Chapter 7

“May problema po ba, Ma’am?”

“Ah, wala. Pwede mo bang sabihin kung saang branch na siya ngayon?” Pilit kong pinahinahon ang boses.

“Hindi ko po alam. Kilala niyo po ba si Sir Ian?” Paguusisa naman nito sa akin na napakamot pa sa ulo. Nakahalata na siguro na masyado na akong maraming tanong.

Hindi ko alam kung ano ang isasagot. Kung sasabihin ko na girlfriend ako nito ay parang ang panget naman na hindi ko man lang alam na wala na ito doon.

Pero bakit kaya hindi man lang sinabi ni Ian sa akin na inilipat pala ito sa ibang lugar. Nakakapagtaka naman.

“Ma’am, may kailangan pa po ba kayo?” Tanong nitong muli ng hindi ko sinagot kung kilala ko ang dati nilang manager.

“Wala, sige. Salamat na lang.” Pilit akong ngumiti bago nagmamadaling kunin ang bag at cake na dala. Lumabas na din ako sa resturant na litong-lito. Hindi ko maisip kung bakit niya itatago ang bagay na yun sa akin.

Ay hindi, baka nakalimutan lang ng boyfriend ng ikwento sa akin. Pero masyado namang importante ang detalye na yun para kalimutang sabihin sa akin. Mabuti pa ay tawagan ko na lang ito para mapuntahan. Sayang naman din kasi ang cake na dala ko para sa kanya.

Nakatatlong dial na ako sa number nito ay hindi pa rin talaga sumasagot. Napabuntong hininga na lang ako. Paano kaya ito? Nahihiya naman akong bumalik sa loob at magtanong na naman.

Nang walang maisip gawin ay naisipan kong umuwi na lang. Mukha kasing nag-aaksaya lang naman ako ng oras sa pag-aantay ko doon.

Ang kaninang excitement na nararamdaman ay napalitan na ngayon ng lungkot at pagtataka. Pilit ko na lamang na kinukumbinsi ang sarili na nakalimutan lang ng boyfriend na hindi banggitin sa akin ang bagay na iyon. Hindi naman din big deal ang paglipat nito ng branch kaya dapat ay huwag akong magisip ng kung ano-ano.

Pero nanghihinayang pa rin ako sa biniling cake at dahil hindi ko nakita ang boyfriend. Lalo ko itong namiss. Aantayin ko na lang na tumawag ito mamaya at itatanong kung saang branch na ito nadestino.

—

Umaga na at nakarating na ako sa opisina ay wala pa ring Ian na nag call back o nagtext man lang. Ano bang nangyayari sa boyfriend ko? Hindi naman siya dating ganito.

Nakaupo na lang ako sa opisina at minamasdan ang boss na may binabasang mga papeles. Seryoso ito na nakatutok lang ang mga mata sa papel na hawak. Kunot ang noo nito pero nakakuyom ang kabilang kamay. Bakat tuloy ang mga ugat sa braso nito, nag ngangalit ang mga iyon.

Bakit ba ang mga lalaki ay nagtatago sa mga nobya nila? Tulad nitong si Ethan. May iba rin kayang babae si Ian kaya nito nagagawa ng maglihim sa akin ngayon?

Parang may kirot akong naramdaman sa puso ko sa naisip kong iyon. Unang beses kong pinagdudahan ang boyfriend. Ni sa panaginip ay hindi ko makuhang isipin na kaya niyang gawin sa akin ang bagay na yun. Pero ano bang pwedeng maging dahilan ng paglilihim niya sa akin ngayon? Gusto ko lang naman marinig mula sa kanya ng matahimik na ako. Pero hind niya ako kinakausap simula pa kahapon.

“Baka matunaw na ako niyan.” Naputol ang pag-iisip ko ng biglang nagsalita ang boss. Ang atensyon nito ay nasa papel pa rin na hawak.

“Hindi naman kita tinitignan.” Tanggi ko dito saka ito nag-angat ng tingin na may pilyong ngiti sa labi.

“I can feel your eyes looking at every inch of me, angel Ava.” Muntik na akong masamid sa tinawag nito sa akin.

“Wag mo nga akong tawaging angel Ava. Kinikilabutan ako.” Iritang sabi ko sa boss na tumawa lang naman ng malakas.

“So, tell me why are you are staring at me?” Pangungulit nito na pinangalumbaba pa ang isang kamay at diretsong tumingin sa akin.

“Hindi nga kita tinitignan.” Pag-uulit ko sa sinabi ko kanina.

Pero bakit nga ba? Hindi ko alam ang sagot ang alam ko lang ay napapaisip ako bakit ang lalaking gaya nito ay nakukuhang magsinungaling sa mga girlfriend nila.

“Oh, I know. Maybe you’ve come to realized that you really like me after that kiss.” Pang-aasar na naman nito.

At pinaalala na naman nito ang pagnanakaw ng halik sa akin. Pumikit ako sandali para kumalma. Ayokong maalala ang halik na yun ngayon at lalo lang akong maiinis.

“Stop it, Ethan.” Mahina kong sabi dahil parang sumasakit na ang ulo ko.

Ngumisi ang boss at itinaas ang dalawang kamay sa ere. Dumiretso ito ng upo at saka bumalik ulit sa binabasang papel.

Minasdan ko itong muli. Kung ganito siguro kayaman at kagwapo ang boyfriend ko ay hindi ako magtataka na may ibang babae ito. Pero hindi ko naman ibig sabihin na may karapatan manloko ang mga lalaki. Sinasabi ko lang ay wala sa personalidad ni Ian ang manloko. Kaya impossible yun. Pero anong dahilan na tila ba lumalayo ang loob nito sa akin ngayon? Nasasaktan ako maisip ko pa lang ang bagay na yun.

“Got you!” Sabay tawa na naman ng baliw kong boss. Ibig sabihin nito ay nahuli na niya ako talagang nakatingin sa kanya.

Nagpailing-iling na lang ako at ibinalik ang tingin sa laptop. May itinatype nga pala ako memorandum at kailangan kong tapusin yun.

—

Parang sasabog na ang utak ko kakaisip pero tuwing idadial ko ang numero ng boyfriend ay walang sumasagot.

“Bakit parang wala ka atang gana kumain?” Sita sa akin ni nanay ng naghahapunan na kami. Napansin siguro nito na kakaunti ang pagkain ko sa pinggan. Masarap naman ang ulam namin pero parang ayaw tanggapin iyon ng sikmura ko.

“Busog pa po kasi ako.” Pagdadahilan ko na lang. Ayoko namang may mahalata ito sa akin at ayokong mag-alala pa ito.

Magana namang kumakain ang dalawa kong kapatid. Si Jeremy nga ay nagiging chubby na dahil sa lakas nitong kumain.

“Sayang naman. Ang dami ko pa namang nilutong ulam.” May panghihinayang sa boses ni nanay pero ayokong pilitin ang sarili at baka maduwal lang ako.

“Babaunin ko na lang po bukas yung matitira para po hindi masayang.” Sinabi ko para naman hindi malungkot si nanay.

“Angela, tigilan mo nga yang pagcecellphone habang kumakain.” Nagtaas ng boses ito ng mapansin ang kapatid na itinatago ang cellphone sa kandungan nito.

Sinulyapan ko ang kapatid na katabi ko lang. Dalaga na kasi ito at tiyak na may boyfriend na din. Hindi naman istrikta ang nanay ko pagdating sa mga bagay na ganun pero hindi din naman nagkukulang sa pagpapaalala.

“Kumusta na nga pala si Ian? Bakit hindi na nadalaw dito?” Natigilan ako sa tinanong ni nanay kaya hindi na naituloy ang pagsubo ko sana. Sa dami ng itatanong ay ang tungkol kay Ian pa talaga? Hay.

“Okay naman siya, nay. Busy lang po kasi sa trabaho.” Pagsisinungaling ko.

“Oh, eh ano ngayon? Sabihin mo na dumalaw dito sa bahay.” Tama nga naman si nanay. Kahit gaano pa kabusy ang lalaki, kapag gusto nitong makita ng minamahal ay magagawan ng paraan.

“Sasabihin ko po.” Matipid ko na lang na sagot dahil ayoko sanang humaba pa ang usapan na tungkol sa boyfriend ko.

Nang makapasok na ako sa kwarto ay parang may kung ano sa pwet ko, hindi kasi ko mapakali. Kakadial ko lang sa numero ni Ian pero hindi na ito nagriring.

The number you have dialed is out of coverage area.

Yan ang paulit-ulit na nadidinig ko kaya lalo akong nag-alala. Ano na bang gagawin ko?

Ah, alam ko na. Naalala kong minsang nakitext si Ian gamit daw ang cellphone ng nanay niya. Kaya agad ko iyong hinanap sa inbox ko. Hindi ko kasi hilig ang magsave ng number eh.

Sa wakas, makalipas ang mahigit 15 minutes ay nakita ko din iyon. Agad kong dinial at inantay na may sumagot.

“Hello? Sino to?” Nabosesan kong agad ang nanay ni Ian.

“Hi, Tita. Si Ava po ito.” Pilit kong pinapasaya ang tono.

“Oh, Ava? Napatawag ka? Nasa tabi mo ba si Ian?” Sunod sunod na tanong nito.

“Ay hindi po, nasa trabaho po ata siya. Kaya nga po ko napatawag kasi…” Hindi ko na naituloy ang sasabihin dahil agad na nagsalitang muli ito.

“Nasa trabaho? Akala ko ba ay nag-outing kayo?” Halata ang taka sa boses ni Tita. Bigla namang dumagundong ang dibdib ko sa kaba.

“A-ano pong outing?” Halos pabulong ko na lang natanong yun dahil parang may kung anong bumara sa lalamunan ko. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari, kung ano ang sinasabi ni Tita.

“Iha, lasing ka ata? Hindi ba ay umalis kayo ni Ian kagabi para sa outing nyo ng mga katrabaho daw niya. Sabi niya ay tatlong araw ata kayo sa bakasyon.” Paliwanag nito sa akin.

Napagkamalan pa talaga akong lasing. Pero sana nga ay lasing na lang ako dahil ngayon ay para akong mawawala sa sarili. Sino ang kasama ng boyfriend ko at bakit hindi man lang ito nagsabi sa akin?

“Tita, nasa bahay po ako ngayon.” Alam kong nanginginig na ang boses ko dahil nararamdaman ko ng nag-iinit ang mga mata at pisngi ko.

“Paanong nasa bahay ka? Hindi mo ba kasama si Ian?” Halatang pati si Tita ay naguguluhan na din. Bakit kailangang magsinungaling ni Ian sa amin? Hindi ko gusto ang napagtatagpi-tagpi ko sa utak ko ngayon. Hindi pwede yun, impossible yun.

“Hindi po.” Mahina at tipid ko na lamang na sagot. Hindi ko na alam ang sasabihin. Isa lang ang sigurado ko sa mga oras na yun, may itinatago ang boyfriend sa akin.

Nagkunwari na lamang ako na tatawagan na lang si Ian kaya mabilis na akong nagpaalam. Pagkababang pagkababa ng cellphone nag-uunahang pumatak ang mga luha ko sa pisngi. Hindi ko alam kung bakit pero nararamdaman kong may nakatakdang mangyari sa akin na napakasakit.

Hindi ko na kinulit pa ang boyfriend at hinayaan na lang muna ito. Kahit minu-minuto ko pa itong tawagan ay kung nakaoff naman ang cellphone nito ay balewala lang ang lahat.

Siguro ay kailangan ko na lang ihanda ang sarili sa kung ano man ang maaring mangyari sa akin o malaman ko.

Mugto pa rin ang mga mata sa magdamag kong pag-iyak kaya naman sinigurado kong kapalan ang concealer na gamit. Pero hindi pa rin yun ubra, halata pa rin ang pamamaga.

“Where’s Ethan?” Bungad sa akin ni Selene ng tumawag ito. Hindi pa dumadating ang boss ko kaya hindi ko din alam kung nasaan ito.

“Wala pa siya sa office.” Wala sa mood na sagot ko.

“I was calling him all night. Do you have an idea where he went kagabi?” Napabuntong hininga ako sa tanong nito. Ang sarili ko ngang boyfriend ay hindi ko alam kung nasaan eh, yung boyfriend pa kaya niya?

Pero napaisip ako at naawang biglang sa babae. Ganito pala ang pakiramdam nito sa araw-araw. Ang hirap pala. Paano niyang nakakaya?

“Hindi ko po alam. Tatanungin ko siya pagkadating niya dito.” Sagot ko para makalma na ito.

“Sure?” Lalo akong nahabag dito dahil sa tono ng boses nito ay halatang nag-aalala.

Bigla ko tuloy naisip ang mga babaeng pinagsinungalingan ko para lang makaligtas ang boss ko sa mga ito. Ito na ba ang karma ko at ngayon ay nangyayari na din sa akin?

Nang dumating ang boss ay agad kong sinabi na tumawag ng ang nobya nito. Hayaan ko na lang daw muna ito at huwag na munang sagutin ang tawag.

Grabe ang lalaking ito. Paano niyang nasisikmurang iignore ang babae at hindi pansinin? Tulad ng ginagawa ni Ian ngayon sa akin. Naalala ko na naman ang boyfriend at nalungkot nang lalo.

Isang meeting ang kailangan naming puntahan sa hapon. Siguro ay malelate na ako ng uwi nito pero parang mas okay na yun para naman maging busy ang utak ko.

Magaalas-singko na ng umalis kami sa opisina. Isang dinner meeting kasi yun sa isang hotel sa Manila. Sabay na kaming naglakad ni Ethan papunta sa kotse at nag-aantay na ang driver nito.

Naupo akong katabi ng boss sa likuran at ang boss ay tahimik lang na nagcecellphone. Naalala kong bigla si Selene, kanina pa kasi ito tumatawag sa akin. At dahil sa bilin ng boss ay hindi ko na nga iyon sinagot pa.

Tahimik si Ethan sa tabi ko at halatang wala ito sa mood ngayong araw. Ano naman kaya ang drama nito ngayon?

Pasimple ko itong sinulyapan at diretso lang ang tingin nito sa may bintana. May pinagdadaaanan din kaya ito? Pansin ko ang pag ngangalit ng mga panga nito.

Binaling ko na lang din ang atensyon sa kabilang bintana at tumanaw doon. Rush hour na naman kaya sobrang traffic at walang galawan ang mga sasakyan sa daanan. Buti na nga lang at maaga pa naman at marami pa kaming oras na bubunuin sa byahe. Alas-7 pa naman kasi ang meeting nito.

Maya-maya ay nagring ang telepono ng boss na agad naman nitong sinagot.

“Yes, Detective?” Ah mukhang yun ang lalaking tumawag noong isang araw.

“Make sure to double check every detail. Alam kong totoo ang hinala ko and I will not stop until I prove it to them. Do you understand?” Dagdag nitong sabi sa kausap. Ang tungkol kaya sa mga larawang sinend ng detective na yun ang pinag-uusapan nila?

“Don’t waste any time. I am paying you double to get this job done faster!” Bahagyang tumaas pa ang tono ng boses nito sa kausap. Ito siguro ang dahilan kung bakit mainit ang ulo ng boss ngayon. Hindi maganda ang mood nito at napakatahimk. Hindi ako sanay na ganito si Ethan.

Ano nga kaya ang problema nito at ano ang pinapaimbestigahan nito? Wala talaga akong maisip eh. Nagkibit-balikat na lang ako dahil hindi ko din naman malalaman ang sagot dun hanggang hindi ko ito tinatanong. At kahit magtanong ako ay malamang na hindi naman nito sasabihin sakin ang sagot.

“Mr. Dela Torre, it is so nice to finally meet you.” Isang magandang babae ang sumalubong sa amin ng makalapit na kami sa table. Katabi nito ay dalawang lalaki na agad ding tumayo at ngumiti.

“It is my pleasure, Ms. Lozada.” Nakangiting bati naman ni Ethan sa babae. Ipinakilala din ako nito bilang assistant niya.

“Meet Mr. Aguirre, our Chief Operating Officer and Mr. Labrador, my Executive Assistant.” Nagkamay ang mga ito bago naupo sa mesang bilog ng restraurant. Ang mga ito ay nag-sstay sa hotel na iyon dahil nakabased ang mga ito sa Cebu.

Sa pagkakaalala ko sa kinwento ni Trinity ay makikipagcollaborate ang kumpanya na ito sa pharmaceutical company ng mga Dela Torre. Ang babae ay si Anjanette Lozada, ang CEO ng kumpanya. Anak daw ito ng may-ari kaya automatiko na ito ang nagmamanage na nun. Napakaswerte nga naman ng mga mayayaman na ito.

Nag-umpisang magdiskusyon ang tatlo at ako naman ay nagrerecord lang ng kanilang usapan. Kadalasan naman ay pinapatranscribe ko lang iyon at si Trinity na ang bahala.

Pinagmasdan ko ang babae na panay ang pacute. Halata sa mga kilos nito na naattract itong agad sa boss. Sino ba naman ang hindi, diba?

Ang isang kamay ng babae ay panay ang hawi sa itim na itim at mahaba nitong buhok. Napakaelegante nito, nakanail polish pa na kulay pula at nagkikinangan ang mga suot na brilyanteng sing sing sa daliri.

Mukhang tinatablan namang agad si Ethan dahil ang kaninang seryoso nitong mukha ay lumiwanag na. Panay na din ang ngiti nito at hinahaluan na ng biro ang usapan kaya panay hagikgik naman yung babae. Parang nahuhulaan ko naman na nga ang ending nito eh. Mukhag uuwi akong mag-isa mamaya.

Sinulyapan ko ang cellphone at nakahinga ng maluwag ng wala ng tawag mula sa girlfriend ng boss. Siguro ay napagod na din ito.

“Do you want us to discuss regarding the expansion?” Malumanay na tanong ng kameeting ni Ethan.

“Sure, I am definitely interested in that.”

“Oh, yeah? I’ve got some samples in my room? Maybe you can take a look so you can decide.” Aba, para paraan ang babae na ito.

“Sure. That’s a good idea.” Agad na sang-ayon naman ng boss ko.

Alam ko naman na ang susunod na mangyayari kaya ng tumayo ay agad na din akong nagpaalam. Nagpaalam na din ang dalawang kasama ni Ms. Lozada.

“Ava, you have to come with us for a while.” Aya ng boss ko sa akin.

“Ha? Bakit?” Nagtaka ako dahil hindi ko naman kailangan sumama na sa kanila.

“I need you to take a look at the designs and then you can leave after that.” Paliwanag naman nito sa akin. Importante pala ang opinyon ko dun?

Umakyat na kami sa room nito. Sa elevator pa lang ay ramdam ko na ang init ng mga mata ng boss sa babae. Nakafit na kulay beige dress kasi ito at puting stilletos. Napakaganda at sexy nito, flat na flat pa ang tyan. Ako naman ay nasa bandang likuran lang ng dalawa.

“Here we are.” Sabi ng babae ng nasa tapat na kami ng kwarto nito.

Agad kaming  pumasok sa loob at pinaupo naman kami sa mahabang sofa. Sandaling umalis ito pero maya-maya ay bumalik na dala ang isang file folder at iniabot kay Ethan. Ito naman ay naupo sa isang arm chair na nasa tapat namin at nagcross legs pa.

Nang matapos yun ay nagpaalam na din ako bitbit ang designs. Baka daw kasi malate si Ethan sa Monday kaya gusto niyang dalhin ko yun sa opisina. Ah kaya naman pala pinaakyat pa ako dito nito.

Agad na akong umalis ng maumpisahan na ng dalawang ito ang kanina pa nila gustong gawin. Pagbukas ko ng pintuan para sana umalis na ay…

“Surprise!” Isang malakas na sabi ng babae sa labas ng pinto.