[ Pagkupas na Alaala ] Elizabeth's POV "Ang iyong ama ay may diabetes at na-diagnose na may dementia." Napatakip ako sa bibig ko sa gulat habang nakikinig sa doktor. Naramdaman kong nanlamig ang katawan ko. Napa-root ako sa upuan kung saan ako nakaupo. Hindi ako makapag-isip ng maayos. Ito ay hindi lamang isang simpleng sakit. Umiling ako nang tuluyang maproseso ang sinabi ng doktor. "A-Anong ibig mong sabihin, doctor? He's healthy. He's...I mean...bakit biglaan?" "Hindi mo madaling ma-detect ang dementia, Miss Craig. Nangyayari ito kapag tumatanda na ang isang tao at may iba pang komplikasyon tulad ng diabetes sa kaso ng iyong ama." Napalunok ako ng mariin at huminga ng malalim. Dumiretso ako sa ospital pagkalapag ng eroplano. Nagmessage lang ako kay Tyrone pagdating ko dito kasi nagmamadali ako. I want to make sure that dad's okay and go home as soon as possible but looking at the situation...I guess...I need to choose. Pagkatapos kong makipag-usap sa doktor, pumunta a
[ Tungkulin ng Anak na Babae ] Elizabeth POV Nakangiti ako kay papa habang pinapakain siya. Panay ang sulyap niya sa akin at sa tuwing gagawin niya iyon ay kumukunot ang noo niya. "Nurse ka ba dito?" Binigyan ko siya ng matamis na ngiti at tumango. "Ako ang personal nurse mo." Kinagat niya ang kanyang mga labi. "I don't need a personal nurse. I'm not invalid." Nagbago na siya. Ang kanyang sakit ay nakakaapekto sa kanya. Iritable na siya ngayon at may mga pagkakataong nakakalimutan niya ang mga salitang gusto niyang sabihin. Naabutan ko rin siyang nahihirapang gumalaw. Nasasaktan ako sa tuwing nakikita ko siyang ganyan. Isang araw pa lang, pero basag-basag na ako sa loob. "May anak ako, alam mo ba?" Tiningnan niya ang mangkok ng lugaw bago siya umiling. "Busog na ako." Tumango ako at hinila ang sarili ko. Nilagay ko sa bedside table ang bowl ng lugaw at tinulungan siyang uminom ng tubig. Nakatitig siya sa akin habang inaalagaan ko siya. Hindi ko napigilang maging
[ Distansya sa Pagitan Natin ] Elizabeth's POV Nakahiga ako sa couch habang kausap si Tyrone sa isang video chat. Mukha siyang pagod pero pinilit niyang magsalita ngayon. Kagigising ko lang at alam kong matutulog na siya. Napakahirap nito. Araw dito at kapag gabi doon. Gusto ko siyang magpahinga pero alam kong tulad ko, nami-miss din niya ako. "You should sleep," bulong ko pagkatapos niyang humikab. Umiling siya at kinusot ang mapupulang mata. "I wanna talk to you, Elizabeth. Ilang araw na tayong hindi nag-uusap ng maayos. I miss hearing your voice and seeing your face." napangiti ako. "Namiss din kita." Nanlambot ang kanyang mga mata. "Ah! Nakakagaan 'yan ng pagod ko." Ang ngiti ko ay napalitan ng ngisi. "I should feed you words of affection everyday, then?" Ngumisi siya. "Ikaw ang vitamins ko." Umiling ako pero hindi ko naitago ang ngiti ko. "Kamusta ang buhay doon?" Nagkibit balikat siya. "I don't feel alive. Kung wala ka, madilim ang araw ko." "Ang lungko
[ Hindi Maabot... ] Elizabeth's POV Ikalimang araw ng pag-aalaga sa aking ama. Ito ay mahirap. May mga pagkakataong masisira ako at tahimik lang na iiyak sa kanto. Pagod na ako. Gusto kong matulog. Gusto kong magpahinga. Ngunit sa pag-iisip na palampasin ang pagkakataong magising ang aking ama sa kanyang mga alaala, mas gugustuhin kong mapagod. "Sabi mo kasal ka na. Ano ang trabaho ng asawa mo?" Napatingin ako kay dad. Nakaupo siya sa kama habang nanonood ng telebisyon nang bigla niyang itanong ang mga katagang iyon. "Ang asawa ko ay presidente ng kumpanya. "May anak ka na?" Umiling ako. "I'm planning to have one if bibigyan ng chance." Tumango siya. "That's love. You will sacrifice for the person you love, but you also have to make that decision para sa sarili mo. Hindi lang para sa asawa mo kahit mahal na mahal mo siya. Gusto ko ng anak, kaya binigyan ako ng asawa ko ng anak kahit alam niyang malalagay siya sa panganib." Kinagat ko ang ibabang labi ko. "Sisisi mo
[ Matiyaga ] ELIZABETH'S POV Callum Hunter? Nagpaligsahan kami at sinubukan niya akong ligawan pagkatapos noon. Ang sakit niya sa ulo. Nainlove daw siya sa akin matapos tumama ang microphone sa gilid ng mata niya. Gumawa ito ng peklat sa gilid ng ibabang kaliwang kilay niya, actually. Ngumiti na naman siya. "Naalala mo na yata ngayon." Tinatamad akong tumango. "I guess so. I gotta go. "Hindi ka muna kakain? Kakape ka lang ng tanghalian?" Tiningnan ko siya ng blanko ang mukha. "May pasyente ako dito, Doctor Hunter." "Your dad? Close friend ko ang doctor niya." "I don't think it's appropriate to talk about someone else's life especially if it's a patient." "I just asked him why you're talking to him since I saw you," nakangiti pa rin niyang sagot na para bang kinikilig ako sa inis ko. Tumango ako bago ako tumalikod at nagsimulang maglakad palayo. Hindi na siya muling umimik habang ako ay tamad na bumalik sa kwarto ni dad. hindi ako pumasok. Isang nurse ang nagpapaka
[ Kasama Mo ] POV ni Tyrone Minasahe ko ang aking leeg at iniunat ang aking mga braso pagkatapos ng huling pagpupulong para sa araw na ito. Nakipag-usap lang kami sa aming posibleng investor at naging successful ang meeting. Nakangiti sa akin si Tristan dahil sa resulta ng meeting. "Pwede na ba akong umalis?" tanong ko na may bored na tono. Tumango siya at tinapik ang balikat ko. "Good work, pinsan!" "I'll stay with Elizabeth for a week. You made a promise to me that you will take care of the company for a week. I want to be with my wife." "Oo naman!" Napa smirk ako dahil dun. Iniwan ko agad siya sa restaurant para umuwi at maligo. Tahimik ang bahay, as usual. Madilim at pakiramdam ko nag-iisa ako dito. Pero iba ngayon. Aalis ako papuntang Brazil para sundan si Elizabeth. Doon ako mananatili sa kanya ng isang linggo. Yun ang plano ko. I'll spend this week with her and next week, babalik ulit ako dito. natuwa ako. Hindi ko na hinintay na makita at mayakap muli ang
[ Hindi Nag-iisa ] ELIZABETH'S POV "Ito ang bahay ng tatay ko dito." Sabi ko habang papasok kami sa isang two storey modern house. Luminga-linga si Tyrone sa paligid bago niya ibinaba ang tingin niya sa akin. "Bakit ka namamalagi sa ospital kung mayroon kang bahay na matutulog?" Napangiti ako ng mapait. "I don't wanna sleep alone here. And I want to take care of my dad all day and night." Bumuntong hininga siya at hinila ako palapit sa kanya. Hinaplos niya ang buhok ko, hinalikan ito bago niya ipinatong ang baba niya sa ulo ko. "Nasaan ang madrasta mo?" Umiling ako. "Wala na siya. Ayaw na niyang manatili sa tatay ko. She just...wanted his money. Humigpit ang yakap ni Tyrone sa akin. "I'll stay with you no matter what." Ngumiti ako at ipinulupot ang mga braso ko sa bewang niya. "Alam ko..." Tinaas niya ang baba ko gamit ang hintuturo niya. He planted a soft kiss on my lips bago niya ako binuhat. Umupo siya sa couch at pinatong ako sa legs niya, straddling him. I
[ Kasamaan sa Loob ] POV ni Tyrone Isang linggong wala si Elizabeth ay parang impiyerno. I missed her so much and now that I'm with her and she's in my arms, sleeping peaceful, the longing I had for a week has vanished to thin air. Mukha siyang pagod pero bakas sa mukha niya kung gaano kapayapa ang tulog niya. I'm here with her and it makes her feel at home. Ganoon din ang nararamdaman ko. I love her so damn much at hindi ko alam kung kaya kong magmahal ulit ng iba pagkatapos niya. Well...wala namang susundo sa kanya dahil wala akong planong bitawan siya. Gaya nga ng sinabi ko, basta kailangan niya ako. At sinabi niya na kailangan niya ako at palagi niya akong kakailanganin. Hindi ako aalis hangga't hindi niya sinasabi na hindi niya na ako mahal. Ngunit magiging imposible iyon. Nakita ko ang sincerity niya. Naramdaman ko ang tunay na nararamdaman niya. Mahal niya ako at hindi ko hahayaang ma-fall out of love siya. "Hmm...kiss...Tyrone." I chuckled softly when she protru
[ Kinakabahan ] POV ni Tyrone Natigilan ako habang nakatayo at pinagmamasdan si Elizabeth habang nakayakap sa batang nakaupo sa kama. Medyo may hawig sa kanya ang batang lalaki at ang puso ko ay tumatakbo sa loob ng aking dibdib habang nakatingin sa bata. Kung titignan, dalawang taong gulang pa lang siya at hindi ko mahanap ang sarili ko na kumalma habang pinapanood sila. "Sir...may anak po ba kayo ni Mrs. Craig?" Napabuntong hininga ako at umiling kay Dan. "H-hindi ko... alam." Napabuntong hininga siya. "Itinago ba niya ang anak mo tulad ng nakikita ko sa mga pelikula?" ano? "Mama, nasaan po si dada?" Pinikit ko ang mga mata ko. Nanay? Ang batang iyon ay kanyang...anak? At sino ang ama? Nagpakasal ba siya sa iba sa ibang bansa? Legal pa ba yan? Saan siya nagpakasal sa kanya? Tatanungin ko ang batas ng bansang iyon. "Oh my God! Alam ko kung saan ito patungo. Haharapin mo siya at-" Tumalikod na ako at nagsimulang maglakad paalis na may blankong mukha. I don't care
[ Mga Tanong...] Elizabeth's POV Umupo ako sa harap ni Tyrone. Nagrenta siya ng isang buong palapag ng isang restaurant para lang makapag-usap kami. Hindi ko alam kung ayaw niya lang ng gulo o pinagyayabang niya kung gaano siya kayaman. He crossed his legs and nodded at the server after he serve our food. Napatingin ako sa plato sa harap ko. Isang steak. Dapat ko bang sabihin sa kanya na hindi na ako kumakain ng steak dahil ito ang nagpapaalala sa akin ng aming magagandang alaala? "Ano ang pag-uusapan natin?" Tanong ko na hindi pinansin ang pagkain sa harapan ko. Nakakunot ang noo niya habang nakatitig sa mukha ko. "I'm hungry. Kain muna tayo." "Hindi ako nagugutom." Nabitin ang mga kamay niya sa ere dahil sa sinabi ko. Tumingin siya sa akin ng blanko ang mukha. "Cancel your appointment today because you'll spend the day with me." Ang appointment ko? Wala akong appointment. Bibisitahin ko lang ngayon ang puntod ng nanay ko. I crossed my arms and stared at him, figh
[ Nagseselos...] Elizabeth's POV Kinabahan ako at nate-tense sa buong meeting. Kaunti lang ang mga galaw ko dahil sumulyap si Tyrone sa gawi ko tuwing gumagalaw ako. Para bang pinagmamasdan niya ako at hinihintay niya akong magkamali. Kinagat ko ang ibabang labi ko. Ayoko man pero wala akong choice. Kinailangan kong tingnan siya habang ipinakita niya ang pagganap ng kumpanya sa buong buwan pagkatapos niya akong ipakilala bilang isang bagong shareholder. Inilibot ko ang paningin ko sa paligid at napagtanto kong hindi lang pala ako ang matamang nakatitig sa kanya. Nakatingin sa kanya ang magandang babaeng nakaupo sa front seat. She looked so amazed while listening to Tyrone and felt something in my heart. Pagkairita. Bakit siya nakatingin sa kanya na para bang kinikilig siya? Itinago ko ang aking mga kamay sa ilalim ng mesa at binato ito. Naramdaman kong may nakatitig sa akin at nang tingnan ko si Kreed, napagtanto kong siya iyon. "I knew we can trust you. You're the rea
[ Game's On ] POV ni Tyrone Nakatitig ako sa hangin habang nakaupo sa sofa. Hindi ako gumagalaw. Ang sakit ng ulo ko at sasabog na. hindi ko maintindihan. Bakit siya nagkakaganyan? Nagbago siya. Malaki ang pinagbago niya. 3 AM pa lang at gising na gising na ako. Pinilit kong matulog pero halos 3 oras lang ang tulog ko. Napaisip tuloy ako sa napag-usapan namin ni Elizabeth at nakakabaliw. "What the fck!" Bumaha ang liwanag sa buong living area ng marinig ko ang boses ng pinsan ko. Tinatamad akong tumingin kay Tristan. Nakakunot ang noo niya sa akin. "Anong nangyari sayo?" Ibinagsak ko ang katawan ko sa sofa at umiling. "Napahamak ako, pinsan. "Ano?" Inabot ko ang kamay ko, binigay sa kanya ang marriage certificate. Tinanggap niya iyon at nakita ko kung paano niya natakpan ang bibig niya sa gulat. "Oh fck!" Bulalas niya at tumingin ulit sa akin. "Hindi ba dapat masaya ka?" Masakit na daing ko. "Humiling ako sa kanya ng divorce." "Ikaw ano?" Bulalas niya ulit at
"Si Tiffany yun." Pumikit ako ng tatlong beses. "Huh?" Bumuntong hininga siya at tinignan ako ng masama. " Pinarehistro ni Tiffany ang kasal. Siya ang may kasalanan kung bakit tayo nasa ganitong sitwasyon." Napalunok ulit ako. hindi ko alam. It sounds so pathetic but I want to thank Tiffany for registering our marriage. At least, na-experience ko na ang maging asawa sa kanya. Ito ay higit pa sa sapat. "Are you up for this?" Tiningnan ko siya sa mata at dahan-dahang tumango. "Oo..." Naikuyom niya ang kanyang mga panga at umiwas ng tingin. Nakita ko kung paano nagdilim ang mga mata niya sa galit. Sinundan ko ang direksyon ng mga titig niya pero wala akong makita kundi mga sasakyan at mga taong dumadaan. [ Napakalamig.] Elizabeth POV Umupo ako sa harap ni Tyrone. Nasa isang restaurant kami. Dinala niya ako dito at para akong robot, sumusunod sa kanya ng masunurin. Pakiramdam ko napakaliit ko. Nakatingin lang siya sa mukha ko pero sobrang kinakabahan ako at nasasak
[ Hiwalayan Mo Ako ] POV ni Tyrone Tamad akong nakahiga sa couch sa loob ng opisina ko. Naging madilim ang buhay ko. Wala man lang akong direksyon. Para akong naliligaw at lahat ng ito ay dahil kay Elizabeth. Dalawang taon na ang nakalipas, nagpadala ako ng mga lalaki sa iba't ibang bansa para lang malaman na nandito lang siya. She's in the same country and she was able to last that long without me when I feel like dying every day without her. Ayokong sisihin siya o magalit pero hindi ko mapigilan. Masyado bang mababaw ang pagmamahal niya sa akin kaya madali siyang sumuko? Maiintindihan ko kung gusto niya ng space. ibibigay ko sa kanya. Pero hindi niya kailangang itago sa akin na parang isa akong fcking criminal. Bumukas ang pinto. Pumasok si Tiffany at ngumisi sa akin. Nangunot ang noo ko pero pinili kong hindi siya pansinin. "Balita ko bumalik siya." Napaupo agad ako sa couch dahil sa sinabi niya. "Ano?" Ngumisi siya at nag cross legs pagkatapos umupo sa couch sa ha
[ Runaway Wife ] Elizabeth's POV Minsan, gumagawa tayo ng mga bagay na hindi pabor sa hiling ng ating puso. Minsan, hindi laging solusyon ang away. May mga taong nagsasabi na ang ating puso ay isang mahigpit na kalaban ngunit hindi. Ang katotohanan ay ang ating puso ay ang ating kakampi. Aaliwin tayo ng ating mga damdamin. Tutulungan tayo ng ating mga puso na magpatawad at magpatuloy sa buhay. Pinakamalaking kaaway. Hindi ito ang puso. Yung utak natin. Maaapektuhan nito ang ating puso kung sasabihin nito. Masisira tayo kahit kailan nito gusto. Magpapagawa ito sa atin ng mga bagay na labag sa ating sariling damdamin at wala kang magagawa dahil ito ay magpapabaliw sa iyo. Masisira ka habang nilalabanan mo. Ayaw ng puso ko, pero para sa utak ko kailangan. Nababaliw na ako. Lumulubog ang aking kaluluwa at ang tanging magagawa ko ay iligtas ang aking sarili sa pamamagitan ng pagpili ng sa tingin ko ay tama. I was breaking at alam kong masisira ko rin siya kung mananatili ako. "Ha
[ Mga Pagpipilian... ] POV ni Tyrone "ANONG IBIG SABIHIN MO HINDI MO PA RIN SYA HANAPIN? ISANG MONTH NA NANG NAWAWALA SYA! HINDI AKO NANINIWALA NA HINDI MO SYA HANAPIN!" Iniyuko ng private investigator ko ang ulo niya at inabot sa akin ang isang sobre. "I-I got a copy of her bank transaction, sir." Kinuha ko ang envelope at binuksan. Halos malukot ko ang papel matapos makita ang malaking halaga ng pera na nakadeposito sa kanyang account. "Ibinenta niya ang dalawang bahay ng kanyang ama sa iba't ibang bansa, sir. Pagkatapos nito, inilabas niya ang lahat ng pera at wala nang bakas sa kanya muli." Pinikit ko ang mga mata ko. Elizabeth's.. anong iniisip mo, baby? Napalunok ako ng mariin. "P-Paano ang tatay niya?" "I talked to someone I know in Brazil, sir. I had him check the hospital you're talking about. Nakatago ang impormasyon tungkol kay Mr. Craig but he pulled some strings and he discovered that Mr. Craig died last month." Nanlaki ang mata ko sa fraction. "Ano? An
[ Taglagas... ] Elizabeth's POV Bumisita ako sa puntod ng aking ina. Pakiramdam ko ay walang laman. May butas ang dibdib ko pero hindi ko na kayang umiyak. Pakiramdam ko...nawala lang ang puso ko. Pagkatapos kong kausapin si Mrs.Gray ay umalis na ako ng hindi nakita si Tyrone. Umalis na ako habang pinapanood niya akong naglalakad. Alam ko na ngayon kung bakit niya ako kinasusuklaman, but aside from that reason, I understand her. Nakita niya kung paano ko ginamit si Tyrone noon. Wala siyang pakialam kung maging masama siya para sa akin. Para lang matulungan ako. Napakaraming sakripisyo niya. I want to make it up to him, pero tumatak sa isip ko ang mga sinabi ni Mrs. Gray. Mahal ko lang siya dahil kailangan ko siya. Siguro nainlove lang talaga ako sa kanya kasi siya yung kailangan ko. Kapag malungkot ako, siya ang iniisip ko. Kapag may problema ako, lagi akong umaasa sa kanya. Ang gulo ng feelings ko ngayon. Nawalan ako ng ama. Tuluyan na akong nawalan ng kumpanya at nga