* Point of View ni Blair *
---
"Well, speaking of the ONE, hindi ito dapat isang lalaki. Okay, huwag kang judgmental sapagkat nasa figuring-out state pa ako.” Paliwanag ko, at ngayon-ngayon ko lang napagtanto kung ano ang sinabi ko. Lagot. Bwisit talaga tong dila ko.
"Oh! So... You are saying that you're gay?" Nagtatakang tanong niya. At tang'na naman oh, ang tigas ng ulo. Ngunit nakangiting tinanong niya ako. Hmm, siguro hindi siya homophobic. That would be so awesome, if so.
"Sinabi ko, huwag manghusga dahil iniisip ko pa rin iyon," medyo inis na sagot ko, ngunit nakangiti sa loob dahil mukhang hindi niya ako kinamumuhian na binigyan ko siya ng isang hint na may malaking posibilidad that I really am gay.
Hi!
* Point of View ni Pryce * --- "Yeah, goodnight and sweet dreams, Babe," aniya at lumabas ng aking sasakyan. Bakit ba ang babaeng ito ay napakatigas ang ulo? "Ikaw rin. And please, stop calling me babe.” Sinabi ko sa kanya ng pang-isang libong beses na, ngunit ang huling bahagi nito ay isang kasinungalingan pa rin. Gusto kong tawagan niya ako niyan. Mhmm. "Aye, Madam!" Bigkas nito, at nagmaneho na ako palayo habang umiling iling ako at ngumiti sa sarili. Hays, ito na yata ang pinakamagandang gabi sa aking buhay kailanman. Nakakainis na nakakakilig. Makauwi na nga lang. --- Humiga ak
* Point of View ni Blair * --- “Wow, isang himala na maaga kang nagising, Blair. Gigisingin na sana kita dahil nabasag mo ang orasan mo kahapon.” Binati ako ni Marge habang inabot ko ang cereal box at kumuha ng gatas sa ref, at saka ibinuhos ang mga ito sa aking mangkok. “Ah, sa totoo lang, hindi ako gumising ng maaga. Hindi ako nakatulog... ang tamang term.” Sagot ko, at sinimulan kong kainin ang aking agahan. "Oh, at ano ang nagpapuyat sa iyo sa buong gabi?" Ininterogate niya ako at uminom ng kanyang kape. Nag-iisip ako ng isang magandang sagot, at buti na lang may naisip ako. Hindi ko masabi sa kanya na hindi ako makatulog dahil ang iniisip ko ay isang partikular na babae
* Point of View ni Pryce * --- Nakatayo ako roon, hindi makagalaw, at siguradong namumula ang mga pisngi dahil sa inis, hiya, kilig at marami pang ibang feelings matapos umalis si Blair. Sa totoo lang, namangha ako at natigilan nang hinubad niya ang helmet nya kanina at nakita ko ang kanyang maganda at kabighabighaning mukha. Nakakainis! Ano ba kasi ang meron sa babaeng iyon na hindi ako makapag-isip o makapagsalita ng maayos kapag nasa harapan ko siya? Tinawag niya akong sweetheart ngayon. Ano ang ibig sabihin nito? I hope na hindi niya ako pinaglalaruan lang. Damn it! She better be not a freaking playgirl. Ngunit hindi pa rin ako maka get over kagabi. She could be gay, kaya medyo malaki ang tsansa ko sa kanya, di ba? Shit, t
* Point of View ni Blair *---Tiningnan ko ang pinakamagandang babae sa balat ng lupa na nakita ko. At, ako ay parang timang na natulala ngunit mabilis na nakabawi nung tumingin siya sa akin habang magkasalubong ang mga kilay niya at may mukha na para bang hindi makapaniwala sa mga nangyayari.Saka ko lang naalala na hawak ko pa rin pala ang gago nung bumalikwas siya, at dahil huli na ako sa akto na nakipag-buno rito, pinakawalan ko siya ngunit tinulak siya sa sahig na medyo malakas, at unang lumapag ang kanyang mukha. Dang!"F*ck!" Nagmura siya, at hindi ako naawa sa kanya. Aba, bakit naman ako magi-guilty, diba? Nararapat sa kanya iyon. Kulang pa nga, eh."Uh... Hi, there!" Bati ko sa diyosang may-ari nit
* Point of View ni Pryce *---Nandito ako sa canteen habang kumakain ng tanghalian at napansin ko lang na wala pa si Blair kahit saan ako tumingin rito sa paligid.Nang nasa rooftop kami kanina, natutulog lang ang gaga. At, no, hindi ako nadismaya. Naiinis lang ako ng kaunti. Maaari naman naming pag-usapan ang tungkol sa ilang mga bagay, 'di ba? Ngunit, ugh! Hindi bale na. Sa palagay ko kailangan kong magsinungaling kay Ginang Johnson tungkol sa pagpapadala kay Blair sa Principal’s Office. Sasabihin ko na sumama ako para pagsabihan ang mga mag-aaral na na sangkot sa gulo kaninang umaga.Ang aking mga mata ay patuloy na naghahanap sa freak dito, ngunit bigo ako. Nagtataka ako kung saan siya maaaring magpunta para kumain ng t
* Pryce's Point of View *---Lumipas ang mga oras hanggang dumating ang hapon, at heto ako nakaupo sa loob ng aking sasakyan, nagpapasyang magmamaneho na pauwi o pupunta ba sa ibang lugar. Wala namang naghihintay sa akin sa bahay, kaya mas mabuting pumunta ako sa ibang lugar para hindi ko na siya maisip. Alam niyo na kung sino.Noong paaandarin ko na sana ang aking sasakyan, may dalawang mag-aaral na babae ang dumaan sa harap ng kotse ko.At ayun, huminto sila doon para ipagpatuloy ang kanilang pag-uusap. Napabuntong-hininga na lang ako at naghintay na makaalis sila. Hindi nila ako nakikita sa loob dahil tinted ang bintana at windshield ng sasakyan ko.Habang nagkukwentuhan sila, narinig kong bin
* Point of View ni Blair *---Miyerkules ngayon, ikatlong araw ng pasukan, at nandito ako sa parking lot. Well, ipinarada ko na lang ang aking motorbike sa ibang lugar, because she really made sure na pumunta dito ng maaga ngayon. Ayon, naunahan ako.Then nagtungo ako sa locker area para mag-ayos at kumuha ng mga gamit. Ngayon ko lang napansin na wagas pa rin pala kung tumitig sa akin ang mga estudyante rito. Ano ba kasi ang problema ng mga taong ito? Hindi ba sila nagsasawa na titigan ako? Pangatlong araw ko na dito ah. Bakit kailangan ninyong maging harsh sa akin, Mga Tao? Nakakainis na kayo ha.Sa wakas ay nakarating na ako sa aking locker, at may naririnig ako mula sa ilan
* Point of View ni Blair *---Nagpasya akong mag-teleport pabalik sa comfort room kung saan ako nanggaling kanina. Wala na sigurong tao doon dahil malapit na ang first period sa umaga.Tapos, inisip ko yung lugar, at andito na ako. Instant.Nasa parehong cubicle ako tulad ng kanina, at may naririnig akong dalawang babae na nagtatalo. Ang isa sa kanila ay may boses na pamilyar sa akin. Sino kaya itong mga ito?At saglit kong iniisip kung sino yung may pamilyar na boses, at naalala kong boses iyon ni Leanne, ang captain ng mga cheerleaders. Parang galit siya or something like that.“Sabi ko naman sayo, Rey, ayokong makita kayong dalawa na naglalan