Home / Mystery/Thriller / BLAME / CHAPTER 5: AZUL

Share

CHAPTER 5: AZUL

Author: yahbabylocks
last update Last Updated: 2021-08-09 14:49:51

[TRENT'S POV]

She was my ex-girlfriend, a daughter of my father's colleague. Her name was Olivia Gomez, a fucking cheater. Naging girlfriend ko lang naman iyon dahil tinadhana kaming ikakasal, soon. Don't get me wrong, I really do love her but if I didn't went to their school I wouldn't find out that she's cheating on me.

I gave her the things she want but I think that's not enough to please her satisfaction.

[FLASHBACK…]

"Trent, meet Olivia, daughter of my colleague, Mr. Gomez. Come on, tour her around the house." napilitan akong ngumiti sa harap ng matandang si Mr. Gomez at ang katabi nitong anak na si Olivia. 

Nauna na akong umalis, sumunod naman siya. Una kaming pumunta sa kusina kung saan nagluluto si mama ng tanghalian. Olivia approached her and did the traditional greeting of Filipinos to the elderly, ang magmano.

"What a polite girl. I'm making tinola, are you okay with that?" my mom. 

"Of course, tita. Actually, it's one of my favorite dish" answered by the girl. Me, who is sitting in the kitchen sink, listening to their chitchats about food but there is one thing that made me like her, she can make my mom laugh and smile.

"Trent, you continue to show her around. Olivia, keep in mind that my son is handsome but he's always cranky" my mom whispered but I can still hear her, Olivia looked at me before she giggle showing her beautiful teeth. 

We left mom and now we're heading to the backyard. As she opened the door, I saw that she was mesmerized on our backyard filled with pink roses. Mom loves roses, that is her hobby, checking and ordering online some roses.

"Wow, your gardener designed this?" 

"No, it was all my mother's handwork. She refused the help offered by the gardeners saying that she'll do it on her own"

"Oh wow, your mom is so cool"

"How about you, what does your mom do?" with that question her happy expression slowly turned into sad.

"I don't have a mom. She left me with dad after she gave birth to me" I felt guilt asking that question.

"I'm sorry  to hear that" I apologized and I saw her smile a little but her mood is still down. "Wait here" I said before running in the shed grabbing a gloves, hat, small basket and a pruner. I cut 30 pieces of pink roses while she's still in the area where I left her, showing her confused face.

After several minutes, I immediately organized the 30 roses in the basket before giving it to her. 

"Peace offering" I said while smiling. She just laughed shyly before accepting it. 

"You don't have to do that but thank you" she answered.

The whole lunch waiting for mom to finish her cooking, we were talking about nonsense stuff and a friendship was built that day.

[6 months later…]

"Hey babe, I'll fetch you at school" I inform Olivia via cellphone. I haven't seen her like ages though we saw each other last week.

"No need to babe, kaya ko naman" I really miss that voice. I was actually waiting outside her school, I came early to surprise her. I also told my driver to inform mom and dad that we'll be home late because I'm going to treat my girlfriend a dinner.

I was about to talk when I saw Olivia going out to their school gate with her hands clinging to another man's arm.

"Ummm, are you perhaps with someone?" I tried to ask calmly but my inner self is bursting out especially when she said that she's not with someone.

"Okay, I'll call you later, something came up" I didn't wait for her to respond. I saw disappointment on her face with the way I acted before keeping  her cellphone in her sling bag. She faced him before and talking that I cannot hear. While their busy talking, my hand pushed the camera video and the next thing I knew I was recording them.

They were laughing so I thought that they were friends but when I about to stop recording when their face slowly moving towards each other and their lips collided for like 5 seconds. 

With my heart broken in half, I stopped recording and command my driver to go home. I silently cry at the backseat while waiting to go home. As soon as we arrived, I run fast to my room, not showing my parents my crying face.

After a while, a soft knock echoed my room. I pretend that I'm asleep but got caught when my mom caressed my hair. I hugged her tightly saying the things I saw. I was like a baby at that time, while my father is busy talking to Mr. Gomez.

They knew what happened to me because my driver told them that Olivia cheated on me. So unlucky to my first relationship. After that, I played many girl's heart.

[END OF FLASHBACK…]    

Napamulat nalang ako ng mata when I felt someone's shaking my shoulder. I saw Blaine's face, her was expression were mixed confused and worried.

I regained my strength first, before getting up from the ground. As I stood up, I notice a big screen in front of us. What's this. I also looked around when I notice our location, we were surrounded by trees, tall tress. I roam my eyes around when I saw Blaine's four friends, and when I roam again my eyes, I saw her.

Our eyes met after a year without seeing each other, she was also shocked. She rushed towards me and hugged tightly like there is no tomorrow. When I looked back to Blaine, she is now talking to her friends, ignoring me like she saw nothing.

"I'm so sorry about what happened, just hear me out" masaya nitong sabi habang yakap-yakap parin ako. Mabilis akong kumalas tsaka hinawakan ang magkabila nitong balikat.

"Liv, please, we broke up" I said before leaving her with her eyes open. I was about to return to Blaine's circle of friends when the enormous screen turned on.

An anonymous person wearing a mask appeared, it was using a voice changer, obviously.

"I'm Azul, the person who's responsible in abducting all of you. Welcome! You must be confused right now. 50 people in one location, weird, isn't? Nasa isang lugar kayo kung saang malayo sa iyong pamilya kaya useless ang pag-track nila sa iyong cellphone"

Speaking of phones, minadali ko ang kinapkap ang bulsa ng pantalon ko pero walang cellphone ang nagparamdam. Muli na namang nagsalita si Azul.

"As you walk through the thick forest, you'll find a dorm of this abandoned school. Doon muna kayo matutulog, magpapahinga at magpa-plano while finishing this game. Questions?"

Tumaas ang isang kamay ng isang babae na sinundan pa ng isang lalaki "What do you mean by game?" asked by the girl. Sunod naman na nagtanong ang lalaki "What are really doing here?"

Azul just sighed and asked the two person to step forward in front of the screen. The two followed but as we watch the next thing Azul will do, a sound of two consecutive gunshot filled the area. The ladies screamed, while the men was shocked including me.

The next thing we knew, there are two dropped bodies in front of the big screen. 

"Wilma and Darren are dead, so there's only 48 of you. Let me repeat, do you have any questions?" we shake our heads immediately, afraid that we'll be the next after those two. 

"Well then, you may now proceed to your dorms." 

Sasabay sana ako kay Blaine sa paglakad nang may lumapit na isang lalaki sa kanya, hindi nalalayo ang built ng katawan niya sa akin at medyo mas matangkad ako ng unti, moreno ang binatang ito but who the fuck is this?

 Nang makarating kami sa sinasabing dorm, isa na namang big screen ang pumarang pero ang mas pumukaw sa atensyon namin ay ang pangalan na nakakabit sa dorm.

[BLAINE'S POV]

'Ayaguza Dorm' iyan ang nakapangalan sa dorm kung saan kami titira. Tama nga ang hinala ko, alam ko ang location na ito. Hindi ko lang napansin ang location kung nasan kami kanina pero ngayon alam na alam ko na.

Ito ang school na ipinamana ni lolo kay daddy na ipapamana naman ni Daddy sa akin. I only saw the old pictures of this school.

"We're at our property" bulong ko muna sa sarili ko. Muling bumukas ang big screen and Azul showed up. "Yes, you're right. Welcome to Ayaguza's property. A school beloved by student in the 70's but as the government establish more school, this school went bankrupt. Isn't that right, Blaine?" 

Nagulat ako ng binanggit niya ang aking pangalan, luminga-linga naman ang mga tao at tinutukoy kung sino sa amin si Blaine. Hindi ipinahalata ng limang nakakakilala sa akin, nakisabay din sila sa paglinga ng mga tao. Nanatili namang tikim ang aking mga bibig, takot na baka iba na naman ang tingin ng mga tao. Muling nagsalita si Azul.

"Mayroong limang palapag ang dorm na iyan, tig-sampong kwarto ang bawat palapag. Sa labas ng pinto ay may mga pangalan na nakakabit doon at sa loob ng kwarto rin niyo makikita ang mga role niyo sa laro nating ito. Hindi niyo maaaring ipagkalat ang role niyo kundi isang bala lang ang tatama sa kokote niyo at palantandaan na hindi kayo maaaring pumasok sa kwarto ng isa't  isa maliban kung tag-araw. Go to your rooms, sleep tight, and survive the game tonight." nagsara na ang naturang tv.

Hindi parin namin maunawaan kung ano ang pakay ni Azul. Lingid sa kalooban namin ang pumasok at hanapin ang kwarto namin sa loob ng dorm. Una akong naghanap sa unang palapag pero wala akong nahanap na pngalan ko. Sumunod naman ako sa ikalawang palapag pero bigo parin. Sa ikaapat ko nahanap kwarto, pinagitnaan ng kwarto nina Wilma at Clementine. Kasama ko rin sa palapag sina Reece, Preston, Jeremy, Chance, Stephano, Nicole, at Verdan.

Pumasok na ako sa loob at magarbong higaan, isang closet at isang shelf ang umagaw sa atensyon pati narin ang isang box sa taas ng higaan. Lumapit ako sa dito ng mapansin kong may computer din pala dito at sa tabi nito ay makapal na libro, ito'y pinamagatan na "PLAYERS". May isa pang pinto doon at alam kong doon ang cr.

Nang makalapit na ako sa kahon ay dahan-dahan kong itinaas ang takip nito. Ang laman nito ay ang aking role card at isang necklace na ang pendant ay hugis alarm light. Muling akong tumingin sa role card ko, "What the fuck does this mean?" tanong ko sa sarili nang mabasa ang profession ng role ko.

Itinabi ko nalang ang mga ito at tumingin sa wall clock. Alas-10 palang ng umaga. Nakadarama ako ng gutom kaya dumiretso ako sa pinto palabas pero hindi na ito mapihit at parang may naglock sa labas. 

Umalingawngaw ang tunog ng isang siren sa loob ng kwarto, ito'y mula sa isang speaker na nakakabit. Masakit ito sa pandinig kaya naman napatakip nalang ako ng tenga. Matapos ang nakakabinging huni na iyon ay boses ni Azul ang sumunod. 

"Hindi muna kayo maaaring lumabas sa kadahilang inaayos namin ang lugar kung saan kayo maglalaro. May mga pagkain sa loob ng shelf, maaari rin kayong matulog at hindi kayo magagambala sa pag-aayos namin dahil naka-soundproof ang bawat kwarto. Hindi niyo kami maririnig sa labas at hindi niyo rin maririnig ang nagsasalita sa loob ng kwarto."

Wala nang nagsalita kaya naman mindali kong pinuntahan ang shelf at binuksan ito. Amoy pagkain ang loob nito, may chips, soda, tubig, at biscuits. Nagtaka ako kung bakit walang ulam at kanin. Kinuha ko nalang ang isang biscuit at yung tubig bilang panulak. Naiiyak akong kumain, hindi ko alam kung bakit nasa ganito kaming sitwasyon at hindi mawala-wala sa isipan ko ang pagkakabagsak ng dalawang katawan kanina.

Itinapon ko na sa basurahan ang pinagkainan ko at binuksan naman ang closet, mga damit ang mga nakalagy doon. Pagkuha ko ng isang damit ay nagulat ako ng magkatugma ang size ko sa size ng damit. Isinawalang-bahala ko nalang iyon at muling bumalik sa higaan para umupo. Inisip ko ang kalagayan ng mga kaibigan kong nasa iba't ibang kwarto. 

Sa tuwing nag-iisa ako, andyan si Trina na sasamahan ako at ikwekwento ang mga kagagahan na ginawa niya sa buhay, itinago niya daw iyon sa akin dahil alam niyang palaging nadudulas ang dila ko kapag magulang na niya ang kausap ko. Ikwekwento rin niya at iingitin ako sa mga lovey dovey moments nila ni John. Naaalala ko nalang na pagkatapos ng kwento niyang iyon ay binabatukan ko siya.

Sa tuwing umiiyak naman ako ay andyan si JG na pwedeng sandalan. Kapag umiiyak ako dahil relate ako sa pelikula ay nakikiiyak din siya. Matapos kaming umiyak, tatawa lang bigla-bigla na parang tanga. Hilig din namin kumain ng ice cream kapag kaming dalawa lang ang magkasama dahila ang bruhang si Trina ay may date sila ni John. Tagapayo ko din itong si JG tungkol sa isang pakikipagrelasyon at naging lucky boy nga ito kasi natipuhan siya ni Anton na sumakto sa type niya.

Sa tuwing malungkot naman ako ay andyan ang happy pill kong si John. Ang palabiro sa aming lahat kaya nga nahumaling sa kanya si Trina. Kahit anong lungkot ko ay talagang napapangiti lang ako nito kahit walang ginagawa. Ang panget kasi ng mukha parang clown.

Sa tuwing nahihirapan naman ako, andyan ang matulungin kong kaibigan na si Anton. Tamad ang tatlo na turuan ako kaya kay Anton naman ako nagpapatulong ng mga bagay-bagay tulad ng pagbubuhat, mga hindi alam na lesson at lalo na sa pagpapauwi kay JG tuwing lasing.

Ngumiti nalang ako habang iniisip ang mga araw na masaya kaming lima. Sa ngayon ay ramdam ko ang takot at kaba ng mga tao sa loob ng dorm na ito.

END OF CHAPTER 5…

Related chapters

  • BLAME   CHAPTER 5.5: "PLAYERS"

    (A/N: Ito po yung libro na nasa lamesa ng bawat kwarto sa dorm)NAME:GAILGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/101NAME:DAVISGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/102NAME:ANTONGENDER:MALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/103NAME:OLIVIAGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/104NAME:MADIDGENDER:MALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/105NAME:CARLOGENDER:MALEFLOOR/ROOM:1ST FLOOR/106NAME:MAGGIEGENDER:FEMALEFLOOR/ROOM:

    Last Updated : 2021-08-10
  • BLAME   CHAPTER 6: ORIENTATION

    [BLAINE'S POV]Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako, nagising lang nang may kumatok sa pinto. Agad akong nag-ayos at binuksan ang pinto. Hash Mendoza, ang lalaking nakipag-feeling close sa akin kanina habang papunta kami dito sa dorm. Hindi naman sa ayaw kong makisalamuha lalo na't nasa delikado kaming sitwasyon pero gusto ko si Trent ang lumapit sa akin kanina, hindi naman pwedeng wala lang sa kanya ang halikan namin."Oh hey" panimula ni Hash, ngumiti namna ako sa kanya baka masaktan pa pag sumimangot ako."Hi, what can I do for you?" pabalik kong tanong."We should go, they're already waiting downstairs" nagulat ako sa kanyang sinabi kaya sumilip ako sa baba. Yup, they're already there.Pumasok muli ako sa loob para tignan ang oras at nasa 5'o'clock na nga ng hapon. Nag-ayos muna ako at muling lumabas sa pinto. Habang pababa kami

    Last Updated : 2021-08-12
  • BLAME   CHAPTER 7: FIRST VICTIM

    [THIRD PERSON’S POV]Pagpatak ng 7:55 ng gabi ay muling pinatawag ni Azul ang kanyang mga players para magtitipun-tipon sa field. Isa-isa silang lumabas at nagtipon nga sa field suot-suot ang kanilang alarm light pendant, may mga iba rin na nagpalit ng mas komportableng damit habang ang iba naman ay dati parin.“Dalawang minuto pa ay opisyal na nating sisimulan ang larong ‘BLAME’. Sanayin niyo rin na makasaksi ng mga pagpatay dahil hindilangngayonggabi ang magiging duguan.Sa mga gustong malaman kung sino ang mga isinalba ng mga doctor, sila ay sina Abby, Kevin, at Jeremy, ngayong gabi lang ito at depende kung iibahin ng doktor ang nais nilang isalba. Hating gabi matatapos ang laro at kung wala mang mapatay ang mga fraud ay ako ang pipili” anunsyo ni Azul habang gayak na gayak na pinapanood ang takot na mukha ng mga players.

    Last Updated : 2021-08-16
  • BLAME   CHAPTER 8: CLOSE ONE

    [MR. AYAGUZA’S POV]It’s over 24 hours since the last time I saw my daughter. I already informed the police pero sabi nila maghintay daw kami ng 24 hours bago magpa-blotter. I already command my secretary to tell the police again, which he’s doing it right now. The curious part is, even her friends are also missing.Trina’s dad, my comrade, asks if her daughter is with my daughter. Jerry Gawn’s uncle also informed me that his nephew didn’t come home even if it’s late, so he wondered if he’s in our house.It was 11 in the night when my secretary went inside my office with his troubled face.“What’s the problem?” I asked, but she was about to answer when I stopped her after hearing high heels walking towards my office.“Watashitachi no magomusume wa doko ni imasu ka?” (Where is our granddaughter?) As e

    Last Updated : 2021-08-18
  • BLAME   CHAPTER 9: MEMORIES

    [THIRD PERSON’S POV]Natapos silang lahat na kumain at kanya-kanya sila ng hugas ng plato, nasarapan sila sa luto ng magkapatid at mga tumulong sa kanila.Nauna nang lumabas si Blaine para gisingin si John Elmer at pumalit kina Anton at JG para makakain na sila. Sa kanyang paglabas ay hindi niya napansin na may sumunod sa kanya.Sa kanyang pag-akyat papuntang sa ikalawang palapag ay hindi niya nakita na basa ang hagdan kaya naman nahulog ito. Wala siyang naramdamang sakit kaya nang imulat ang kanyang mata ay mukha ni Hash ang kanyang nasilayan, sinalo siya ng binata.“God. Thank you! I thought I’ll bump my head on the floor” pagpapasalamat ni Blaine habang nasa ganoong posisyon.Hindi nila narinig ang mga padyak na pababa at ganoong posisyon ang naabutan ni Trent sa kanyang pagbaba. Hindi niya maigalaw ang katawan, nakita naman siya ng dalawa at agad na

    Last Updated : 2021-08-20
  • BLAME   CHAPTER 10: SECOND NIGHT

    [THIRD PERSON’S POV] “Blaine” pagtawag ni JG sa kaibigan habang kumakatok sa kanyang pinto. Pinagbantay niya muna si Anton kay Trina para makausap pa ang nasaktan nitong kaibigan. Hindi niya alam kung bese siyang kumatok pero nasi niya lang makausap ang kaibigan. “Andoon lang kami sa taas ha. Labas ka lang if you need ng kaausap” umalis na nga si JG at bumalik sa ikalimang palapag para kumain na rin. Naabutan nito ang nobyong sinimulan na ang pagkain. “Kamusta siya?” ang tanong ni Anton sa nobyong kaharap niya. “She’s still in her room, she won’t talk to me. Ilang beses ko na kasing pinagsabihan na huwag agad ma-attach sa mga gawapong lalaking kakakilala lang niya” ang sagot ni JG. Umupo nalang ito at sinimulan ring kumain. Pagpatak ng 12 nang tanghali ay nagsibalikan ang mga kalahok sa kanya-kanya nilang kwarto. Nagsimula na silang nag-uusap usap.

    Last Updated : 2021-10-18
  • BLAME   CHAPTER 11: NECKLACE

    [THIRD PERSON’S POV]Mabilis na tinakbo ni John Elmer papunta sa field. Nais niyang matapos agad ang laro para mabantayan niya ang kanyang nobya na si Trina. Sa kantyang pagbalik ay hindi niya inaasahan na makakasabaya ng basang binata na si Stephano. Masayang-masaya ito at parang giliw na giliw.“Something good happened?” ang tanong niya sa binata.“Yup” ang sagot naman ni Stephano pabalik that made John suspicious of him. Hindi na siya nag-isip at ipinagpautuloy ang kanyang pagtakbo.Nang malapit na silang makarating sa field ay tanaw na tanaw nito ang taong parang may hinahanap. Out of shock and excitement, napabilis ang kanyang pagtakbo. The person he saw was also running towards him kahit masakit ang mga paa ay tiniis niya yun.Nagyakapan ng mahigpit ang dalawa noong nagtagpo sila sa gitna ng field. Both of them started to cry as they felt ea

    Last Updated : 2021-10-26
  • BLAME   CHAPTER 12: BRUTAL DEATH

    [MR. AYAGUZA’S POV]“Sir” ang pagtawag ng sekratarya ko nang makapasok. Sa likod nito ay may dalawang police at isang imbestigador. I sighed as I looked at my secretary. “Call my lawyer” tumango lamang ang sekretarya ko.Mabilis na nakarating ang lawyer na siyang kumausap sa mga police. I just sat, still wandering where could my daughter be.“Is this your sign?” tanong ng imbestigador na nagbalik sa akin sa katinuan. I looked at the paper, knowing that it was forged.“Nope, that’s not my penmanship” ang sagot ko. Tumaas ang kilay ng police at imbestigador sa akin. “Can you prove us that this was not your penmanship?”Itinuro ko ang pinakadulo ng signature. “I always leave a tail here” ang sagot ko, umakto ng mabilis ang lawyer ko at ipinakita ang mga lumang dokumento na mayroon akong pirma. Tin

    Last Updated : 2021-11-02

Latest chapter

  • BLAME   CHAPTER 26: DAY 1 OF 3

    [THIRD PERSON’S POV]“Today we are having your challenge ‘3-Days Trouble’ kaya kung napansin niyo kagabi noong natapos ang laro ay hindi niyo nabuksan ang computer niyo dahil starting at that time ay hindi niyo pwedeng magamit ang role niyo. Kaya ngayon, hindi niyo pwedeng pag-usapan o magplano ng advance, gamitin ang mga drone niyo, mag-silence, in other words, all of you are powerless.No one is exempted sa challenge na ito because I’m sure na magugustuhan niyo lahat ito. Don’t worry dahil you have a lot of time to prepare, and we won’t be playing blame for a while. Sa ngayon ay kumain, mag-enjoy, sleep, do your shits until the challenge starts” payahag ni Azul noong alam na gising na ang lahat. Isa ito sa mga plano niya, to test their strength, abilities, tapos ang pagiging madiskarte.Dahil nagsara na nga ang LED Screen ay nangangamba silang lahat kung ano na naman a

  • BLAME   CHAPTER 25: BEFORE THE CHALLENGE

    [THIRD PERSON’S POV]Ipinakita na ni Azul ang detalye ng naging biktima.Name: VerdanCodename: ChipmunkRole: JournalistReports: Piss Me Off, Epic 2, Yummy, One Punch Man, Escapade, Tries, Random, Pitiful and ImaginableAng kinalaban ni Verdan na si EEL ay pasimpleng ngumiti noong ipinakita ni Azul ang larawan kung saan nakabitin sa puno ang katawan ni Verdan, katulad rin ni Madid ang uri ng kanyang pagkamatay. Naalala nalang ni EEL ang nangyari sa kanila kanina sa pagitan ng ayaw nila.[FLASHBACK]Ramdam na ramdam ni EEL ang pagkabinat ng kanyang braso, alam niya ang pakay ni Verdan, iyon ay ang pilayin ang kamay nito para hindi p

  • BLAME   CHAPTER 24: TENTH NIGHT

    [THIRD PERSON’S POV]Umiiyak parin si Blaine sa kanyang kwarto, hindi makapaniwala na ang taong kausap niya kahapon ay wala na sa mundong ito. Kahit naman kakakilala lang niya yung tao pero iba naman na kaibigan na ang turing mo sa kanya lalo na’t siya ang napiling balikat na sasandal habang sinasabi ang kanyang mga problema.Patuloy parin sa pag-iyak si Blaine at tumigil lang noong may narinig itong kumatok sa kanyang kwarto.“Blaine, di ka ba kakain?” ang tanong ni Trina mula sa labas. Kasama niya ang tatlo pa nilang kaibigan para sana yayain din siya lumbas. Ilang katok pa ang ginawa ni Trina hanggang sa awatin na ito ng boyfriend.“Tama na, baka tulog pa ang tao” ang pagpapapigil ni John Elmer kay Trina. Tumango lang rin naman si Trina at aalis na sana sila noong makitang tumatakbong palapit sa kanila si Hash.“Is she okay?”

  • BLAME   CHAPTER 23: OBSERVATION

    [THIRD PERSON’S POV]“Eyes on them”Ang nakatatak na wika sa isipan ni CROCODILE na utos ni Madid sa kanya. Ngayon ay silang dalawa lang ang magtutulungan para makapagbigay ng impormasyon sa mga citizens.Ito ang panglimang araw na susundan ni CROCODILE sina BEAVER at GOAT, mula noong gabing namatay si Madid. Matapos ang ayaw nina Trina at Clementine at nagsisimula nang magkanya-kanyang business ang mga tao ay doon niya din sinimulang sundin ang dalawa.Sa kanyang pagsunod ay nakasalamuha niya ang kapwa police nitong si ROOSTER, nagtanguan lang silang dalawa dahil nakakalayo na ang minamataan naman ni ROOSTER.Naglalandiang pumunta ang dalawa sa kagubatan habang si CROCODILE ay tahimik lang na nakasunod sa kanila, inoobserverbahan ang paligid kung may nakasunod ba sa kanya o wala.Nakita niyang pumasok sina BEAVER at GOAT sa isan

  • BLAME   CHAPTER 22: TILL PROVEN GUILTY

    [BROOKLYN’S POV][FLASHBACK]“Prepare the OR” ang narinig wika ng isang nurse noong imulat ko ang mata ko. Nakatingin lang ako sa ilaw ng hospital habang tinatakbo kami. Napalingon ako sa left side ko at nakita ang nakakabata kong kapatid na tinatakbo rin.Ang nakakagulat ay may nakatarak na mahabang tubo sa kanyang leeg kaya mas lumakas ang tibok ng puso ko.“Mio?” ang pagtawag ko sa pangalan ng kapatid ko. Pilit kong inaabot ang kanyang kamay kaya ibinaba iyon ng nurse.“Mio!” nagsisimula ng rumagsa ang luha ko noong hindi pa sumasagot ang kapatid ko.“Sshhh… Magiging okay ang kapatid mo” ang pagpapakalma sa aking ng nurse habang nilalagay ang oxygen mask. Hindi ko namalayan na bumibigat ang talukap ng aking

  • BLAME   NOTE!

    Hello sa mga reader ko, thank you for supporting my story. Kahit maliit lang yung reads, nakakabigla parin di ko aakalain na aabot sa ganun. I will be deleting my story kaya salamat sa suporta, joke lang. I will still continue my story, medyo nahihirapan lang maghanap ng time kasi modular tayo ngayon pero I will do my best to meet your expectations. Thank you for your understanding. Place your bets na kung sino ang mahuhulaan niyong makakasurvive HAHAHA. Ang pag-update natin is once a week (Every Sunday). I finished summarizing the plot of my story and currently writing the remaining chapters. Stay safe. <3

  • BLAME   CHAPTER 21: SOAKED IN HIS BLOOD

    [THIRD PERSON’S POV]Maingat na iniawat ni Bliane ang isang softdrinks sa gilid ni Trent, nakangiti namang tinanngap ito ni Trent saka umalis. Hindi alam ni Blaine kung masama ang loob ni Trent sa ginawang pagtanggi niya. Kita nalang ni Blaine ang humahakbang palayong likod ni Trent, ngumiti naman siya ng mapait bago bumalik sa mga kaibigan.Si Clementine naman ay medyo naiigalaw-galaw na ang paa, hindi tulad noon na talagang hindi makalakad.“Kamusta ang paa mo?” ang tanong ni Kate kay Clementine. May dala itong junkfoods mula sa kwarto niya. Hindi siya pinansin ni Clementine. Hindi naman iyon pinansin ni Kate at naupo nalang sa kanyang tabi, inoofferan niya ito ng pagkain pero tumanggi si Clementine.“Gets ko naman yang nararamdaman mo eh, yung masasaktan ka dahil sa pagkamatay ng kapatid mo” naparolyo nalang ng mata si Clementine bago tumingin kay Kate.&nbs

  • BLAME   CHAPTER 20: JOYOUS, EMBARASSED, IGNORED

    THIRD PERSON’S POV Lahat sila ay nakatingin parin sa LED Screen kung saan ipinakita ni Azul ang imahe ni Kevin na nakahiga sa lupa. Ang dalawang doctor na naiwan ay pasimpleng nagtingina dahil naawa sila sa sinapit ng kapwa nila doctor. Si Blaine ay hindi parin mawala sa isipan niya kung paano namatay si Kevin sa mismong harapan niya at napagisip-isip na wala itong ginawa para tulungan ang kasama. FLASHBACK Mas isiniksik pa ni Blaine ang kanyang katawan noong marinig na may papalapit sa kanilang kinatataguan pero ang naririnig nilang malakas na yapak ay unti-unting humihina. Sa paghina ng naririnig nilang yapak ay siya namang paglakas ng pagtibok ng kanilang puso, hindi nila alam kung alam ng fraud kung saan sila nakatago. Naalis lamang ang tanong na yun sa isipan nila

  • BLAME   CHAPTER 19: DOCTOR IS OUT

    AYAGUZA’S POV Another drug den na naman ang inatake namin. Nakatanggapkami ng isang tawag mula na anonymous person saying na andoon daw sina Blaine at ibang mga kaibigan nito. 4 days ago, nilabas namin na nawawala ang aking anak at mga kaibigan rin nitopero mas nagulat ako noong nabalitaan din na on the same day ng pagkawala nila ay pagkawala din 45 pang mga bata. “Mendoza” ang pagtawag ko sa sekretarya kong nakikipag-usap sa hepe ng pulisyang kasama naming lumusob. “Yes sir” ang sagot nito nang makalapit. “Gather all the CCTV footage sa lahat ng area kung saan naganap ang party” “Yes sir” ang saad nito at umalis para gawin ang iniuutos ko. Lumapit naman sa akin ang matalik kong kaibigan na pulis para balitahan ako kung ano ang naging usapan nila. “Ang taong nagsumbong dito sa drug den nito ay asawa ng isa sa mga nahuli, bugbog ang m

DMCA.com Protection Status