Napatingin si Mark sa sala at inutusan si Henry na paalisin si Arianne at ang iba pa.Tumayo siya at nag-isip ng matagal bago siya naglakad patungo sa sala. “Anong sinusubukan mong gawin? Sinabi ko na sayo noon na huwag mong pahirapan si Arianne. Anong gusto mong gawin ko?! Bumalik ka ba para kontrolin lang ako? Sa tingin mo ba mapapasunod mo ako sa lahat ng gusto mo dahil lang sa may pakinabang ka sa akin? Pagod na ako!"Naluluha si Shelly nang iangat niya ang ulo niya para tingnan si Mark. “Gaano ba ako kasama sa tingin mo? Kung sa tingin mo ay isa lang akong abala; Lalayo na lang ako at hindi na makialam sa inyong dalawa. Pero ito ka, sinisisi pa rin ako sa pag-alis niya pagkatapos niyang kumain. May nagawa ba ako? At saka, hindi kita pinigilan na paalisin siya. Ayaw mong umalis siya kanina, tama? Bakit mo ako sinisisi diyan? Dahil hiwalay na kayo, hindi na kayo dapat makipag-ugnayan sa isa't isa. Kung nami-miss mo si Smore, sabihan mo si Henry na kunin siya at hayaan siyang manat
Para mag-iwan siya ng hindi magandang impresyon sa kanyang sarili kay Saoirse, sadyang nagsuot ng kaswal si Mark at tumangging linisin ang kanyang sarili. Mas mabuti kung wala siyang magandang impression kay Mark.Pagbaba ni Mark, kaswal siyang naglakad patungo sa sofa at umupo. Pagkatapos, sinuri niya si Saoirse nang ilang sandali na parang wala siyang pakialam. "Dumating ka ba ng mag-isa?"Namula si Saoirse matapos siyang suriin ni Mark na parang hindi siya interesado. Masyado siyang kinakabahan kaya hindi niya makasalubong ang titig nito, na naging dahilan para tumibok ang puso niya. “O-Oo... Inimbitahan ako ni Mrs. Leigh na bumisita sa bahay mo pagkatapos naming uminom ng tsaa ng ilang beses. Kaya naman…”Agad na sumagot si Mark nang hindi siya hinihintay na matapos, “Bakit ka niya iimbitahan dito nang hindi ka aware na sinusubukan niyang gumawa ng matchmaking session? Kinasal na ako at may isang anak na lalaki na mahigit dalawang taong gulang, kaya wala akong planong magkaroon
Sa oras na umalis si Shelly para pumunta sa patio, nawalan ng pasensya si Mark at sinabi kay Saoirse, “Wala nang ibang mangyayari pa sa atin. Ang tiyahin ko ang nag-aayos ng lahat ng ito nang walang approval ko."Saglit na nanahimik si Saoirse bago siya ngumiti ng matamis at sinabing, “Bago pa ang divorce niyo ng dati mong asawa at normal lang na hindi mo pa ito lubos na matanggap. Pero handa akong maghintay. Higit pa rito, hindi mo kailangang mag-alala tungkol sa mga bagay na pinag-usapan namin ni tita dahil hindi ito makakaapekto sa iyong partnership sa aking ama, lalo na’t dalawang magkaibang bagay ito. Nakikita kong medyo masama ang mood mo ngayon, kaya hindi na kita guguluhin pa. Magkikita ulit tayo sa susunod."Pagkatapos niyang sabihin iyon, tumayo si Saoirse at umalis. Bago siya umalis, hindi niya nakalimutang magpaalam kay Shelly, na nasa patio.Tahimik na umupo si Mark ng ilang segundo bago siya bumangon at bumalik sa kanyang kwarto.Si Saoirse ay hindi kasing inosente at
Naisip ni Arianne na tanungin si Mark kung ano ang aktwal na mga pangyayari, ngunit pinigilan niya ang kanyang sarili sa huli. Naisip niya na kung talagang nagmamalasakit si Mark sa kanya, siya mismo ang magsasabi nito.Gayunpaman, lumipas ang ilang araw, hindi dumating ang araw na iyon. Tinatanong lang siya ni Mark kung kamusta ang araw niya, at hanggang doon lang iyon. Noong una, nagre-reply pa rin si Arianne sa kanya, pero ilang sandali lang ay tumigil na ang lahat. Walang intensyon si Mark na maglinis... Ni hindi niya ito tinawagan.Nang matapos ang bakasyon at oras na para bumalik siya sa Tremont Enterprise, medyo nagdadalawang isip si Arianne na bumalik. Anong dapat niyang gawin kapag nakita niya si Mark? Dapat ba siyang tanungin ng diretso o tumahimik at magpanggap na parang walang nangyari?Bago pa maisip ni Arianne kung ano ang dapat niyang gawin, nakasalubong niya si Mark nang makarating siya sa entrance ng kumpanya. Naglakad siya palapit sa kanya na parang walang nangyari
Sandali siyang tinitigan ni Mark na may kinakabahang tingin sa kanyang mukha. "Ilang araw na tayong hindi nagkikita, pero nagagalit ka sa akin ngayong nagkita tayo?"Hindi napigilan ni Arianne punahin siya. "Oo, hindi ka ba busy sa isang bagay nitong mga nakaraang araw?"Kumunot ang noo ni Mark at nagtanong, "Anong ibig mong sabihin?"Napalingon si Arianne sa gilid para hindi siya matingnan. “Wala akong ibig sabihin. Hiwalay na tayo, kaya wala akong pakialam kung ano ang gagawin mo, pero hindi ka dapat tututol kung makipagkita rin ako sa ibang mga lalaki. Hindi tayo dapat mag-abala sa kung ano man ang ginagawa ng ibang tao. Kung wala nang iba, aalis na ako."Biglang natauhan si Mark ng may pumasok sa isip niya. ‘Nalaman kaya niya na nagkita kami ni Saoirse noong isang araw?’ Tinanong pa ni Mark si Shelly tungkol sa bagay na iyon, pero sinabi lang ng babaeng iyon nang may diretsong mukha na walang nakakaalam tungkol dito…Ilang sandali pa ay sumulpot si Davy sa isang sulok. "Mr. Tr
May malalim at makabuluhang ngiti si Steve sa kanyang mukha. “Nakikita ko na isa kang sentimental na tao, Mr. Tremont. Nakikipagsundo ka pa rin sa iyong dating asawa sa kabila ng inyong divorce at pinapayagan mo pa siyang magpatuloy sa pagtatrabaho sa iyong kumpanya. Maraming hiwalay na mag-asawa ang nakikita ang isa't isa bilang magkaaway."Tiningnan ni Mark si Saoirse bago iniba ang usapan. “Dumiretso tayo sa punto. Ano ang dahilan ng pagbisita mo ngayon?"Huminto ng sandali si Steve bago niya sinabing, “Nabalitaan ko na balak ng tita mo na i-matchmake si Saoirse sayo. Anong masasabi mo tungkol diyan? Maraming taon na tayong nagtutulungan, handa kong iwan sa mga kamay mo ang anak ko."Medyo nagdilim ang mga mata ni Mark. “Tita ko lang siya. Wala siyang posisyon para manghimasok sa mga personal kong bagay."Napakalinaw ng intensyon ni Mark sa kanyang sinabi.Sandaling nagkatinginan sina Steve at Saoirse, medyo nahihirapan ang lalaki na manatiling kalmado. "Mr. Tremont, may mali b
Agad na nagulat si Mark at may halo-halong emosyon ang tumatakbo sa isip niya. Sa huli, nagsinungaling pa rin si Shelly sa kanya at sinabi kay Arianne ang lahat. Huminga ng malalim si Mark. “Huwag kang katawa-tawa. Wala talagang nangyayari sa pagitan namin ni Saoirse. Paano ko magagawa ang ganoong bagay? Paano kung pareho tayo ng amoy sa ating katawan? Ang aking tiyahin ang nagpalit ng lahat ng aking mga sabon at shampoo sa katawan; dapat alam mo na kahit kailan hindi ako naabala niyan. Fine, I swear to you na kung talagang may gagawin ako sa Soairse, tatamaan ako ng kidlat. Sapat na ba iyon? Ang tiyahin ko ang nag-ayos ng matchmaking, at minsan lang kami nagkita, kaya ang pagpupulong sa opisina ngayong umaga ay ang pangalawang beses naming pagkikita. Ano ang iniisip mo sa buong oras na ito?"Sinamaan siya ng tingin ni Arianne. "Bakit mo pa makikilala ang kanyang ama kung hindi mo payag? May bagay ba si Shelly sa iyo para ma-threaten ka ulit sa pagkakataong ito? Pagkatapos, kung pagba
Bagama't hindi nagustuhan ni Arianne ang paggamit ng pabango, ang isang babae ay hindi maaaring pumunta nang walang isang bote ng pabango sa kanya, kahit na hindi niya ito ginagamit.Nabulunan si Mark sa mabangong amoy ng pabango, na hindi niya nagustuhan, pero daig pa nito na susuntukin siya ni Arianne kung yakapin siya nito.Habang papunta sila sa kapitbahayan matapos ang kanilang tanghalian, nagtanong si Arianne sa huling pagkakataon, “Sigurado ka ba na walang nangyayari sa pagitan ninyo ni Saoirse? Walang mangyayari kahit sa hinaharap? Hindi ka ba talaga tatantanan ni Shelly na makipag-date sa ibang babae?"Itinaas ni Mark ang isang kamay sa ere. “Isinusumpa ko ito. Masaya ka na ba ngayon? Wala talagang namamagitan sa amin. Hindi na rin ako makikipagrelasyon sa ibang babae.”Si Mark ang nagmamaneho ngayon, kaya nang makita ni Arianne na isang kamay lang ang nasa manibela, agad niyang sinabing, “Both hands!”Napatingin sa kanya si Mark na may pagtataka. “Hindi ba delikado na na
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy