Tumanggi siyang maniwala na patay na si Mr. Sloane. Paano magpapadala ng sulat ang isang patay? “Itigil mo muna ang kakaisip nito ngayon, Ari. Dahan-dahan nating gawin ang bagay na ito. Tutulungan din kitang pag-aralan ang pangyayaring ito. Ipinasa ko sayo ang sulat na ito ilang sandali lamang matapos kong matanggap ito. Base sa distansya mula dito patungo sa capital, hindi matagal bago matanggap ang sulat. Ang nagpadala ay buhay, o kahit papaano, noong nagpadala siya ng liham buhay pa siya. Pwedeng gumamit siya ng maling address para maipadala ang liham dahil ayaw niyang malaman mo kung saan siya nakatira ngayon. Hmm, hindi ako sigurado kung ano ang nangyayari dito, pero sigurado ako na hindi pa patay si Mr. Sloane. 'Wag kang panghinaan ng loob. Dahil ipinadala niya ang unang sulat, magpapadala siya ng isa pa sigurado. Maghintay lang tayo! Baka ayaw niya na subaybayan natin siya, pero hindi niya tayo maiiwan na nakabitin nang ganoon na lang, tama ba?" Sinubukan ni Tiffany ang kanyan
"Okay, sir. " Napansin ni Brian ang masamang itsura ni Mark at maingat na nagmaneho pabalik sa Tremont Estate. Nang dumaan sila sa isang botika, biglang nagsalita si Mark. "Itigil mo ang sasakyan." Mabilis na natapakan ni Brian ang preno. Bumaba si Mark sa sasakyan at pumasok sa botika. "Bigyan mo ako ng ilang mga gamot para sa problema sa tiyan," sinabi niya sa tauhan. "Ito ba ay isang gastric o iba pa? Ano ang mga sintomas? Para ba ito sa matanda o bata? " tanong ng staff. Bahagyang nakasimangot si Mark. Saglit siyang nag-isip saka sumagot, “Hindi regular na ganang kumain… Laging nagsusuka at pamumutla ng balat. Para sa matanda." Nang natapos na siyang bumili ng gamot, bumalik siya sa kotse na may naiinis na mukha. Hindi naglakas-loob si Brian na magtanong ng anuman. Tinapakan lang niya ang gas at bumalik sila sa Tremont Estate. Dumiretso si Mark sa kwarto dala ang gamot. Nang hindi tumitingin sa taong nakahiga sa kama, itinapon niya ang gamot sa bed table. "Uminom
Tumigil si Mark sa paglakad niya pero patuloy pa rin siya. "Hindi ba niya masabi kung ano ang nasa isip niya nang siya lang? Kailangan ba niya ng iba na sabihin ito para sa kanya?" Naiinis na tinikom ni Mary ang kanyang bibig. Nang makita na lalabas na ulit si Mark, mabilis na ilalabas na sana ni Brian ang kotse sa garahe nang pigilan siya ng malalim na boses ni Mark. "Magmamaneho ako." Nag-hum siya bilang tugon. Bumagsak ang pawis sa kanyang mga palad. Ang mga salitang 'wag mo akong pakikialaman' ay nakasulat sa mukha ni Mark ngayon. Sinumang mangahas na makipag-away sa kanya ngayon ay nililigawan ang kamatayan mismo! “Brian, dalhin mo si Arianne sa ospital bukas ng umaga. Siguraduhin mong sasailalim siya sa isang masusing physical exam at dalhin sa akin resulta." Matapos ibigay ang order na ito, ang kotse ni Mark ay mabilis na nawala sa gabi. Narinig ni Arianne ang tunog ng sasakyan na umalis sa Tremont Estate, kaya siya ay tumayo mula sa kama at tumayo sa harap ng bint
Tumango si Mark saka sumimangot. Kanina lang siya gumaling, paano siya biglang nagkaroon ng sobrang tinding anemia? Tumawag siya pabalik sa Tremont Estate. Sinagot ni Butler Henry ang tawag. "Sabihin sa mga tagaluto na bumili ng mas maraming mga pampalusog na gulay." Naintindihan ni Henry ang utos at binaba ang tawag. Bumalik ang tingin ni Mark sa kanyang mga dokumento sa trabaho."Aalis na din po ako," sabi ni Brian sa mahinang boses. Tumango si Mark. Isang katok ang biglang narinig sa pintuan ng kanyang opisina. Binuksan ito ni Brian. Nang makita ni Mark na si Aery iyon, nakasimangot siya ngunit hindi umimik. Sa halip, umalis na siya kaagad. Naglakad si Aery papasok sa opisina. Ang kanyang takong ay gumawa ng matayog na ingay habang naglalakad. Sumimangot si Mark. "Anong ginagawa mo dito?" Nakakaawa ang itsura ni Aery. “Mark, dear. Alam ko na abala ka, kaya ayaw ko namang abalahin ka. Pero, namiss kita... dumadaan ako sa opisina mo at naisip na pupunta ako at makita k
Sa kabila ng lahat ng nangyayari, hindi nakatiis si Helen na makita ang pagkahulog ng pamilyang Kinsey. Wala na siyang ibang pag-asa ngayon, maliban na lang kay Ari... … Lumabas si Arianne ng shopping mall, bitbit ang iba`t ibang mga bag, naghihintay para sa kanyang kotse nitong hapon. Hindi niya mapigilan ang panginginig mula sa patuloy na pagdaloy ng malamig na hangin. Una siyang bumili ng underwear dahil bigla niyang napagtanto na ang kanyang lumang underwear ay naging masikip para sa kanya, at hindi niya na ito maisusuot. Hindi niya masusuot ang dati niyang underwear sa susunod, kaya't sinamantala niya ang kanyang day-off at bumili ng ilan. Biglang huminto sa harapan niya ang isang pulang sasakyan. Umikot ang bintana upang ibunyag ang nakangiting mukha ni Helen. Agad na umiinit ang kanyang dugo sa kanyang puso. Lumabas ang isang masamang itsura sa kanyang mukha at tumalikod para umalis nang walang pag-aalangan. “Ari! Meron akong sasabihin sayo. Pwede ko bang makuha ang
"Nagtataka ako," pangasar na sinabi ni Arianne, "Sa akin ka umaasa sa halip na kay Aery?" Tiyak na naalala niya kung paano pinayagan ng kanyang kamangha-manghang ina si Aery na manatili bilang kasintahan ni Mark, kahit na alam niyang asawa niya ito. Sinubukan pa niya itong akitin na iwan siya. Nakakadiri! Nahiya naman si Helen. “Ari, alam ko na galit ka sa akin. Wala akong ideya na kasal kayo ni Mark noong kasama ni Aery si Mark. Maaaring nag-advise ako ng walang kwentang bagay, pero pinahinto ko si Aery na makipag-usap pa kay Mark. Hindi na nila masyadong nakakontak ang bawat isa nitong mga nagdaang araw. Siguro na-realize mo ito, tama? Tulungan mo ako, isang beses lang ito at sisiguraduhin ko na hindi na guguluhin ni Aery ang buhay mo. Sisiguraduhin ko rin na... hindi na ulit ako magpapakita sa harap mo!" Tumawa si Arianne sa kabila ng kanyang galit. “Nakikipag-ayos ka ba sa akin? Hangga't tutulungan kita, tutulungan mo akong ilayo ang kabit ng aking asawa at hindi mo na ulit i
Si Arianne ay nakatayo sa harap ng mga French Window sa kanyang kwarto habang nakatingin sa gabi. Magulo ang puso niya. Sa isang saglit, nagsimulang umambon. Nang makita niya ang maliwanag na ilaw ng kotse mula sa malayo, hinawakan niya ang kanyang kwelyo gamit ang kanyang mahaba at payat na mga daliri, lumingon, at lumakad pababa. Makalipas ang ilang minuto, naglakad papasok si Mark na medyo basa. Kumuha siya ng twalya at lumapit sa kanya. "Malamig at umuulan. 'Wag kang magkasakit, magmadali at maligo ka na." Hindi kinuha ni Mark ang twalya. Ni hindi siya tumingin sa kanya. Sa halip, diretso siyang naglakad sa itaas. Hindi rin siya nahiya dito. Naupo siya at isinabit ang twalya sa sofa. Makalipas ang ilang sandali, dumating muli si Mark sa hagdan at bagong shower ito. Ang kanyang jet-black na buhok ay kumikinang na may mala-kristal na mga patak ng tubig. Pagdaan niya sa sofa, kinuha niya ang tuwalya at pinatuyo ang buhok. Ang maliit na kilos na ito mula sa kanya ang nagbiga
Tahimik na ibinaba ni Arianne ang kanyang ulo. Lihim siyang nakapagpasya ng desisyon — simula bukas, hihilingin niya kay Mary na magdagdag ng dalawa pang pagkain sa mesa para maiwasan ang mga hindi magagandang sitwasyon na kawalan ng pagkain… Si Mark ay pumasok at nag-aral pagkatapos kumain. Isinara naman ni Arianne ang sarili niya sa kanyang kwarto at sinuri ang sulat ni “Mr. Sloane." Maraming beses na niyang binasa ang sulat, ngunit wala itong ibang layunin bukod sa pagpukaw ng kanyang emosyon. Habanh siya ay sinalanta ng napakaraming mga emosyon, bigla siyang nakatanggap ng isang mensahe mula kay Tiffany. Binuksan niya ito at mapangasar na tumawa. "Nabalitaan ko na ang mga buntis na may inaasahan anak na babae ay may kamangha-manghang mga kutis, pero ang mga epekto ay kabaligtaran kung ito ay isang lalaki. Ang pagbubuntis ay nagdudulot din ng pagtaas ng timbang. Gaano ka kataba? Masasabi mo ba kung lalaki o babae ito?" Sa totoo lang, ang mga bagay na ito ay hindi sumagi sa k