Chapter 75 Harrison Pinapapunta ako ni Attorney Rueda sa opisina niya, hindi naman ako busy ngayon kaya nakadaan ako dito. Balak ko sanang magtungo sa restaurant ulit para makakain sa luto ni Marga. I really miss her, lalo na ang mga luto niya. "I miss my crazy woman big time!" sambit ko. Hindi na ako makapag-concentrate sa trabaho at sa negosyo ko, even sa pagtuturo sa law school, nawala na ako sa focus dahil sa pagkawala ni Marga sa mansyon. Kasalanan ko naman kung bakit bigla siyang umalis. Totoo pala ang kasabihan na saka mo lang ma-realize ang halaga ng isang tao kapag nawala na siya sa buhay mo.Saka ko lang na-realize na hindi ko pala kaya na hindi ko siya makita. Laging hinahanap-hanap ng puso ko ang dalaga. Noong una, hindi ko pa kayang aminin sa sarili ko na nagkakagusto na ako kay Marga. Ang masaklap pa ay hindi ko namamalayan na may malalim na pala akong nararamdaman sa kanya. I love her craziness. "God knows how much I regret hurting Marga. I know to myself that I
Chapter 76 Margarita "Sige po, Attorney Rueda. Salamat po sa advice at sana po matulungan niyo po ang tatay ko," magalang kong sabi. "I'll call Miss Macayan. We are willing to help. Basta magsabi lang ng totoo ang tatay mo para magawan natin ng paraan. Magpapa-imbestiga rin ako sa lugar na pinangyarihan ng krimen," "Maraming salamat po," tumayo na ako. Gusto ko na talagang umalis kanina pa. Kung hindi ko lang kasama ang mga bata, baka kumaripas na ako ng takbo palabas ng opisina. "Sige po, mauna na po kami," hinawakan na ni Lala ang kamay ng anak kong lalaki. Hawak ko naman ang anak kong babae.Hindi puwedeng magtagal kami dito. Ayokong makilala ng mga bata ang lalaking ito. Lumalayo na nga ako, bakit naman pinaglalapit mo kaming dalawa, Panginoon?"Ihahatid ko na kayo. Mainit at mahirap maghintay ng sasakyan sa labas," presente ni sir Harrison.Napasinghap ako ng wala sa oras. Hindi puwede! Ayokong makasama ang lalaking ito. Gulo lang ang dala niya sa buhay ko mula nang awayin
Chapter 1"Sabi nila bahay ang lilinisan ko at nag-iisa lang ang magiging amo ko. Whooah! Parang palasyo naman ang laki ng bahay na ito. Baka kahit isang araw hindi ko matapos linisin ang buong bahay. Magkandaligaw-ligaw pa ako. Baka tigok ang abot ko nito," bulalas ko."Nagrereklamo ka ba?""Huh? Sino ang nagrereklamo?" tanong ko agad. "Hindi pa nga nagsisimula ang laban, susuko na ako? Para sa pamilya ko ang laban na 'to." Sabay lingon ko sa nagsalita, nagulat at napatulala pa ako."Follow me!" ma-awtoridad na sabi ng poging lalaki na ito. Siya ba ang amo ko?Naupo ito sa upuan niya. Parang opisina siguro niya ito. Ako naman ay nakatunganga lang. "Sit!" "Saan po sir?" kabado niyang tanong."Damn!" nainis na yata ang poging ito. "Mamili ka sa apat na upuan na nasa harapan ko kung saan mo gustong umupo! Don't waste my time, baka masesante kita agad!" iritadong sabi ni pogi.Nagulat ako, ito pala ang magiging boss ko. Napanganga ako, excited tuloy akong magtrabaho dito dahil araw-ara
Chapter 2Isang linggo ko na dito sa mansyon nakakapagod, nakakatakot, at nagagalit ang amo. Nakakawalang lakas ng katawan ang palaging pagsigaw ni sir. Parang araw-araw may regla. Nakakaubos siya ng lakas at pasensya. Kaya para gumaan ang paligid nagpatugtog na lang ako ng kanta. Wala namang sinabing bawal ang magbukas ng musika sa cellphone. Para kahit papaano, gumanda ang mood ko sa paglilinis ng buong bahay na ito. Anong akala ng amo kong ito, robot siya na isa lang ang kinuhang katulong? Ang kuripot naman ng gwapong gorilla na ito. Dahil Ilocano siya, Ilocano na kanta ang pinatugtog ko. May bigay kasi si Manang na cellphone para sa akin. Kapag may kailangang bilhin, isulat na lang sa cellphone dahil wala silang notebook at pen sa mansyon. Tsee! Kaloka ang yaman ng amo namin, pati papel at pen hindi kayang bilhin. Makabili nga kapag magpalengke kami ni Manang."Isem, isem, umisem ka man biagko," kanta ko habang naglilinis sa sala. Pinagpatuloy ko ang pagkanta at feel na feel ko
Chapter 3Sa palengke na malapit lang sa exclusive subdivision kami namalengke. May dala kaming parang trolley para sa mga binili namin. Strikto na kasi ang lugar na ito. Bawal na ang paggamit ng maraming plastic. "Manang, may banyo ba dito?" tanong ko. Naiihi na kasi ako."Diretso lang ito, tapos kanan ka, makikita mo ang tindahan ng mga daing. Tabing-tabi lang iyon. Dalian mo dahil kailangan pa nating magluto ng ulam para sa amo natin," bilin pa nito."Sige po," nagmadali na akong nagtungo sa banyo.Pero paglabas ko sa banyo, nagkagulo ang mga tao. Dahil curious ako, sumunod naman ako sa mga nagtakbuhan. May sunog lang naman pala. Dahil chismosa ako at first time na makanood ng nasusunog na bahay, heto ako, nanonood na sa mga bombero na nakahawak sa hose na tinututok sa apoy. Pati ako, nakikisigaw na rin. Nalimutan ko na ang bumalik pa kay Manang. Naramdaman kong nag-vibrate ang cellphone sa bulsa ko. Kaya dali-dali kong sinagot ang tawag. Napa-facepalm ako at tumakbo na pabalik
Chapter 4"Oh, ang galing! Galing mong sumayaw, galing mong gumiling, galing mong tumuwad, galing mong tumambling. Pabibo ka talaga, la, la, la, la," kanta ko habang nagpapalit ng bedsheet ng amo ko. Wala ang amo ko, nasa gym ito nag-eensayo. Kaya ang yummy ng katawan niya, panay ensayo sa umaga ang ginagawa. Tapos, suplado na nga, masungit pa. Kaya bansag ko gorilyang dragon na dinosaur. Bagay na bagay niya ang pangalan, idagdag pa na yummy siya. Kasi bako-bako ang katawan, sobrang tigas, siguro ang mga muscle niya. Nakaka-excite siguro na panoorin siya habang nasa korte, nakikipag-debate sa kabilang kampo para lang ipagtanggol ang hawak niyang biktima. Ang hot at ang angas siguro ni sir. Baka ang pagsigaw niya sa akin ay ganoon din kapag nagtuturo siya sa university. Pero iba pa rin kapag nasa ganoon na field siya, alam kong professional ito. Dito lang sa bahay niya pinapakita ang masamang ugali."Mapisil nga minsan, yay," kinilig pa niyang sambit."Mapisil ang alin?" "Ay, tangi
Chapter 5 Napa-facepalm ako ng maalala ko na naman ang sinabi kong nag-violet si sir. Naalala ko kulay pala ang violet. Nakakahiya."Huhuhu... bwesit na 'yan. Paano kasi ang daming magkakatunog na salita sa English. Violet, Violence, Violent, Violins, and many, many more. Nagkandabali-bali na ang dila ko sa pagsalita ng English na 'yan. Nakakaintindi naman ako kaya lang, hindi nag-exercise ang dila ko sa pagsasalita ng English. Tagalog lang talaga at Ilocano ang kaya ng dila ko," maktol ko habang kausap ko ang sarili ko.Tapos na akong nagluto ng pananghalian ng amo namin. Master ang tawag ng ibang bodyguard at security guard ni sir Harrison. Pero kami ni manang Thelma, 'sir' ang tawag namin. Ano siya, tagapagmana ng mundo na master rin ang itatawag namin. Masyado naman siyang above the law. Pero napapikit ako ng maalala ko na naman ang paggulong-gulong ko sa sahig sa harapan ng amo namin. "Nakakahiya ka, self, talaga!" Kinutusan ko pa ang ulo ko. At least tumagal naman ako dito.
Chapter 6 Margarita "Margarita!" sigaw ng amo ko. "Yes, Your Honor?" sigaw ko rin dahil nasa loob ako ng banyo naglilinis. Napasimangot na lang ako kapag pumapasok ako dito sa napakaganda niyang banyo. Ang lawak at ang ganda nito. Yayamanin talaga. "Faster cleaning my bathroom. I need you to clean my gym studio," "Bakit ngayon mo lang sinabi, sir?" "Nagrereklamo ka ba?" pagsusungit na naman ng amo ko. "Nagtatanong lang po ako, sir," "Bilisan mo na diyan! Lahat na lang ng iutos ko sa'yo, may tanong ka. Wala na ba akong karapatan na utusan ka, Margarita?" pagalit na tanong ni sir Harrison. "Hindi naman po sa gano'n, Sir, gusto ko lang din magkomento. Kasi may schedule po ang paglilinis ko sa mansyon mo, sir," sagot ko. "Nagdadahilan ka pa! Kung ayaw mong mautusan, pwede ka ng umalis dito para makahanap ako ng bagong kapalit mo," galit na sabi ni sir. "Huwag naman po, sir, sorry po," maamo kong sabi. "Faster cleaning! Kailangan kalahating oras tapos mo nang linisan ang g
Chapter 76 Margarita "Sige po, Attorney Rueda. Salamat po sa advice at sana po matulungan niyo po ang tatay ko," magalang kong sabi. "I'll call Miss Macayan. We are willing to help. Basta magsabi lang ng totoo ang tatay mo para magawan natin ng paraan. Magpapa-imbestiga rin ako sa lugar na pinangyarihan ng krimen," "Maraming salamat po," tumayo na ako. Gusto ko na talagang umalis kanina pa. Kung hindi ko lang kasama ang mga bata, baka kumaripas na ako ng takbo palabas ng opisina. "Sige po, mauna na po kami," hinawakan na ni Lala ang kamay ng anak kong lalaki. Hawak ko naman ang anak kong babae.Hindi puwedeng magtagal kami dito. Ayokong makilala ng mga bata ang lalaking ito. Lumalayo na nga ako, bakit naman pinaglalapit mo kaming dalawa, Panginoon?"Ihahatid ko na kayo. Mainit at mahirap maghintay ng sasakyan sa labas," presente ni sir Harrison.Napasinghap ako ng wala sa oras. Hindi puwede! Ayokong makasama ang lalaking ito. Gulo lang ang dala niya sa buhay ko mula nang awayin
Chapter 75 Harrison Pinapapunta ako ni Attorney Rueda sa opisina niya, hindi naman ako busy ngayon kaya nakadaan ako dito. Balak ko sanang magtungo sa restaurant ulit para makakain sa luto ni Marga. I really miss her, lalo na ang mga luto niya. "I miss my crazy woman big time!" sambit ko. Hindi na ako makapag-concentrate sa trabaho at sa negosyo ko, even sa pagtuturo sa law school, nawala na ako sa focus dahil sa pagkawala ni Marga sa mansyon. Kasalanan ko naman kung bakit bigla siyang umalis. Totoo pala ang kasabihan na saka mo lang ma-realize ang halaga ng isang tao kapag nawala na siya sa buhay mo.Saka ko lang na-realize na hindi ko pala kaya na hindi ko siya makita. Laging hinahanap-hanap ng puso ko ang dalaga. Noong una, hindi ko pa kayang aminin sa sarili ko na nagkakagusto na ako kay Marga. Ang masaklap pa ay hindi ko namamalayan na may malalim na pala akong nararamdaman sa kanya. I love her craziness. "God knows how much I regret hurting Marga. I know to myself that I
Chapter 74Margarita Tuwang-tuwa kami ni Lala na dumarami na ang suki namin. Hindi na rin ito nagtuloy sa trabahong in-apply-an niya dahil hindi nila akalain na mag-boom ang munting karinderya ko. Kaya bumili na rin ako ng medyo malaking kawali at mga lagayan ng mga ulam. Mga anak ko pa rin ang taga-tawag sa mga dumaraan sa tapat ng bahay namin para bumili ng ulam. Lucky charms ko talaga ang dalawang bata na ito.Kadadaldal, hindi nahihiyang magtawag ng mga customer. Minsan, nakikipagbiruan pa sila. May mga galante na nagbibigay ng tips para sa mga bata.Nakalimutan ko pansamantala ang binalita ng kaibigan ko na nasa kulungan ang tatay ko. Ngayong rest day namin ay Thursday, kaya may oras na akong mag-cellphone. Marami na naman akong natanggap na missed calls at messages. Ang kuya ko ang tinawagan ko. Agad naman nitong sinagot ang tawag ko. "Rita, mabuti naman at tumawag ka na. Kumusta ka na?" bungad agad ng kuya ko. "Maayos-ayos naman na ako kahit papaano, Kuya. Kumusta kayo di
Chapter 73 Margarita "Friend, dumating na naman sa restaurant si Joyce at hinahanap ka na naman niya," pagbabalita ni Bela sa akin."Ano na naman ba ang kailangan niya sa akin? Hindi pa ba sapat ang pamamahiya niya sa akin noong nakaraang linggo? Hindi ba siya nagsasawa sa ganung gawain niya? Bwesit siya!" gigil kong sambit. "Ewan ko ba sa babaeng iyon! Binalaan na kita noon, di ba? Kaso hindi ka nakinig sa akin," inis rin na sabi niya sa akin. "Matagal ko na kasi siyang kaibigan at isa pa, pinsan ko siya. Hindi ko naman akalain na ganito na pala ang ginagawa niya sa akin ng hindi ko alam. Naging totoo ako sa kanya, tapos ganito ang isusukli niya sa akin. Lahat sila, niloko nila ako, pinaglaruan ang damdamin ko, inabuso ang kabaitan ko, sinira nila ang tiwala ko sa kanila. Kaya ang hirap na para sa akin ang magtiwalang muli," hindi ko na naman mapigilan ang mapaiyak. "Naiintindihan kita, friend, at least ngayon alam mo na ang totoong ugali ng impakta mong pinsan," alo niya sa aki
Chapter 72Margarita Isang linggo na akong wala nang gana at hindi makapag-isip ng maayos kung anong trabaho ang papasukan ko. Nagdalawang-isip ako kung magluluto na lang ako ng ulam sa labas para ibenta. Kaya lang, matrabaho at kunti lang ang gamit ko sa kusina.Kaya naguguluhan ako at hindi makaisip ng maayos. Dumagdag pa sa kaisipan ko ang ama ng mga anak ko. Sumisiksik siya palagi sa isip ko. Hindi ko naman dapat siya iniisip at hindi ko na siya dapat pang isiping mabuti. Dagdag problema lang siya sa buhay ko.Kinausap ko na rin ang kasama ko dito sa bahay na baka hindi ko na siya kayang sahuran. Naiintindihan naman niya ako at inutusan ko siyang maghanap ng bagong trabaho na pwede niyang pasukan. Ni-recommend ko siya kay Bela, pero sabi wala pang bakante."Ate, tutulungan na lang muna kita magtinda ng ulam sa labas habang wala pa po akong tawag sa in-apply-an ko na trabaho," sabi ng yaya ng mga anak ko."Sige, para may extra income tayong dalawa. At may maidagdag ako sa sahod mo
Chapter 71Margarita"Okay ka lang?" mahinahon na tanong sa akin ni Sir Harrison. "Opo, salamat!" mahina kong sagot na parang bumalik na naman ako sa dating mahinhin at takot sa amo. "Ihahatid na kita mamaya." "Po? Huwag na po. Salamat na lang. Sige, bye!" Mabilis akong tumakbo palayo kay Sir Harrison. Nakasalubong ko si Sir Mateo sa labas ng restroom at nahiya ako bigla sa kanya. Kailangan ko na siyang kausapin. Bahala na kung pagsisisihan ko ang agarang desisyon na ito. Akala ko tahimik na ang buhay ko, pero bakit mas lalong nagulo pa yata ngayon. Hindi ko na naman mapigilan na sisihin si Sir Harrison sa nangyaring kaguluhan ngayon. Bigla rin akong nahiya nang sabihin ng pinsan ko kay Sir Harrison na mahal ko siya! Gusto kong magsisigaw sa inis, galit, hiya, at sama ng loob. Gusto kong isigaw na noon lang iyon, hindi na ngayon! "S-Sir, pasensiya na po, ahm, gusto ko sanang makausap ka kung hindi ka po busy," lakas-loob kong sabi kahit pa kinakabahan ako. "Sure," tumalikod it
Chapter 70 Margarita Sa isang linggo kong pagtatrabaho sa restaurant, parang bago lang ako kung kausapin nila. Kakausapin lang nila ako kapag kailangan o mahalaga. Hindi ko rin alam ang biglaan nilang pagbabago sa pakikitungo nila sa akin. Nasasaktan ako. Nagagalit at naiinis na naman ako sa magkasintahang iyon. Ilang taon na ba ang nakalipas, bakit hindi pa rin sila makamove on? Bwesit talaga ang mga palakang ito! Naiiyak ako dahil parang itchepwera na ako sa kusina. Parang ako na lang ang nagtatrabaho dito. Tumutulong ang iba, pero hindi nila ako kinakausap. Kung mag-uusap man sila, ako ay hindi kasama sa kwentuhan. Nasasaktan talaga ako. Nakakadiri ba akong tao dahil lamang sa tsismis na hindi naman totoo? Naniwala sila sa impaktang iyon kaysa sa kwento ko. Wala naman akong kinalaman sa hiwalayan nila, eh. Anong malay ko sa buhay nila ngayong abala ako sa sarili kong buhay kasama ang mga anak ko? "Rita, may gustong kumausap sa'yo sa labas, kamag-anak mo raw," sabi ng lalaking
Chapter 69 Margarita Kinabukasan, nagtungo ako sa opisina ng boss namin. Kararating lang niya kahapon dito sa Pilipinas galing ibang bansa. Alam niya ang nangyari dito sa restaurant niya at napanood ang CCTV, ayon sa manager namin, at hindi niya nagustuhan ang ginawa ng kasintahan ng kaibigan niya. Pina-ban niya sa restaurant si Tiffany at pinagbayad ng danyos sa pamamahiya at pang-eskandalo niya sa loob ng restaurant niya. "Magandang umaga po, sir. Pinapatawag niyo raw ako?" bungad ko pagkapasok ko sa loob ng opisina ni sir Mateo. "Yes. Sit down," seryosong sabi ni sir. Tumalima naman agad siya. Nahiya siya sa mapanuring tingin nito sa akin. "Magkwento ka sa paratang ni Tiffany sa'yo?" diretsang sabi ni sir. "Ho?" taka kong sambit."I just want to know kung bakit gano'n na lang ang galit sa'yo ng kasintahan ng kaibigan ko." "Sir, bawal ang chismoso dito! Ang personal kong buhay ay dapat manatiling lihim lang," seryoso kong sagot. "Paano kita maipagtatanggol kung hindi ko a
Chapter 68MargaritaMay party sa restaurant. Nirentahan raw nila ang restaurant para sa selebrasyon ng mga nag-graduate sa katabing unibersidad ng restaurant na ito. Sasabak na naman kaming lahat sa gawain namin dito sa kusina. Mga 100 katao yata ang kakain, not sure. Ayoko naman magtanong dahil ang trabaho ko lang naman dito ay magluto. Hindi ang magtanong ng kung ano-ano.Wala naman siguro dito ang lalaking iyon. Sabi kasi ni Bela araw-araw daw na dito kumakain ang lalaking iyon. Tahimik na ang buhay ko tapos guguluhin na naman niya. Lumayo na nga ako, di ba? Ano pa ba ang gusto niya? Napa-buntong hininga na lang ako. "Kulang ang waitress natin, baka lang pwede kayo?" tanong ng manager namin. Alam kasi nitong sa kusina lang kami. Pero kawawa naman ang mga kasamahan namin, kaya nag-oo na lang kami. Nagulat pa ako dahil ang dami naman pala talagang tao. Mas maganda na lang sana ang self-service dahil nakahilera naman sa labas ang mga ulam. Parang catering style. Bakit kailangan pa