CHAPTER 57

CHAPTER 57

Iniwan mo pala si Teddy Dindo sa bahay ng lolo at lola mo. Binisita ko sila noong nakaraang taon, nakiusap ako sa kanila na dalhin ko na lang ito noon sa kuta namin. Pumayag naman sila. Tumakas lang kasi ako noon, nagbabakasakali akong magbakasyon ka ngunit mula pala nang nangyari ang pamamaril ay hindi ka na muli pang bumalik sa lugar kung saan natin binuo ang ating mga alaala. May mga gabing umiiyak ako sa tuwing kasama ko si Teddy Dindo. Isinama ko siya sa batis, sa gubat at doon sa malaking puno malapit sa bahay ng lolo't lola mo. Kinakausap ko siyang parang ikaw para lamang maibsana ng pagkasabik ko sa’yo. Para akong tanga na yumayakap at humahalik sa isang Teddy Bear at sinasabi ng paulit-ulit ang katagang mahal na mahal na mahal kita habang iniisip kong ikaw siya. Habang nasa batis kami noon nni Teddy Dindo ay umaasa kaming babalikan mo. Naghihintay na sana maalala mo. Ngunit nabigo kami. Alam ko kasing iniwan at gusto mo na siyang kalimutan dahil ang taong nagbigay