Chapter 3

Pagdating nila sa labas ay agad silang sumakay sa nakabukas na sasakyan. Nagkusa siyang sumakay sapagkat ayaw niyang magalit sa kanya ang lalaki kung magmamatokpal pa siya sa mga gusto nito. Maliwanag pa sa sikat ng araw na mamatay tao ito at ipinagpasalamat niyang hindi siya sinaktan maging ang kanyang mommy sa kabila ng masidhing galit nito sa kanyang kapatid. Agad namang umandar ang sasakyan ng makaupo sila sa likod at mabilis na lumayo sa kanilang mansion. Maya maya ay nag-abot ng alcohol ang lalaking nasa tabi ng driver sa kanyang katabi. Nilinis nito ang kamay na tila mawawala ang bakas ng ginawa nitong pagkitil ng buhay sa loob ng kanilang pamamahay kanina. Tinanggal din nito ang suot na coat, niluwagan ang pagkakabuhol ng suot na necktie pagkatapos ay isinandal ang ulo sa headboard ng upuan. Siya naman ay walang imik na nakaupo sa tabi nito habang pinapakalma ang sarili. Ang pangyayari kanina ay maituturing niyang pinakaistress sa kanyang buhay sapagkat nakalimutan niyang kumalma at nakaramdam ng matinding pagkatakot. Sa isiping iyon ay napahawak siya sa bracelet niyang may rosaryo at ipinikit ang mata upang magpasalamat at humingi ng tawad sa Diyos.

Isinandal ni Eric ang ulo sa headboard, gusto niyang irelax ang utak mula sa pangyayari kanina. Hindi siya basta basta pumapatay ngunit basta na lamang nagdilim ang paningin kanina at pinaputukan sa ulo ang kasamahan nila sa grupong nanunutok ng baril sa babaing katabi.  Wala naman siyang pagsisi sa nagawa ngunit hindi niya ubos maisip na nakalabas na pala ang babaing ito sa kumbento. Kailan pa? Bakit hindi niya nalaman na may kapatid si Yzekiel at ito ang kapatid niya? Itinago ba ni Yzekiel ang kapatid sa kanya? Kung hindi siya magkamali si Yzekiel ang inutusan niyang maghanap sa babaing ito noong hindi na niya makita sa venue ng “Operation Tulong Program”, nalaman na lamang niya dito na pumasok na ito sa monesteryo bilang cloistered nun. Huh! Bastard. Noon pa pala ay niloko na siya ng itinuring niyang kapatid. Napatiimbagang siya pagkaalala sa traidor niyang kaibigan ngunit biglang napukaw ang atensiyon ng makitang nakahawak ng rosaryo ang katabi at tila taimtim na nagdarasal. Hindi niya tuloy naiwasang pag-aralan ang kabuuan nito. She’s wearing white long sleeves and black trouser pero kahit balot na balot ito ay kitang kita pa rin ang labis na kaputian at napakinis nitong balat. She does not wear belo just like before kung kayat tumambad sa kanyang mata ang makintab at kulay brownies nitong buhok. Despite sa pasa sa pisngi nito na ngayon ay tila namamaga, hindi pa rin maitago ang pinkish cheeks and reddish lips nito. She does not wear any accessories or make-up but is still holding the spot for the most beautiful scenery. Halos hindi siya kumarap mula sa pagkakatitig dito subalit bigla niyang ibinaling sa ibang direction ang paningin ng itaas nito ang mukha at isandal ang ulo sa headboard. Nang ibalik niya ang paningin dito ay nakasalungayngay sa kanang bahagi ang ulo, lihim siyang nangiti dahil nakatulog pala ito. Pagkurba ng sasakyan sa kaliwa ay sumunod ang ulo nitong sumalungangay sa kaliwa,  at dahil walang masasandalan ang ulo sa pagitan nila ay unti unti niyang inilapit ang balikat hanggang tuluyang sumandal ang ulo nito sa kanyang balikat.  Parang biglang nagkaroon ng malakas na boltahe ang kuryente sa kanyang katawan pagkatadantay ng ulo nito sa kanyang balikat. Lahat yata ng natutulog niyang ugat ay nagising at hindi niya alam kung bakit. Kakaiba ang bangong nagmumula sa buhok nito at sa tanang buhay niya ay ngayon lang siya makaamoy ng ganito. Hindi masyadong matamis, napakafresh at napakasarap ang pasok nito sa kanyang ilong. Available kaya ang amoy nito sa market? Parang gusto niyang freshener at isabit sa loob ng kanyang silid at upisina.

Unti unting iminulat ni Ysabella ang mga mata mula sa pagkaidlip, parang sumasakit ang isa niyang pisngi at dahan dahan siyang napahawak dito. Parang nangangapal ang pisngi at napaungol siya ng mas lalong makaramdam ng sakit. Linakihan niya ang pagbukas ng mata. Napakunot noo siya sapagkat nasa loob siya ng nakahintong sasakyan at nakahilig ang kanyang ulo sa balikat ng isang lalaki. Sa kanyang pagkakaidlip ay parang nakalimutan niya ang mga pangyayari, akala niya nananaginip siya kung kayat unti unti siyang napaangat ng mukha upang tignan kung sino ang may-ari ng balikat na kinasasandalan niya. Para kasing ang gaan ng kanyang pakiramdam habang nakahilig dito.  Pag-angat niya ng mukha ay sumalubong sa kanyang mata ang napakaseryosong mukha ng lalaki habang abot hanggang noo sa taas ang isang kilay nito. Bigla siyang napabalikwas mula sa pagkakasandal dito at tumuwid sa pagkakaupo.

„Sorry po! Hindi ko namalayang nakaidlip ako, pasensiya na.”, agad niyang paghingi ng paumanhin dito. Gising na ang kanyang diwa at naalala na niya ang mga pangyayari. Tinignan lamang siya ng lalaki pagkatapos ay binigyan siya ng napakasarkastikong ngiti. Napahawak tuloy sa kanyang mukha upang takpan ang kanyang bibig ngunit napaungol siya pagdantay ng kamay sa kanyang namamagang pisngi.

„Aww!”, naturan niya habang naipikit ang mata.

“What’s wrong?”, mabilis na pahayag ng lalaki na nasa himig ang tila pag-aalala at naimulat niya ang kanyang mata.

“Wala po.”, agad niyang turan dahil halos magkadikit ang mga kilay ng lalaki dahil sa labis na pagkakakunot ng noo. Tinitigan siya ng mariin nito na tila tinatantiya kung nagsasabi siya ng totoo ngunit pagkaraan ng ilang sandali ay bumaling na sa kabila at kinatok ang pinto. Agad namang bumukas ang sasakyan  pagkatapos ay walang lingong bumaba ito pagkatapos ay tila haring naglakad sa gitna ng mga nakihilerang lalaki.

Nawindang siya sa dami ng bodyguard nito, ang lalaki pa ng mga katawan at may mga armas na bitbit kung kayat bigla siyang kinilabutan. Agad siyang kumilos at bumaba pagkatapos ay kumaripas ng takbo upang sumunod sa lalaki. Napatingin pa ito sa kanya habang nakakunot ang noo dahil hindi niya namalayang kumapit siyang parang bata sa bisig nito.

“Pocket your smile!”, pasupladong turan ni Eric kay Alkins. Hindi niya nagustuhan ang pagsilay ng ngiti nito ng biglang lumapit sa kanya ang babae at wala sa sariling kumapit sa kanyang bisig. Natakot yata sa dami ng kanyang mga tauhan habang nakabitbit ng malalaking baril. Sumeryoso naman ang mukha ni Alkins ngunit nasa mata ang panunudyo. Parang gusto na niya tuloy itong tadyakan upang magdisappear sa kanyang paningin.

“What’s your plan?”, si Alkin habang pasimpleng tumingin sa babaing tila kuting na nakahawak pa rin sa kanyang bisig. Hindi ba ito natatakot sa kanya? Bat parang mas komportable itong nakahawak sa kanya kesa tumingin sa iba?

“Nagbakasyon ang ating mga katulong ngayon. Samahan mo siya sa kusina upang ipagluto tayong lahat ng makakain .”, turan niya habang tuloy tuloy sa pagpasok sa loob ng mansion ng kanyang ama. Simula ng manirahan sa Italy ang kanyang ama kasama ang bago nitong pamilya ay ginawa na niyang hide out ang bahay nito. Meron din siya iba’t ibang bahay depende sa kanyang mood ngunit ang pinakapaborito niya at pinakaiingatan ay ang bahay ng kanyang ina na minana pa nito sa kanyang abuelo. Tahimik at malayo sa city at pumupunta lamang siya doon kung gusto niyang makaramdam ng mapayapang pag-iisip.

“Okey. Halika Yzabella, ihahatid na kita sa kusina.”, saad ni Alkins at napataas kilay siya sa pagtawag nito sa pangalan ng babae na parang matagal na silang magkakilala. Agad naman bumitaw si Ysabella mula sa pagkakakapit sa kanya at ngumiti ito ng bahagya na tila nawala na ang pagkatakot sa mukha kanina.

„Pagkatapos niyang magluto, kunin mo lahat ng damit ng mga kasamahan natin at lalabhan niya.”, bigla siyang nainis ng todo at napatingin si Alkin sa pangalawang utos nito. Mahigit singkwenta ang mga kasahaman nila at nag-aalala yata ito sa dami ng labhan ni Yzabella. Magsasalita pa sana ang kaibigan ngunit lumakad na siya patungo sa may hagdan kung kayat nakita na lamang niya sa sulok ng kanyang mata na umiling iyon.

„Hi, ako nga pala si Alkins. Kaibigan din ako ng iyong kapatid.”, narinig niyang turan ni Alkins kung kayat bigla siyang napahinto sa pag-akyat, ngunit ng lingunin niya ang mga ito ay palayo na din papunta sa kitchen. Mas lalong sumama ang kayang timpla. Hindi pa man nakakarating sa kusina ang mga ito ay tinawagan niya si Alkins.

“Come over here, right away!”, turan niya ng iangat nito ang cellphone at agad ding niyang ibinaba pagkatapos. Ipinagpatuloy niya ang pag-akyat sa may hagdan at dumirecho siya sa kanyang kuwarto. Tinanggal ang suot na damit at nagtuloy sa banyo.