Nagalit si Helen ngunit pinigilan niya ang kanyang nararamdaman. Sa mga taon ng pagpipigil sa kanyang sarili bilang asawa ng isang mayamang tao, hindi niya pwedeng ipakita ang kanyang galit sa publiko. Imposible na magmakaawa si Arianne kay Aery Kinsey. "Bakit ako magmamakaawa sayo? Hindi tinuro sa akin na magpakababa sa isang taong sakim ang ugali. Kung ang iyong nanay ay hindi nakatayo sa tabi mo, masasabi ko na hindi ka nakatanggap ng anumang wastong pagpapalaki sa magulang mo." Kinuha ni Aery ang kape sa lamesa at sinubukang ihagis ito kay Arianne sa sobrang galit. Sa kabutihang palad, hinila ni Tiffany Lane si Arianne. Kahit na ilan sa bahagyang mainit na kape ay bumuhos pa rin sa damit ni Tiffany. Nasaktan ni Aery si Tiffany kaya't wala na siyang pakialam na nasa isang pampublikong lugar sila. Binigyan niya si Aery ng isang malakas nasuntok. "Bakit hindi mo subukang gawin ulit iyon?" Namumutla si Helen sa takot at sa wakas ay pumagitna na siya sa gulo. "Tigilan mo iyan"
Si Tiffany Lane ay isang mahinang babae pa rin sa kabila ng kanyang wala matapang na pag-uugali. Wala siyang karanasan sa ganitong bagay kaya nagpanic siya ng kaunti. Sa kanyang nanginginig na kamay, pinindot niya ang numero ni Ethan sa kanyang cell phone. Sa kasamaang palad, nakasara ang cellphone ni Ethan. Nag-redial siya kay John Lane, ang kanyang ama. Buti na lang at sinagot niya ang tawag. Ngunit bago pa siya makapagsalita, mabilis na sumagot si John ng "Nasa isang meeting ako" at agar niyang binaba. Hinampas niya ang manibela sa galit nang binaba ang tawag. Sa isang panandalian na sulyap, nakita niya ang pasukan sa isang basement parking at nagmaneho papasok nang biglaan. Madilim ito sa loob kaya napakahirap para sa mga tao na magmaneho kung hindi sila pamilyar sa lugar. Hindi naglakas-loob si Tiffany na magmaneho ng napakabilis dito. Siya ay kumukuha ng isang pagsusugal upang makita kung siya ay mapalad na makahanap ng isang elevator kung sakaling kailangan niyang talikura
Si Jackson West ay tila hindi nagulat. Hinubad niya ang kanyang itim na trench coat, dahil pinipigilan nito ang kanyang paggalaw. Lumantad ang kanyang well-tailored suit na suot niya sa ilalim nito. Tinaas niya ang isang paa at tumalsik sa ere ang malaking lalaki na pinakamalapit sa kanya sa kanyang pagkakasipa. Labis na nabalisa si Tiffany at nagsimulang magkaroon ng pawis ang kanyang palad. Ito ay isa laban sa maraming tao. Ngayon na si Jackson at siya ay nasa magkasabwat na, pareho silang mayayari kung matalo sila sa oras na ito. Nag-alala pa rin si Tiffany kahit na ang lalaki na ito ay may mahabang binti at tila marunong siyang manlaban... Nagulat siya, lahat ng mga malalaking lalaki ay nahuhulog sa lupa sa loob ng limang minuto lamang. Hindi na kailangan pang gamitin ni Jackson ang kanyang mga kamao. Kung hindi lang dahil mayroon na siyang Ethan, mahuhulog ang loob niya kay Jackson West. Matapos matiyak na ang mga malalaking lalaki ay hindi na manlalaban sa kanya, tinapik
Habang paalis na si Tiffany, ang tingin niya ay napunta kay Ethan na muling buksan ang kanyang computer. Hindi man lang siya nag-abalang tumingin sa kanya o ihatid siya sa pintuan. Huminga siya ng malalim pagkatapos ay isinara niya ang pinto. Hindi ito ang unang pagkakataon na nakaramdam siya ng pagod. Sa oras na ito, ang pakiramdam na ito ay mas malakas kaysa sa dati… Sa Tremont Estate, si Arianne ay walang alam sa anumang nangyari kay Tiffany. Dumiretso siya pabalik sa art studio pagkatapos bumili ng mga gamit. Naglinis lang siya at bumaba nang tinawag siya ni Mary para maghapunan.Napagtanto niya na sa tuwing tatawagin siya ni Mary na "Madam", nangangahulugan ito na si Mark ay nasa bahay. Tulad ng inaasahan, natagpuan niya si Mark na nakaupo sa sofa, binubuklat ang isang magazine nang siya ay dumating sa baba. "Oras na para kumain ng hapunan," paalala ni Arianne sa kanya. Isinara ni Mark ang kanyang magazine at naglakad papunta sa silid-kainan. Hindi siya nagpakita n
Ang puso ni Arianne ay kusang sumabog. Ang amoy ng katawan ni Mark Tremont ay naamoy niya sa kanyang bawat paghinga niya. May matamis itong amoy na may mga pahiwatig ng kanyang natatanging amoy ng lalaki, kahalo nito ang amoy ng alak. Bumilis ang kanyang paghinga dahil dito. Inilabas ni Mark ang kanyang bahagyang mamasa-masang katawan, sariwa mula sa shower, palapit sa kay Arianne. Pagkatapos, iniunat niya ang kanyang braso at ibinalot sa bewang ni Arianne. Naging magulo ang paghinga ni Arianne. Napagtanto ni Mark na hindi siya natutulog, kaya tumalikod siya at lumapit sa kanya. Pagkatapos, lumapit si Mark sa kanyang malambot na labi... Naalala ni Arianne ang sakit mula noong isang gabi, at ang amoy ng alak sa kanya ay lalong sumindak sa kanya. Dinikit niya ang mga kamay niya sa dibdib ni Mark Tremont. "Lasing ka…!" Hinawakan ni Mark ang balikat ni Arianne at sumagot sa malalim at husky niyang boses. "Gampanan mo ang mga tungkulin mo bilang isang asawa!" Wala na siyang sina
Hindi siya masyadong nagsalita, alam na gusto ni Mark Tremont ng kapayapaan at tahimik kapag kumakain. Ang pakikipag usap sa hapag kainan ay mga ingay na pumatay sa mood niya. Ten o'clock na ng umaga, naihatid na ni Brian ang kanyang pormal na damit, takong, at alahas. Nagmadali si Arianne sa taas para magbihis. Sinubukan niyang i-style pataas ang kanyang buhok sa kauna-unahang pagkakataon. Nagmukha siyang mas mature dahil dito; ang kanyang mga style ay palaging tila inosente at simple.Ang pormal na damit ay sakto sa katawan niya. Ito ay isang tube dress na hindi niya tipo. Puti ang kulay nito, pero hindi masyadong masakit sa mata. Ang hemline ng damit ang umabot sa kalahati ng kanyang takong. Ipinaalala sa kanya ni Mark na ito ay isang outdoors na venue para makapag suot din siya ng isang makapal na jacket. Malamig pa rin ang panahon kahit na hindi na bumabagsak ang snow sa nakalipas na ilang araw. Nang sumilip siya sa salamin, napagtanto niya na ang kanyang leeg ay nagpakit
Hinawakan ni Tiffany ang kamay niya. "Halika, lumayo tayo sa lugar na ito!" Hindi siya maintindihan ni Arianne. "Kailangan mong ipaliwanag sa akin ang nangyayari.. Hindi ako pwedeng umalis. Magagalit si Mark kung mawala ako… ” "Wala man lang siyang pakialam kung mabuhay ka o mamamatay. Bakit may pakialam ka pa kung magalit siya? Nakikita ko ang pagkatao niya. Hindi ka niya mahal, pinapahirapan ka niya! Gusto niyang kunin ang buhay mo!" Malapit nang magwala si Tiffany. Ang kanyang ekspresyon ay isang kakila-kilabot. Walang masabi si Arianne sa kanyang reaksyon. "Tiffie ... Ano ang pinagsasabi mo?" Si Tiffany ngayon ay nabulabog at nababalisa. "Alam mo ba kung kaninong engagement partt ito? Kay Will Sivan! Ayokong sabihin sayo. Nalaman ko ito nang makausap ko si Will kahapon. Paanong hindi ito alam ni Mark? Alam niya na kung anong nangyayari nang dalhin ka niya dito. Gusto ka ba niyang makita na nasasaktan? O para galitin si Will? Hindi ko alam kung mahal mo ba si Will o hindi, p
Napigilan ni Arianne ang luha niya at nakangiti pa rin siya. Natatakot siya na ang kanyang luha ay maaaring magdala ng masamang kapalaran sa engagement party ni Will. Samakatuwid, sinubukan niya ang kanyang makakaya para ngumiti ... Kahit papaano ay napakaganda ng fiancée ni Will Sivan. Siya ay isang naaangkop na tugma para sa pamilyang Sivan. Inaasahan niyang magkaroon siya ng masayang buhay. May puwersa na naglapit sa kanilang dalawa at ang titig ni Will ay sumalubong sa mga mata ni Arianne. Agad na nawala ang ngiti niya. Ang bituin na kumislap sa kanyang mga mata ay agad na sinalanta ng kalungkutan. Dalawang segundo silang nagtitigan bago nagmadaling tumingin si Arianne sa ibang lugar. Wala siyang lakas ng loob na tingnan siya sa mata. "Ari," galit na ngumisi si Tiffany, "Hindi ko alam kung nagkamali ako, pero ang wedding gown na suot ng fiancée ni Will… ay isa sa mga disenyo mo. Si Mark Tremont ay… masyadong malupit! ” Sa wakas ay napansin ito ni Arianne nag ituro ito ni Ti
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy