MAY kung anong kumurot sa puso ko nang naalala ko ang mga paghihirap ko dati. Dumapo ang atensyon ko sa litrato ni Xian na nasa magazine. Magulo ang buhok n'ya at may mantsa ng lipstick ang gilid ng labi n'ya. Ngumiti ako nang nabasa ko ang nakasulat sa gilid ng litrato. 'Scarlet's red lipstick'NAKAUKIT ang ngiti sa labi ko habang pinagmamasdan ko ang silver na gate ng AC University. Sa itaas nito nakalagay ang malaking pangalan ng paaralan na naka Britannic bold. Mayro'n itong crown na logo sa itaas ng AC. Dumiretso ako sa cr para mag-ayos. Kasalukuyan akong naglalagay ng pulang lipstick sa labi ko nang nakita ko ang repleksyon ni Xian sa salamin.Tumalikod s'ya at sinara n'ya ang pinto.Nilapag ko ang hawak kong lipstick bago ako humarap sakan'ya. "Wala kana talagang pinipiling lugar!" singhal ko."Baby!" Uminit ang pakiramdam ko dahil sa malalim n'yang boses. Nakatitig sa'kin ang mapungay n'yang mata habang naglalakad s'ya palapit sa kinatatayuan ko. Napalunok ako ng laway nan
"SCARLET!" hinihingal na sabi ni kuya Daryll. Nakatira s'ya malapit sa inuupahan ko. Inalis ko ang earphones sa tainga ko. "Nasusunog ang bahay—" Hindi ko na hinintay na matapos ang sasabihin n'ya. Agad akong tumakbo ng mabilis patungo sa apartment ko nang nakita ko ang makapal na usok na nanggagaling dito. Bumungad sa'kin ang mga kapit bahay namin na naghahakot ng kan'ya-kan'ya nilang gamit. Hinawakan ko ang dulo ng box na buhat ni ate Levy, ang landlord ng inuupahan ko, para tulungan s'ya. Natupok na ang buong bahay kaya wala na akong mai-sasalba pa. Mabuti nalang at mga damit ko lang ang naroon dahil sa locker ng AC University ko nilalagay ang mga importante kong gamit. GUMUHIT ang ngiti sa labi ni ate Tessy nang nakita n'ya ako. Karga n'ya ang dalawang taong gulang n'yang anak habang ang isa naman ay mahimbing nang natutulog sa nakalatag na karton. Umupo ako sa tabi n'ya at kinuha ko ang supot sa bag ko. "Kumain muna po kayo," ani ko sakan'ya. Ngumiti s'ya ng malapad bago
NAPABALIK ako sa wisyo ko nang nag ring ang cellphone ko. Agad akong bumangon sa kama nang narinig ko ang boses ni Xian sa kabilang linya. "I want you to go to my house tomorrow." Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi n'ya. "Sir, I filed a one week leave." "I don't care miss Collins!" madiin n'yang binigkas ang last name ko bago n'ya pinatay ang tawag. Napabuntong hininga nalang ako bago ako bumalik sa kama para ipagpatuloy ang pagbuklat ko ng magazine. BAKIT hindi mo manlang sinabi sa'kin na nasunog ang inuupahan mo?" Binaba ni Stacey ang nakasupot na bondpaper sa mesa bago s'ya uminom ng tubig. "Pa'no kung may nangyaring masama sa'yo habang natutulog ka sa kalsada?" bakas sa boses n'ya ang pag-aalala. "Okay lang ako, Stacey." Napatingin ako sa nilapag n'ya. "Ano 'yan?" Binuksan ko ito at kumuha ako ng isang papel. "Dalawa na ang part time job mo tapos nag tu-tutor ka pa?" "Tumaas na naman kasi ang upa ng tinitirhan ko kaya kailangan ko ng ekstrang pera." Tumayo s'ya at sinubo n
KUMALAS si Xian sa pagkakayakap sa'kin at hinawakan n'ya ako sa magkabilang pisngi. His forehead was covered of his wet hair. "I'm afraid of lightning," kusa 'yon lumabas sa bibig n'ya kahit hindi ko naman tinanong. "Uuwi na ako," paalam ko pero bago pa man ako makahakbang, kinarga n'ya na ako at sinakay sa sasakyan n'ya. "Xian!" madiin kong sabi habang kinakabitan n'ya ako ng seat belt. "Let me sleep with you, Scarlet," he said before he started the engine. I sighed as I looked to the car window that almost filled of rain drops. Siguro naman maiintindihan ni Stacey ang sitwasyon ko. Hindi ko naman gusto na sumama sa lalaking 'to. "What's the address of your friend's house?" Kumunot noo ako nang narinig ko ang tanong n'ya. Humarap ako sakan'ya na nakatuon lang ang atensyon sa kalsada. "Pa'no mo nalaman na sa bahay n'ya ako matutulog ngayong gabi? Sinusundan mo ba ako?" He took a glimpse in the right side. A smile formed to his lips as he go back his attention to the
SCARLET’s POVILANG minutong natahimik ang paligid. Mariin na pumikit si Aiden at minasahe n’ya ang ulo n’ya gamit ang kan’yang kamay.“I can double your salary, honey,” mahina n’yang sabi, nanatili s’yang nakapikit.Huminga ako ng malalim. “Ayokong umasa sa'yo. Gusto kong paaralin ang kapatid ko gamit ang sarili kong pera.”Dumilat s’ya at humarap sa’kin. “Our wedding will be on November, limang buwan nalang tapos naisipan mo pang magtrabaho sa abroad?”Binuksan ko ang bintana ng kotse para pumasok ang hangin sa loob. “Babalik din ako bago ang kasal natin.” Tinuon ko sa labas ang atensyon ko. “Sana kahit ngayon lang ako naman ang masunod.”Huminga s’ya ng malalim. “Fine, I will talk dad about it.”NANATILI akong nakadungaw sa bintana habang nagmamaneho si Aiden. The director of AC hotel offered me a job in New York. He promised me that it’s not connected to my ex-boyfriend, Xian Montealto, the CEO of AC company. Gusto kong kunin ang opportunity na 'yon para makaipon sa pagpapaaral sa
Scarlet's POV"OH XIAN..."Mariin kong kinuyom ang palad ko habang patuloy sa pagbagsak ang luha ko.Hanggang kailan n'ya gagawin sa'kin 'to?"Continue, Miss Collins," ani Xian sa likuran ko.Nanatiling nakatikom ang bibig ko.Hinawakan ako ni Xian sa braso. "I told you to face us whenever you are reporting," malamig na sabi n'ya.Napasinghap ako nang pumasok sa ilong ko ang natural n'yang amoy."Hanggang..." tumingin ako sa itaas para pigilan ang pagtulo ng luha sa mata ko, "hanggang kailan mo gagawin sa'kin to?" garalgal kong tanong.Pinihit n'ya ako paharap sakan’ya. Bahagyang tumaas ang kilay n'ya kasabay ng pag-iwas n’ya ng tingin. Sumulyap s'ya sa kama kung saan nakahiga ang amerikanang katalik n'ya."Chloe, you may go," utos n’ya dito.Bumangon ito, nakakunot ang noo. "Why the h*ll? We're not finished yet." Dumapo ang tingin nito sa'kin. "Until now that annoying secretary of yours is still here?""Just do what I said," madiin na sabi ni Xian.Inikot lang nito ang mata n’ya, at
PINUNASAN ko ang pawis sa mukha ko at pinagmasdan ko ang kabuoan ng bahay ni Xian bago ko pinihit ang door knob. Gumaan kahit papa'no ang loob ko dahil nakausap ko sila Stacey kagabi. Napamura ako sa aking isip nang nakita ko ang oras sa suot kong relo."I'm sorry, I'm late," nakayuko kong sabi pagpasok ko."It's okay," walang gana n'yang sagot na hindi manlang ako tiningnan.Kumunot noo ako nang dumapo ang mata ko sa hawak n'yang plato. Mariin kong kinagat ang aking pang-ibabang labi para magpigil ng tawa. Kasing kulay ng buhok n'ya ang hotdog na prinito n’ya, mistula itong uling na pahaba. Tanging puting bathrobe lang ang nakatakip sa katawan n'ya, at tumutulo dito ang tubig na nanggagaling sa buhok n’ya. Luminga-linga ako sa paligid.Bumalik siya sa kitchen counter. "Have a seat.""Sir, ako na jan. M-magbihis ka muna," mahina kong sambit.Binitawan n'ya ang hawak n’yang kutsilyo, at humarap s’ya sa gawi ko. "Bakit? Naiilang ka ba sa suot ko?"Tumaas ang balahibo ko dahil sa malalim
NAKATAYO kami sa kalsada kung saan kami unang nagkita. Matamis na ngiti ang nakaukit sa labi ni Xian, para akong sinasaksak sa dibdib dahil dito. Sumagi sa isip ko ang araw na hiningi n'ya ang number ko, at kung paano ko nilagay sa palad n'ya ang flyer ng restaurant na pinagta-trabahuhan ko. Sunod-sunod na dumampi ang luha sa pisngi ko nang lumuhod si Xian sa harapan ko.“Please Xian, tumayo ka.” Nakahawak ako sa manggas ng suot n'yang damit habang hinihila ko ito pataas. “‘Wag dito,” garalgal kong sabi.Ngumiti s'ya. “Importante ang lugar na 'to sa'kin dahil dito tayo unang nagkita. Balak ko lang talaga na isali ka sa mga babae ko pero nang makita ko lahat ng paghihirap mo, may kung anong tumusok sa puso ko.”Sunod-sunod na tumulo ang luha ko, dumadampi ito pababa sa leeg ko.“Tumayo kana, pakiusap!” pagmamakaawa ko.Lalong sumikip ang dibdib ko nang hinalikan n'ya ang kamay ko.“This beautiful hand of yours doesn’t deserve the heavy works.”Nagtiim bagang ako nang nakita kong isa-is