I was busy doing with my work when I saw Axcl. Nakasandal siya sa dingding habang nakatingin sa akin.
Gusto ko siyang balewalain pero hindi pwede. Magtataka ang mga tao sa paligid.Wala silang alam sa nangyari sa amin. Wala kahit ang pamilya ko.
"Coffee?" aya niya. Gusto kong tumanggi ngunit ayaw kong mahalata niya na may naaalala na ako. "S-Sige," sabi ko na hindi pa rin makatingin sa kaniya. "Are you writing a novel?" humigpit ang hawak ko sa mouse. He knew me. He knew me too well. "Y-Yes," "I see. I guess totoo nga ang sinasabi nila na mahirap kalimutan kapag hobby mo." Tumingin ako sa kaniya at nakita ang mariin nitong titig sa akin. "Balita ko na coma ka raw," nakagat ko ang pang ibabang labi ko at tumango."Saan mo narinig?" tanong ko. Inilihim ng pamilya ko ang aksidente na nangyari sa akin. Only few people knows the truth.
"Fatima," aniya at humigop sa kape niya. "You look familiar," aniya kaya napatingin ako sa kaniya. "Ania." Halos kapusin ako ng hininga nang marinig ang sinabi niya. Ania. Ania ang lagi kong naririnig sa kaniya noon pa man. Ania. Ania na siyang pangalan ko na siya lang ang tanging tumatawag. Gusto kong umiyak. Gusto gusto kong umiyak. Bumalik lahat. Bumalik pati na ang sakit na nararamdaman ko ngayon. Pero magtataka siya kung bakit ako umiiyak. Pinigilan ko ang luha ko. This is not happening. Ayaw ko. "S-Stop calling me that." He smirk at tila ay naaaliw sa reaction ko ngayon. "Why? It's your name. Andania." Bakit ganoon? Bakit iba ang tonog ng pangalan ko sa mga labi niya? Bakit ganito? Bakit kahit alam kong mali tumitibok pa rin ng ganito kalakas ang puso ko? Tanda ko noong una naming pagkikita sa bahay na ito, para siyang nakakita ng multo ng makita ako. Galit ang kasunod no'n. Ramdam ko ang galit sa mga mata niya na halos ayaw ko ng tumingin sa kaniya. Wala siyang sinasabi ngunit ramdam kong may malaki siyang galit sa 'kin. No'ng una hindi ko alam bakit pero ngayon ay alam ko na. Ngunit hindi ko maintindihan bakit siya pa ang may ganang magalit. Hindi ba niya alam na na aksidente ako? Mga tanong na naglalaro sa isipan ko noon. May bagay pa na hindi ko matandaan. Mga bagay patungkol sa mga panahon bago nangyari ang aksidente. Bakit at anong dahilan kung bakit naaksidente ako. "Mas s-sanay ako sa Anda." Sabi ko. "Balita ko may amnesia ka raw," Pinagkunutan ko siya ng noo. "Bakit ba ang dami mong tanong?" naiinis na sabi ko. Itinaas niya ang kamay niya na tila ba sumusuko. "I mean no harm in asking. I'm just curious. After all, magkapamilya na tayo." Aniya. Sinamaan ko siya ng tingin. Hindi ko alam anong dahilan at iniwan niya ako. Dapat ako ang may ganang magalit sa kaniya. Pero saan pa ang galit ko? Kakalimutan ko na iyon. Wala ng saysay pa. Hindi bale ng alam niya na wala akong maalala para wala ng gulo pa.But I know myself. Nakahinga ako ng malaman niya na may amnesia ako para malaman niya na hindi ko siya iniwan. And I'm so pathetic in that part.
"Excuse me," kinuha ko ang notepad ko at tumayo ako. Pero para akong na kuryente ng bigla niya akong hawakan sa kamay.
Napa atras ako bigla kaya mas humigpit ang hawak niya sa akin para hindi ako matumba. Nagkatitigan kami sandali. Ayaw kong mag assume pero iyong mata niya ay puno ng emosyon. Tila nangungulila sa isang bagay na ayaw kong maalala ko. "Ania," kahit iyong tinig niya ay puno ng lungkot. Kinuha ko ang kamay ko sa kaniya at tumalikod na. Dumiretso ako sa kwarto at doon nagkulong at hinayaan ang luha kong umiyak."Ania, baby, wait for me. Aalis ako at magkikita tayo." Ang mga luha sa mata ko ay mas lalong naluha nang maalala ko ang sinabi niya.
Hinintay kita Axcl. Hindi ko alam anong nangyari at ako ang hindi mo hinintay. Ang unfair mo. Ang unfair unfair ng mundo. Bakit pa ako pinaalala sa isang bagay na hindi na pwede? Nakatulugan ko na lahat ng sakit. Hapon na nang magising ako. Wala pa si Bil. Nang bumaba ako, nakita ko si mama nanonood ng TV. Dumiretso ako sa labas dahil balak kong bumili sa convenience store. Umaambon ngayon. "Hindi ka makakauwi? Ilang araw ka diyan? Alright. Sige. Yeah. Bye." Rinig kong sabi ni Axcl sa kausap niya na obviously ay si Fatima. Isang guro si Fatima at marahil ay hindi ito makakauwi. Ayaw ko ng pansinin siya pero malabo yata dahil lumingon na siya sa gawi ko. "Ania," Pilit kong pinorma ang ngiti sa labi ko. Wala yata siyang plano na sundin ako sa sinabi kong huwag ako tawaging Ania."Saan punta mo?"
"Convenience store," "Hatid na kita. May bibilhin rin ako e." Sabi niya sa akin na agad kong tinaggihan. "Huwag na A-Axcl," nakita ko ang gulat sa mga mata niya ng tawagin ko ang pangalan niya. Ngayon ko lang naalala. Hindi ko pa pala siya natatawag sa pangalan niya mula ng magkita kami.Nakita kong pumungay ang mga mata niya. Nag-iwas ako ng tingin. I'm delusional. I should stop thinking this way.
He's not looking at you the same way kung paano ka niya tignan noon. What are you seeing now, it's just an illusion. Kastigo ko sa sarili. "Baby," agad akong naglakad paalis. Mahina ang pagkakasabi niya no'n kaya nag patay malisya ako na hindi ko marinig. Stop it Axcl. Please stop. Ayaw ko nito. This is so wrong. "Hey," hinabol niya ako at ng maabutan, marahan niyang hinawakan ang kamay ko. "Huwag mo 'kong hawakan. You're not my husband." There, I said it. Nakita ko ang gulat sa mukha niya. Laglag ang panga at tila ba hindi inaasahan ang sinabi kong ganoon sa kaniya. I took the chance para makawala sa kaniya. Naglakad ako habang sinusubukang pakalmahin ang sarili ko. Heto na naman kasi ang luha sa mga mata ko. Day by day, it's getting worse. Ayos ako no'ng hindi niya ako pinapansin. Pero pakiramdam ko, mula ng malaman niya ang tungkol sa aksidente, nagbago siya. Kinakausap na niya ako at pinapansin. Pero alam kong noon pa man, bagong salta ko palang, alam kong tinitititigan niya ako ng mariin na kahit nahuhuli ko siya ay hindi man lang siya nag-iiwas tingin.But aminin ko man o sa hindi, that baby from him, halos gusto ko ng lumuhod kanina at yakapin nalang siya cause God knows how much I longed for him and it's so wrong because he's now off limits.
Sinadya kong umuwi na gabi na. Alam kong papagalitan ako ni mama dahil hindi ako nagluto kaya minabuti kong mag take out ng pagkain para may makain ang asawa ko. Pagdating ko ng bahay, naabutan ko si Axcl sa labas na may ginagawa sa laptop niya. Nang makita niya ako, agad siyang tumayo ngunit lumabas ng bahay si Bil kaya natigilan siya sa kung ano man ang balak niyang gawin. "Ma," nakangiti akong sinalubong ng asawa ko. Ako na nag initiate na yakapin siya at haIikan siya. Gusto kong makita ni Axcl na ayos na kami sa buhay namin. Nakita ko ang pag igting ng panga niya. Nakita ko ang galit sa mga mata niya. Bigla akong napa atras. Shit! Bakit ba ako kinabahan? Bakit ba nagpapadala ako sa kaniya? Pakiramdam ko mali na niyakap at hinalikan ko ang asawa ko. Pakiramdam ko mali ang lahat ng ito. "Aw. You missed me ma?" nakangiting tanong ni Bil. Bumaling sa kaniya ang attention ko. Tumango ako. Lumabi ang asawa ko at niyakap ako. "Thank you so much ma. Thank you for being a good wif
Wala akong ideya sa mga lumalabas sa bibig niya. Sinong 'they' Anong ibig niyang sabihin? "Ania," tawag niya. "I'm sorry Axcl but I don't know you." I said and starts to walk away. Pigil ang hagolhol ko habang naglalakad paalis. Ayaw kong marinig niya ang iyak ko. Nasasaktan ako ngunit hindi ko maikakailang sumaya ang puso ko. May nararamdaman pa rin siya sa akin and I'm happy and contented with that. Saka ko na isipin ang ibang sinabi niya. Ang mahalaga sa akin, hinintay ako ni Axcl. Kung tutuparin man ng Diyos ang hiling ko, sana sabay na naming makalimutan ang nararamdaman namin sa isa't-isa. Wala na akong sama ng loob sa kaniya. Masaya na akong may Axcl sa buhay ko na minahal at hinintay ako. Kung sino mang they ang sinasabi niya, saka ko na sila haharapin. Wala ng rason pa kung tatanungin ko sila bakit nila ako sinisiraan kay Axcl. Ayaw ko ring malaman ng lahat na may naalala ako. Firm akong ibaon lahat iyon sa limot. Pagdating ko sa bahay, tinapos ko lang ang mga t
Mahina ang tolerance ni Bil sa alak. Hindi ko alam kung bakit panay siya binibigyan ni Axcl ng shot.Sa tabi niya, naroon ang nalalasing na si Fatima. "Tama na iyan pa. Matulog na tayo." Sabi ko kasi gabi na rin."What? Inom pa tayo." Natatawang react ni Axcl. Sinamaan ko siya ng tingin dahil alam kong dinadaya niya si Bil sa baso."Ayos lang ma. Kaya ko pa." Sabi ni Bil kahit ang totoo ay konti nalang matutumba na siya.Alas dose na at tulog na si mama. Si Fatima ay hindi na nakayanan ang alak at tulog na sa balikat ni Axcl."Tama na 'yan Axcl. Nilalasing mo ang asawa ko." Umigting ang bagang niya.Itinayo ko si Bil ngunit sa bigat niya ay halos matumba kami. Sumakit ang tahi sa tiyan ko at kita iyon sa mukha ko.Tumayo si Axcl at agad na inalalayan si Bil makatayo. "Stay here at bantayan mo si Fatima."Hindi na ako sumagot ng tumalikod siya at alalayan ang asawa ko paakyat sa kwarto namin.Umupo ako at tinignan si Fatima na lasing na lasing na at natutulog sa mesa.Bumalik ulit ang
Bumalik kami no’ng gabing iyon na tahimik. Axcl wanted us to be back together ngunit firm akong lalayuan ko siya. Hindi ko lang alam kung kaya ko bang panagutan. Nagalit siya at hindi niya ako pinapansin. 5 days na ang dumaan at naroon pa rin ang galit sa mga mata niya. Tumitingin siya sa akin pag nasa iisang area lang kami at bigla akong sasamaan nang tingin. He’s mad. Real mad. Dahil sa team building, isang linggong wala si Bil. It’s a torture seeing Axcl being sweet to his wife. Alam kong pinapakawalan ko na siya but shit lang. Gaya ngayon, kitang kita ko kung paano niya halikan ang asawa niya sa leeg. I don’t know kung sinasadya niya ba ito o ano. Kung oo man, pwes oo, nagseselos ako. Tumayo ako at umalis. Pumunta ako ng garden kahit gabi na. Buti dito ay may peace of mind. Huminga ako ng malalim para mawala ang inis na nararamdaman ko. Binuksan ko ang laptop ko at nagsulat ng novel. Nasa bandang kalagitnaan na ako sa Chapter 10 nang makita ko ang mukha ni Axcl na nakatingin s
“Axcl?!” Napaatras ako nang marinig ang boses ni Fatima sa likuran. Hindi pa kasi kami lumalayo sa bahay. Pinahiran ko ang luha sa mata ko at humarap kay Fatiman. “Hey,” Nag-aalala siyang tumingin sa akin. “Hala, Anda. Sorry. Hindi ko alam na gising ka pa. Nakakahiya pinaggagawa namin ni Axcl.” Lumapit siya kay Acxl at agad na ipinulupot ang kamay niya sa braso ng asawa niya. Sumunod ang mata ko doon. Bago pa man niya mapansin ang pagtitig ko doon ay nag-iwas na ako nang tingin sa mga kamay niya. Kita kong binawi ni Axcl ang kamay niya kaya nabigla si Fatima. Lihim ko iyong ikinangiti. Know your actions Axcl. “I already said sorry to her, love. Let’s go? Pasok na tayo?” “Oh okay..” Humarap si Fatima sa akin. “Aalis ka?” “Pupunta ako ng 7/11. May bibilhin lang.” “Gabi na ah! Wala kang kasama? Samahan na kita,” agad akong umiling. Ayaw kong makasama si Fatima. Nakaka guilty lalo’t naghaIikan kami kanina ng asawa niya. “Huwag na Fatima. Hindi ba’t maaga ka pa bukas sa school?” “
“Try this,” sabi ni Axcl at nasa harapan ko na ang salmon. Ibinuka ko ang bibig ko at hinayaan siyang isubo sa akin ang raw salmon na isinawsaw pa niya sa soy sauce at konting wasabi. “How was it?” he was excited to know what my reaction would be. "Hmm.. ang sarap" "Masarap than me?" I frowned when he said that. We just had sex earlier. I know my doctor advised me not to engage yet in sexual activity but I just let Axcl penetrate me. I asked myself if I feel guilty about it pero wala akong naramdaman. Sa totoo lang, masaya ako. Masaya na ginawa namin iyon ni Axcl. "Axcl," I called his name. “Hmm.. Yes baby…” My heart beats faster when he called me baby. He's smiling from ear to ear and I don't have a heart to spoil his little happiness. "No, nevermind" I shook my head. "Does your wound hurt? I'm sorry I couldn't stop myself earlier. I miss you so much and I miss doing that with you,” I looked away when scenes from what we did earlier flash into my head. I closed my eyes whe
“Hon?” I pushed Axcl away from me when we heard Fatima’s voice coming in the kitchen. I turned my back and continued washing the dishes while Axcl came out of the kitchen to go to his wife. A playful smile of my lips appeared for what Axcl and I did. When I’m done washing the plates, I went to my room to call Bil but before that, naligo muna ako. “Ma, kamusta ka na?” nag-aalalang tanong ni Bil. Ngumiti ako at sinabing, “I’m fine. How about you?” “Ah—I’m freaking tired. I wanna go home cause I miss you so bad.” I went to my vanity to comb my hair. “Did you have your dinner?” “Yes,” “When are you coming home?” “Maybe next week. Why? Do you miss me?” “Yeah, I miss you," narinig kong bumukas ang pinto kaya napatingin ako doon at nakita ko si Axcl na nakatayo. Kinuha ko ang phone ko na nilagay ko sa table para hindi siya mapansin ni Bil. Pinanliitan niya ako ng mata. Alam niyang kausap ko si Bil ngayon. Pinadilatan ko siya ng mata to tell him na umalis muna siya dahil may kausap
“Hon, mauna na ako,” busy ako sa laptop ko habang nakikinig kay Axcl at Fatima. Axcl has this smile on his face while looking at his wife na papaalis na. Nag-iwas tingin ako sa kanila. Nakita ko si mama na lumabas sa kwarto niya at umupo sa harapan ko. Tumikhim ako at nag focus magsulat. “Anda, nagkita kami ng lola mo kahapon. Bakit hindi mo sinasagot ang tawag nila sa ‘yo?” “Hindi ko napansin ang tawag, ma,” mahinahon na sabi ko. “Tawagan mo sila. Nag-aalala sila sa ‘yo,” Tumango ako. “Sige po ma,” Tumayo ako para pumunta sana ng kwarto nang makita ko si Axcl sa harapan. Alam kong galit siya sa sinabi ng asawa niya na lilipat na kami ni Bil at hindi siya makalapit sa akin ngayon dahil nandito si mama sa tabi namin. Nilagpasan ko siya at umakyat sa taas ng kwarto namin ni Bil at tinawagan si lola. Ilang ring pa lang ay nasagot na ang tawag. “Anda,” “Bakit?” hindi ko maitago ang tabang ng boses ko. Partly, I blame them for what happened to me and Axcl. When Bil asked my han
Sua, in her last day as college student.Nakatanga ako sa kawalan habang nakatingin sa labas ng kwarto ko. Sa susunod na araw na ang graduation day namin.“Ate, kailan uuwi si kuya Sandro dito? Bakit wala siya kahapon?” napatingin ako kay Blue na bigla nalang pumasok sa loob ng kwarto ko na walang preno-preno.“May trabaho pa ang kuya mo,” sabi ko at napabuntong hininga.“E ikaw ate bakit nasa bahay ka lang? Saka bakit nag-aaral ka pa rin habang si kuya e may work na. Repeater ka ba?” natawa ako sa sinabi niya at ginulo ang buhok niya.“5 years ang kursong kinuha ko habang sa kuya Sandro mo e apat lang.” Hindi ko alam kung e pu-pursue pa ba niya ang archi at post grad level o hindi e.Pero kasi katatapos lang ng practical work experience niya so sinabi ko sa kaniya na magpahinga muna siya. Pero ayaw naman siyang pakawalan ng boss niya for he’s good at his work.Batang bata pa lang e pinag-aagawan na. Nakakaproud ang baby ko na yan.Kaya heto at may inoffer na project na hindi pa tapos.
SUALumabas ako ng bahay nang magising ako at wala si mama. Hindi ko alam kung nakauwi ba si papa kasi hindi ko siya nakita kagabi.Pero nagulat ako ng makita si tito Shawn sa labas at naglalaro sila ni Blue ng bola.“Tito?” gulat na sabi ko.“Good morning, baby.” Tito said at ngumiti sa akin.“Dito kayo natulog, tito?” tanong ko. Tumango siya at sinabing, oo.Sunod ko namang hinanap ay si mama. “Nasaan po si mama?”“I’m here. Bakit?” Napatingin ako sa likuran at nakita ko siyang may hawak na flower pot.“Hindi po ba umuwi si papa, mama?” tanong ko. Gusto ko kasi siyang makita. Hindi rin ako mapakali na hindi makita si papa o marinig ang boses niya.“Nakauwi na siya kagabi. Pinabili ko lang ng cake.”Kumunot ang noo ko, nagtataka bakit nagpapabili si mama ng cake. Pero hindi na ako nagtanong. Lumapit nalang ako kay Blue at hinaIikan ang kapatid ko sa noo na amoy baby powder.Malungkot pa rin ang puso ko pero hindi ko alam bakit na parang hindi na galit si mama sa akin tungkol kay Sandr
ANDANIA“So this is what it feels to have a daughter that looks exactly like you.” Napatingin ako kay Axcl na nakatingin ngayon kay Sua.Pumasok siya sa kwarto kung saan mahimbing ng natutulog si Sua.“I can’t look at her because she reminded me of you. Natatandaan ko ang mukha mo noon na umiiyak dahil palagi tayong pinaghihigpitan ni Geneva.”Oo. Natatandaan ko nga ang mga panahong yun.“I didn’t expect her to fall in love with Bil’s son. Hindi ko nga alam na may anak pala si Bil. Anong gagawin natin, Axcl?” tanong ko.“I booked a ticket. Babalik ako kina Fatima kasama ni Shawn.”“Anong gagawin mo?” mahinahong tanong ko.“I can’t bear to see our little Sua being like this,” lumapit si Axcl sa akin at niyakap ako.Lumandas ang luha sa mata niya bagay na ikinatigil ko. He’s crying and it’s heartbreaking seeing my husband looking hurt.“It was her first time na magdemand sa atin ng ganito. She has been behaved, composed and calmed. We didn’t ask what she wanted. Hindi rin naman siya nagd
“Uuwi na tayo,” pinal na sabi ni papa na para bang hindi narinig ang sinabi ni tita Fatima.Kinuha ni papa ang kamay ko pero humawak ako sa braso ni Sandro.“Sua!” Sumigaw na si mama sa ginawa ko.Nang bitawan ni papa ang kamay ko, agad akong yumakap kay Sandro. Ibinaon ko ang mukha ko sa dibdib niya.“Huwag mo ‘kong ibigay kay papa, please…” Sabi ko, humagolgol.Naramdaman ko ring niyakap ako ni Sandro, tila gusto akong ipagdamot sa lahat.“Sir please…” Pagmamakaawa ni Sandro. “Give me a chance,” iyon ang sinasabi niya.“Let go of my daughter o ipapakulong kita!”“AXCL!” React ni tita Fatima. “Bakit mo ipapakulong si Sandro?”“He kidnapped Sua!”“Kidnap? Hindi mo ba nakita na sumama ang anak mo ng kusa sa kaniya? Ayaw nga niyang bumitaw. Matatawag mong kidnapping ito?”“Still, dinala niya si Sua sa property niya. This is kidnapping.” Sabi ni tito Shawn at pinalapit sa amin ang mga pulis.Agad nilang hinila si Sandro palayo sa akin. Natakot ako ng husto. “Huwag!” Sigaw ko. “Bitawan ni
Matapos naming kumain, naligo ako una. May binili si Sandro na damit namin pero isang piraso lang. Mabuti nalang din bumili siya, kasi hindi ako nagdala ng kahit na anong damit kanina.Matapos naming makaligo, inaya niya ako na pumunta ng dagat. Pumayag ako lalo’t nasa tapat lang yun ng bahay.“Ang hangin,” natatawa kong sabi ng isayaw ng hangin ang mahaba kong buhok.“Gusto ko kapag graduate na tayo, may bahay tayo sa tabing dagat.” Sabi ko sa kaniya at lumingon para makita ang reaction niya.Nakatitig lang pala siya sa akin. Kinuha niya ang kamay ko ay dinala sa labi niya.“Ang ganda mo,” out of nowhere na komento niya. Parang lahat ng sa akin, para sa kaniya ay maganda.Naiiyak na naman ako. Mahal ko talaga ang taong ito.Ano nalang ang gagawin ko kung hindi kami sa isa’t-isa.“Binobola mo ba ako?”“No baby. You’re really beautiful at oo, papagawa ako ng malaking bahay sa tabi ng dagat. Tapos maybe after 6 years, may baby na tayong kasama.”Bigla akong pinamulahan sa sinabi niya. I
SUA“Bakit?” tanong ni Sandro sa akin pagkababa ko ng taxi. Ang lakas ng tibok ng puso ko.Agad ko siyang niyakap at hinila siya papasok sa taxi na naghihintay sa amin. Sinabi ko kasi sa driver na hintayin kami.“Baby, wait..” Sabi niya.“Please… Umalis na muna tayo.” Sabi ko sa kaniya.Tumitig muna siya sa akin bago siya nagpatianod sa paghila ko sa kaniya. Pumasok kami sa taxi.“Saan kayo ma’am?” malumanay na tanong no’ng driver.Hindi ko alam anong sasabihin ko. Wala akong alam sa lugar na ito. Kaya si Sandro ang kumausap sa driver. Magpapatianod nalang ako at sasama kung saan kami dadalhin ng lakad namin ngayon.“What happened?” tanong niya matapos niyang kausapin ang taxi driver. Sumandal ako sa kaniya. Halos ibigay ko na ang bigat ko sa kaniya.Tumawag si papa sa akin no’ng nasa taxi pa ako. Hindi ko sinagot ang tawag niya.Alam ko na kasi na sinabi ni Reina sa kaniya ang lahat.“I think alam na ni papa ang lahat.” Mahinang sabi ko.Naramdaman kong humigpit ang paghawak niya sa
REINAKalat sa campus ngayon ang ginawa ni Sandro sa group project nila. HinaIikan daw kasi ni Mylene si Sandro habang tulog kaya nasampal siya ni Sua.Tapos ngayon, nakikita kong hindi na lumalapit si Mylene sa kaniya. Lihim akong natuwa sa nangyari. Iba nga naman talaga maningil ang karma.Malapit ng matapos ang first sem. Naging tahimik ang lahat. Iyong mga kagaya kong humahanga kay Sandro, bigla nalang naglaho.Dahil iyon lahat kay Sua. Lagi silang magkasama. Rinig ko pa sa iba na tingin pa lang niya ay napapaatras na ang sino mang magtatangkang lumapit kay Sandro.Matunog dati ang pangalang Sandro na crush ng lahat pero ngayon, he was branded as Sua’s boyfriend.“Iba sila ni Sua.” Iyon ang sabi ni Jho. “Seloso si Sandro pero showy siya. Balita ko pinagsi-selosan niya iyong Charles na classmate ni Sua at laging vocal at PDA si Sandro para ipakitang kaniya si Sua while si Sua, hini-head to foot lang niya ang mga babae sa paligid ni Sandro.”Hindi ko siya pinansin. Ayokong makinig s
REINASobrang laki ng Gaiman. Halos lahat ng studyante na narito ay matatalino, at karamihan ay may kaya. Salat kami sa pera kaya doble kayod ako para lang mapanatili ko ang scholarship ko.Dream school ko ang Gaiman. Dahil alam kong after I graduate from this school, trabaho na ang kusang lalapit sa akin.Pero sa daming tao na narito, isa lang ang nakakuha ng attention ko. At iyon ay si Sandro.Siya lang yata ang naging crush ko mula no’ng freshman ako. Sobra niyang gwapo, seryoso at matalino. Halos nasa kaniya na nga lahat.“Jho, bagay ba sa akin ang shade ng lipstick na ito?”Si Jho ang roommate ko.Pareho lang pala kami ng dorm ni Sandro. Pagbaba ko ng hagdan, makikita ko na siya dahil sa second floor ang room niya.“Oo naman. Pero huwag ka ng umasa doon kay Sandro. May Mylene na yun.”Humaba ang nguso ko.Ano naman ngayon kung kasama niya lagi si Mylene e hindi naman sila. Sa pagkakaalam ko ay magkaibigan lang silang dalawa."Seryoso ka bang hahangaan mo siya kahit na hindi ka nam
May dala siyang ice cream, yung isang tub at gamot."Good afternoon. How was your sleep?"Tumayo at lumapit ako sa kaniya. "Ayos lang. Thank you pala sa paglinis at pag-ayos ng gamit ko." Saad ko sa kaniya.Lumabi siya at sinabing, "I want a thank you hug.Natatawa ko siyang niyakap. "Kaya ka napipilosopo ni papa e."Mahina siyang natawa."Your father is kinda savage.""He is." Pagmamalaking sabi ko. "Kumain na tayo hangga't mainit pa ang niluto mo."Tumango siya at umupo na kami sa mesa para kumain.Excited akong tikman ang niluto niya. Sa tingin pa lang kasi ay masarap na. Marunong akong magluto pero hindi gaya sa kaniya na nakakaluto na ng dish gaya nito.Siya na talaga. Feeling ko e nasa kaniya na ang lahat.And it didn't disappoint. Ang sarap nga ng luto niya."Sasabihin mo bang pwede na ako mag-asawa kasi masarap ako magluto?"Nagpipigil ako ng ngiti sa komento niya. Inirapan ko siya lalo na nang makita ang dimple niya dahil sa ngiti niyang halos ikapunit na ng labi niya."Pwede