Chapter 4

"Atey, welcome to this company! Finally, after a long stresssful process nandito kana!" Niyakap ako ni Rome nang mahigpit.

He was the one touring to our department. Buti na nga lang pareho kami kasi kung hindi, mahihirapan ako mag-adjust. Hindi rin kasi ako sanay magtrabaho talaga.

"Sana ma-enjoy mo siya katulad ko na nasisiyahan sa mga gwapo dito!" Kinikilig pa na sabi nito.

"Kasama si Mr. Esqueza?" taas-kilay kong tanong.

Hinampas niya ako ng marahan. "Gaga! Hindi no, he's out of our league. Wala time ang mga ganoon kayaman at gwapo sa karaniwang tao na katulad natin!"

I bit my lip. He was right. Bakit ko nga ba nasabi iyon? Halata naman na hindi kami level ng pamumuhay. Kahit na sabihin mong may business kami dati, ang layo parin ng pagitan. Parang siya nasa Presidential level tapos ako SK lang.  

"Oo nga pala ito iyong desk mo," turo ni Romeo sa table na parang premyo sa isang TV game show. "Tapos iyong katabi mong babae na hindi masyado kagandahan ay si Rose."

Tumigil iyong Rose at inayos ang salamin bago binigyan ng isang irap si Romeo. "Baklang ito! Manlalait muna, maganda kaba?" 

"Compared to you, yes," taas-noont sagot ni Romeo.

"Tse!" Tumayo na si Rose at nginitian ako. She was looking up at me kasi mas matangkad ako sakanya kahit naka-heels na siya ng mataas. "Welcome to the purgatory!" Nilahad nito ang kamay saakin.

I was taken aback. "Purgatory?"

Her mouth fell open. "Hindi mo pa nami-meet si Mr. Zachary Levi Esqueza?" She crossed her arms and sat on her desk.

Romeo pushed me to sit on my chair. "She already did Rose, chismosang ito! O siya, balik na sa trabaho bago nanaman ako mapatawag sa itaas at maihi na ako sa salawal ng tuluyan!"

Tatawa-tawa naman si Rose na bumalik sa ginagagawa. Si Romeo naman pumunta na sa desk niya, buti nalang isang desk lang ang namamagitan saamin. Wala pang tao sa desk na nasa gitna namin dalawa kaya nagsisilipan kami palagi. Inikot ko ang mata ko, they were all busy and working so hard. Si Rose lang ata ang nagbigay ng atensyon saakin dahil kaibigan din ito ni Romeo.

Sino ba naman ang makakapansin saakin? I was an average woman. I'm not even sexy, payat nga ang katawan ko e, lalo na ngayon na wala na nagluluto ng ulam saakin mas lalo humupak ang mukha ko. My face was pale and my hair was almost thin because of stress lately. Halos lahat ng parte ng bahay may mga buhok kong nalalagas.

It was an hour before lunch. Wala parin akong ginagawa, so I'm just familiarizing myself with the computer infront of me. Panay ang hinga ko ng malalim habang nakapalumbaba.

"You're doing great, sweetie," asar saakin ni Rose. 

Tinawanan ko siya. "Ganito ba talaga kapag unang araw dito?"

She shook her head. "First day ko parang sasabog iyong utak ko sa dami nang gagawin. Pero baka busy lang ang mga leader sa taas kaya wala pa nag-a-assist saiyo."

Thirty minutes before lunch. Tumutunog na iyong tiyan ko. Nag-break naman kami kanina pero hindi ako kumain dahil wala din akong gana this week. Kaya ngayon ko naramdaman iyong pagsakit ng tiyan ko.

"Irisian Marie Villafuente?" 

I straightened up. "Yes?"

Bumungad saakin ang isang lalaki na naka-formal attire, he was holding a tons of documents na halos matabunan na ang bibig niya sa dami. 

"Sir Adrian, para saamin ba iyan?" tanong agad ni Rose sa tabi ko

I was still clueless what's happening. Boss din pala itong nasa harap ko. Nausog nalang ako sa kinauupuan ko nang hindi nito sinagot si Rose at pinatong ang sandamakmak na papel sa desk ko. Napalunok ako kasabay ang pagtunog ng tiyan ko.

"Kanina kapa pala nandito hindi ka man lang nagtanong kung may dapat bang gawin. First day mo palang nagpakilala kana agad ng ugali mo, iha," naiiritang sabi niya saakin. 

Para akong namutla sa sinabi niya. Hindi ko kasi alam. Napatingin nalang ako kay Rose na naguguluhan din. 

"Wala po kasing lumapit saakin," pag-e-explain ko. "Bago lang po ako, pasensya na, sir. Hindi na mauulit."

"Being new is never an excuse, iha," mas lalong lumalim ang boses niya. "Gawin mo lahat iyan, double check everything if it has typos and grammatical errors." Sumilip ito sa relo na nasa kamay niya. "You have to finish it within the day so it would suffice your ignorance this morning."

Hindi na niya hinintay ang pagsagot ko. He walked out and went straight to his office. Nilapitan agad ako ni Romeo na kanina pa nakikinig. Namumutla naman ako sa kaba at sa kahihiyan dahil narinig din ng iba iyong sinabi niya.

"Ano iyon? Bakit ganon? Nagmamaldita si papshie. Anong mayroon?" Nagtatakang tanong ni Romeo habang nakapameywang.

"Baka napagalitan sa taas kaya dito sa bago nilabas iyong galit. Kupal talaga iyan!" saad naman ni Rose. 

