CHAPTER 53

CHAPTER 53

Unang araw ko pa lang sa PMA bilang Plebe ay masasabi kong pamatay na sa hirap. Alam ko naman na hindi madali ang pagdadaanan kong training ngunit wala sa hinagap ko na ganoon nga katindi ang dapat na pagdaanan ng isang PMA.

April 1, reception day naming mga Plebe. Ito ang una at pinakamadugong araw namin sa Academy. Lahat kaming mga first year ay magtipon-tipon sa Baremeo Field para sa aming oath bilang mga bagong kadete ng Armed Forces of the Philippines.

Napakaraming ipinagbabawal sa amin na pakiwari mo'y hindi ka binibigyan ng kahit anong kalayaan. Kaya dapat bago pumasok ay gawin na ang gustong gawin dahil sa camp, pili na lang ang maari mong magawa. Kailangan lagi kaming nakasuot ng aming uniform sa tuwing lumalabas kami sa aming kuwarto. Maliban sa pasko, kami ay hindi na pinapayagang lumabas o kaya ay magkaroon ng kahit anong uri ng kasiyahan. Pinagbabawal sa aming manood sa formation ceremony ng mga upper class men at bawal din ang kahit sumilip sa aming bintana ng