Chapter 1

“Sister Yzabella may bisita po kayo sa visitor’s area. Kapatid niyo daw po sister.”, si Sister Glenda ng makasalubong niya ito sa may pasilyo sa labas ng prayer room. Katatapos lamang niya ang mahigit tatlong oras na pagnonovena at palabas na siya para tignan ang iba niyang gawain.

“Ganon po ba sister? Sige po, maraming salamat.”, nakangiti niyang turan sa kapwa madre pagkatapos ay magalang siyang nagpaalam dito. Oras na din kasi ng pagnonovena nito kung kayat hindi na niya pinatagal pa ang kanilang pag-uusap. Isa pa sagradong lugar ang kinaroroonan nila kaya hanggat maari ay walang ingay na naririnig. Ngumiti na lamang din to sa kanya at pagkatapos ay tahimik silang nagkanya kanya upang tumungo sa kanilang direksiyon. Si Sister Glenda sa loob ng prayer room at siya naman ay sa visitor’s area upang tignan ang kanyang bisita. Kahit paano ay excited siyang makita ang kapatid; sa mahigit apat na taon kasi niyang pamamalagi sa loob ng monesteryo ay ngayon lamang ito dumalaw sa kanya.

Nasa pintuan pa lamang siya ay tanaw na niya ang kapatid, mag-isa itong nakaupo sa visitor’s area at kahit paano ay kilala pa naman niya ang bulto nito kahit nakatalikod. Nagtaka pa siya sapagkat palaging nakacoat and tie ang kanyang kuya, ito kasi ang tumutulong sa kanilang ama upang imanage ang ilan nilang negosyo; pero bakit parang nakapaordinaryo naman nitong manamit ngayon? Metikuloso kaya ang kanyang kapatid lalo na sa pananamit, tsaka bakit humaba ang buhok nito eh halos dalawang beses sa isang linggo ito nagpapagupit upang mamaintain ang malinis na aura?

“Kuya?”, tila nag-alinlangan pa niyang turan sa may likuran nito. Mukhang malalim ang iniisip ng kapatid at hindi siya namalayang nakalapit. Gulat pa itong napalingon sa likod at tila nabunutan ng tinik ng makita siya. Agad itong tumayo sa kinaupuan at walang alinlangang yumakap sa kanya.

“Ysabelle!”, saad nito pagkatapos ay walang kasinghigpit ang yakap sa kanya.

“Kuya!”, hindi naman niya napigilan ang bugso ng damdamin at napayakap din siya ng mahigpit dito. Close sila ng kanyang kuya Yzekiel noong nasa labas pa siya at sobrang namiss din niya ito.

“Mabuti naman at naisipan mo ring dalawin ako dito, kuya? Akala ko nakalimutan mo na ako?”, hindi niya naiwasang maglambing dito. Apat na taon ang agwat nilang magkapatid at spoiled siya dito.

“Sorry sis, busy si kuya pero hindi naman ibig sabihin na kinalimutan na kita.”, ang kapatid na hindi na binitiwan ang kanyang kamay.

“Hmmp. Okey, your forgiven!  Kumusta naman sina mommy and daddy? Bakit hindi nalang kayo magkakasamang dumalaw para happy family?”, nakangiting biro niya dito ngunit imbes na ngumiti ay seryosong tumingin sa kanya.

“Yzabelle, nasa hospital si daddy. He is in coma, simula ng maheart attacked siya dahil sa biglaang pagbagsak ng ating negosyo.”, saad ng kanyang kuya na habang ikinuyom ang dalawang kamao.

“Ha? Kuya anong nangyari? Okey lang ba si daddy? Si mommy, kumusta siya?”, bigla ay nag-alala siya sa kanyang mga magulang. Napakurus pa siya at agad hinawakan ang malaking rosary na nakasabit sa kanyang leeg. Hinawakan na naman ng kapatid ang kanyang kamay pagkatapos ay humingi ito ng tawad sa kasabay ng pag-agos ng mga luha.

“I’m sorry, sis. I’m really sorry! Kung hindi dahil saakin hindi sana napahamak si daddy.”, ang kapatid at tuluyan na itong umiyak. Hindi niya alam kung ano ang nangyari ngunit naiyak din siya dahil sa pag-iyak ng kapatid.

“Kuya, kung ano man ang nagawa mong kasalanan ay napatawad na kita. Humingi ka ng kapatawaran sa Diyos upang iligtas niya sa kapahamakan ang ating mga magulang.”, mahinahong saad niya dito at umiling iling habang tumutulo pa ang luha.

“Hindi ganon kadali! Member ako ng isang malaking organisayon at ngayon ay napagbintangan akong nagtraidor sa grupo, pero naset-up lang ako. Hindi titigil ang grupo hanggat hindi nila ako napapatay. Ysabella, natatakot ako sa maari nilang gawin kina mommy and daddy, please protektahan mo sila.”, ang kanyang kapatid at hindi niya alam kung ano ang madarama. Natutunan naman nila kung paano maging kalmado sa lahat ng oras ngunit bigla siyang natakot para sa kanyang pamilya.

“Please, Ysabella.  Protect our parents at all costs.”, pagmamakaawa nito at kung ilang ulit siyang napalunok. Paano niya gagawin yun kung nasa loob siya ng monesteryo?

“Paano ka, kuya? Saan ka pupunta?”, sa halip ay turan niya dito.

„Magtatago muna ako, kailangan kong linisin ang aking pangalan upang tumigil ang grupo sa panggigipit sa ating pamilya.”, turan ng kanyang kapatid at siya naman ang napahawak sa kamay nito.

„Kuya, mag-iingat ka.”, nag-aalalang saad niya at tumango tango ito.

“Promise me, you will take care of mom and dad.”, pahayag ng kanyang kuya at napapikit siya ng ilang sandali pagkatapos ay tumango din siya dito.

“Thank you, little sister. Hindi na ako magtatagal, mainit ang mata ng grupo saakin kaya kailangan ko ng umalis.”, ang kanyang kuya at siya na ang unang tumayo upang yumakap dito.

„Kuya huwag mong kalimutang magdasal, humingi ka palagi ng tulong at guidance sa Panginoong Diyos.”, saad niya pagkatapos ay kinuha ang maliit na rosary na nakapin sa kanyang bulsa at ibinigay sa kapatid bago ito tuluyang umalis.

“Yzabella?”, nabigla si Ginang De Los Santos pagkakita sa nag-iisang babae niyang anak. Hindi niya akalaing nasa harapan niya ngayon ang pinakakamahal niyang dalaga sapagkat hindi naman ito lumalabas sa monesteryo kahit binibigyan sila ng ilang araw ng pagbisita sa kanilang mga pamilya. Silang mag-asawa na lamag kasi ang pumupunta sa monesteryo upang bisitahin ito. Marahil ay hindi nito mahintay ang kanilang pagdating sa kadahilanang napakaraming problema ang dumating sa kanilang pamilya. Labis siyang nasiyahan pagkakita sa anak subalit agad ding rumehistro ang matinding pag-aalala sa kanyang mukha. Baka madamay lamang ang kanyang pinakamamahal na anak sa mga nangyayari sa kanilang pamilya.

“Mommy!”, saad nitong agad binitiwan ang dala dalang bag at halos patakbong yumakap sa kanya.

“I miss you too, anak. Pero bakit ka nandito? Hindi ka man lang nagpasabing uuwi ka?”, turan niya sa dalaga ngunit niyakap lamang siya nito ng mahigpit.

“Pumunta si kuya sa kumbento at sinabi niya sa akin ang lahat.”, saad ni Ysabella sa ina at bigla itong napaluha at tuluyang umiyak.

“Shhhh! I’m here now mom, aalagaan ko kayo ni daddy.”, pag-aalo niya sa ina ngunit umiling ito.

“Hindi ka dapat lumabas sa kumbento, anak. Baka madamay ka sa problema ng iyong kapatid.”, nag-aalalang turan ng kanyang ina ngunit hinaplos lamang niya ang buhok nito.

“May awa ang Panginoon, Mommy. Hindi niya tayo pababayaan, malalagpasan natin ito. Magtiwala lamang tayo sa kanya.”, wika niya sa ina ngunit mas lalo lamang itong umiyak.

“Anak, magulo dito sa labas. Mas mabuti pa bumalik ka na lamang sa kumbento at ipagdasal mo kami. Parang awa mo, Yzabelle; go back to monestery.”, halos humagulgol ang kanyag ina ngunit hinawakan niya ang mukha nito upang payapain ito sa matinding pag-aalala.

“Mom, listen to me. Walang mangyayari saakin, okey? Nandito ako upang samahan ko kayo sa kinakaharap na problema ng ating pamilya. Please, let me stay. Gusto kong nandito ako sa tabi niyo hanggat hindi magiging okey ang lahat. Sabay po nating ipagdasal ang kapayapaan ng lahat.”, turan niya sa ina at hinawakan nito ang kanyang kamay na nakahawak sa mukha nito.

“I don’t know if this is right, thank you pero hindi pa rin mawala saakin ang mag-alala para saiyo, anak.”, ang ina at pinisil niya ang mga kamay nito.

“Its alright mom, payapain niyo ang inyong isip at damdamin, hindi tayo pababayaan ng Panginoon.”, saad niya kung kayat napatango rin ito kahit nasa mukha pa rin ang pagkabahala sa kanyang paglabas.

“Sana nga anak, hindi ko kakayanin kung pati ikaw ay madamay sa lahat.”, ang kanyang ina at niyakap na lamang niya ito.

“I miss home. Miss ko din ang luto niyong pagkain, can you cook for me mom? Hindi pa ako kumakain, nagugutom na ako.’, wika niya sa ina upang ilihis ang pag-aalala nito. Agad naman itong kumawala mula sa kanyang pagkakayakap at biglang sumigla ang mukha.

“Oh, wait lang at ipaghahanda kita anak. Gusto mong tumuloy muna sa iyong silid upang magpahinga habang hinahanda ko ang iyong pagkain?”, ang kanyang ina at nakangiting tumango siya dito.

“Bessy, pakitulungan naman si sister Yzabelle na dalhin ang gamit sa kanyang kuwarto.”, tawag ng ina sa isa nilang kawaksi na agad namang lumapit sa kanila.

“Sister, ako na po ang magdadala sa mga gamit niyo.”, magalang na turan ni Bessy sa kanya at nginitian niya ito. Halos magkasing edad lamang yata sila ni Bessy at sa palagay niya ay bago lamang ito sapagkat wala pa ito noong magdesisyon siyang pumasok sa kumbento.

„Maraming salamat Bessy, God bless you sa iyong kabaitan.”, turan niya at nakangiting nagbow ito.

“O siya, sumunod ka na rin sa taas upang makapagpahinga sandali.”, untag ng kanyang ina. Binigyan niya naman ito ng isang halik sa pisngi pagkatapos ay sumunod nadin siya kay Bessy.

Kahit nawala siya ng halos apat na taon ay parang wala namang nabago sa kanilang tahanan, lahat ng palamuti, ayos at mga disenyo ay halos nakaintact lahat. Maging ang kanyang silid ay walang Nawala,  everything is in the right places pati ang poster ng favorite niyang K-pop band na BTS noong araw ay naroon pa rin sa kung saan ito nakadikit. Naalala din niyang pangarap niyang umattend sa mga concert ng mga ito before ngunit hindi na iyon natuloy sapagkat pumasok na siya sa monesteryo. Sa ngayon ay mga awitin tungkol  sa paglilingkod sa Diyos na lamang ang kanyang kinakanta at siyang naririnig araw araw. Hindi naman niya nakalimutamg magpasalamat kay Bessy ng magpalam itong lalabas pagkatapos ay hinawakan ang malaking rosary na nakasabit sa kanyang leeg at taimtim na nanalangin sa Panginoon upang magpasalamat sa ligtas at mapayapa niyang pag-uwi sa kanilang tahanan.