Bumaba si Arianne sa kama, tiniis ang sakit na naramdaman niya. Kinuha niya ang damit niya at tumungo sa banyo para magpalit. Sa oras na makalabas siya, tapos na si Mark sa pag-iimpake at naghihintay na ito pintuan. Tumitig ng masama si Mark sa kanya nang mapansin niya ang medyo hindi pangkaraniwang paglalakad nito. Ang kanyang ekspresyon ay naging malamig din, at ang kanyang mga saloobin ay hindi mawari. Patuloy na nakakatulog si Arianne sa eroplano ngunit natatakot siyang hawakan si Mark kung makatulog siya. Masasabi niya na bad mood si Mark. Hindi niya ito kinausap tungkol sa walang paalam na pagpunta ni Arianne sa Ayashe. Sa kanyang pagbalik sa Tremont Estate, agad na bumalik si Mark sa kanyang banyo upang maligo. "Kailan siya umuwi?" Mahinang tanong ni Arianne kay Mary. Blangko ang titig sa kanya ni Mary. “Hindi pa talaga bumalik si Sir. Kararating lang niya lang ngayon." Nararamdaman ni Arianne na medyo nainis siya. Hindi niya dapat sinabi kay Eric ang tungkol sa kanyan
Hinubad niya ang jacket at naghugas ng kamay bago bumalik sa kwarto. Inamoy pa niya ang sarili niya para suriin kung may natitirang baho sa kanya, natatakot na baka magalit si Mark kung mabaho siya. Ang kanyang pag-iingat ay naitatag mula noong siya ay walong taong gulang pa lamang. Sumalubong sa kanya ang mahinang amoy ng tabako nang buksan niya ang pinto. "Ano 'yon?" nakakunot siya nang magtanong. Nakatayo si Mark sa harap ng French Window, habang nakatingin siya sa snow. Ang kanyang light grey tailored suit ay bagay sa kanyang matangkad at tuwid na pangangatawan. Kahit ang kanyang likuran ay kaakit-akit. “Ang kumpanya ay magkakaroon ng isang fashion show six o'clock ngayong gabi. Ang mga disenyo mo ay nandoon. Pwede kang pumunta kung gusto mo.” Ang kanyang mga disenyo? Ang nag-iisang disenteng design na nagawa niya ay ang mga wedding gown designs na kinamuhian ni Mark, hindi ba? Ang mga finished products ay napakabilis na nilabas. "Pupunta ako," masayang sagot ni Arianne.
Hindi alam ni Arianne na pinapanood siya. Napapaligiran siya ng mga gulat at papuri, naramdaman niya na parang ang mga tainga niya ay may kalyo mula sa dami ng mga nga taong pumapalibot sa kanya. Ang bridal show ay sa huling bahagi ng fashion show. Tumagal ng twenty minutes bago niya mai-handa ang sarili niya at hinintay niyang lumitaw ang kanyang disenyo sa runway. Bagaman hindi siya bahagi ng proseso ng pagmamanupaktura, siya ang "tunay na ina" pagdating sa kanyang disenyo. Ilang minuto at segundo ang lumipas, at ang palabas ay malapit nang matapos. Nagsisimula na siyang makaramdam ng pag-aalangan; ang kanyang disenyo ay hindi maaaring ilagay sa dulo, tama ba? Hindi naman siya miyembro ng kumpanya ni Mark Tremont. Gayunpaman, kung wala ito sa dulo, nangangahulugan ba ito na pinaglalaruan lang siya ni Mark? Sa isang saglit, ang musika ay nagbago ang ritmo ng tempo sa isang malambing na tono. Isang matangkad, balingkinitan at may mapayat na modelo na nakasuot ng puting
Ang phone ni Arianne ay nakatanggap ng maraming mga mensahe nang umalis si Tiffany. Naguusap ang magkaibigan ng isang mainit na usapan sa text nang biglang sinabi ni Mark, "Kumain ka muna." Mabilis na pinadalhan ni Arianne ng isang "shh" na emoji si Tiffany, pagkatapos ay inilayo ang kanyang cellphone. Dinampot niya ang kanyang kubyertos at masunurin na tumuon sa kanyang pagkain. Mahinhin at banayad ang kanyang mga aksyon na wala kang mahahanap na kapintasan sa kanyang bawat galaw, halos kapareho ng kanyang reaksyon tuwing pinagalitan siya ni Mark tuwing kumakain siya o tuwing naglalaro siya ng mga laruan niya noon.Naantig ang puso ni Mark nang makita niya ang reaksyon ni Arianne... Ang mga alaala ng nakaraan na kasama niya si Arianne ay tila napupuno ng poot... Napansin ni Arianne ang titig ni Mark at maingat niyang sinabi. "Ano 'yon...?" Tumalikod si Mark at binuhusan siya ng isang baso ng wine. Nagulat siya. Hindi siya uminom ng wine nang kasama si Mark... Pagkalipas n
Sa oras na makabalik sila sa Tremont Estate, si Arianne ay halos kalahati na nakabitin kay Mark Tremont. Nang makita ito ni Mary, mabilis siyang naghanda ng isang mainit na tuwalya at sinundan sila sa itaas. Hindi siya masyadong nag-alaala noong una, pero biglang sumakit ang kanyang puso. "Paano ito nangyari? Hindi kaya ni Madam ang sarili niya kapag umiinom siya ng alak… " Hindi nagsalita si Mark Tremont. Inabot sa kanya ni Mary ang mainit na tuwalya. "Sir, iiwan ko na po kayo ni madam. Bababa na po ako." Tumango siya at maingat na pinunasan ang mukha ni Arianne. Inangat niya ang ulo ni Arianne upang mapunasan niya ito. "Punasan mo ito ng maigi ... Ayaw niya ng mga maruming bagay... Bilisan mo!" Ang mga kamay ni Mark Tremont ay napatigil ng saglit pagkatapos ay ang labi nito ay hindi sinasadyang pumulupot sa isang ngiti. Tumagal lamang ng dalawang segundo ang sandali bago siya mabilis na tinulak ni Arianne. "Hindi pwede ... kailangan kong alisin ang makeup ko..." Sa kabutiha
Si Mark Tremont ay wala pa rin pagsapit ng hapon, kaya lumabas si Arianne upang bumili ng ilang mga materyales sa pagpipinta at niyaya niya si Tiffany na lumabas habang nandoon siya. Hindi na nakapag-usap ang magkaibigan mula pa nang mangyari ang insidente sa hotel. Hindi ginusto ni Arianne na matapos ang kanilang pagkakaibigan dahil doon. Nagkita sila sa isang coffee shop. Nang dumating na mag-isa si Tiffany, medyo nag usisa si Arianne. "Bakit hindi mo kasama si Ethan?" Bumuntong hininga si Tiffany. "Bakit ko pa rin siya papayagang sumama sa akin para makipagkita sayo pagkatapos ng pangyayaring iyon na gumulo sa buong internet? Matagal ko nang gustong makipagkita sayo, ngunit sinabi sa akin ng tatay ko na huwag na baka sakaling lumala pa ang mga bagay. Kaya wala akong magawa kundi itago ang sarili ko sa bahay. Ang mga taong iyon ay nakakatawa talaga. Gumagawa lang sila ng anumang kwentong na gusto nila. Napakasama! " Pakiramdam ni Arianne na mas makakabuting ipaliwanag ang ka
Nagalit si Helen ngunit pinigilan niya ang kanyang nararamdaman. Sa mga taon ng pagpipigil sa kanyang sarili bilang asawa ng isang mayamang tao, hindi niya pwedeng ipakita ang kanyang galit sa publiko. Imposible na magmakaawa si Arianne kay Aery Kinsey. "Bakit ako magmamakaawa sayo? Hindi tinuro sa akin na magpakababa sa isang taong sakim ang ugali. Kung ang iyong nanay ay hindi nakatayo sa tabi mo, masasabi ko na hindi ka nakatanggap ng anumang wastong pagpapalaki sa magulang mo." Kinuha ni Aery ang kape sa lamesa at sinubukang ihagis ito kay Arianne sa sobrang galit. Sa kabutihang palad, hinila ni Tiffany Lane si Arianne. Kahit na ilan sa bahagyang mainit na kape ay bumuhos pa rin sa damit ni Tiffany. Nasaktan ni Aery si Tiffany kaya't wala na siyang pakialam na nasa isang pampublikong lugar sila. Binigyan niya si Aery ng isang malakas nasuntok. "Bakit hindi mo subukang gawin ulit iyon?" Namumutla si Helen sa takot at sa wakas ay pumagitna na siya sa gulo. "Tigilan mo iyan"
Si Tiffany Lane ay isang mahinang babae pa rin sa kabila ng kanyang wala matapang na pag-uugali. Wala siyang karanasan sa ganitong bagay kaya nagpanic siya ng kaunti. Sa kanyang nanginginig na kamay, pinindot niya ang numero ni Ethan sa kanyang cell phone. Sa kasamaang palad, nakasara ang cellphone ni Ethan. Nag-redial siya kay John Lane, ang kanyang ama. Buti na lang at sinagot niya ang tawag. Ngunit bago pa siya makapagsalita, mabilis na sumagot si John ng "Nasa isang meeting ako" at agar niyang binaba. Hinampas niya ang manibela sa galit nang binaba ang tawag. Sa isang panandalian na sulyap, nakita niya ang pasukan sa isang basement parking at nagmaneho papasok nang biglaan. Madilim ito sa loob kaya napakahirap para sa mga tao na magmaneho kung hindi sila pamilyar sa lugar. Hindi naglakas-loob si Tiffany na magmaneho ng napakabilis dito. Siya ay kumukuha ng isang pagsusugal upang makita kung siya ay mapalad na makahanap ng isang elevator kung sakaling kailangan niyang talikura
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy