"Okay, sir. " Napansin ni Brian ang masamang itsura ni Mark at maingat na nagmaneho pabalik sa Tremont Estate. Nang dumaan sila sa isang botika, biglang nagsalita si Mark. "Itigil mo ang sasakyan." Mabilis na natapakan ni Brian ang preno. Bumaba si Mark sa sasakyan at pumasok sa botika. "Bigyan mo ako ng ilang mga gamot para sa problema sa tiyan," sinabi niya sa tauhan. "Ito ba ay isang gastric o iba pa? Ano ang mga sintomas? Para ba ito sa matanda o bata? " tanong ng staff. Bahagyang nakasimangot si Mark. Saglit siyang nag-isip saka sumagot, “Hindi regular na ganang kumain… Laging nagsusuka at pamumutla ng balat. Para sa matanda." Nang natapos na siyang bumili ng gamot, bumalik siya sa kotse na may naiinis na mukha. Hindi naglakas-loob si Brian na magtanong ng anuman. Tinapakan lang niya ang gas at bumalik sila sa Tremont Estate. Dumiretso si Mark sa kwarto dala ang gamot. Nang hindi tumitingin sa taong nakahiga sa kama, itinapon niya ang gamot sa bed table. "Uminom
Tumigil si Mark sa paglakad niya pero patuloy pa rin siya. "Hindi ba niya masabi kung ano ang nasa isip niya nang siya lang? Kailangan ba niya ng iba na sabihin ito para sa kanya?" Naiinis na tinikom ni Mary ang kanyang bibig. Nang makita na lalabas na ulit si Mark, mabilis na ilalabas na sana ni Brian ang kotse sa garahe nang pigilan siya ng malalim na boses ni Mark. "Magmamaneho ako." Nag-hum siya bilang tugon. Bumagsak ang pawis sa kanyang mga palad. Ang mga salitang 'wag mo akong pakikialaman' ay nakasulat sa mukha ni Mark ngayon. Sinumang mangahas na makipag-away sa kanya ngayon ay nililigawan ang kamatayan mismo! “Brian, dalhin mo si Arianne sa ospital bukas ng umaga. Siguraduhin mong sasailalim siya sa isang masusing physical exam at dalhin sa akin resulta." Matapos ibigay ang order na ito, ang kotse ni Mark ay mabilis na nawala sa gabi. Narinig ni Arianne ang tunog ng sasakyan na umalis sa Tremont Estate, kaya siya ay tumayo mula sa kama at tumayo sa harap ng bint
Tumango si Mark saka sumimangot. Kanina lang siya gumaling, paano siya biglang nagkaroon ng sobrang tinding anemia? Tumawag siya pabalik sa Tremont Estate. Sinagot ni Butler Henry ang tawag. "Sabihin sa mga tagaluto na bumili ng mas maraming mga pampalusog na gulay." Naintindihan ni Henry ang utos at binaba ang tawag. Bumalik ang tingin ni Mark sa kanyang mga dokumento sa trabaho."Aalis na din po ako," sabi ni Brian sa mahinang boses. Tumango si Mark. Isang katok ang biglang narinig sa pintuan ng kanyang opisina. Binuksan ito ni Brian. Nang makita ni Mark na si Aery iyon, nakasimangot siya ngunit hindi umimik. Sa halip, umalis na siya kaagad. Naglakad si Aery papasok sa opisina. Ang kanyang takong ay gumawa ng matayog na ingay habang naglalakad. Sumimangot si Mark. "Anong ginagawa mo dito?" Nakakaawa ang itsura ni Aery. “Mark, dear. Alam ko na abala ka, kaya ayaw ko namang abalahin ka. Pero, namiss kita... dumadaan ako sa opisina mo at naisip na pupunta ako at makita k
Sa kabila ng lahat ng nangyayari, hindi nakatiis si Helen na makita ang pagkahulog ng pamilyang Kinsey. Wala na siyang ibang pag-asa ngayon, maliban na lang kay Ari... … Lumabas si Arianne ng shopping mall, bitbit ang iba`t ibang mga bag, naghihintay para sa kanyang kotse nitong hapon. Hindi niya mapigilan ang panginginig mula sa patuloy na pagdaloy ng malamig na hangin. Una siyang bumili ng underwear dahil bigla niyang napagtanto na ang kanyang lumang underwear ay naging masikip para sa kanya, at hindi niya na ito maisusuot. Hindi niya masusuot ang dati niyang underwear sa susunod, kaya't sinamantala niya ang kanyang day-off at bumili ng ilan. Biglang huminto sa harapan niya ang isang pulang sasakyan. Umikot ang bintana upang ibunyag ang nakangiting mukha ni Helen. Agad na umiinit ang kanyang dugo sa kanyang puso. Lumabas ang isang masamang itsura sa kanyang mukha at tumalikod para umalis nang walang pag-aalangan. “Ari! Meron akong sasabihin sayo. Pwede ko bang makuha ang
"Nagtataka ako," pangasar na sinabi ni Arianne, "Sa akin ka umaasa sa halip na kay Aery?" Tiyak na naalala niya kung paano pinayagan ng kanyang kamangha-manghang ina si Aery na manatili bilang kasintahan ni Mark, kahit na alam niyang asawa niya ito. Sinubukan pa niya itong akitin na iwan siya. Nakakadiri! Nahiya naman si Helen. “Ari, alam ko na galit ka sa akin. Wala akong ideya na kasal kayo ni Mark noong kasama ni Aery si Mark. Maaaring nag-advise ako ng walang kwentang bagay, pero pinahinto ko si Aery na makipag-usap pa kay Mark. Hindi na nila masyadong nakakontak ang bawat isa nitong mga nagdaang araw. Siguro na-realize mo ito, tama? Tulungan mo ako, isang beses lang ito at sisiguraduhin ko na hindi na guguluhin ni Aery ang buhay mo. Sisiguraduhin ko rin na... hindi na ulit ako magpapakita sa harap mo!" Tumawa si Arianne sa kabila ng kanyang galit. “Nakikipag-ayos ka ba sa akin? Hangga't tutulungan kita, tutulungan mo akong ilayo ang kabit ng aking asawa at hindi mo na ulit i
Si Arianne ay nakatayo sa harap ng mga French Window sa kanyang kwarto habang nakatingin sa gabi. Magulo ang puso niya. Sa isang saglit, nagsimulang umambon. Nang makita niya ang maliwanag na ilaw ng kotse mula sa malayo, hinawakan niya ang kanyang kwelyo gamit ang kanyang mahaba at payat na mga daliri, lumingon, at lumakad pababa. Makalipas ang ilang minuto, naglakad papasok si Mark na medyo basa. Kumuha siya ng twalya at lumapit sa kanya. "Malamig at umuulan. 'Wag kang magkasakit, magmadali at maligo ka na." Hindi kinuha ni Mark ang twalya. Ni hindi siya tumingin sa kanya. Sa halip, diretso siyang naglakad sa itaas. Hindi rin siya nahiya dito. Naupo siya at isinabit ang twalya sa sofa. Makalipas ang ilang sandali, dumating muli si Mark sa hagdan at bagong shower ito. Ang kanyang jet-black na buhok ay kumikinang na may mala-kristal na mga patak ng tubig. Pagdaan niya sa sofa, kinuha niya ang tuwalya at pinatuyo ang buhok. Ang maliit na kilos na ito mula sa kanya ang nagbiga
Tahimik na ibinaba ni Arianne ang kanyang ulo. Lihim siyang nakapagpasya ng desisyon — simula bukas, hihilingin niya kay Mary na magdagdag ng dalawa pang pagkain sa mesa para maiwasan ang mga hindi magagandang sitwasyon na kawalan ng pagkain… Si Mark ay pumasok at nag-aral pagkatapos kumain. Isinara naman ni Arianne ang sarili niya sa kanyang kwarto at sinuri ang sulat ni “Mr. Sloane." Maraming beses na niyang binasa ang sulat, ngunit wala itong ibang layunin bukod sa pagpukaw ng kanyang emosyon. Habanh siya ay sinalanta ng napakaraming mga emosyon, bigla siyang nakatanggap ng isang mensahe mula kay Tiffany. Binuksan niya ito at mapangasar na tumawa. "Nabalitaan ko na ang mga buntis na may inaasahan anak na babae ay may kamangha-manghang mga kutis, pero ang mga epekto ay kabaligtaran kung ito ay isang lalaki. Ang pagbubuntis ay nagdudulot din ng pagtaas ng timbang. Gaano ka kataba? Masasabi mo ba kung lalaki o babae ito?" Sa totoo lang, ang mga bagay na ito ay hindi sumagi sa k
Pilit na nagpanggap na hindi narinig ni Mark ang kanyang mga sinasabi habang pinepwersa niya ang kanyang sarili sa kay Arianne. Nararamdaman ni Arianne na parang isang nag-iisang bangka na nagbabantang tumaob anumang oras sa umuugong na dagat. Wala siyang ideya kung gaano katagal ang bagyo bago ang lahat ay huminahon. Bumangon si Mark at pumasok sa banyo ng hindi man lang lumingon. Si Arianne ay nakahiga sa kama nang hindi gumagalaw na parang sirang papet habang pinapakinggan ang tunog ng mga pumpapatak na shower. Parang sasabog ang puso niya. Nakaramdam siya ng sakit at pighati... Di-nagtagal pagkatapos nito, umalis si Mark sa Tremont Estate. Narining ni Arianne ang tunog ang makina ng kanyang kotse hanggang sa mawala ito sa malayo. Ang parehong eksena ay nag-replay ng hindi mabilang na beses noong nakaraan at sa tuwing maiiwan siya, nararamdaman niya na ang kanyang mundo ay muling gumigiba.Gayunpaman, ang pangyayari sa oras na ito ay higit na mas masahol kaysa dati. Kinabuk
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy