“T-Tita,” tawag ni Mylene kay Fatima na ngayon ay gulat na gulat nang makitang yakap yakap ko si ma’am Flor.“Mylene,” tawag niya kay Mylene.Kita sa mukha niya ang pangamba at takot. “Tita, magpapaliwanag po ako.” Kabadong aniya.“No need Mylene, nakita ko lahat kanina. Mabuti pa umuwi ka na rin dahil gabi na.”Para siyang napahiya sa sinabi ni ma’am Flor. Agad siyang nagbaba ng tingin kasabay ng pagtulo ng luha niya.“Tara na Sua,” sabi ni teacher Flor sa akin at agad akong dinala pasunod kina Sandro at tito Conti. Tumingin ako kay Mica at nakita ko siyang ngumiti at tumango.I thanked her na sinamahan niya ako dito.“May bahay kami dito pero medyo kalayuan sa Gaiman. Ayos lang ba sayo na doon tayo pupunta?”Tumango ako. Sumakay na kami ng sasakyan. Katabi ko si Sandro at agad kong pinupunasan ang pawis niya sa noo. Nakasakay kami sa taxi at si tito Conti ang nagmamaneho.Alam kong pinagmamasdan kami ni teacher Flor pero hindi ko kayang baliwalain si Sandro. Nakita kong binuksan ni
"Sua, magtapat ka nga sa'kin, no'ng pinuntahan ka ni Sandro noon 6 years ago, nag-usap ba kayo na sa Gaiman kayo mag ko-kolehiyo?" Seryosong tanong niya sa akin. Hindi ko alam kung paano ko sasagutin si teacher Flor sa tanong niya. Pero sa itsura niya, parang alam na niya ang sagot, at gusto lang niya marinig mismo sa bibig ko ang katotohanan.Kaya wala ng saysay para para magsinungaling. Tumango ako at sinabing, "opo."Nakita ko siyang napabuntong hininga at napahigop sa kape niya.Hindi ko siya mabasa. Alam kong hindi siya galit, pero alam ko ring hindi siya natutuwa. "Sua," tawag niya sa akin. "Alam kong mabait kang bata." Aniya.Hindi ko alam bakit kabado ako. Dahil pakiramdam ko ay hahantong kami sa isang usapan na ayokong puntahan."Pero hindi mo naman nakakalimutan hindi ba kung anong nangyari sa'yo noon?" nagbaba ako ng tingin.Ang tinutukoy ba niya ay ang pag kidnap sa akin ni Bil noong bata ako? "Opo," mahinang sagot ko."Kung ganoon, hindi ko maintindihan." AniyaNapatin
SANDRO“Anong sinabi mo sa kaniya, tita?” tanong ko nang makauwi si Sua. Hinatid siya ni tito Conti.“Anong sinabi niya sayo?”“Wala siyang sinabi kagabi. Tumabi lang siya sa akin at umiyak. Tinakot mo ba siya?”I won’t forgive anyone kung pipilitin nila kami ni Sua na maghiwalay. I would rather let myself to fall in abyss than let go of her.“I just told her the truth. That her parents will despise you, na pipilitin nilang maghiwalay kayo.”“TITA!” Hindi ko napigilan na magtaas ng boses.“SANDRO! ALAM MO KUNG BAKIT KO ITO GINAGAWA!”“Do you think I give a damn, tita? Wala akong pakialam kung ayaw sa akin ng magulang niya. Hindi ako natatakot as long as Sua will hold onto me.”Nanlaki ang mata niya. Nabigla sa sinabi ko.“Naririnig mo ba ang sarili mo Sandro? Wala kang pakialam? Siguro ikaw, oo. Pero Sua, naisip mo ba siya?”Doon ako natigilan sa sinabi ni tita. Gusto kong magmura.“Do you think hindi siya mahihirapan? Do you think madali sa kaniya ito? Do you think kaya niyang talikur
SUAPara siyang nakahinga ng maluwag sa sinabi ko. Bakit? Iniisip ba niya na ayaw ko na? E kung ang dali lang sanang talikuran nito lahat, hindi ako mamo-mroblema ng ganito.“You scared the hell out of me,” reklamo niya sabay hawak sa kamay ko. Natatawa kong binawi ang kamay ko sa kaniya at ngumiti pero siya ay sumimangot.“May isa pa akong ice cream dito, gusto mo?”Umiling siya. “Gusto ko lang lambingin mo ‘ko.” Sabi niya sabay kuha ulit ng kamay ko.Natatawa kong sinapak ng mahina ang braso niya.“Tinakot mo na nga ako tapos may gana ka pang pagtawanan ako.” Aniya.“Talaga? Natakot ka?” tanong ko at agad na ipinulupot ang kamay ko sa kamay niya habang naglalakad kami pabalik ng condo. “Oo. I think may Suaphobia na nga ako e.”Ano raw? Haha. Anong klaseng phobia yun?“What? So are you saying, takot ka sa akin?”Napakamot siya sa ulo niya. “You know what, never mind. Nakikita ko ng matatalo ako sa argument na ito.”Natawa na naman ako. “Ano ba kasi ang pick up line mo? Parinig,” s
Uwi ko na ngayon. Magkatext kami ni Sandro habang papunta ako ng airport. I was actually expecting na masasamahan niya ako sa airport pero sabi niya ay hindi raw siya makakaabot kasi may deadline siyang hinahabol.Medyo nalungkot ako pero naiintindihan ko naman siya. Nakarating na ako sa airport at agad ring nakasakay sa plane so nilagay ko na ang phone ko sa bag.Nasa bintana ako banda nakaupo. Ni hindi ko na nga tinignan kung sino ang tumabi sa akin. Nakahood naman siya so hindi ko na inabala tignan ang mukha niya.Nang makarating na kami ng airport sa amin, I just did my own thing. I get my stuff at bumaba na. Excited rin ako makita ang pamilya ko dahil ilang buwan ko rin silang hindi nakikita.“Ateeee!” Malayo pa lang ako, nakita ko na si Blue, mama, at papa. Lumapad ang ngiti sa labi ko, at nagmamadali akong tumakbo palapit sa kanila.“I miss you Azul!” Sigaw ko at niyakap siya.“Ate, I miss you! You’re so malaki na!” Sabi niya kaya natawa kami sa kaniya.“Anong you’re so malak
Natatawa niyang hinawakan ang braso niyang pinalo ko. Pero hindi pa rin ako nakontento dahil napalo ko pa siya.“Kainis kainis kainis! Bakit hindi mo ‘ko sinabihan na katabi lang pala kita?”Miss na miss ko pa naman siya at nalungkot ako kanina na hindi niya ako nahatid. Tapos ang totoe e katabi ko lang pala siya.Tumitig siya sa mga mata ko. “If it’s not that risky, I could have kissed you now.”Natigilan ako at nanlaki ang mata sa sinabi niya.“What?”Napakamot siya sa ulo niya. “Can’t help it. I can’t resist you. You’re cute and adorable.”Mahina akong natawa. Damn. This is plain stupid. How can he make me kilig kahit naiinis na ako?I missed him, and now na nakita ko siya sa harapan ko, hindi ko naman siya mayakap o mahawakan man lang.“Winawala mo ‘ko,” nakanguso kong sabi. “Bakit hindi mo pinalaam sa akin na naroon ka?”“Nakalimutan ko e,” sabi niya sabay kamot sa ulo niya.Nagulat ako. “Anong nakalimutan?” natatawang tanong ko. “Are you serious?”“Yes. You looked pretty earlier
Kinabukasan, around 9 a.m. pa lang, nagpapalitan na kami ni Sandro ng text messages sa isa’t-isa.Umalis si mama at Blue dahil pumunta sila kina tito Shawn. Ako naman ay naiwan. Akala ko ako lang isa sa bahay, nagulat ako ng makitang umuwi si papa.Agad akong tumayo para salubungin siya.“Is this mine, papa?” tanong ko sa peach mango pie na dala niya.“Yeah. Your mama told me na ikaw lang mag-isa dito.”Ngumuso ako. They are treating me like a ten year old.“Ayos lang naman na ako mag-isa dito papa.”“Yeah. I can see that. You were smiling habang kaharap sa phone mo. Who are you texting? Your crush?” natigilan ako at napaangat ng tingin sa kaniya. Sinabi ba ni mama?“Sinabi ni mama, papa?”“Yeah. She teased me na may sekreto kayo tungkol sa crush mo na hindi pwedeng sabihin sa akin.”Hindi ko alam kung guni-guni ko lang pero nakita ko ang bahagyang pag-irap ni papa. Is he sulking?“Papa, crush lang naman yun and besides, you think magbo-boyfriend ako kung ayaw mo pa?”Tumingin siya sa
“Sandro, nandito ka?” tanong niya na para bang hindi niya nakita ang pasimpleng paglagay ko sa kamay ko kay Sandro.“Ah yeah.” Tipid na sagot ni Sandro sa kaniya. Alam kong maya maya ako dinudungaw ni Sandro.“Teka, saan ka nag-aaral ngayon? Ang tagal nating hindi nagkita ah.”Talaga bang iignorahin niya ang presensya ko dito?I know she used to like Sandro. Ikinalat pa nga niya noon sa campus na sila raw ni Sandro kahit na hindi naman.But now, alam kong may boyfriend siya. Or wala na sila no’ng boyfriend niya?Naramdaman ko ang kamay ni Sandro na nilagay niya sa bewang ko. Doon pa lang napatingin sa akin si Ave.“S-Sua,” gulat na aniya habang ang mata ay nasa kamay ko ng nakapulupot kay Sandro at sa kamay ni Sandro na nasa bewang ko.Pilit akong ngumiti. So you noticed me now.“Hi Ave,” ang sabi ko. “Sa Gaiman nag-aaral si Sandro.”Ako ang sumagot. I don’t know what’s lurking into her mind but I know for sure that I hate the way she looks at him.“Kayo ba?” tanong niya. “Pwede ba ka