit. So may future kami?

Isang limo car ang pumarada sa harap namin kasabay niyon ang pagbubukas ng isang bintana at lumabas ang ulo ni Trina.

"Wow, kakakilala lang, mag-shota na" ang komento ni Trina nang makita ang paghahawak namin ng kamay. Inggit ka lang.

"Kaninong sasakyan ito?" ang tanong ko. Tumigil sila sa pag-iingay at tumingin sila sa akin.

"Ang daming hindi sinasabi ng papa mo sa'yo" ang sagot ni John. "Sa inyo no. Haler, yes may pera kami pero di namin afford ang ganito" ang pahabol ni Trina. Sabagay, sa yaman ba naman ng tatay ko, hindi siya makakabili ng sasakyan.

Umandar na ang sasakyan papuntang planetarium. Kami sa likod, ang ingay, lalo na't umiinom sila ng mga inomin sa loob ng sasakyan.

"Hoy, tama na, baka malasing kayo at magwala sa event. Itigil niyo yan" ang pagpapatigil ko sa apat na kasama namin. Sino ba naman, edi walang iba kundi sina Trent, Anton, Trina, at John Elmer. Kami naman ni JG ay prenteng nakaupo lang habang pinapanood sila. 

"Hoy Blaine, ang OA mo ah. Flavored beer lang ito, kayang kaya ng mga bituka namin ito" ang reklamo ni Trina.

"That's right, babe. You wanna try some?" panananig naman ni Trent kay Trina. "No, Thank You" ang sagot ko nlang. 

30 minutos ang nagdaan ng marating namin ang venue, maganda talaga kung saan nai-held ang party. Malayo sa siyudad at napapalibutan pa ng mga mga mahahabang halaman.

May mini-pond sa harap ng entrance na lalong nagpaganda sa tanawin. Isa-isa kaming bumaba mula sa limo at nakita ang mga nagsisipasukang mga bisita. 

Sabay-sabay kaming pumasok doon, kung sa labas ay parang appetizer, sa loob naman ay dessert. It smells sweet as cotton candy, pink ang kulay ng mga cloth sa window, chair at table, gold naman ang suot ng mga waiter at may malaking chandelier na pinagitnaan ng mga lamesa.

Manghang-mangha kami sa nakikita namin at habang nasa ganoong pagkamangha kami ay may lumapit na isang waiter. "Miss Blaine and company, please follow me. I'll guide you to your seats" magalang na entrada nito.

Hindi na kami nagpatumpik-tumpik pa at mabilis na sumunod sa kanya. Our designated seats' near the stage kung saan makikita ang malaking screen. 

"Prend, ang ganda. Buti nalang di tayo yung nag design, kundi epic fail na naman, nako, malaking kahihiyan iyon sa tatay mo" sa bat ni Trina.

"Tumahimik ka nga, pasalamat ka di ka blinacklist ni papa" ang kantyaw ko kaya naman napamisusog ito. Natawa kami sa itsura nitong parang batang naka-pout pa ang labi.

"Ibabalik mo sa dati o i-totorrid kiss kita" ang bulong ni John pero sapat na para marinig namin. Sumilay ang demonyong ngiti sa mukha ni Trina.

"Then, bakit di mo gawin?"  may panghahamon sa boses nito at kita ko ang pagkuyom ng kamay ni John. "Nagtitimpi lang ako, don't provoke me" mababang boses ni John, mas inilapit pa ni Trina ang mukha at dinilaan ang labi.

"Why? Napro-provoke ba kita?" ika ng tangang babae. "That's it" sabat ni John at tumayo, hinila niya si Trina at mabilis na lumakad, wow di na kuripot si Trina.

[TRINA'S POV]

"Ahhhh, shit...." napamura ako nang mapusok akong hinahalikan ni John sa leeg, may pakagat-kagat pang nalalaman. Mabilis akong dinala ni John sa likod kung saan walang kang makikitang tao at sa tago.

"I told you, don't provoke me" mababang boses ni John. Hindi nalang ako sumagot at dinama ang paghawak ng kaliwang kamay nito sa dibdib ko habang ang kanan naman ay sa hita.

"Shit..... That feels good" mahinang ungol ko dahil baka marinig ng mga tao.

Bumalik si John sa pagkakahalik sa aking labi at kinagat ito upang malasahan ko ang dugo mula sa aking labi. Nasa ganoong paghalik kami nang maramdaman ko ang kamay nito na ipinasok sa aking dress. 

Napasinghap nalang ako ng magkadikit ang gitnang daliri nito sa bukana ng aking lagusan. Hindi ito ang unang beses namin na ginawa kaya masasabi kong expert ito pagdating sa pagpapaligaya sa akin. Siya ang aking una, ako ang kanyang una.

Bumaba ang kanyang mga halik sa aking leeg, tenga at lumuhod na ito upang magkapat sila ng aking pagkababae. Tumingin muna ito sa aking mata bago inilapat ang labi sa aking hita. Napasinghap nalang ako at mas lalong lumalim ang paghinga ko ng unting-unting tumataas ang kanyang halik patungo sa aking pagkababae.

"Ahhhhhh...." pigil ungol sa kumawala sa aking bibig, he really knows how to give me a good time. As I felt his tongue licking my clitoris, na nagbigay sa akin ng mas matinding sensasyon. 

"You're still sweet like the first time I've tasted you and...." tumingin muna sa akin ito bago ipasok ang gitnang daliri "it's still very wet."

"Ohh fuck" ungol ko nalang at napakagat ng labi. At first, he inserted one finger but now 3 fingers is ramming inside me while his tongue continued to lick my clit.

Napahawak ako sa buhok nito habang tumitirik ang mga mata at pigil ang mga ungol. Heaven nga, parang nasa heaven ka. Mula sa mabagal ay mas bumilis pa ang pagmalas-masok nito sa aking loob, mas pinag-igihan pa ang pagdila.

"Ahhh" "AHhhhhh" "AHHHHH" dahil hindi ko na kaya ay napalakas ang aking ungol nang maramdaman kong malapit na akong labasan.

"I-i'm cumming"

Mabilis akong nag-retouch sa loob ng cr, pinunasan ang mga pawis na namuo sa kaninang initan. Sino ba naman ang hindi pagpapawisan na matapos ka na ngang kainin, may pahabol pang ipinasubo kaya ang ending ay masakit ang lalamunan ko.

Matapos kong linisin ang aking katawan, papalabas na sana ako ng pinto nang marinig ko ang boses ni John na  may kausap.

"What's your fucking problem, bro?" may galit sa boses ni John, lalabas sana ako para makialam ng marinig kong sumagot ang kausap.

"Tsk tsk tsk, what an arrogant bastard. What's my problem? Why don't you ask yourself?" matapos magsalita ang lalaki na may nakakatakot na boses ay may marinig akong bumagsak na katawan. Natatakot ako na baka si John ang natumba ay marahan kong isinara yung pinto at tahimik sa inilabas ang cellphone ko. 

Dinial ko ang 911, ilang segundo itong nag ring bago sagutin ng kabilang linya.

"Hello? How may I help you?" tanong ng babae.

"There's an unconscious body here in planetarium event held at--" di ko naituloy ang sasabihin ko nang may tumakip sa bibig at ilong ko ng tela. Alam kong may pampatulog sa telang iyon pero huli na ang lahat dahil nalanghap ko na ito.

Pero bago pa ako matumba ay bumukas ang pinto at bulta ng lalaki ang nakita ko.

"Boss, kelangan natin bilisan, mukhang tumawag na siya ng tulong" ang huli kong narinig bago ako nawalan ng malay.

[BLAINE'S POV]

Malapit nang 30 mins ay hindi parin bumabalik sina Trina at John, I don't know but I feel uneasy, hindi mapakali, and my guts is telling me that something's wrong.

"Nag text ba sa'yo si Trina?" ang tanong ko kay JG, tumingin muna ito sa kanyang cellphone bago sumagot. "None" 

"Hanapin ko nalang muna sila" tatayo sana ako nang hinawakan ni Trent ang aking kamay. "Let them have a solo time" ang sagot nito. He's right, they need a couple time. Bumalik ako sa pag-upo ay siya namang pagsara ng mga ilaw, hudyat na magsisimula na.

Umakyat sa stage ang emcee suot ang long golden backless dress nito, maputi at maganda lalo na noong nakangiti at sa tingin ko ka-edad ko lang siya. Pumwesto ito siya sa gitna kaharap ang mic at ilang segundo ay tumutok sa kanya ang limelight.

Tumahimik ang lahat nang marinig nila ang tunog ng mga instrumento. 

[THE NIGHT IS STILL YOUNG PLAYING]

Yo, ayo tonight is the night that I'ma get twisted

Myx Moscato and vodka, I'ma mix it

Roll that spaceship, we about to get lifted

Live in the present, that gift is for the gifted

This what you came, this what you came for

You get what you buy, this what you paid for

So make sure the stars is what you aim for

Make mistakes though

So ano ito? Formal party pero rap-pop ang music? Fan ako ni Nicki Minaj pero bakit ganoong ang ipapatugtog sa ganitong event. Although, maganda naman yung boses ng babae at medyo kuha niya ang boses ni Nicki. 

I never worry, life is a journey

I just wanna enjoy the ride

What is the hurry? It's pretty early

It's okay, we'll take our time

The night is still young

The night is still young

The night is still young

And so are we

The night is still young

The night is still young

The night is still young

And so are we

Ayo, drinks on you or the drinks is on me

We ain't going nowhere like tanks is on E

We still getting money, which bank is it gonna be?

If he sexy, he planking on me

So when them big boys want all of that

Tell the bartender, say my order back

It's bottle service, he ordered that

Might let him take it home and slaughter that

He got friends for all of my friends

They ain't leaving 'til we say when

And we gon' hangover the next day

But we will remember this day

So drop the pop and get low

Or we can drop the top and just cruise

We fresh to death, down to the shoes

My only motto in life is don't lose

I never worry, life is a journey

I just wanna enjoy the ride

What is the hurry? It's pretty early

It's okay, we'll take our time

The night is still young

The night is still young

The night is still young

And so are we

The night is still young

The night is still young

The night is still young

So are we

We're just getting started yeah yeah

We're just getting started yeah yeah

Can't you see the night's still early

And we gon' get wild and crazy?

We're just getting started yeah yeah

We're just getting started yeah yeah

Can't you see the night's still early

And we gon' get wild and crazy?

The night is still young

The night is still young

The night is still young

And so are we

The night is still young

The night is still young

The night is still young

So are we

How dare we sit quietly

And watch the world pass us by

How dare we sit quietly

And watch the world pass us by

[END OF SONG]

Palakpakan at hiyawan ng mga tao ang namuo sa planetarium na iyon, namangha kami sa ginawa ng emcee na yun, akalahin mo sasayaw habang suot ang long dress nito, takong pa.

"Good Evening, Ladies and Gentlemen. I want to thank you all for coming tonight. This is a special day to remember, right?" ngumiti muna ang babae sa akin bago ilipat ang tingin sa katabi ko na napansin kong gulat at di makaimik. 

"Trent, you okay?" ang bulong ko sa kanya at doon lang siya bumalik sa katinuan. "Y-yeah"

Muli siyang humarap sa stage na di mapakali ang mukha. Humarap din naman ako sa stage nang makitang nakatingin ang babae kay Trent na parang nabigla rin. "B-babe?" 

Apat na letra ang lumabas mula sa bibig ng babae na hindi ko gugustuhing marinig. Maging sina Anton at JG, kulang nalang ay lumuwa ang kanilang mata sa pagkagulat.

Tumayo nalang ako at akmang aalis nang mahigpit akong hinawakan ni Trent sa braso. "Let me explain" ang saad nito pero inalis ko ang kamay niya. Tatangkain niya ulit sana akong hawakan nang may sumigaw.

"AHHHHHH" sigaw ng isang ginang palapit sa amin habang duguan ang mata nito. Nagkagulo ang mga tao at nagsi-gilid ang mga ito sa ginang na tumatakbo. "Umalis na kayo!!" sa pagsigaw niyang iyon ay ang pagpatay ng mga ilaw.

Tili ng mga babae, at mabibigat na padyak na nagsistakbuhan ang mga tao. Ilang segundo ang lumipas ay nanumbalik ang ilaw pero nagulat nalang ako na pinapalibutan kami ng berdeng usok, makapal na berdeng usok.

Ang huling alala ko ay binuhat ako ng naka-gas mask na tao.

END OF CHAPTER 4…

Related chapters

  • BLAME   CHAPTER 5: AZUL

    [TRENT'S POV]She was my ex-girlfriend, a daughter of my father's colleague. Her name was Olivia Gomez, a fucking cheater. Naging girlfriend ko lang naman iyon dahil tinadhana kaming ikakasal, soon. Don't get me wrong, I really do love her but if I didn't went to their school I wouldn't find out that she's cheating on me.I gave her the things she want but I think that's not enough to please her satisfaction.[FLASHBACK…]"Trent, meet Olivia, daughter of my colleague, Mr. Gomez. Come on, tour her around the house." napilitan akong ngumiti sa harap ng matandang si Mr. Gomez at ang katabi nitong anak na si Olivia.Nauna na akong umalis, sumunod naman siya. Una kaming pumunta sa kusina kung saan nagluluto si mama ng tanghalian. Olivia approached her and did

  • BLAME   CHAPTER 5.5: "PLAYERS"

    (A/N: Ito po yung libro na nasa lamesa ng bawat kwarto sa dorm)NAME:GAILGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/101NAME:DAVISGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/102NAME:ANTONGENDER:MALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/103NAME:OLIVIAGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/104NAME:MADIDGENDER:MALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/105NAME:CARLOGENDER:MALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/106NAME:MAGGIEGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:

  • BLAME   CHAPTER 6: ORIENTATION

    [BLAINE'S POV]Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako, nagising lang nang may kumatok sa pinto. Agad akong nag-ayos at binuksan ang pinto. Hash Mendoza, ang lalaking nakipag-feeling close sa akin kanina habang papunta kami dito sa dorm. Hindi naman sa ayaw kong makisalamuha lalo na't nasa delikado kaming sitwasyon pero gusto ko si Trent ang lumapit sa akin kanina, hindi naman pwedeng wala lang sa kanya ang halikan namin."Oh hey" panimula ni Hash, ngumiti namna ako sa kanya baka masaktan pa pag sumimangot ako."Hi, what can I do for you?" pabalik kong tanong."We should go, they're already waiting downstairs" nagulat ako sa kanyang sinabi kaya sumilip ako sa baba. Yup, they're already there.Pumasok muli ako sa loob para tignan ang oras at nasa 5'o'clock na nga ng hapon. Nag-ayos muna ako at muling lumabas sa pinto. Habang pababa kami

  • BLAME   CHAPTER 7: FIRST VICTIM

    [THIRD PERSON’S POV]Pagpatak ng 7:55 ng gabi ay muling pinatawag ni Azul ang kanyang mga players para magtitipun-tipon sa field. Isa-isa silang lumabas at nagtipon nga sa field suot-suot ang kanilang alarm light pendant, may mga iba rin na nagpalit ng mas komportableng damit habang ang iba naman ay dati parin.“Dalawang minuto pa ay opisyal na nating sisimulan ang larong ‘BLAME’. Sanayin niyo rin na makasaksi ng mga pagpatay dahil hindilangngayonggabi ang magiging duguan.Sa mga gustong malaman kung sino ang mga isinalba ng mga doctor, sila ay sina Abby, Kevin, at Jeremy, ngayong gabi lang ito at depende kung iibahin ng doktor ang nais nilang isalba. Hating gabi matatapos ang laro at kung wala mang mapatay ang mga fraud ay ako ang pipili” anunsyo ni Azul habang gayak na gayak na pinapanood ang takot na mukha ng mga players.

  • BLAME   CHAPTER 8: CLOSE ONE

    [MR. AYAGUZA’S POV]It’s over 24 hours since the last time I saw my daughter. I already informed the police pero sabi nila maghintay daw kami ng 24 hours bago magpa-blotter. I already command my secretary to tell the police again, which he’s doing it right now. The curious part is, even her friends are also missing.Trina’s dad, my comrade, asks if her daughter is with my daughter. Jerry Gawn’s uncle also informed me that his nephew didn’t come home even if it’s late, so he wondered if he’s in our house.It was 11 in the night when my secretary went inside my office with his troubled face.“What’s the problem?” I asked, but she was about to answer when I stopped her after hearing high heels walking towards my office.“Watashitachi no magomusume wa doko ni imasu ka?” (Where is our granddaughter?) As e

  • BLAME   CHAPTER 9: MEMORIES

    [THIRD PERSON’S POV]Natapos silang lahat na kumain at kanya-kanya sila ng hugas ng plato, nasarapan sila sa luto ng magkapatid at mga tumulong sa kanila.Nauna nang lumabas si Blaine para gisingin si John Elmer at pumalit kina Anton at JG para makakain na sila. Sa kanyang paglabas ay hindi niya napansin na may sumunod sa kanya.Sa kanyang pag-akyat papuntang sa ikalawang palapag ay hindi niya nakita na basa ang hagdan kaya naman nahulog ito. Wala siyang naramdamang sakit kaya nang imulat ang kanyang mata ay mukha ni Hash ang kanyang nasilayan, sinalo siya ng binata.“God. Thank you! I thought I’ll bump my head on the floor” pagpapasalamat ni Blaine habang nasa ganoong posisyon.Hindi nila narinig ang mga padyak na pababa at ganoong posisyon ang naabutan ni Trent sa kanyang pagbaba. Hindi niya maigalaw ang katawan, nakita naman siya ng dalawa at agad na

  • BLAME   CHAPTER 10: SECOND NIGHT

    [THIRD PERSON’S POV] “Blaine” pagtawag ni JG sa kaibigan habang kumakatok sa kanyang pinto. Pinagbantay niya muna si Anton kay Trina para makausap pa ang nasaktan nitong kaibigan. Hindi niya alam kung bese siyang kumatok pero nasi niya lang makausap ang kaibigan. “Andoon lang kami sa taas ha. Labas ka lang if you need ng kaausap” umalis na nga si JG at bumalik sa ikalimang palapag para kumain na rin. Naabutan nito ang nobyong sinimulan na ang pagkain. “Kamusta siya?” ang tanong ni Anton sa nobyong kaharap niya. “She’s still in her room, she won’t talk to me. Ilang beses ko na kasing pinagsabihan na huwag agad ma-attach sa mga gawapong lalaking kakakilala lang niya” ang sagot ni JG. Umupo nalang ito at sinimulan ring kumain. Pagpatak ng 12 nang tanghali ay nagsibalikan ang mga kalahok sa kanya-kanya nilang kwarto. Nagsimula na silang nag-uusap usap.

  • BLAME   CHAPTER 11: NECKLACE

    [THIRD PERSON’S POV]Mabilis na tinakbo ni John Elmer papunta sa field. Nais niyang matapos agad ang laro para mabantayan niya ang kanyang nobya na si Trina. Sa kantyang pagbalik ay hindi niya inaasahan na makakasabaya ng basang binata na si Stephano. Masayang-masaya ito at parang giliw na giliw.“Something good happened?” ang tanong niya sa binata.“Yup” ang sagot naman ni Stephano pabalik that made John suspicious of him. Hindi na siya nag-isip at ipinagpautuloy ang kanyang pagtakbo.Nang malapit na silang makarating sa field ay tanaw na tanaw nito ang taong parang may hinahanap. Out of shock and excitement, napabilis ang kanyang pagtakbo. The person he saw was also running towards him kahit masakit ang mga paa ay tiniis niya yun.Nagyakapan ng mahigpit ang dalawa noong nagtagpo sila sa gitna ng field. Both of them started to cry as they felt ea

Latest chapter

  • BLAME   CHAPTER 26: DAY 1 OF 3

    [THIRD PERSON’S POV]“Today we are having your challenge ‘3-Days Trouble’ kaya kung napansin niyo kagabi noong natapos ang laro ay hindi niyo nabuksan ang computer niyo dahil starting at that time ay hindi niyo pwedeng magamit ang role niyo. Kaya ngayon, hindi niyo pwedeng pag-usapan o magplano ng advance, gamitin ang mga drone niyo, mag-silence, in other words, all of you are powerless.No one is exempted sa challenge na ito because I’m sure na magugustuhan niyo lahat ito. Don’t worry dahil you have a lot of time to prepare, and we won’t be playing blame for a while. Sa ngayon ay kumain, mag-enjoy, sleep, do your shits until the challenge starts” payahag ni Azul noong alam na gising na ang lahat. Isa ito sa mga plano niya, to test their strength, abilities, tapos ang pagiging madiskarte.Dahil nagsara na nga ang LED Screen ay nangangamba silang lahat kung ano na naman a

  • BLAME   CHAPTER 25: BEFORE THE CHALLENGE

    [THIRD PERSON’S POV]Ipinakita na ni Azul ang detalye ng naging biktima.Name: VerdanCodename: ChipmunkRole: JournalistReports: Piss Me Off, Epic 2, Yummy, One Punch Man, Escapade, Tries, Random, Pitiful and ImaginableAng kinalaban ni Verdan na si EEL ay pasimpleng ngumiti noong ipinakita ni Azul ang larawan kung saan nakabitin sa puno ang katawan ni Verdan, katulad rin ni Madid ang uri ng kanyang pagkamatay. Naalala nalang ni EEL ang nangyari sa kanila kanina sa pagitan ng ayaw nila.[FLASHBACK]Ramdam na ramdam ni EEL ang pagkabinat ng kanyang braso, alam niya ang pakay ni Verdan, iyon ay ang pilayin ang kamay nito para hindi p

  • BLAME   CHAPTER 24: TENTH NIGHT

    [THIRD PERSON’S POV]Umiiyak parin si Blaine sa kanyang kwarto, hindi makapaniwala na ang taong kausap niya kahapon ay wala na sa mundong ito. Kahit naman kakakilala lang niya yung tao pero iba naman na kaibigan na ang turing mo sa kanya lalo na’t siya ang napiling balikat na sasandal habang sinasabi ang kanyang mga problema.Patuloy parin sa pag-iyak si Blaine at tumigil lang noong may narinig itong kumatok sa kanyang kwarto.“Blaine, di ka ba kakain?” ang tanong ni Trina mula sa labas. Kasama niya ang tatlo pa nilang kaibigan para sana yayain din siya lumbas. Ilang katok pa ang ginawa ni Trina hanggang sa awatin na ito ng boyfriend.“Tama na, baka tulog pa ang tao” ang pagpapapigil ni John Elmer kay Trina. Tumango lang rin naman si Trina at aalis na sana sila noong makitang tumatakbong palapit sa kanila si Hash.“Is she okay?”

  • BLAME   CHAPTER 23: OBSERVATION

    [THIRD PERSON’S POV]“Eyes on them”Ang nakatatak na wika sa isipan ni CROCODILE na utos ni Madid sa kanya. Ngayon ay silang dalawa lang ang magtutulungan para makapagbigay ng impormasyon sa mga citizens.Ito ang panglimang araw na susundan ni CROCODILE sina BEAVER at GOAT, mula noong gabing namatay si Madid. Matapos ang ayaw nina Trina at Clementine at nagsisimula nang magkanya-kanyang business ang mga tao ay doon niya din sinimulang sundin ang dalawa.Sa kanyang pagsunod ay nakasalamuha niya ang kapwa police nitong si ROOSTER, nagtanguan lang silang dalawa dahil nakakalayo na ang minamataan naman ni ROOSTER.Naglalandiang pumunta ang dalawa sa kagubatan habang si CROCODILE ay tahimik lang na nakasunod sa kanila, inoobserverbahan ang paligid kung may nakasunod ba sa kanya o wala.Nakita niyang pumasok sina BEAVER at GOAT sa isan

  • BLAME   CHAPTER 22: TILL PROVEN GUILTY

    [BROOKLYN’S POV][FLASHBACK]“Prepare the OR” ang narinig wika ng isang nurse noong imulat ko ang mata ko. Nakatingin lang ako sa ilaw ng hospital habang tinatakbo kami. Napalingon ako sa left side ko at nakita ang nakakabata kong kapatid na tinatakbo rin.Ang nakakagulat ay may nakatarak na mahabang tubo sa kanyang leeg kaya mas lumakas ang tibok ng puso ko.“Mio?” ang pagtawag ko sa pangalan ng kapatid ko. Pilit kong inaabot ang kanyang kamay kaya ibinaba iyon ng nurse.“Mio!” nagsisimula ng rumagsa ang luha ko noong hindi pa sumasagot ang kapatid ko.“Sshhh… Magiging okay ang kapatid mo” ang pagpapakalma sa aking ng nurse habang nilalagay ang oxygen mask. Hindi ko namalayan na bumibigat ang talukap ng aking

  • BLAME   NOTE!

    Hello sa mga reader ko, thank you for supporting my story. Kahit maliit lang yung reads, nakakabigla parin di ko aakalain na aabot sa ganun. I will be deleting my story kaya salamat sa suporta, joke lang. I will still continue my story, medyo nahihirapan lang maghanap ng time kasi modular tayo ngayon pero I will do my best to meet your expectations. Thank you for your understanding. Place your bets na kung sino ang mahuhulaan niyong makakasurvive HAHAHA. Ang pag-update natin is once a week (Every Sunday). I finished summarizing the plot of my story and currently writing the remaining chapters. Stay safe. <3

  • BLAME   CHAPTER 21: SOAKED IN HIS BLOOD

    [THIRD PERSON’S POV]Maingat na iniawat ni Bliane ang isang softdrinks sa gilid ni Trent, nakangiti namang tinanngap ito ni Trent saka umalis. Hindi alam ni Blaine kung masama ang loob ni Trent sa ginawang pagtanggi niya. Kita nalang ni Blaine ang humahakbang palayong likod ni Trent, ngumiti naman siya ng mapait bago bumalik sa mga kaibigan.Si Clementine naman ay medyo naiigalaw-galaw na ang paa, hindi tulad noon na talagang hindi makalakad.“Kamusta ang paa mo?” ang tanong ni Kate kay Clementine. May dala itong junkfoods mula sa kwarto niya. Hindi siya pinansin ni Clementine. Hindi naman iyon pinansin ni Kate at naupo nalang sa kanyang tabi, inoofferan niya ito ng pagkain pero tumanggi si Clementine.“Gets ko naman yang nararamdaman mo eh, yung masasaktan ka dahil sa pagkamatay ng kapatid mo” naparolyo nalang ng mata si Clementine bago tumingin kay Kate.&nbs

  • BLAME   CHAPTER 20: JOYOUS, EMBARASSED, IGNORED

    THIRD PERSON’S POV Lahat sila ay nakatingin parin sa LED Screen kung saan ipinakita ni Azul ang imahe ni Kevin na nakahiga sa lupa. Ang dalawang doctor na naiwan ay pasimpleng nagtingina dahil naawa sila sa sinapit ng kapwa nila doctor. Si Blaine ay hindi parin mawala sa isipan niya kung paano namatay si Kevin sa mismong harapan niya at napagisip-isip na wala itong ginawa para tulungan ang kasama. FLASHBACK Mas isiniksik pa ni Blaine ang kanyang katawan noong marinig na may papalapit sa kanilang kinatataguan pero ang naririnig nilang malakas na yapak ay unti-unting humihina. Sa paghina ng naririnig nilang yapak ay siya namang paglakas ng pagtibok ng kanilang puso, hindi nila alam kung alam ng fraud kung saan sila nakatago. Naalis lamang ang tanong na yun sa isipan nila

  • BLAME   CHAPTER 19: DOCTOR IS OUT

    AYAGUZA’S POV Another drug den na naman ang inatake namin. Nakatanggapkami ng isang tawag mula na anonymous person saying na andoon daw sina Blaine at ibang mga kaibigan nito. 4 days ago, nilabas namin na nawawala ang aking anak at mga kaibigan rin nitopero mas nagulat ako noong nabalitaan din na on the same day ng pagkawala nila ay pagkawala din 45 pang mga bata. “Mendoza” ang pagtawag ko sa sekretarya kong nakikipag-usap sa hepe ng pulisyang kasama naming lumusob. “Yes sir” ang sagot nito nang makalapit. “Gather all the CCTV footage sa lahat ng area kung saan naganap ang party” “Yes sir” ang saad nito at umalis para gawin ang iniuutos ko. Lumapit naman sa akin ang matalik kong kaibigan na pulis para balitahan ako kung ano ang naging usapan nila. “Ang taong nagsumbong dito sa drug den nito ay asawa ng isa sa mga nahuli, bugbog ang m

DMCA.com Protection Status