Chapter 3

Tama nga ang Newton's third law noong highschool ako. "In every action there is an equivalent and balance reaction." Things weren't doing great the past few days. My parents immediately packed up their things, iyong iba naman ibinenta para pangdagdag sa mga kailangan nila sa probinsya. Kailangan din ibenta itong bahay dahil wala nanaman titira. Kaya kahit ayoko itong iwan, wala akong magagawa. It would never be the same without them. Malulungkot lang ako lalo.

"Ingatan mo sarili mo, anak ha," bilin ni daddy. "Kapag may problema ka, h'wag kang magdadalawang-isip tumawag saakin, okay?"

Niyakap ko siya at idinantay ang ulo sa d****b niya. "Pwede ba ako tumawag kapag hindi ko kaya magluto, Daddy?"

Tumawa siya, halatang pinipigilan ang luha. "Pwdeng-pwede, anak." Niyakap niya ako ng mahigpit. "Mami-miss kita ng sobra."

Hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko. Since birth ata, si Daddy iyong laging nakasuporta sa lahat ng ginagawa ko. Kahit lumaki kaming spoiled ni Anya sakanya, never niya ipinaranas ang hirap saamin magkapatid.

I sighed. It sucked to start from scratch again but I'd no choice, this was my reaility now.

"Papadala ko agad ang unang sahod ko para mabawas-bawasan ang utang niyo," sabi ko.

"Hindi na, anak. Kaya ko na ito. Kapag nabenta ko na iyong business natin, mababayaran ko na iyong mga pinagkakautangan ko."

Marahang tinapik ni Mama si Daddy sa balikat. "Nako, Romy. She should. It will help us. H'wag kana ma-pride dyan."

"It's not her responsibility, Joy," aniya ni Daddy.

"It is now," sabat ko bago pa sila mag-away nanaman. "Responsibilidad ko kayo. Para naman makabawi ako."

Humingang-malalim si Daddy. "Basta kumain ka on time, okay?"

I hugged them both for the last time. Life was so much easier having them around. Too bad, I became an adult. Kailangan ko na makabawi sa mga nagawa nila saakin.

"Hindi paba tayo aalis?" reklamo ni Anya sa loob ng sasakyan.

"Hindi mo ba ako mami-miss?" tanong ko sakanya.

"Hindi. Bakit kita mami-miss?"

Hinila ko ang buhok niya mula sa bintana ng sasakyan. Panay ang sigaw ni Anya, nginisan ko lang siya habang nagpapaalam na ulit sa mga magulang namin. Kumurap lang ang mata ko, pagkatingin ko wala na sila sa harapan ko. I was left alone infront of our house, watching our car moving far away from me. Parang nanghihina ang mga tuhod ko at hindi alam kung paano magsisimula. How to survive living alone? Wala kasing nagturo saakin. Pero parte naman ito ng buhay, hindi ba? You had to figure out everything on your own, too bad I wasn't ready.

Monday came, I was excited and nervous at the same time. Nahirapan talaga ako sa pagtulog dahil nalulungkot talaga ako sa pag-alis ng mga magulang ko. Dumadagdag pa iyong pag-iisip ko kung ano itsura ng workplace ko at mga magiging katrabaho ko.

Of course, kasama rin si Zach doon... Thinking of him, made my stomach flutter. Napatawad na niya kaya ako?

Inagahan ko ang pag-alis sa bahay, ayoko rin kasing ma-late. Iwas bad record nadin. Pero laking gulat ko nang makita ko kung gaano kahaba ang pila sa MRT.

"Shit," mura ko sa sarili. "Ayokong ma-late sa frist day ko!"

Tumakbo ako palabas at naisipan nalang mag-taxi. Kahit papaano naman gumagalaw iyong daloy pero nang makarating kami sa Guadalupe hindi na halos umaandar iyong sasakyan. Shit naman. Pagkatingin ko sa orasan 30 minutes nalang pala mage-eight na! Binayaran ko ang taxi driver at bumaba. Sinubukan ko mag-book online ng motorcycle pero ilan minute na puro fully booked sila.

Nauubusan na ako ng pag-asa nang biglang may big bike na huminto sa harap ko. He was wearing his motorcycle's outfit. Naguguluhan akong napahawak sa bag ko kahit mukha naman mayamang ang nakasakay dito. The owner removed his helmet, exposing his foreign face to me. Namumula ang pisngi nito.

He was smiling, showing his dimple on his left cheek. "Kailangan mo ng masasakyan? Mukhang nahihirapan kang maghanap eh."

My defense mechanism was up. "I'm not a pick up girl," mataray na sabi ko.

He laughed. "Wala naman akong sinabi. Gusto lang kitang tulungan dahil stuck ka sa traffic."

Inaaral ko ang mukha niya. Hindi naman siya mukhang holdaper. God, his face was too handsome to be one. Pero natatakot ako baka kung saan niya ako dalhin.

"Kita mo 'yon?" turo nito sa likod ko na may poste. Napatingin ako. "May CCTV, mag-peace sign pa ako kung angdadalawang-isip ka saakin. Ang gwapo ko naman kidnapper."

I almost rolled my eyes. "So bakit gusto mo akong tulungan?"

"Kasi alam ko ang pakiramdam mo ngayon. Male-late nadin ako. Kung hindi ka sasakay, mauna na ako."

Sinuot na nito ang helmet ulit at papaandarin na ang motor nang pigilan ko siya.

"I'll pay you, okay?"

He laughed again. "Hindi na kailangan. Hindi ko kailangan ng pera. Mukha ba akong hampaslupa?"

"Hindi ako sasakay sa'yo ng libre," pagmamatigas ko. Nagsisimula na magtinginan ang ibang tao sa direksyon namin or more on, sa lalaking kausap ko.

"Liit mong babae pero ang taas ng pride mo," komento nito.

"Ano?! Ako? Maliit?" Pasigaw na tanong ko.

He started his engine, avoiding my outrage. "Ay sige, una na ako."

"Wait!" I stopped him, putting my hand on his biceps.

He stared at it while raising his eyebrow. "Yes, baby girl? Bakit may paghawak?"

"Stop with the baby girl ah," pagbabanta ko sakanya. Hindi ko alam kung anong pakay niya saakin. Parang naiinis ako na ewan sakanya.

"H'wag kadin mag-english nano-nosebleed matangos kong ilong," sabi nito.

Gwapo nga kaso sobrang vocal sa kung anong mayroon siya. Sabagay, karapatan pang tao naman niya iyan.

"Sana lahat nalang matangos ilong," I rolled my eyes and removed my hand on his biceps. "May isa kapang helmet?"

First time ko mag-motor tapos big bike pa. Buti nalang smooth lang iyong byahe kahit sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Tinuro ko nalang iyong direction kung saan banda siya hihinto. Nakahinga ako ng maluwag dahil nakarating akong buhay at hindi naman pala talaga siya masamang tao.

"Dito ka pala nagta-trabaho."

Nakatingala siya sa malaking building sa harap namin. Tinanggal ko naman iyong helmet sa ulo ko at inabot sakanya.

"Oo, bakit? May kakilala ka sa loob?"

He shrugged his shoulder. "Wala." Kinuha niya ang helmet sa kamay ko. "Kailangan mo ng susundo sa'yo mamaya?"

"No. Hindi naman kita kilala," I refused.

He grinned. "Kailangan mo ako bayaran ah."

Tumaas ang kilay ko. "Hindi kita babayaran gamit ang katawan ko."

"Hindi naman iyon ang sinasabi ko ah. Anong iniisip mo? Ang bilis mo naman," aniya sabay kagat sa labi. 

Napatalon kami pareho nang may bumisina sa likuran namin. A black mercedes benz. Hindi ko makita sino nasa loob dahil nakatapat iyong araw sa mata ko. Kumuha ako ng five hundred pesos sa wallet ko at inabot sa kamay ng lalaki.

"Seryoso ka ba?" tanong nito nang makita kung ano iyon. "Akala ko number mo."

"You're blocking my way, people."

I straightened when I heard that voice. Hindi na mapakali ang sistema sa katawan ko nang makita ko siyang nakatayo sa harapan namin.

"Mr. Esqueza. Hello, goodmorning," natatarantang bati ko. 

He didn't bother to look at me. Tumingin lang siya ng masama sa lalaking kasama ko as if he did him wrong. 

"Move," he told him seriously nang hindi sumagot si Mr. Foreigner guy. "Or I'll ban your motorcycle here."

Tama nga si Romeo. May anger issue itong boss namin. Shit. Nakakatakot siya kapag ganitong aura iyong pinapakita niya. Parang gusto ko nalang magtakip ng mukha at magtago para hindi niya mapansin. 

"Chill, dude. Paalis nadin ako, mag-goodbye la---"

He didn't let him finish talk. Lumakad na papasok ng building si Mr. Esqueza at inabot ang susi ng sasakyan sa concierge ng building. Katulad ko, natataranta din ang lahat sa pagdating niya na tila hindi sila sanay makita ito araw-araw.

"Sungit non. Sino 'yon?" nagtatakang tanong ng lalaki. "Parang may regla ah."

"Shh!" suway ko kasi baka may makarinig na ibang tao tapos ikwento kay Mr. Esqueza. Ayoko naman maka-strike two noh!

"Bakit ka namumutla?"

Hindi na ako mapakali kaya natataranta na akong nag-ayos ng sarili. "Kasi kapag hindi pa ako umalis, late nanaman ako. Baka masesante ako ng tuluyan. Bye! Sa'yo nayan pati sukli!" paalam ko sa lalaki habang tumatakbo ng mabilis papasok ng building.