Bahagyang nag-alangan si Arianne. Kung sabagay, kasal na siya at may iskandalo tungkol sa kanila sa nakaraan. Pinakamainam na panatilihin ang kanilang distansya. "Um... May kailangan ba tayong pag-usapan na mahalaga? May trabaho pa ako... Sabihin mo sa akin dito.” Ibinaba ng bahagya ni Will ang kanyang ulo, hindi maitago ang pagkabigo sa kanyang mga mata. Tiningnan ni Arianne ang korte ng kanyang mukha sa ilalim ng sikat ng araw, nakikita niya ang kanyang malungkot na emosyon na umaagos. "Hindi ko inaasahan na darating ang isang araw kung kailan tayo mag-aalala tungkol sa pag-upo lamang at pakikipag-usap sa bawat isa." Kinagat ni Arianne ang labi saka binuksan ang pinto ng kotse at sumakay. "Hindi naman sa ganon. Ayoko... Ayoko lang mag-skip out sa trabaho ng masyadong mahaba." Hindi tinuloy ni Will ang usapan. Inandar na niya ang sasakyan at nagpatakbo ng diretso. Bigla na lang niya binago ang paksa. "Ari, mahal mo ba si Mark Tremont?" Bahagyang napaatras si Arianne. Hindi
Nakahinga ng maluwag si Arianne. Ang lahat ng tao ay may mga sandali kung kailan kailangan nilang aliwin ang kanilang sarili sa panahon ng isang emotional breakdown. Nahulaan niya na pinagdadaanan ito ngayon ni Will at umaasa siya na makakuha ng suportang pang-emosyonal. Babalik sa dati ang lahat, ang mga panahon na hindi masyadong magulo ang isipan ni Will. Wala siyang masyadong alalahanin. Sa oras na ito sa Kinsey Estate, nakikipag-komprontasyon si Aery kay Helen. "Hindi ko iiwan si Mark dear! 'Wag mong isipin na tulungan ang b*tch iyon na si Ari na gawin ang gusto niya. Ikaw ang pumayag na manatili ako kasama si Mark dear dati. Pero ngayon, ituturing mo siyang anak mo pero hindi ako?" Naubusan na ng pasensya si Helen sa puntong ito. Sinampal niya sa mukha si Aery. "Tama na yan! May kakayahan ka bang tanungin si Mark Tremont na i-save ang pamilyang Kinsey? Kung hindi mo iyon magawa, lumayo ka sa kanya! Hindi ko hahayaan ang isang idiot na tulad mo na sirain ang lahat ng dati kong
Nang magising si Arianne, nasa ospital na siya. Madilim ang kalangitan sa labas at ang hangin ay amoy disinfectant. Nakita niya ang puting kisame at ang IV drip na nakabitin sa itaas niya... Blangko ang kanyang isipan hanggang sa bumalik ang kanyang mga alaala. Si Aery Kinsey ang sumagasa sa kanya. Malinaw na pasadya niya itong gawin! Nasa sasakyan din si Will noon. Sinubukan niyang galawin ang kanyang katawan habang nagpupumilit na alalahanin ang ibang nangyari. Gayunpaman, ang sakit mula sa kanyang katawan, lalo na mula sa ibabang bahagi ng kanyang tiyan, ay naging sanhi ng agarang pagbagsak niya at basang-basa siya ng pawis. Madiin niyang hinawakan ang kanyang tiyan at pipindutin na sana ang call button para kumuha ng isang nurse nang biglang bumukas ang pinto sa kanyang ward. Si Will pala iyon. Maliban sa ilang mga hiwa sa noo niya na nakabalot ng bandage, maayos pa rin ang itsura niya. Nang mapansin ni Will na siya ay gising, makikita ang kagalakan sa kanyang mukha bago
Pinagpapawisan si Arianne. Sinubukan niyang bumangon ng ilang beses ngunit nabigo siya. Nang makita ni Brian ang eksenang ito, hindi niya maiwasang mapaalalahanan si Mark. "Sir… Si Madam ay…" Ibinaling ni Mark ang tingin niya kay Arianne saka mapang-asar na binitawan si Will habang nakatingin sa kanya. "Utang mo sa akin ang isang paliwanag!" Ang unang reaksyon ni Will ay pumunta at tulungan si Arianne na bumangon, ngunit dali-dali siyang pinigilan ni Brian. "Mr. Sivan, umalis ka na ngayon. Ang problemang ito ay para sa pamilyang Tremont na, hindi ito mahalaga sayo." Naintindihan ni Will ang sinusubukang sabihin sa kanya ni Brian. Nag-aalala siya nang tingnan si Arianne saka nag-atubiling lumabas ng kwarto. May gusto pa siyang sabihin pero hindi niya alam kung dapat niya itong sabihin. Ang anumang maling galaw niya ang magpapahirap kay Arianne. Lumabas din si Brian sa kwarto at isinara ang pinto, naiwan lamang sina Arianne at Mark ang nasa likuran. Matapos ang isang maik
Nagulat si Tiffany. "Ano? Bakit? Bakit nasa hospital ka? Anong nangyari?" Medyo mahina ang boses ni Arianne. "Sasabihin ko sayo kapag nandito ka na..." Pagkatapos ibaba ang tawag, inilapag ni Tiffany ang spatula sa kanyang kamay at nagmadaling pumunta sa pintuan. "Saan ka pupunta?" Mabilis na tanong ni Lillian nang makitang paalis na siya. Hindi mapakali si Tiffany na ipaliwanag nang detalyado ang nangyayari. “Kailangan kong pumunta sa ospital. Hindi ako babalik ngayong gabi. Naghanda ako ng dalawang ulam, pagtiyagaan mo na lang. Iwanan ang mga pinggan pagkatapos mong kumain. Huhugasan ko ito pagbalik ko!" Tumingin si Lillian sa kusina at sumimangot dahil hindi siya nasisiyahan. “Dalawang maliit na plato lamang ng gulay? Hindi mahalaga kung gaano ka nagmamadali, dapat mong siguraduhin kung papaano mabubusog ang iyong nanay." Huminto ang mga kamay ni Tiffany habang nasa kalagitnaan siya ng pagpapalit ng sapatos. Medyo nadismaya siya. "Ma, pagod na ako... kailangan kong magtrab
Pinigilan ni Tiffany na sumabad. “Salamat sa paalala mo, boss. Aayusin ko iyon.” Si Jackson ay hindi masyadong mas matanda kaysa sa kanya, ngunit mayabang pa rin si Jackson sa harap niya. Hindi lang talaga niya nagustuhan ang pagiging mabait ni Jackson sa kanya. Isang mahabang buntong-hininga ang pinakawalan ni Tiffany nang makarating sila sa ospital. Hawak niya ang huling bakas ng kanyang katinuan para ngumiti at magpaalam kay Jackson. Nang makapasok siya sa ward ni Arianne, laking gulat niya nang makita kung gaano kahina si Arianne. Ang mukha niya ay kakaibang maputla, at maging ang kanyang karaniwang pulang labi ay kasing putla ng kanyang mukha. "Ari, anong nangyari?" Inalalayan ni Arianne ang sarili niya at pilit na ngumiti. "Umupo ka muna... Hayaan akong ayusin ang sarili ko..." Tinulungan ni Tiffany si Arianne na makaupo. Nag-aalab siya sa oras na nalaman niya ang buong kuwento. "Ang Aery Kinsey na iyon ay isang b*tch talaga! Sinusubukan ka niyang patayin! Inaasahan kon
Bumuntong hininga si Tiffany matapos marinig ang kanyang sagot. "Naiintindihan ko na yata ito ngayon. Imposible na magiging maayos ang iyong buhay mo na may asawa kang tulad niya. Siguro ikaw ay hindi mapakali sa kanyang kama. Ang marriage ay tungkol sa pagsasaayos sa buhay ng bawat isa. May mga damdaming maaaring mabuo sa labas ng sex. Kapag minahal ka ng isang lalaki, handa siyang makinig sayo. Kung hindi man, kailangan mong yumuko at maghirap sa harap niya sa buong buhay mo. O sige, walang kwenta na pag-usapan ang lahat ng ito ngayon. Kakailanganin mo lang gumawa ng isang hakbang sa bawat oras. Naghihintay ako na makita si Aery Kinsey na kumakain ng kanyang pagkain sa kulungan. Mas mabuti kang magpahinga ng maayos. Mayroon pa ring mahabang daan sa buhay mo, okay?" Tumango si Arianne saka walang sinabi. Sa katunayan, makakagawa lamang siya ng isang hakbang bawat oras sa ngayon. Hindi nagtagal, bumalik si Mary sa ospital na may masustansiyang pagkain. Binuksan ni Tiffany ang mga t
Sinubukan ni Helen ang lahat para mapanatili ang kanyang pagpipigil. "Sye-Syempre... imposible na magkamali ako. Sa mga oras na iyon, nakikipag-away si Aery sa akin sa bahay dahil late na siyang umuwi at umiinom siya noong nakaraang gabi. Ang kanyang mga kaibigan ang nagpa-uwi sa kanya. Ang sports car ay naiwan sa venue at kailangan kong ipadala ang chauffeur para dalhin ito sa bahay kinabukasan. Hindi ko inaasahan na may aksidente na mangyayari sa daan. Sobra akong nagtitiwala sa memorya ko. Sa anumang kaso, kami pa rin ang may kasalanan dahil ang chaffeur ay trabahador ng pamilyang Kinsey. Ikaw ang bahala sa mga mangyayari, tatanggapin namin ang iyong desisyon." Hindi siya binigyan ng agarang sagot ni Mark. Balisa siyang tiningnan ni Helen, kinagat niya ang kanyang labi hanggang sa magkakaroon ito ng dugo sa susunod na segundo. Maya-maya ay nagsalita na rin si Mark. "Ikaw ang ina ni Arianne. Si Aery ay kanyang kapatid na babae. Ang pangyayaring ito ay maaari lamang maayos sa la
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy