Nagulat si Tiffany. "Ano? Bakit? Bakit nasa hospital ka? Anong nangyari?" Medyo mahina ang boses ni Arianne. "Sasabihin ko sayo kapag nandito ka na..." Pagkatapos ibaba ang tawag, inilapag ni Tiffany ang spatula sa kanyang kamay at nagmadaling pumunta sa pintuan. "Saan ka pupunta?" Mabilis na tanong ni Lillian nang makitang paalis na siya. Hindi mapakali si Tiffany na ipaliwanag nang detalyado ang nangyayari. “Kailangan kong pumunta sa ospital. Hindi ako babalik ngayong gabi. Naghanda ako ng dalawang ulam, pagtiyagaan mo na lang. Iwanan ang mga pinggan pagkatapos mong kumain. Huhugasan ko ito pagbalik ko!" Tumingin si Lillian sa kusina at sumimangot dahil hindi siya nasisiyahan. “Dalawang maliit na plato lamang ng gulay? Hindi mahalaga kung gaano ka nagmamadali, dapat mong siguraduhin kung papaano mabubusog ang iyong nanay." Huminto ang mga kamay ni Tiffany habang nasa kalagitnaan siya ng pagpapalit ng sapatos. Medyo nadismaya siya. "Ma, pagod na ako... kailangan kong magtrab
Pinigilan ni Tiffany na sumabad. “Salamat sa paalala mo, boss. Aayusin ko iyon.” Si Jackson ay hindi masyadong mas matanda kaysa sa kanya, ngunit mayabang pa rin si Jackson sa harap niya. Hindi lang talaga niya nagustuhan ang pagiging mabait ni Jackson sa kanya. Isang mahabang buntong-hininga ang pinakawalan ni Tiffany nang makarating sila sa ospital. Hawak niya ang huling bakas ng kanyang katinuan para ngumiti at magpaalam kay Jackson. Nang makapasok siya sa ward ni Arianne, laking gulat niya nang makita kung gaano kahina si Arianne. Ang mukha niya ay kakaibang maputla, at maging ang kanyang karaniwang pulang labi ay kasing putla ng kanyang mukha. "Ari, anong nangyari?" Inalalayan ni Arianne ang sarili niya at pilit na ngumiti. "Umupo ka muna... Hayaan akong ayusin ang sarili ko..." Tinulungan ni Tiffany si Arianne na makaupo. Nag-aalab siya sa oras na nalaman niya ang buong kuwento. "Ang Aery Kinsey na iyon ay isang b*tch talaga! Sinusubukan ka niyang patayin! Inaasahan kon
Bumuntong hininga si Tiffany matapos marinig ang kanyang sagot. "Naiintindihan ko na yata ito ngayon. Imposible na magiging maayos ang iyong buhay mo na may asawa kang tulad niya. Siguro ikaw ay hindi mapakali sa kanyang kama. Ang marriage ay tungkol sa pagsasaayos sa buhay ng bawat isa. May mga damdaming maaaring mabuo sa labas ng sex. Kapag minahal ka ng isang lalaki, handa siyang makinig sayo. Kung hindi man, kailangan mong yumuko at maghirap sa harap niya sa buong buhay mo. O sige, walang kwenta na pag-usapan ang lahat ng ito ngayon. Kakailanganin mo lang gumawa ng isang hakbang sa bawat oras. Naghihintay ako na makita si Aery Kinsey na kumakain ng kanyang pagkain sa kulungan. Mas mabuti kang magpahinga ng maayos. Mayroon pa ring mahabang daan sa buhay mo, okay?" Tumango si Arianne saka walang sinabi. Sa katunayan, makakagawa lamang siya ng isang hakbang bawat oras sa ngayon. Hindi nagtagal, bumalik si Mary sa ospital na may masustansiyang pagkain. Binuksan ni Tiffany ang mga t
Sinubukan ni Helen ang lahat para mapanatili ang kanyang pagpipigil. "Sye-Syempre... imposible na magkamali ako. Sa mga oras na iyon, nakikipag-away si Aery sa akin sa bahay dahil late na siyang umuwi at umiinom siya noong nakaraang gabi. Ang kanyang mga kaibigan ang nagpa-uwi sa kanya. Ang sports car ay naiwan sa venue at kailangan kong ipadala ang chauffeur para dalhin ito sa bahay kinabukasan. Hindi ko inaasahan na may aksidente na mangyayari sa daan. Sobra akong nagtitiwala sa memorya ko. Sa anumang kaso, kami pa rin ang may kasalanan dahil ang chaffeur ay trabahador ng pamilyang Kinsey. Ikaw ang bahala sa mga mangyayari, tatanggapin namin ang iyong desisyon." Hindi siya binigyan ng agarang sagot ni Mark. Balisa siyang tiningnan ni Helen, kinagat niya ang kanyang labi hanggang sa magkakaroon ito ng dugo sa susunod na segundo. Maya-maya ay nagsalita na rin si Mark. "Ikaw ang ina ni Arianne. Si Aery ay kanyang kapatid na babae. Ang pangyayaring ito ay maaari lamang maayos sa la
Matapos malinis ang gulo, si Tiffany ay sobrang pagod na hanggang sa wala na siyang pagnanasang gumalaw kahit isang saglit lang nang dumapa siya sa kama. Saglit siyang nag-isip saka tinawagan ang kanyang nanay. Sa sandaling sinagot ang kanyang tawag, narinig niya ang mga ingay mula sa kabilang dulo ng linya. “Tatlong bamboo! Teka lang! Laro pa tayo!" Hindi na kailangan pang hulaan ni Tiffany para masabi na naglalaro ulit ng mahjong si Lillian, at ito ang ikinagulo ng isip niya. “Pwede mo na bang itigil ang paglalaro ng mahjong? Sobrang late na at hindi ka pa rin nakakabalik." Sumagot si Lillian nang galit na galit. "Dahil mukhang wala ka nang pakialam sa akin, gagawin ko ang gusto ko, lumabas man ako para kumain o maglaro ng mahjong. Hindi ako babalik mamayang gabi. Maglalaro ako buong gabi! Gawin mo ang gusto mo at iwan mo akong mag-isa!”Ang pagbaba ng kanyang tawag kay Lillian ang nagbigay kay Tiffany ng pagnanasa na sumigaw at ilabas ang kanyang galit. Kung hindi lang siya nag
Nang mapansin na ang sitwasyon ay hindi tama, ang front desk ay dali-dali na tinawag ang secretary ni Mark. "Ellie, nandito si Mrs. Tremont, hinahanap niya si Mr. Tremont. Sa palagay ko mukhang agresibo siya... Mayroon din siyang kasama. Hindi ko pa siya nakikita dati pero mukha siyang butler o kung ano…” Naintindihan ng secretary ang impormasyon saka binaba ang telepono. Bumangon siya at kinatok ang pinto ng opisina ni Mark. "Mr. Tremont, ang asawa mo ay nandito." Naririnig niya si Mark na malamig na humuhuni bilang tugon mula sa kanyang opisina. Mabilis na dumating ang elevator sa forty-sixth na palapag. Si Ellie Amore, na naghihintay na sa may pintuan ng elevator, agad na nagsusuot ng isang propesyonal na ngiti sa kanyang mukha ng makita ni Arianne. "Mrs. Tremont, si Mr. Tremont ay nasa kanyang opisina." Ang mga mata ni Arianne ay napunta sa fluffy na tsinelas sa mga paa ni Ellie na hindi tugma sa kasuotan sa opisina. Naalala niya tuloy na hindi gusto ni Mark na maabala ng
Matapos ang lahat ng pagkabigla at pabagu-bago ng damdamin, si Arianne ay umupo sa upuan ng kotse, pakiramdam niya na parang wala siyang laman na shell. "Balik na tayo," mahinang sabi niya. Iniisip ang tawag mula kay Helen na tinanggihan niya kanina, kinuha niya ang kanyang cellphone at tumawag ulit. Ang tawag ay napakabilis na sinagot. "Alam mo namang si Aery ang bumangga sa akin, di ba?" Nasamid si Helen sa kabilang dulo ng linya. "Ari... Sana mapatawad mo ako... Wala akong magagawa sa sitwasyon na ito. Pareho kayong mahalaga sa akin, ngunit mayroon din akong mga problema... Humihingi ako ng pasensya... " Ngumisi ni Arianne. "Oo naman, mayroon kang mga problema. Nararapat na mangyari ito. Nararapat na malaglagan ako, karapat-dapat akong mapatay. Hindi mo ba ako hiningi ng pabor dati mula nang ipinanganak mo ako? Utang ko sayo ang buhay na binigay mo sa akin, kaya ngayon... Binayaran ko ito sa buhay ng aking anak. Mula ngayon, wala na akong utang sayo." Agad niyang binaba an
Nag pout sa kanya si Aery. "Wala akong sinabi, sinabi mo ang lahat ng iyon sa iyong sarili… Kung tutuusin, ang iskandalo mula sa tatlong taon na ang nakakaraan ay hindi magagandang larawan niyo ni Will, hindi mo ba dapat iniiwasan ngayon lalo na kung kasal ka na kay Mark dear? Ang batang nawala sayo... si Mark ba talaga ang ama nito? Pwede ka bang magingtapat sa akin?" Habang sinasabi ang lahat ng ito, kumukurap pa rin si Aery sa kanyang malalaki at inosenteng mga mata. Ginagawa niya itong parang hindi sinasadya na bigla na lang dumulas ang kanyang bibig ng nga hindi naaangkop na salita sa publiko. Ang sagot ni Arianne ay nakakagulat at kalmado. "Hindi, hindi sa kanya. Masaya ka na ba? Ngayon, pwede mo bang alisin ang iyong mga gamit at umalis ka na?" Ang kanyang pahayag ay agad na nagpagulo sa lahat. Walang inaasahan na bukas niyang aaminin sa publiko na niloko niya si Mark Tremont! Nagulat din si Eric. "Arianne, hindi ka dapat basta-bastang nagsasalita ng kalokohan! 'Wag kang
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy