Pilit na ngumiti si Jackson West. "Hindi, kilala ko ang kanyang anak na babae." Agad na naramdaman ng nurse na tila ang kanyang hinaharap na asawa ay inagaw ng iba. Ang kanyang tono ng pananalita ay isang pahiwatig ng pagkabigo na hindi niya maitago. "Uh... sige, aayusin ko na iyan para sa iyo." Sa Tremont Estate, tinipon ni Arianne ang lahat ng pera na mayroon siya at inilagay sa Internet ang kanyang mga painting. Sa kasamaang palad, hindi agad siya kikita sa pagbebenta ng mga painting, kaya't bigla siyang nagsisi na siya ay mabilis na nagbitiw sa pwesto noon. Hindi niya inaasahan na ang ganoong kasawian ay magaganap sa pamilyang Lane. Nang walang matatag na kita, mahirap para sa kanya na magbigay ng kaunting kontribusyon.Inilipat muna niya ang anumang pera na meron siya kay Tiffany. Sa takot na tanggihan ni Tiffany ang kanyang mabuting kalooban, nagpadala pa siya ng paalala sa kanya - ‘Paaayos nating malalampasan ang pagsubok na ito. Hindi ka nag-iisa dito, nandito pa rin
Napaisip si Tiffany hanggang sa puntong ito at pumunta siya sa dulo ng pasilyo para tinawagan si Ethan. Matagal na tumunog ang ringtone bago niya ito sinagot. Walang pakialam na sagot ni Ethan. "Anong meron?" Wala na talagang pakialam si Tiffany sa ugali niya. Maaari niyang tanggapin ang isang taong malamig sa labas ngunit mabuti loob. "Salamat." Si Ethan ay nakadikit sa kanyang computer screen at hindi talaga pinansin ang kanyang mga salita. "Para saan?" Nakangiti si Tiffany. "Itigil mo ang pagpapanggap mo. Ikaw ang nag-donate ng pera para sa tatay ko di ba? Bakit mo pinili na manatiling anonymous? Humihingi ako ng tawad dahil pakiramdam mo na nag-iisa ka nitong mga nakaraang araw. Napakaraming nangyayari sa pamilya namin ngayon. Huwag kang magagalit sa akin. Makikipagkita ako kapag may libre na akong oras." Sumimangot si Ethan. Gusto niyang tanggihan ito ngunit hindi niya sinabi ang mga salitang umabot sa kanyang labi. Ang kanyang atensyon ay nasa kanyang computer, at hindi
Habang nasa kalagitnaan sila ng pag-uusap, bumukas ang pintuan ng ward. Dalawang beses na umubo si Tiffany at hinawakan ang laylayan ng blusa ni Arianne. Paglingon niya, ang mga mata ni Arianne ay sinalubong ang banayad na mga mata ni Will Sivan. "Oh, nandito ka rin." Ito ay isang simpleng pagbati lamang, ngunit maraming mga nakatagong damdamin na nakalibing sa ilalim. Inilagay ni Will ang mga suplemento na binili niya sa bedside table. "Nandito ako para bisitahin si uncle. Hindi ko inaasahan na nandito ka rin. Ang paligid na ito… ay hindi maayos. Tiffie, bakit hindi mo siya ilipat sa private ward?" Nang sabihin iyon ni Will Sivan, ang mga miyembro ng pamilya ng pasyente na nakaaway ni Tiffany kahapon ay sumabad. “Sa private ward? Baon pa rin sila sa utang…"Tinapik ni Tiffany ang kanyang dibdib, pagkatapos ay isinara ang mga kurtina. "Mga aso lang sila. Wag mo silang pansinin." Ang isang miyembro ng pamilya ay hinila ang mga kurtina at sinigawan sila, “Sino ang tinatawag mong
Kinagat ni Tiffany ang kutsara niya, mukhang siyang isang usa na nakakita ng headlights. Inilipat niya ang kanyang tingin kayla Will at Arianne, pagkatapos ay pinili niyang manahimik. Hindi ito ang isang bagay na kaya niyang malutas. Sumimangot si Will kay Wendy. "Paano mo nalaman na nandito ako?" Ngumiti si Wendy at umupo sa tabi niya. "Maniniwala ka ba sa akin kung sinabi ko sayo na dumadaan lang ako?" Hindi na nagsalita si Will, ngunit sa halip ay nagsalita si Arianne. "Kumain ka na ba? Kung okay lang sayo, pwede kang sumali sa amin." Nginitian siya ni Wendy saka inutusan ang waiter na dalhan siya ng isang plato at isang hanay ng mga kubyertos. "Wala naman kayong plano pagkatapos ng tanghalian 'di ba? Iniisip kong mag-shopping kasama si Will. Gusto mo bang sumali girls?" Si Arianne ang unang sumagot sa kanya. "Kailangan kong maghanap ng trabaho mamaya." "Kailangan kong bumalik sa ospital at alagaan ang tatay ko. Mag-enjoy na lang kayong dalawa! ” Mabilis na sumunod si Ti
Maaaring sabihin ni Tiffany na pinipilit ni Arianne ang sarili na sabihin ang lahat ng iyon ngunit ayaw niyang ilantad siya. “Ngayon, pakiramdam ko talagang masama ang pakikitungo sayo ni Mark. Tatlong taon na kayong kasal, pero hindi ka man lang niya binilhan ng singsing. Ang mga tamang tao ay hindi maaaring magkasama sa huli at ang mga maling tao ay mahigpit na nakagapos sa bawat isa hanggang sa mamatay sila. Sino nga ba talaga ang pinapahirapan dito?" Hindi na tinuloy ni Arianne ang usapan. Naghiwalay na sila ni Tiffany, at sa pag-uwi ay nai-post na niya ang kanyang resume sa Internet. Kung may pagpipilian siya, ayaw niya ng trabaho na kinakailangan niyang mag-ikot iba't ibang lugar. Ang kanyang karanasan sa trabaho sa ngayon ay hindi pa nailalabas sa kanya ang pagiging outgoing niya. Ngayon na naisip niya ito, natagpuan niya ang kanyang sariling pagkatao na katawa-tawa, isinasaalang-alang ang katotohanang lumaki siya sa isang tulad ni Mark Tremont. Hindi ulit umuwi si Mark nga
Tumigil si Mary, pagkatapos ay nagsalita siya, "Pwede mo siyang tawagan at tanungin kung babalik siya para mag-hapunan. Ang mag-asawa ay dapat na makipag-usap sa isa't isa, hindi ka pwede magpatuloy na mabuhay ng ganito. Alam kong pareho kayong nagpakasal dahil sa isang kadahilanan... kung magiging prangka ako, batay sa personalidad ni sir, ang katotohanan na kakalimutan niya ang nakaraan at pinakasalan ka pa rin niya ay nangangahulugang mahal ka niya talaga. Hindi ka umasta na parang wala kang pakialam sa kanya. Alam mo naman ugali niya, kaya bakit hindi mo lang siya pakinggan? Hangga't ang dalawang tao ay maaaring mabuhay nang magkasama, mahalaga ba kung sino ang unang magpapakumbaba?" Nararamdaman ni Arianne na para bang narinig niya ang pinaka walang kwentang payo. “Binibiro mo ba ako, Mary? Mahal niya ako? Eight years old pa lang ako nang pumasok ako sa pamilyang Tremont, at siya ay eighteen na. Siguro nga baka may na girlfriend na siya noon. Bata pa ako. Paano siya posibleng na
Biglang napaisip si Mary. "Ari, kailan ka huling nagkaroon ng regla?" Saglit na nag-isip si Arianne. "Hindi ako regular na nagpapahinga, kaya na-delay ang regla ko. Halos isang buwan na ang huli, pero nakakakuha ako ng mga sintomas kamakailan, kaya dapat darating na ito kaagad. Sa palagay ko magiging maayos ako pagkatapos ng pagbisita sa doktor kapag malaya akong kumuha ng ilang mga gamot para maiayos ito." Sinubukan ni Mary na pag-isipan ito nh mabuti. "Sa palagay mo ba buntis ka?" Nagbago ang mukha ni Arianne at mabilis niya itong tinanggi. "Imposible!" Bukod sa kauna-unahan niyang pakikipagtalik kay Mark, minsan lamang niya ito nagawa mula noon. Kaya naramdaman niya na malamang na hindi ito posible. Nakikita ni Mary kung gaano ka-taas ang kumpiyansa ni Arianne na tanggihan ang posibilidad na iyon, kaya lalo pang nag-alala si Mary. “Kung ganon, malamang may problema. Huwag maghintay hanggang magkaroon ka ng bakanteng oras. Dapat kang magmadali at mapa-check ito sa ospital."
Kinuha ni Mark Tremont ang isang card mula sa kanyang pitaka at itinapon sa coffee table. Hindi niya pinansin ang presensya ni Arianne at pumili ng isang magazine na babasahin. Kinuha ni Arianne ang card, nagpasalamat sa kanya, saka tumalikod at umakyat. Partikular niyang ipinaalam kay Mary na hindi siya kakain ng hapunan. Sa ngayon, ang gusto lang niyang matulog. Labis na mabigat ang pakiramdam ng kanyang mga mata, na para bang may humihila sa kanila. Sa oras na inihain ang pagkain sa mesa, medyo nainis si Mark nang malaman na wala si Arianne sa kanyang paningin. "Nasaan siya?" "Hindi maganda ang pakiramdam niya at ipinaalam niya sa akin na hindi siya kakain ng hapunan. Sir, naduwal si madam kani-kanina lang. At… late... late na ang regla niya. Sinabihan ko siyang pumunta para magpatingin sa ospital,” sagot ni Mary. Ang mga pupils ni Mark ay biglang lumaki. "Ano ang sinabi mo?" Inisip ulit ni Mary ang kanyang mga sinabi. Matapos matiyak na wala siyang sinabing mali, nagpatul