[ Kailangan Niya Ako ] Elizabeth's POV Hindi ko alam kung anong nangyari sa lalaking umatake sa akin. Hinayaan ko si Tyrone na alagaan siya at alam kong gagawin niya ang lahat para pagbayaran niya ang ginawa niya. Sa condo unit naman, ayaw na ni Tyrone na doon kami tumira. Binebenta niya ito at aalis kami ngayon. "Makakakuha na lang tayo ng isa pang unit sa tower na ito," mungkahi ko habang papasok na kami sa elevator. We left our house furniture to the movers since Tyrone doesn't want me to stay longer in that unit. Umiling siya, tinanggihan ang mungkahi ko. "Last week nag-check ako ng bahay at kahapon, binayaran ko ang dating may-ari. Lilipat na kami doon." Nabigla ako habang nakatingin sa kanya. " Bumili ka ng bahay?" Nag-scroll siya sa phone niya at tumango sa akin. "Oo. Nagmigrate ang isang kasamahan sa ibang bansa. Ibinenta niya ang bahay niya sa akin." "At binili mo? Para sa amin?" "For us," sabi niya at hinawakan ang kamay ko. Tinitigan ko siya habang kausa
[ Pagpaplano ng Ating Kinabukasan ] Elizabeth's POV Ang pagmamadali ng sitwasyon ay pinilit kong kalimutan ang lahat at isipin lamang ang aking ama. Tinulungan ako ni Tyrone na kumuha ng flight schedule. Siya rin ang bumili ng plane ticket ko papuntang Brazil. Nakaramdam ako ng pag-aalala at pagkabalisa. I feel so torn pero alam ko kung ano ang dapat kong priorities ayoko pumunta. Ayokong iwan siya dito pero kailangan ako ng tatay ko. Noong una, ayaw kong maniwala kay Martina pero pinadalhan niya ako ng litrato ng tatay ko sa ospital. Naka-hospital gown siya at parang totoo. Para makasigurado, pupunta ako doon at titingnan ko ang sarili ko. "Sigurado ka bang mag-isa kang pupunta? Ayokong bumiyahe ka mag-isa, Elizabeth.Lalo na pagkatapos ng nangyari." Umiling ako. "I'm not okay to go, but I need to. He's still my father, Tyrone. Siya na lang ang natitirang pamilya sa akin." Galit na galit ako kay Kreed nang mas pinili niya ang pamilya niya kaysa sa akin noong sinabi niyang
[ Koneksyon ] POV ni Tyrone I kissed my wife so hard in front of the airport drop off. Nakayakap siya sa bewang ko at nakapulupot ang mga braso ko sa balikat niya, ayaw siyang pakawalan. Hindi ko alam pero pakiramdam ko dito na magtatapos ang relasyon namin. Kung may malubhang karamdaman ang kanyang ama, kailangan niyang manatili doon at alagaan siya. Ayokong maging makasarili. Ayokong maging distraction. Ayokong maging dahilan para iwan niya ang kanyang ama. Nawalan na siya ng ina at masisira siya ng pagkawala ng kanyang ama. "Update me from time to time," bulong ko habang hinahaplos ang buhok niya at nakatitig sa mukha niya. Ngumiti siya at tumango. "Gagawin ko." Hinalikan siya nito sa huling pagkakataon at hinawakan ng mahigpit ang kamay nito. "Mahal kita." Namula ang pisngi niya. Hindi niya alam pero sa tuwing pinapakita ko sa kanya ang aking pagmamahal, lagi siyang namumula at ang cute ko talaga. "I love you too, Tyrone. Hintayin mo ako. "Oo naman. Ingatan mo
[ Pagkupas na Alaala ] Elizabeth's POV "Ang iyong ama ay may diabetes at na-diagnose na may dementia." Napatakip ako sa bibig ko sa gulat habang nakikinig sa doktor. Naramdaman kong nanlamig ang katawan ko. Napa-root ako sa upuan kung saan ako nakaupo. Hindi ako makapag-isip ng maayos. Ito ay hindi lamang isang simpleng sakit. Umiling ako nang tuluyang maproseso ang sinabi ng doktor. "A-Anong ibig mong sabihin, doctor? He's healthy. He's...I mean...bakit biglaan?" "Hindi mo madaling ma-detect ang dementia, Miss Craig. Nangyayari ito kapag tumatanda na ang isang tao at may iba pang komplikasyon tulad ng diabetes sa kaso ng iyong ama." Napalunok ako ng mariin at huminga ng malalim. Dumiretso ako sa ospital pagkalapag ng eroplano. Nagmessage lang ako kay Tyrone pagdating ko dito kasi nagmamadali ako. I want to make sure that dad's okay and go home as soon as possible but looking at the situation...I guess...I need to choose. Pagkatapos kong makipag-usap sa doktor, pumunta a
[ Tungkulin ng Anak na Babae ] Elizabeth POV Nakangiti ako kay papa habang pinapakain siya. Panay ang sulyap niya sa akin at sa tuwing gagawin niya iyon ay kumukunot ang noo niya. "Nurse ka ba dito?" Binigyan ko siya ng matamis na ngiti at tumango. "Ako ang personal nurse mo." Kinagat niya ang kanyang mga labi. "I don't need a personal nurse. I'm not invalid." Nagbago na siya. Ang kanyang sakit ay nakakaapekto sa kanya. Iritable na siya ngayon at may mga pagkakataong nakakalimutan niya ang mga salitang gusto niyang sabihin. Naabutan ko rin siyang nahihirapang gumalaw. Nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko siyang ganyan. Isang araw pa lang, pero basag-basag na ako sa loob. "May anak ako, alam mo ba?" Tiningnan niya ang mangkok ng lugaw bago siya umiling. "Busog na ako." Tumango ako at hinila ang sarili ko. Nilagay ko sa bedside table ang bowl ng lugaw at tinulungan siyang uminom ng tubig. Nakatitig siya sa akin habang inaalagaan ko siya. Hindi ko napigilang maging
[ Distansya sa Pagitan Natin ] Elizabeth's POV Nakahiga ako sa couch habang kausap si Tyrone sa isang video chat. Mukha siyang pagod pero pinilit niyang magsalita ngayon. Kagigising ko lang at alam kong matutulog na siya. Napakahirap nito. Araw dito at kapag gabi doon. Gusto ko siyang magpahinga pero alam kong tulad ko, nami-miss din niya ako. "You should sleep," bulong ko pagkatapos niyang humikab. Umiling siya at kinusot ang mapupulang mata. "I wanna talk to you, Elizabeth. Ilang araw na tayong hindi nag-uusap ng maayos. I miss hearing your voice and seeing your face." napangiti ako. "Namiss din kita." Nanlambot ang kanyang mga mata. "Ah! Nakakagaan 'yan ng pagod ko." Ang ngiti ko ay napalitan ng ngisi. "I should feed you words of affection everyday, then?" Ngumisi siya. "Ikaw ang vitamins ko." Umiling ako pero hindi ko naitago ang ngiti ko. "Kamusta ang buhay doon?" Nagkibit balikat siya. "I don't feel alive. Kung wala ka, madilim ang araw ko." "Ang lungko
[ Hindi Maabot... ] Elizabeth's POV Ikalimang araw ng pag-aalaga sa aking ama. Ito ay mahirap. May mga pagkakataong masisira ako at tahimik lang na iiyak sa kanto. Pagod na ako. Gusto kong matulog. Gusto kong magpahinga. Ngunit sa pag-iisip na palampasin ang pagkakataong magising ang aking ama sa kanyang mga alaala, mas gugustuhin kong mapagod. "Sabi mo kasal ka na. Ano ang trabaho ng asawa mo?" Napatingin ako kay dad. Nakaupo siya sa kama habang nanonood ng telebisyon nang bigla niyang itanong ang mga katagang iyon. "Ang asawa ko ay presidente ng kumpanya. "May anak ka na?" Umiling ako. "I'm planning to have one if bibigyan ng chance." Tumango siya. "That's love. You will sacrifice for the person you love, but you also have to make that decision para sa sarili mo. Hindi lang para sa asawa mo kahit mahal na mahal mo siya. Gusto ko ng anak, kaya binigyan ako ng asawa ko ng anak kahit alam niyang malalagay siya sa panganib." Kinagat ko ang ibabang labi ko. "Sisisi mo
[ Matiyaga ] ELIZABETH'S POV Callum Hunter? Nagpaligsahan kami at sinubukan niya akong ligawan pagkatapos noon. Ang sakit niya sa ulo. Nainlove daw siya sa akin matapos tumama ang microphone sa gilid ng mata niya. Gumawa ito ng peklat sa gilid ng ibabang kaliwang kilay niya, actually. Ngumiti na naman siya. "Naalala mo na yata ngayon." Tinatamad akong tumango. "I guess so. I gotta go. "Hindi ka muna kakain? Kakape ka lang ng tanghalian?" Tiningnan ko siya ng blanko ang mukha. "May pasyente ako dito, Doctor Hunter." "Your dad? Close friend ko ang doctor niya." "I don't think it's appropriate to talk about someone else's life especially if it's a patient." "I just asked him why you're talking to him since I saw you," nakangiti pa rin niyang sagot na para bang kinikilig ako sa inis ko. Tumango ako bago ako tumalikod at nagsimulang maglakad palayo. Hindi na siya muling umimik habang ako ay tamad na bumalik sa kwarto ni dad. hindi ako pumasok. Isang nurse ang nagpapaka
[ ANG WAKAS] Elizabeth's POV "Saan tayo pupunta?" tanong ko kay Tyrone nung dinala niya ako sa isang yate. Hindi ko alam kung bakit kami nandito pero ang puso ko ay tumitibok na sa hangganan. Pakiramdam ko ito na yung moment na hinihintay ko pero ayokong umasa, although never niya akong binigo. "May date tayo." Ngumiti ako sa kanya. "Bakit sa yate?" "Dahil ayokong umalis ka." Naningkit ang mga mata ko nang mapansin kong nakangisi siya. Bumabalik na siya sa dati niyang pagkatao at iyon ang nagpapasaya sa akin. "Hindi ka makakatalon at lumangoy mula rito gamit ang iyong damit." Sinulyapan ko ang damit ko, perpektong nakayakap sa aking katawan. Tumambad ang likod ko at kitang-kita ang cleavage ko. Hinampas ko ang tiyan niya. "Ikaw!" He chuckled at hinawakan ang kamay ko. Hinila niya ako ng upuan habang nilibot ko ang paningin ko sa paligid. Isang masarap na amoy ang bumalot sa aking ilong nang tanggalin niya ang takip ng pagkain sa mesa sa pagitan namin. Dumapo ang
( Anak na Babae) Elizabeth's POV Naging mapayapa ang isang linggo sa aking trabaho. After Tyrone came unnounced and purposely announced that we're together, hindi na ako ginugulo ng mga katrabaho ko. Kung tutuusin, humingi sila ng tawad at sinubukan akong kaibiganin pero ayoko ng scripted na pagkakaibigan. Years ago, ayokong maapektuhan ng pangalan ni Tyrone ang social relationship ko. I don't want the people to treat me good or what just because I'm married to him but now, I realize it's fine. Peke ang mga tao sa paligid ko, pero at least masaya ako. Sa loob ng isang linggo, natuto akong mag-adjust sa mundo. Hindi ko gusto ang inuutusan noon, ngunit ngayon ay natututo na ako. Ganun din ang routine. Maaga akong papasok sa trabaho at gugulatin ako ni Tyrone sa pagdadala ng meryenda o pagkain pero nasasanay na ako. Inaasahan ko talaga na darating siya kahapon at dumating nga siya. Talagang hindi siya nabigo at nanumpa akong babayaran ko siya. "Mrs. Gray..." Ngumiti ako
[Hindi Na Muli ] Elizabeth's POV Minasahe ko ang aking leeg at iniunat ang aking mga braso pagkatapos kong mag-print ng mga proposal ng disenyo. Sa aking unang araw, ipinakilala ako sa aking koponan at naging abala ang koponan sa isang proyekto kaya ako ay naatasang mag-print ng mga panukala sa disenyo. "Elizabeth, kukuha ako ng kape. Gusto mo ba?" Napatingin ako sa lalaking nagtanong. Ngumiti ako sa kanya. naalala ko siya. Classmate ko siya noong high school at naaalala niya pa rin ako. “Salamat, pero hindi mo naman kailangan. Ngumisi siya. "Gusto ko." Pumikit ako ng tatlong beses. Elizabeth Gray? Lumingon ang buong team sa guard na nagtulak ng pinto. Sa likod niya ay si Elias, ang kaklase ko sa high school na may dalang dalawang tasa ng kape. Tumingin siya sa guard na nakakunot ang noo. "Si Elizabeth Craig po, sir. Siya po iyon." Lumingon sa akin ang guard matapos akong ituro ni Elias gamit ang kanyang mga labi. Napakamot ng ulo ang guard. "I heard it clearly, s
[ Singsing na Pangkasal ] POV ni Tyrone Binabawi ko ang sinabi ko. Ayokong makita siyang may kasamang ibang lalaki kahit hindi niya mahal. Gusto ko siya para sa sarili ko. Ayoko nang suyuin niya ako. I don't want her to put on so much effort to make up for me. Wala akong pakialam kung may ginawa siyang masama sa akin. Wala akong pakialam kung saktan niya ako noon. I want her back at walang makakapigil sa akin. minasahe ko ang noo ko. Sumasakit ang ulo ko dahil sa nangyari kagabi. Napabuntong-hininga ako at umiling pagkatapos kong maalala ang nangyari. Dinala ko si Kreed sa isang bar. Napag-usapan namin si Elizabeth. Nagtapat pa siya ng nararamdaman at nagpumilit na ligawan siya para bumalik siya pero hindi ako papayag. "Alam mo ba...si Elizabeth ang una kong naging girlfriend?" Napatingin ako kay Kreed na nakakunot ang noo. lasing na siya. Okay, fine! Sinadya ko. Binuhusan ko siya ng drinks para malasing siya at hindi na siya sumipot bukas. Medyo tipsy na din ako pero mas
[ Like A Tattoo ] Elizabeth's POV Salit-salit kong pinandilatan sina Tyrone at Kreed. Umupo silang dalawa sa harap ko. Kung hindi ko pa sinipa ang mga paa nila kanina, hindi sila titigil sa pagtatalo. Nag-away sila kahit sa harap ni Gabriel at ikinagalit ko. "Bakit ka nandito?" malamig na tanong ni Tyrone kay Kreed. "Ako dapat ang nagtatanong sayo niyan. Bakit ka nandito?" Pinikit ko ang aking mga mata at hinigop ang aking hininga habang minamasahe ang aking noo. I love having Tyrone here, but they're irritating me. "Bakit hindi ka umalis ngayon?" tanong ko habang pinipigilan ang loob ko. "Sinasabi niya na umalis ka." They said in chorus at tinignan ko sila ng nakangiwi. "Kausap ko kayong dalawa. Umalis na kayo o kaladkarin ko kayong dalawa palabas." Napatingin sa akin si Tyrone. "Pinapaalis mo ako?" "Oo!" Kumunot ang noo niya at tinignan ako na parang binu-bully na bata. Bumuntong hininga ako at umiling. Hinila ni Kreed ang sarili. "Yeah right. Umalis na tayo
[ Kasal... ] Elizabeth's POV Tinitigan ko si Tyrone ng buong pagmamahal. Alam kong mukha akong lovesick na babae ngayon pero wala akong pakialam basta si Tyrone. Hindi tumitigil ang pagtibok ng puso ko sa loob ng dibdib ko habang nakatingin siya pabalik sa mga mata ko na may emosyong hindi ko matukoy. Gusto kong malaman kung ano ang tumatakbo sa isip niya. Curious ako sa iniisip niya pero masaya ako ngayon kaya hindi ko pinansin ang curiosity ko. "Anong nginingiti-ngiti mo?" Tanong ni Tyrone na nakakunot ang noo. I smirked and shook my head. "Wala naman." "Ano bang nasa isip mo, Elizabeth" Ibinuka ko ang bibig ko para sagutin pero tumunog ang phone ko sa bulsa. It was an unregistered number pero sinagot ko agad. "Hello?" [Magandang hapon, Miss Craig. Ito ay mula sa Xi Studio. Nakapasa ka sa interbyu at maaari kang mag-ulat sa kumpanya bukas.] Napabuntong hininga ako at ngumiti kay Tyrone habang nagpapasalamat sa staff na tumawag sa akin. "Salamat, sir! Maraming sal
Napahanga ] POV ni Tyrone Fck! Fck it! Gusto kong ma-realize niya na kailangan niyang bumawi sa akin. Gusto kong maramdaman niya na kailangan niya rin ako at kailangan ko siya, pero bakit nasasaktan ako kapag nakikita siyang nalulungkot pagkatapos ng simpleng pag-uusap na iyon? Hindi ako makagalaw. Nakatayo ako sa harap ng kitchen counter, nakatingin sa mga sangkap na tinadtad niya. Siya pa rin ang babaeng mahal na mahal ko. Hindi pa rin siya marunong magluto. Hindi man lang ma-chop ng maayos ang mga sangkap. Ang pag-iisip nito ay nagpapasaya sa akin. Ang cute at perfect niya sa paningin ko. She's glowing and everytime I look at her, she's blinding me with her beauty. I'm still so fcking hopelessly in love but I'm restraining my own feelings because I want her to need me. Gusto kong ma-realize niya na kaya ko rin siyang maging hard. Na kaya ko siyang pigilan dahil takot na takot ako na kapag narealize niyang minahal ko siya ng sobra, aalis ulit siya at babalik kung kailan niy
[Maninira] Elizabeth's POV Pinagmamasdan ko sina Gabriel at Tyrone. They're talking about random stuff and Gabriel looked so happy while sitting on Tyrone's lap. Mukhang tuwang-tuwa rin ang huli. Naaalala ko ang kaligayahan sa kanyang mga mata nang sabihin niya sa akin na gusto niya ng anak. It melts my heart knowing he wants to build a family with me. Now it got me thinking, nananatili pa rin ba ang alok niya na makasama siya ng tuluyan? Handa akong makipagtawaran para lang makamit ang kaligayahan at kasiyahang hinahanap ko sa buong buhay ko. "Papa, may papa ka rin ba?" Humalakhak si Tyrone at ginulo ang buhok ni Gabriel. "Oo naman, buddy." Naningkit ang mga mata ni Gabriel. "Pwede ko ba siyang makita?" Tumango si Tyrone at kinuha ang phone niya. "Eto ang picture ng papa ko. Maya-maya, ipapakilala kita sa kanya." Napalunok ako ng mariin. "They're not blood related but I'm so happy that Tyrone is giving him the chance to experience having a father." "Kamukha mo siya."
[ Hintayin Kita ] Elizabeth's POV Naliligaw pa rin ako. Akala ko nagawa kong palayain ang sarili ko sa kadiliman habang nagpapagaling, pero nagkamali ako. Nakulong pa rin ako at iyon lang dahil nawala ang kaligayahan ko sa proseso ng paggaling. Ipinikit ko ang aking mga mata nang maalala ko ang pag-uusap namin ni Tyrone kahapon. Umalis na siya matapos akong tumahimik sa mga huling sinabi niya. Handa pa rin siyang bawiin ako kahit na ginawa ko na sa kanya. Masakit sa akin ang pag-iisip sa mga sakripisyo niya at ngayon ay handa na siyang tanggapin ulit ako kahit na iniwan ko siya ng walang salita. Hindi ko alam kung deserve ko ba talaga siya. Kaya ko ba talaga siyang pasayahin?Sa kanya ko lang maiaalay ang pagmamahal at katapatan ko at hindi ko masisiguro na hindi ko na siya sasaktan dahil anytime pwede akong maging tanga. Ang aking mga desisyon ay walang ingat ngunit tinanggap niya ang aking mga kapintasan. Confident ako na kaya niya akong pasayahin, pero kaya ko ba talaga siya