Hindi na ako masyado nakipagtalo sakanila at sinimulan ko na agad basahin at tingnan isa-isa iyong mga papel sa harap ko. I need to proofread it first then retype it since wala naman binigay saakin na softcopies.

Lunch came. Everyone stood up including Romeo and Rose. Niyayaya na nila ako kumain pero hindi na ako sumabay dahil ayoko mapagalitan. Nahihilo na ako sa kakabasa tapos sinabayan pa ng sakit ng sikmura ko. Di bale, kakain nalang ako ng madami mamaya at iinom ng gamot para sa sikmura. Hinihimas ko nalang ang tiyan ko para kumalma habang nagbabasa.

"Why aren't you taking your lunch break?"

Napatalon ako sa boses na nagmula sa likuran ko. Hindi dahil sa nagulat ako kundi dahil sa pamilyar ang boses na iyon saakin. I slowly turned my head and stood up when I saw Mr. Esqueza. Nasa gilid niya iyong assistant niya na nakatingin lang din saakin. 

He raised his brow when I didn't answer. "Did we change our company's rule, Mira? Employees should take their lunch on their lunch break, am I correct?"

"Yes, you are, Sir," sagot nung Mira. "Iris, you may take your lunch break. You can do your task after eating."

"I'm sorry," nahihiyang sambit ko sabay nang pagtunog ng tiyan ko. I bit my lip. "I need to finish this all kasi within the day. I can message my friends naman po to ask them buy some food for me para makain ko mamayang ten minute break," I explained. 

"You want to be fire on your first day?" Mr. Esqueza threatened.

Napalunok din iyong assistant  niya sa sinabi nito. Umiling ako ng mabilis. "Pasensya na po, Sir," panay ang yuko ko. 

"Go take your fourtyminute break right now or I'll fire you, Ms. Villafuente," he seriously said again.

I was shaking when I gathered my bag. Panay parin ang paghingi ng dispensa ko. Bakit ganoon? Parang ang laki ng kasalanan ko? Hindi ba iyong ibang boss mas gusto iyong nagwo-work hard ang mga tao niya?

Hindi ko na sila nilingon muli at deretso na akong pumasok ng elevator. I was still shaking when I texted Romeo and went where they were. Sumabay pa ang sumpong ng tiyan ko kaya ang bilis ko manginig.

I ordered everything I wanted. Pasta, rice, salad and also dessert. My acid reflux was suddenly acting up again. Sumabay pa iyong stress at inis ko sa nangyayari ngayon. Gusto ko na umiyak habang kumakain pero pinigilan ko kasi hindi pa naman kami close ni Rose.

"Tapos sabi niya saakin, 'do you want to be fire on your first day?' Ganyan!" Panggagaya ko sa sinabi ni Mr. Esqueza saakin. "Gusto ng isang boss tapusin ko iyong lahat ng ginagawa tapos iyong isa naman, hindi. Saan ako lulugar?" I bent out while eating my food.

"We've been there, atey..." Pang-aalo ni Romeo habang nakapalumbaba. "Naiintindihan ka namin. Ikain mo lang, go push."

"Sasabog na itong d****b ko sa inis, Romeo!" saad ko habang puno ang bibig ng pagkain. "I'm trying my best not to make mistake here pero bakit mayroon padin nakikita?!"

"Nasaktuhan kalang ng mga boss ngayon araw, Iris," singit ni Rose habang nagme-make up. "Pero kadalasan naman, boss sa boss lang nag nag-uusap, minsan lang sila dumiretso sa mga employee. Kasi as much as possible, responsibility tayo ng department kung nasaan tayo."

Kinuha ko iyong warm water at nilagok. Ipinaikot ko ulit iyong pasta. "Wala naman akong balat sa puwet pero bakit ganito? Gusto ko na sumuko!" 

"Hoy, atey! Gaga you, isipin mo nalang mataas sila magpasweldo. Need mo ng money, 'di ba?"

"Nahihirapan na nga ako sa sitwasyon ko pero mas lalo pa akong pinapahirapan ng mga boss niyo!" Halos maiyak-iyak na sigaw ko. "Hindi ko alam kung magtatagal ako diyan!" Iyong potato salad naman ang nilantakan ko. 

I mimicked Mr. Esqueza's voice. "May pa Ms. Villafuente, Ms. Villafuente pa siya diyan. Akala niya madadaan niya ako sa ganon? Yes." 

Hindi tumawa iyong dalawa sa sinabi ko. Tinapunan ko sila ng tingin dahil para silang naging istatwa sa harap ko. 

"Okay lang kayo?" Nag-aalalang tanong ko. They didn't move. "Bakit hindi kayo sumasagot diyan?"

Tinusok ko naman iyong breadpan at isinubo. Weird nitong dalawa, bigla nalang nananahimik. Siguradong namumula na ang buong mukha ko sa inis. Gusto kong sumigaw at manuntok pero hindi pwede!

"Bakit kayo tulala? Sino bang tinitingnan niyo? May gwapo ba sa likuran ko?"

I was then curious so I turned around. Only to see the face of the person that I wouln't imagine to be here at this time. Shit. I'm doomed. I blinked my eyes hundred of times, praying that this all was just a dream. 

"Goodafternoon, ladies..." bati niya saamin na hindi ngumingiti, nasa likuran nito ang assistant niya. "And gents," tinapunan niya ng tingin si Romeo. 

"Mr. Esqueza," the two said chorusly, sabay tayo na tila nakita ang isang Professor na terror sa klase.