Hinawakan ni Tiffany ang kamay niya. "Halika, lumayo tayo sa lugar na ito!" Hindi siya maintindihan ni Arianne. "Kailangan mong ipaliwanag sa akin ang nangyayari.. Hindi ako pwedeng umalis. Magagalit si Mark kung mawala ako… ” "Wala man lang siyang pakialam kung mabuhay ka o mamamatay. Bakit may pakialam ka pa kung magalit siya? Nakikita ko ang pagkatao niya. Hindi ka niya mahal, pinapahirapan ka niya! Gusto niyang kunin ang buhay mo!" Malapit nang magwala si Tiffany. Ang kanyang ekspresyon ay isang kakila-kilabot. Walang masabi si Arianne sa kanyang reaksyon. "Tiffie ... Ano ang pinagsasabi mo?" Si Tiffany ngayon ay nabulabog at nababalisa. "Alam mo ba kung kaninong engagement partt ito? Kay Will Sivan! Ayokong sabihin sayo. Nalaman ko ito nang makausap ko si Will kahapon. Paanong hindi ito alam ni Mark? Alam niya na kung anong nangyayari nang dalhin ka niya dito. Gusto ka ba niyang makita na nasasaktan? O para galitin si Will? Hindi ko alam kung mahal mo ba si Will o hindi, p
Napigilan ni Arianne ang luha niya at nakangiti pa rin siya. Natatakot siya na ang kanyang luha ay maaaring magdala ng masamang kapalaran sa engagement party ni Will. Samakatuwid, sinubukan niya ang kanyang makakaya para ngumiti ... Kahit papaano ay napakaganda ng fiancée ni Will Sivan. Siya ay isang naaangkop na tugma para sa pamilyang Sivan. Inaasahan niyang magkaroon siya ng masayang buhay. May puwersa na naglapit sa kanilang dalawa at ang titig ni Will ay sumalubong sa mga mata ni Arianne. Agad na nawala ang ngiti niya. Ang bituin na kumislap sa kanyang mga mata ay agad na sinalanta ng kalungkutan. Dalawang segundo silang nagtitigan bago nagmadaling tumingin si Arianne sa ibang lugar. Wala siyang lakas ng loob na tingnan siya sa mata. "Ari," galit na ngumisi si Tiffany, "Hindi ko alam kung nagkamali ako, pero ang wedding gown na suot ng fiancée ni Will… ay isa sa mga disenyo mo. Si Mark Tremont ay… masyadong malupit! ” Sa wakas ay napansin ito ni Arianne nag ituro ito ni Ti
Si Mark ay kalmado, ngunit si Jackson ay nabulabog. Hinila niya palayo si Tiffany. "Mabuti pang manahimik ka, bata. Wala itong kinalaman sayo. Tara na!" Kahit na sinubukan ni Tiffany na pumiglas sa pagkakahawak ni Jackson, hinila pa rin siya ng malakas nga lalaking ito. Ang presyong kailangan niyang bayaran para sa paggawa nito ay ang kagat ni Tiffany sa kanyang pulso na may tumutulong dugo. Parehas siyang nagalit at sabay na nalibang dahil dito. “Ano ka ba? Aso? " Masama ang tingin ni Tiffany sa kanya. "Hindi ako aso, pero okay lang na maging aso ako tuwing nakikita kita. Bastard ka tulad ni Mark Tremont!" Nasaktan si Jackson sa sinabi ni Tiffany pero hindi niya maipagtanggol ang kanyang sarili. "Sige, sige. Pwede mong isipin ito, kung ito ang nagpapasaya sayo." Hindi nagpakita ng kasiyahan o galit si Arianne kay Mark. Hinawakan niya lamang ng kusa ang braso nito. “Gusto ko nang umuwi. Sabay ba tayong aalis? O baka pwede na akong mauna at ikaw ay maiiwan dito kasama ni Aery?"
Binigyan ni Tiffany si Arianne ng isang address, at mabilis niyang pinalitan ang kanyang damit sa itaas. Nang malapit na siyang umalis, tumabi sa kanya si Butler Henry. "Madam, bilin ni sir na 'wag kang umalis hanggang sa makabalik siya." Kinagat ni Arianne ang labi niya at matigas na nanatili sa kinatatayuan niy. Siya ang asawa ni Mark Tremont, hindi isang ibon sa isang hawla. May karapatan siyang pumunta at makipagkita sa sinumang gusto niya. Hindi dapat ipagkait sa kanya ang kanyang kalayaan! "Uncle Henry, lalabas lang ako para makipagkita sa ang isang babaeng kaibigan. Babalik ako agad, 'wag mong sabihin kay Mark. Kahit na malaman niya, ako mismo ang magdadala ng parusa niya," nagmamakaawa niyang sinabi. Bahagyang nag-alangan si Uncle Henry. Binantayan niya sila Arianne at Mark mula noong mga bata pa sila. Minsan, mas mabuti para sa kanya na hindi gaano maging mahigpit sa kanya. "Kung ganon... bumalik ka sa lalong madaling panahon. Kapag tumawag si Sir para magtanong mamaya,
Nahulaan ni Arianne na si Mark ay sumugod sa bahay dahil siya ay lumabas ng bahay hanggang umabot sa umabot ng hatinggabi. Inayos niya ang kanyang damit at humakbang papasok, naghanda siyang sumugod sa baguio. Nang siya ay pumasok, hindi pa nagpapahinga ang mga katulong sa bahay sa Tremont Estate. Si Butler Henry, Mary, at ang iba pang mga tagapaglingkod ay pawang nakatayo sa isang linya sa sala. Tumingin si Butler Henry kay Arianne, saka bumuntong hininga at walang sinabi. Huminga siya ng malalim at sinabi, "Mabuti na ako ang magpaliwanag sa kanya." "Si Sir ay bad mood ngayon dahil nakainom siya. Mas mainam kung magdahan-dahan ka lang…" Binalaan siya ni Mary. Ngumiti si Arianne at umakyat na. Ang pintuan ng kwarto ay nakabukas. Si Mark Tremont ay nakaupo sa upuan sa harap ng French Window na may nakailaw na sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri. Binalot ng usok ang kwarto, at ang katawan ni Mark Tremont ay bahagyang malabo. Nakasuot pa rin siya ng suit, na nangang
Inalok ni Arianne si Mark ang millet porridge. “Eto, kumain ka ng sabaw. Mabuti ito para sa tiyan mo.” Hindi tumingin sa kanya si Mark. "Labas." Hindi siya gumalaw sa kanyang kinatatayuan. "Nag-iimpake si Uncle Henry habang nagsasalita tayo dito. Hindi ba posible na pag-usapan ito?" Minasahe ni Mark ang lugar sa pagitan ng kanyang mga mata, at ang boses niya ay puno ng pagkainip, "'Wag mong ipapa-ulit ang sinabi ko." Pinatahimik ni Arianne ang kanyang sarili ngunit hindi siya umalis. Diretso siyang hindi pinansin ni Mark at bumangon para magpalit ng damit. Doon naramdaman ni Arianne ang inis niya. "Mark, ang kaso na umiikot sa pamilya ni Tiffie ay hindi na malulutas. Ang taong kumuha ng mga materyales na alahas ay patay na, at walang paraan na makuha ulit ang mga materyales. Si Tiffie ay hindi makatulog sa nangyari. Lumabas lang ako para samahan siya! Ako ang nagpumilit na pumunta. Wala itong kinalaman kay Uncle Henry! Pwede mong idirekta ang iyong galit sa akin." Sinuot ni
Si Mark Tremont ay nag-aayos ng isang kontrata sa isang business partner sa telepono nang siya ay nabalisa ng mag-ring ang kanyang cellphone. Sa inis, pinatay niya ang kanyang cellphone nang hindi tumitingin sa screen. Pagkatapos mapirmahan ang kontrata at makabalik siya sa hotel ay muling binuksan niya ang kanyang cell phone. Naging seryoso ang kanyang ekspresyon nang mapagtanto niyang ang hindi niya nasagot ang tawag ay mula kay Arianne. Kadalasan ay hindi siya ang unang tumawag sa kanya. Kaya tumawag din siya. Matapos ang isang mahabang busy tone ng dial, isang malamig na robotic na boses na babae ang dumaan. “Sorry, the number you dialed cannot be reached at this moment. Please try again later." Nag-redial si Mark sa Tremont Estate, at ang tawag ay sinagot ni Mary. Sa sandaling naka konekta ang tawag at tinanong niya, "Nasaan si Arianne?" Sumulyap si Mary sa taas at ipinaliwanag, "Hindi maganda ang pakiramdam ni Madam. Ang ilaw sa kanyang kwarto ay nakabukas buong gabi
Nanlumo si Aery. Kaya't nang makita niya si Helen na tumatayo para kay Arianne, sumabog na ang kanyang galit . "Nung kailan sinampal dahil sa kanya at pinagbawalan mo akong pagalitan siya. Upang ilagay ito nang masakit, siya ay isang piraso lamang ng basurahan na itinapon mo. Hindi siya mo masasabi na anak mo siya. Bakit mo siya pinoprotektahan ng sobra? Dahil ba sa pagkakasala mo? Hindi mo natupad ang responsibilidad mo bilang isang ina sa kanya dati, kaya bakit ka nagkukunwari pa" Lumubog ang ekspresyon sa mukha Helen. "Aery Kinsey, kung maririnig ko ulit na nagsasalita ka ng ganyan, hindi na kita ituturing na anak!" Hindi ito ang unang pagkakataon na nag-away sila tungkol kay Arianne. Hindi mapigilan ni Aery na makipagtalo sa kanyang ina. "Mabuti, hindi mo na ako anak. Siya na ang anak mo! Masaya ka na ba?" Tumalikod si Helen at umalis na may galit sa kanyang puso, ikinulong niya si Aery sa kanyang kwarto. "Manatili ka sa kwarto na ito hanggang sa huminahon ka. 'Wag kang mag
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy