Binigyan ni Tiffany si Arianne ng isang address, at mabilis niyang pinalitan ang kanyang damit sa itaas. Nang malapit na siyang umalis, tumabi sa kanya si Butler Henry. "Madam, bilin ni sir na 'wag kang umalis hanggang sa makabalik siya." Kinagat ni Arianne ang labi niya at matigas na nanatili sa kinatatayuan niy. Siya ang asawa ni Mark Tremont, hindi isang ibon sa isang hawla. May karapatan siyang pumunta at makipagkita sa sinumang gusto niya. Hindi dapat ipagkait sa kanya ang kanyang kalayaan! "Uncle Henry, lalabas lang ako para makipagkita sa ang isang babaeng kaibigan. Babalik ako agad, 'wag mong sabihin kay Mark. Kahit na malaman niya, ako mismo ang magdadala ng parusa niya," nagmamakaawa niyang sinabi. Bahagyang nag-alangan si Uncle Henry. Binantayan niya sila Arianne at Mark mula noong mga bata pa sila. Minsan, mas mabuti para sa kanya na hindi gaano maging mahigpit sa kanya. "Kung ganon... bumalik ka sa lalong madaling panahon. Kapag tumawag si Sir para magtanong mamaya,
Nahulaan ni Arianne na si Mark ay sumugod sa bahay dahil siya ay lumabas ng bahay hanggang umabot sa umabot ng hatinggabi. Inayos niya ang kanyang damit at humakbang papasok, naghanda siyang sumugod sa baguio. Nang siya ay pumasok, hindi pa nagpapahinga ang mga katulong sa bahay sa Tremont Estate. Si Butler Henry, Mary, at ang iba pang mga tagapaglingkod ay pawang nakatayo sa isang linya sa sala. Tumingin si Butler Henry kay Arianne, saka bumuntong hininga at walang sinabi. Huminga siya ng malalim at sinabi, "Mabuti na ako ang magpaliwanag sa kanya." "Si Sir ay bad mood ngayon dahil nakainom siya. Mas mainam kung magdahan-dahan ka lang…" Binalaan siya ni Mary. Ngumiti si Arianne at umakyat na. Ang pintuan ng kwarto ay nakabukas. Si Mark Tremont ay nakaupo sa upuan sa harap ng French Window na may nakailaw na sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri. Binalot ng usok ang kwarto, at ang katawan ni Mark Tremont ay bahagyang malabo. Nakasuot pa rin siya ng suit, na nangang
Inalok ni Arianne si Mark ang millet porridge. “Eto, kumain ka ng sabaw. Mabuti ito para sa tiyan mo.” Hindi tumingin sa kanya si Mark. "Labas." Hindi siya gumalaw sa kanyang kinatatayuan. "Nag-iimpake si Uncle Henry habang nagsasalita tayo dito. Hindi ba posible na pag-usapan ito?" Minasahe ni Mark ang lugar sa pagitan ng kanyang mga mata, at ang boses niya ay puno ng pagkainip, "'Wag mong ipapa-ulit ang sinabi ko." Pinatahimik ni Arianne ang kanyang sarili ngunit hindi siya umalis. Diretso siyang hindi pinansin ni Mark at bumangon para magpalit ng damit. Doon naramdaman ni Arianne ang inis niya. "Mark, ang kaso na umiikot sa pamilya ni Tiffie ay hindi na malulutas. Ang taong kumuha ng mga materyales na alahas ay patay na, at walang paraan na makuha ulit ang mga materyales. Si Tiffie ay hindi makatulog sa nangyari. Lumabas lang ako para samahan siya! Ako ang nagpumilit na pumunta. Wala itong kinalaman kay Uncle Henry! Pwede mong idirekta ang iyong galit sa akin." Sinuot ni
Si Mark Tremont ay nag-aayos ng isang kontrata sa isang business partner sa telepono nang siya ay nabalisa ng mag-ring ang kanyang cellphone. Sa inis, pinatay niya ang kanyang cellphone nang hindi tumitingin sa screen. Pagkatapos mapirmahan ang kontrata at makabalik siya sa hotel ay muling binuksan niya ang kanyang cell phone. Naging seryoso ang kanyang ekspresyon nang mapagtanto niyang ang hindi niya nasagot ang tawag ay mula kay Arianne. Kadalasan ay hindi siya ang unang tumawag sa kanya. Kaya tumawag din siya. Matapos ang isang mahabang busy tone ng dial, isang malamig na robotic na boses na babae ang dumaan. “Sorry, the number you dialed cannot be reached at this moment. Please try again later." Nag-redial si Mark sa Tremont Estate, at ang tawag ay sinagot ni Mary. Sa sandaling naka konekta ang tawag at tinanong niya, "Nasaan si Arianne?" Sumulyap si Mary sa taas at ipinaliwanag, "Hindi maganda ang pakiramdam ni Madam. Ang ilaw sa kanyang kwarto ay nakabukas buong gabi
Nanlumo si Aery. Kaya't nang makita niya si Helen na tumatayo para kay Arianne, sumabog na ang kanyang galit . "Nung kailan sinampal dahil sa kanya at pinagbawalan mo akong pagalitan siya. Upang ilagay ito nang masakit, siya ay isang piraso lamang ng basurahan na itinapon mo. Hindi siya mo masasabi na anak mo siya. Bakit mo siya pinoprotektahan ng sobra? Dahil ba sa pagkakasala mo? Hindi mo natupad ang responsibilidad mo bilang isang ina sa kanya dati, kaya bakit ka nagkukunwari pa" Lumubog ang ekspresyon sa mukha Helen. "Aery Kinsey, kung maririnig ko ulit na nagsasalita ka ng ganyan, hindi na kita ituturing na anak!" Hindi ito ang unang pagkakataon na nag-away sila tungkol kay Arianne. Hindi mapigilan ni Aery na makipagtalo sa kanyang ina. "Mabuti, hindi mo na ako anak. Siya na ang anak mo! Masaya ka na ba?" Tumalikod si Helen at umalis na may galit sa kanyang puso, ikinulong niya si Aery sa kanyang kwarto. "Manatili ka sa kwarto na ito hanggang sa huminahon ka. 'Wag kang mag
Makalipas ang kalahating oras, sa wakas ay lumitaw si Mark kasama si Mr. Yates at ang sekretarya ni Mr. Yates ay nakasunod, kasama si Brian. Tumayo si Arianne sa harap ng sasakyan at hindi lumapit sa kanila. Naghintay siya hanggang mag-isa sina Mark at Brian bago lumapit. Nagulat si Mark nang makita siya. "Gaano ka na katagal dito?" tanong niya sa tila kaswal na tono. Inilagay niya sa kanyang mga kamay sa kanyang mga bulsa, na naging pula mula sa lamig. “Kararating ko lang dito. Naglalakad na ako palapit nung palabas kayo." Namula ang pisngi niya mula sa butas ng malamig na hangin. Hindi bulag si Mark. Hindi siya naniwala sa isang salitang sinabi niya. "Pumasok ka sa kotse. Pupunta muna tayo sa hotel."Ang unang ginawa ni Mark sa kanyang pagbalik sa hotel ay naligo. Sinamantala ni Arianne ang kanyang mga gawi sa paglilinis upang mag-isip ng pinakamahusay na paraan upang kausapin si Mark tungkol sa bumabagabag sa isip niya. Bumukas ang pinto ng banyo bago siya makabuo ng an
Ano ang ibig niyang sabihin sa "Alam ko kung ang gagawin ko"? Si Arianne ay may isang palusot na hinala na siya ay "nagpapasimula ng kanyang makina", ngunit ang mahigpit na tingin ni Mark sa kanyang mukha ay nagsasabi sa kanya na hindi iyon ang kaso... Bilang resulta, nagsisimula siyang maghinala na may isang bagay na mali sa kanyang isipan. Nakatulog kaagad si Mark pagkakahiga niya; siguro dahil sa sobrang pagod.Maingat na humiga si Arianne sa tabi ng kama pagkatapos niyang maligo. Hindi siya makatulog ngunit takot na takot siyang gumalaw. Hindi talaga nakayanan ang pakiramdam na iyon. Biglang tumunog ang cellphone ni Mark. Tulad ng nangyari, naiwan ito sa bedside cabinet sa tabi niya. Bumangon siya at tumingin. Ang nakailaw na screen ng cellphone ay nagpakita ng isang mensahe: ‘Mark, darling, natutulog ka na ba? Nagkamali ako, namimiss kita. Maaari ka bang pumunta…' Ang susunod na bahagi ng mensahe ay hindi ipinakita, ngunit nahuhulaan niya kung ano ang nilalaman nito — Gusto
Agad na nanigas ang katawan ni Arianne. Ang mga ganitong uri ng bagay ang kinatatakutan niya. "Kaya kong matulog. Sadyang nasosobrahan lang ako ng tulog sa umaga. Matulog ka na, hindi na kita guguluhin..." Hindi sumagot si Mark, at ang kanyang kamay ay hindi na nagpatuloy. Huminga si Arianne ng maluwag at walang imik na tinitigan ang madilim na kisame. Hindi niya namalayan, ang mga mata ni Mark ay bukas pa din at ang kanyang titig ay matino at kalmado, hindi katulad kanina nang magising siya... Kinabukasan ng umaga. Nagising si Arianne mula sa isang bangungot at basa siya ng pawis. Ang heater ng kwarto ay masyadong mainit, at hindi siya sanay dito. Tumayo siya at binabaan ang heater. Ang kalangitan ay liliwanag pa lamang sa labas, ngunit si Mark ay natutulog pa rin...Naupo siya sa sofa sa tapat ng silid mula sa kama, in-unlock ang kanyang cellphone, at binasa ang balita. Ang pabrika ng pamilya ni Tiffany ay gumuho kagabi. Ang balita ay binaha ng mga ulat tungkol sa bankruptcy n
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy