Ang miyembro ng pamilya ng pasyente ay nag-abot ng isang luma at maruming termos na tanging diyos lang ang nakakaalam kung gaano katagal nila ito ginamit. "Ito, pwede mo na itong kunin." Si Tiffany, na naiinis, ay hindi ito tinanggap. "May sarili ka palang termos, hindi mo ba ito ma-puno ng sarili mo? Ang bobo mo ba?" Nang marinig ng iba pang mga miyembro ng pamilya ng pasyente ang pang-insulto ni Tiffany, lahat sila ay agad na tumayo. “Sinong tinatawag mong tanga ?! Ito ay isang termos lamang. Ano naman kung nasira namin ito? Papalitan lang namin ito para sayo. Bakit ka ngumangawa tungkol dito?!" Ang buong buhay ni Lillian Lane ay kasama ang kanyang mayamang asawa, hindi siya kailanman nakatagpo ng mga tao tulad nila. Mabilis siyang naglakad at tinulak si Tiffany sa likuran niya. "Okay lang, Tiffie. Bumili na lang tayo ng bago. 'Wag kang maingay at istorbohin ang pahinga ng tatay mo."Tiningnan ng masama ni Tiffany ang iba pang pamilya, pagkatapos ay sumugod at hinampas ang p
Pilit na ngumiti si Jackson West. "Hindi, kilala ko ang kanyang anak na babae." Agad na naramdaman ng nurse na tila ang kanyang hinaharap na asawa ay inagaw ng iba. Ang kanyang tono ng pananalita ay isang pahiwatig ng pagkabigo na hindi niya maitago. "Uh... sige, aayusin ko na iyan para sa iyo." Sa Tremont Estate, tinipon ni Arianne ang lahat ng pera na mayroon siya at inilagay sa Internet ang kanyang mga painting. Sa kasamaang palad, hindi agad siya kikita sa pagbebenta ng mga painting, kaya't bigla siyang nagsisi na siya ay mabilis na nagbitiw sa pwesto noon. Hindi niya inaasahan na ang ganoong kasawian ay magaganap sa pamilyang Lane. Nang walang matatag na kita, mahirap para sa kanya na magbigay ng kaunting kontribusyon.Inilipat muna niya ang anumang pera na meron siya kay Tiffany. Sa takot na tanggihan ni Tiffany ang kanyang mabuting kalooban, nagpadala pa siya ng paalala sa kanya - ‘Paaayos nating malalampasan ang pagsubok na ito. Hindi ka nag-iisa dito, nandito pa rin
Napaisip si Tiffany hanggang sa puntong ito at pumunta siya sa dulo ng pasilyo para tinawagan si Ethan. Matagal na tumunog ang ringtone bago niya ito sinagot. Walang pakialam na sagot ni Ethan. "Anong meron?" Wala na talagang pakialam si Tiffany sa ugali niya. Maaari niyang tanggapin ang isang taong malamig sa labas ngunit mabuti loob. "Salamat." Si Ethan ay nakadikit sa kanyang computer screen at hindi talaga pinansin ang kanyang mga salita. "Para saan?" Nakangiti si Tiffany. "Itigil mo ang pagpapanggap mo. Ikaw ang nag-donate ng pera para sa tatay ko di ba? Bakit mo pinili na manatiling anonymous? Humihingi ako ng tawad dahil pakiramdam mo na nag-iisa ka nitong mga nakaraang araw. Napakaraming nangyayari sa pamilya namin ngayon. Huwag kang magagalit sa akin. Makikipagkita ako kapag may libre na akong oras." Sumimangot si Ethan. Gusto niyang tanggihan ito ngunit hindi niya sinabi ang mga salitang umabot sa kanyang labi. Ang kanyang atensyon ay nasa kanyang computer, at hindi
Habang nasa kalagitnaan sila ng pag-uusap, bumukas ang pintuan ng ward. Dalawang beses na umubo si Tiffany at hinawakan ang laylayan ng blusa ni Arianne. Paglingon niya, ang mga mata ni Arianne ay sinalubong ang banayad na mga mata ni Will Sivan. "Oh, nandito ka rin." Ito ay isang simpleng pagbati lamang, ngunit maraming mga nakatagong damdamin na nakalibing sa ilalim. Inilagay ni Will ang mga suplemento na binili niya sa bedside table. "Nandito ako para bisitahin si uncle. Hindi ko inaasahan na nandito ka rin. Ang paligid na ito… ay hindi maayos. Tiffie, bakit hindi mo siya ilipat sa private ward?" Nang sabihin iyon ni Will Sivan, ang mga miyembro ng pamilya ng pasyente na nakaaway ni Tiffany kahapon ay sumabad. “Sa private ward? Baon pa rin sila sa utang…"Tinapik ni Tiffany ang kanyang dibdib, pagkatapos ay isinara ang mga kurtina. "Mga aso lang sila. Wag mo silang pansinin." Ang isang miyembro ng pamilya ay hinila ang mga kurtina at sinigawan sila, “Sino ang tinatawag mong
Kinagat ni Tiffany ang kutsara niya, mukhang siyang isang usa na nakakita ng headlights. Inilipat niya ang kanyang tingin kayla Will at Arianne, pagkatapos ay pinili niyang manahimik. Hindi ito ang isang bagay na kaya niyang malutas. Sumimangot si Will kay Wendy. "Paano mo nalaman na nandito ako?" Ngumiti si Wendy at umupo sa tabi niya. "Maniniwala ka ba sa akin kung sinabi ko sayo na dumadaan lang ako?" Hindi na nagsalita si Will, ngunit sa halip ay nagsalita si Arianne. "Kumain ka na ba? Kung okay lang sayo, pwede kang sumali sa amin." Nginitian siya ni Wendy saka inutusan ang waiter na dalhan siya ng isang plato at isang hanay ng mga kubyertos. "Wala naman kayong plano pagkatapos ng tanghalian 'di ba? Iniisip kong mag-shopping kasama si Will. Gusto mo bang sumali girls?" Si Arianne ang unang sumagot sa kanya. "Kailangan kong maghanap ng trabaho mamaya." "Kailangan kong bumalik sa ospital at alagaan ang tatay ko. Mag-enjoy na lang kayong dalawa! ” Mabilis na sumunod si Ti
Maaaring sabihin ni Tiffany na pinipilit ni Arianne ang sarili na sabihin ang lahat ng iyon ngunit ayaw niyang ilantad siya. “Ngayon, pakiramdam ko talagang masama ang pakikitungo sayo ni Mark. Tatlong taon na kayong kasal, pero hindi ka man lang niya binilhan ng singsing. Ang mga tamang tao ay hindi maaaring magkasama sa huli at ang mga maling tao ay mahigpit na nakagapos sa bawat isa hanggang sa mamatay sila. Sino nga ba talaga ang pinapahirapan dito?" Hindi na tinuloy ni Arianne ang usapan. Naghiwalay na sila ni Tiffany, at sa pag-uwi ay nai-post na niya ang kanyang resume sa Internet. Kung may pagpipilian siya, ayaw niya ng trabaho na kinakailangan niyang mag-ikot iba't ibang lugar. Ang kanyang karanasan sa trabaho sa ngayon ay hindi pa nailalabas sa kanya ang pagiging outgoing niya. Ngayon na naisip niya ito, natagpuan niya ang kanyang sariling pagkatao na katawa-tawa, isinasaalang-alang ang katotohanang lumaki siya sa isang tulad ni Mark Tremont. Hindi ulit umuwi si Mark nga
Tumigil si Mary, pagkatapos ay nagsalita siya, "Pwede mo siyang tawagan at tanungin kung babalik siya para mag-hapunan. Ang mag-asawa ay dapat na makipag-usap sa isa't isa, hindi ka pwede magpatuloy na mabuhay ng ganito. Alam kong pareho kayong nagpakasal dahil sa isang kadahilanan... kung magiging prangka ako, batay sa personalidad ni sir, ang katotohanan na kakalimutan niya ang nakaraan at pinakasalan ka pa rin niya ay nangangahulugang mahal ka niya talaga. Hindi ka umasta na parang wala kang pakialam sa kanya. Alam mo naman ugali niya, kaya bakit hindi mo lang siya pakinggan? Hangga't ang dalawang tao ay maaaring mabuhay nang magkasama, mahalaga ba kung sino ang unang magpapakumbaba?" Nararamdaman ni Arianne na para bang narinig niya ang pinaka walang kwentang payo. “Binibiro mo ba ako, Mary? Mahal niya ako? Eight years old pa lang ako nang pumasok ako sa pamilyang Tremont, at siya ay eighteen na. Siguro nga baka may na girlfriend na siya noon. Bata pa ako. Paano siya posibleng na
Biglang napaisip si Mary. "Ari, kailan ka huling nagkaroon ng regla?" Saglit na nag-isip si Arianne. "Hindi ako regular na nagpapahinga, kaya na-delay ang regla ko. Halos isang buwan na ang huli, pero nakakakuha ako ng mga sintomas kamakailan, kaya dapat darating na ito kaagad. Sa palagay ko magiging maayos ako pagkatapos ng pagbisita sa doktor kapag malaya akong kumuha ng ilang mga gamot para maiayos ito." Sinubukan ni Mary na pag-isipan ito nh mabuti. "Sa palagay mo ba buntis ka?" Nagbago ang mukha ni Arianne at mabilis niya itong tinanggi. "Imposible!" Bukod sa kauna-unahan niyang pakikipagtalik kay Mark, minsan lamang niya ito nagawa mula noon. Kaya naramdaman niya na malamang na hindi ito posible. Nakikita ni Mary kung gaano ka-taas ang kumpiyansa ni Arianne na tanggihan ang posibilidad na iyon, kaya lalo pang nag-alala si Mary. “Kung ganon, malamang may problema. Huwag maghintay hanggang magkaroon ka ng bakanteng oras. Dapat kang magmadali at mapa-check ito sa ospital."
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy